เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี คืนแต่งงาน

อีกสองวันจะเป็นวันเข้าพิธีแต่งงานระหว่างนางกับหลี่เฉินกง อ้ายฉิงอยากจะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว นางกลัวคำขู

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี เรือนต้องห้าม

อ้ายฉิงเดินตามเสียงน้ำไหลไปราวกับถูกมนตร์สะกด แหล่งน้ำนั่นคล้ายกับส่งเสียงร้องเรียกให้นางเดินไปหา คน

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี หญิงแพศยา

สองหนุ่มสาวก้าวเข้าไปในเรือนพักร้อน บรรยากาศในเรือนพักร้อนเขียวชอุ่มร่มรื่น เต็มไปด้วยไม้ดอกนานาพันธ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี การลงโทษ

ร่างที่เปียกปอนของอ้ายฉิงถูกพี่ชายพาไปยังหอบรรพชน ด้านในเต็มไปด้วยป้ายวิญญาณของผู้ล่วงลับ ในนั้นล้วน

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ตัดขาดจากตระกูลเสิ่น

ตุ๊บ!! ตุ๊บ!!

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ข่าวลือที่เกิดจากเขา

อ้ายฉิงสังเกตได้ว่าหลี่เฉินกงหน้าบูด อารมณ์เสีย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ดวงตาสีดำสนิทนั่นมันฟ้องว่าเขากำล

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี บทส่งท้าย

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี คำนึงถึงความสุขของนาง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ทำหน้าที่พ่อ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี เรือนไม้ในหุบเขา

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี พบนางอีกครั้ง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี กบฏหลี่เฉินอ๋อง

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชีวิตแสนสงบ

เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี ชายที่มีดวงตาสีเดียวกัน