Sinikop ko ang aking buhok at inilagay iyon sa kaliwang balikat ko upang mapigilan ang pag-gulo nito. Tiningala ko ang buwan at agad akong nasilaw sa liwanag na binibigay nito. Sa sobrang liwanag nito ay nakikita ko na kung gaano kapayapa at kalinis ang isla.
The magnificent, shining light of the moon was giving half of the world a light. Making them enjoy the peace of night. Appreciating the beauty of nature. And enjoying every minute of telling a story in a sea shore tonight.
Just like me. Nasa isang malaking bato ako ngayon. Nakaupo sa taas nito habang pinapanood ang kalangitan na sinisinagan ng buwan. It’s the last show of the super full moon for this year, says in the report hours ago. That’s why I’m still staying here at the seashore for almost an hour now just to see this and feel the peace. And appreciate the majestic beauty of tonight’s view that will last until dawn.
Why not enjoy this moment? Tutal ay ngayon na naman ang huling pagpapakita ng napakagandang tanawin na ito ngayong taon. Mabuti sana kung may camera ako. Gusto ko sanang kunan ng litrato ang buwan. Pero ang problema, wala akong camera. I have nothing to use. Even a gadgets. Conphiscated lahat ng mommy ko.
She didn’t even know na lumabas ako para lang panoorin ang huling paglitaw ng napakagandang sinag ng buwan ngayong taon. Alam ko naman kasi na kapag nalaman niyang narito ako sa dalampasigan at wala sa kapitbahay ay malilintikan ako. Nanatili lang ako sa ibabaw ng bato ngunit hindi iyon nagtagal dahil inaantok na ako at nilalamig. Hinehele ako ng hangin sa bawat pagdampi nito sa balat ko.
Sariwa, napakalamig at napakapayapa.Nakajacket lang ako at shorts na hindi masiyadong ganon kaikli. Hindi nagtagal ay bumaba na ako mula sa bato. Naramdaman ng aking mga talampakan ang lamig ng tubig nang maingat ko itong ibinaba sa basang buhangin. Nakakarelax sa pakiramdam ang lambot nito. It gives a soothing relaxation.Binuhat ko na ang aking tsinelas at binitbit iyon papunta sa aming bahay.
Malinis ang buhangin dito sa isla dahil araw araw itong nililinisan ng mga residente dito. Walang basura ngunit ang mga natuyong dahon ay hinangin at nahalo sa buhangin. Hindi naman nakakasugat katulad ng mga bubog o mga sangang may mga tinik. Talagang pinapanatili ang kalinisan ng isla dahil na rin sa mga turistang dumadayo rito lalo na tuwing summer
Pagkadating ko sa labas ng bahay ay kinuha ko ang susing nakatago sa ilalim ng isa sa mga nakapasong halaman. Walang ilaw ngunit sapat na ang binibigay na sinag ng buwan para makuha ko ang susi nang hindi nakakahawak ng kahit na anong kakatakutan ko. Nang matapos ay agad akong pumasok sa loob ng bahay. Hindi ko na inabalang buksan pa ang ilaw sa sala at dumiretso na lang sa aking silid.
Tinanggal ko ang jacket na aking suot at sumalampak sa malambot na kama. Mabilis akong dinalaw ng antok dahil siguro sa pakiramdam ng nakapagmuni muni kasama ang hangin at dagat.
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Hindi pa man sumisikat ang araw ay nasa pampang na ulit ako para panoorin ang unti-unting paglaho ng buwan. Nanatili pa ako ng ilang minuto doon at tumitig lang sa walang katapusang layo ng dagat habang hinihintay ang dahan dahang pagsikat ng araw.
Balak ko na sanang umalis doon dahil araw-araw ko namang napapanood ang pagtaas ng bukang liwayway ngunit napahinto ako nang makarinig ng mga hagikgikan mula sa malapit.
Nilingon ko sila at nakita ko ang Kuya Apollo na kasama ang fiancee niya. Magkahawak kamay ang dalawa habang naglalakad sa pampang. Nakasuot ng dress ang babae at nakat-shirt naman si Kuya na hapit na hapit sa katawan niya. Nakatupi ang pantalon ni Kuya hanggang sa baba ng tuhod niya dahilan para magsilitawan ang mga balbon niya.
Gwapo si Kuya at matino. But he don’t base on the looks when he loves a woman. Just like his fiancee. He didn’t love her because of what she looks but she loved her because of what’s hidden in her insides. Maganda ang fiancee ni Kuya at mabait. I just don’t know why other people don’t appreciate her. She was once a victim, sabi ng Kuya Apollo ko. Na siyang hindi ko maintindihan.
But I don’t mind on people’s businesses anyway. I have my own.
Tumakbo ako palapit kina Kuya at sinalubong sila.
“Kuya Apollo!”
Agad naagaw ko ang kanilang atensiyon. Napangiti sa akin si Kuya at ginulo ang buhok ko.
“How’s my sister doing, huh?” tanong niya habang hinihigpitan ko ang yakap sa kaniya.
“I’m doing good kuya. How about you and ate?” nilingon ko ang fiancee ni Kuya na may ngiti din sa labi habang nakatingin sa akin.
I know her smile is pure and innocent. Nakakagaan sa loob. Para rin ako nahahawa sa mga ngiti niya.
“We’re still on the way of making babies – “
Hindi na natapos ni Kuya ang kaniyang sasabihin dahil tinampal ng kaniyang fiancee ang kaniyang tiyan dahilan para mapahalakhak siya.
Tumawa ako. They’re cute. They’ve been together for 6 years now but I think Kuya Apollo hasn’t still got his shot.
“By the way. Kailan pa po kayo dumating?” tanong ko.
Kuya Apollo is not living in our house anymore. May bahay siya ngayon sa Manila at doon na nanatili. Bumibisita na lang din siya rito sa isla kapag may oras sya kasama ang fiancee niya.
“We arrived last night.”
Napakunot ang noo ko. Anong oras?
“Ha?”
“We were looking for you last night but we couldn’t find you in the house, so we planned to surprise you this morning.”
Napatingin ako sa fiancee niya.
“Pero mukhang hindi na matutuloy ang surpresa ng Kuya mo,” aniya.
Napanguso na lang ako. I’m already surprise because of them being in here. Ano pa ba ang hindi natuloy na surpresa doon?
“Pero bakit hindi ko kayo nakita kagabi?”
“You were already at your deep slumber when we try to search for you again in your room.”
“May tiningnan lang kasi ako kagabi kaya ako lumabas.”
Ngumiti ako nang maalala ang malakas na sinag ng buwan kagabi. It was really enchanting!
“Ano? Binusuhan mo na naman siya?”
Nanlaki ang aking mata. “Kuya!” napabulyaw ako.
Iba na naman kasi ang iniisip eh.
“I’m just kidding, Zhap. Masiyado kang pikon eh,” tumawa si Kuya kasama ang fiancee niiya.
“Hindi naman kasi iyon ang pinuntahan ko kagabi!”
“You sound guilty,” sabi niya.
I’m telling the truth.
“I’m not! You are teasing me kasi.”
“That’s just a proof that you really are guilty.”
Napasimangot na lang ako. I am not. Period. Wala akong kabulastugang ginawa kagabi!
Hinila ako ni Kuya Apollo sa kaniyang tabi at inakbayan. Sabay sabay kaming naglakad patungo sa bahay.
“Bakit ang aga mong nasa labas?” tanong niya.
“Nanonood lang ako ng sunset, Kuya.”
“You sure it’s a sunset?”
“Kuya naman eh!”
Ilang beses ko bang sasabihin na wala akong ginagawa? He’s pushing it! Nakakainis talaga tuwing binubully ako e.
“Eh, kayo? Ba’t ang aga niyong nasa labas?”
Balik na tanong ko para iwasan ang pangbubully sa akin ng kapatid ko.
“Raphie wanted to walk at the sea side in this hour,” sabi niya habang pabalik balik ang tingin sa fiancee niya.
He really is inlove.
Nakakainggit lang. Ang ganda kasi ng love story nilang dalawa. You really can tell that Kuya Apollo really are possess with his love to Ate Raphie by watching and observing his manly actions when he is just around her. You can really see how gentle he is to her.
Mukhang ayaw niyang pakawalan.
Nang makarating kami sa bahay ay dumiretso na kami sa kusina at doon ay nakita namin si Mommy na abala sa pagtulong sa pagpapahanda ng agahan. Ingredients were all chopped, and arranged in the table. Abalang abala siya kahit umaga palang at pasikat pa lang ang araw.
May kailangan bang i-celebrate? Oh sure, ang pagbabalik ni Kuya Apollo, duh.
“Goodmorning mommy!” sabay sabay na sambit naming tatlo nila Kuya.
Nilingon kami ni mommy at isa-isang niyakap. Si Ate Raphie ay nakita ko ding nagmano. Umupo na ako at nakita kong pinaghila ni Kuya ng upuan si Ate Raphie.
Pinanood ko lang sila habang kumakain ako ng pinalamanan kong tinapay. May sandwich nang nakahanda pero ayaw ko sa palaman nito. Mas gusto ko ang nutella. I’m a chocolate eater actually.

Narinig kong nagsalita si Kuya Apollo.
“Mom, we don’t need heavy breakfast. Hindi naman kami mukhang bibitayin pagkatapos niyan.”
Tumabi si Kuya kay mommy na nasa harap ng lababo at naghuhugas.
Ang mga maids ay mukhang wala namang pakialam sa paligid nila. They are too focused on their work.
Kagabi pa ba nila alam na dumating na si Kuya? So it’s just me who don’t know all along?
“Simple lang naman ang breakfast natin. The rest is for snack.”
Rinig kong sagot ni mommy pagkatapos ay tinapunan ako nito ng tingin.
Pinuno ko ng tinapay ang bunganga ko para pigilan ang pag-ngiti. Sigurado akong pinaparinggan ako ni Mommy. I eat a lot. Ang pang-isang linggong grocery namin minsan ay umaabot lang nang tatlong araw dahil sa lakas kong kumain. Every hour kumakain ako ng snacks. Madami akong kinakain sa breakfast ganon din sa lunch pero hindi ako masiyadong kumakain sa gabi dahil hindi ako natutunawan.
She doesn’t really mind me at all when we are alone. Ngunit kapag nandito sila Kuya ay para talagang inaalagaan ako. I almos believe her actions.
Tumayo ako at pumunta muna ng kwarto para maligo. Nanlalagkit kasi ang katawan ko dahil hindi ako naligo kagabi matapos kong dumating mula sa pagtambay sa pampang. Naghilamos lang din ako kaninang umaga bago ako lumabas.
Nang matapos maligo ay naabutan ko sila Kuya na nasa sala nanonood ng t.v kasama si Ate Raphie. Nakahilig ang likod ni Kuya Apollo sa sofa at nakadantay ang mga braso sa likod ng sofa. Si Ate Raphie naman ay nakasandal sa mga braso ni Kuya Apollo habang nasa binabasang magazine ang tingin.
Mukhang si Kuya Apollo lang ang interesado sa discovery channel na pinapanood.
“Zhap, may grill sa tabi ng garden. Ihawin mo lahat ng ito,” sabi ni mommy habang binibigay sa akin ang isang malaking trasparent tupperware na punong puno ng mga iihawing barbeque.
What the hell? Bakit ang dami?
“Mommy! Umaga pa naman. We just need a light breakfast. Si Kuya Apollo na din ang nagsabi.”
“How about you?” nakataas na kilay na tanong sa akin ni Mommy.
Gusto kong magpuyos sa loob loob ko dahil sa ipinapakita niyang kabaitan ngunit hindi ko kayang kontroling iyon kapag itinago ko lang sa sarili ko at hindi inilalabas.
“Mommy, I’m good. Hindi ako busog pero gusto kong magkalaman ng marami yong sikmura ko.”
“Totoo ba? Or you just made yourself full dahil sa pambubuso –’’
I cut her off.
“Mommy!” pinanlakihan ko siya ng mata.
Agad humagalpak ng tawa si Mommy. She is so happy teasing me. Pati ang mga maids ay nakikisabay na din sa pagtawa niyang nakakahawa.
What’s wrong with them?
“Just grill it para sa snacks mamaya.”
Iniabot niya ulit sa akin ang tupperware.
“Really mommy? Barbeque for day snack?” sarkastikong tanong ko.
“It’s your favorite. Ayaw mo?”
“We can have it for midnight snack. Diba may plano pong magcamp sila Kuya mamaya sa sea side? Kasama naman tayo.”
Napatango tango si mommy.
“Yeah. Then help me bake cupcakes then,” sabi niya na siyang ikinangiti ko.
Inilagay muna ni mommy yong tupperware ng mga handa ng maihaw na barbeque sa refrigerator para hindi mag-amoy malansa mamaya.
Naimarinate naman na iyon ni mommy kaya hindi na masiyadong naaamoy.
Sayang saya ako habang tinutulungan si mommy na magbake. Hindi niya ako pinapayagang gamitin ang oven kapag mag-isa lang ako because she said that it is too risky.
I need to be a professional para magawa ng tama, maayos at walang disgrasya ang mga gawain ko.
Well. Maganda ang kinalabasan ng pagbabake namin ni mommy. We bake 100 cupcakes. Nagbigay pa si mommy sa mga kapitbahay namin.
Dumating ang hapon at nagsimula ng mag-ayos ng tent sila Kuya Apollo at Ate Raphie.
Nagsimula na ding ayosin ni mommy ang tent ko habang iniihaw ko ng paunti unti ang mga barbeque. Nang matapos ay isinunod na ni Kuya na ayosin ang bonfire. Handa ng sindihan para mamayang gabi.
Hiwalay kami ni mommy ng tent. Mommy needs privacy, as well as me.
Nang makita kong ayos na ang lahat ay nagpaalam ako na maglalakad lakad muna.
Yes. Namiss ko si Kuya Apollo at Ate Raphie but I still prefer being alone. It’s not just….. I’m used to people around me but I am more used being with nature. Alone with peace.
Eksaktong 5 o’clock ay lumayo ako. Bumalik ako sa malaking bato na palagi kong pinagtatambayan. Inakyat ko iyon at umupo sa tuktok nito. It’s not that high kaya hindi delikado. At kung babagsak man ako ay sa malambot na buhangin naman ako tatama.
Walang injury. Walang iindahin.
Nang makita kong dumidilim na at nagkakaroon na ng kaonting liwanag ang kadilimang bumabalot sa kalahating parte ng mundo. Kusa ng umangat ang aking tingin para hanapin ang buwan. Ngunit dismayado ako nang hindi ko ito makita.
It probably showed somewhere else. Tapos na ang super full moon pero marami pang susunod na full moon.
I just looked up at the clear view of the night sky and let my hair be swayed by the cold breeze of unseen element. Hindi ko makita ang buwan ngunit nakikita ko naman ang mga nagkalat na nagkikinangang mga bituin sa langit. They are so beautiful. Nakakabighani talaga ang ganda nito.
Napatigil ako sa pagmumuni nang makarinig ng boses sa aking likuran.
“Why are you here? It’s too dangerous up there.”
Nilingon ko ang pangahas na sumira sa katahimikan ko. Agad rin naumid ang dila ko nang mapagtanto kung sino iyon. Why is he here? I thought he is in Manila? Tapos na ba agad?
He is looking up at me while holding a cupcake in his right hand. Kitang kita ko kung paano mabagal na umalon ang kaniyang adam’s apple kagaya ng mabagal na pagsayaw ng mga alon sa dagat tuwing maganda ang panahon.
Nagmukhang balbas sa taas ng kaniyang labi ang icing na nasa cupcake. And. Damn. That was one of my baked designs!
“Ephraim. .”