KAKATAPOS LANG NG SECOND PERIOD at lunch break na rin, pero ‘No Show’ pa rin si Theus. I don't know why it bothers me but I don’t like the thought that I hit a nerve. Yeah, I know it's pathetic, and the idea of him leaving sounds absurd, but I am such a worry wart. It's not that I care about him but it was my guilt that has been consuming me.
"Tara guys?" Yaya ni Rica.
"Nagugutom na talaga ako. Hindi ko inexpect na tatapusin ni Sir ang buong oras ng klase sa mga kwento niya." Sabi ni Jade habang nailing-iling.
"Wait guys. Nakita niyo na ba si Theus? Uhm..." Nag-iisip ako ng dahilan kung bakit ko siya hinahanap. Ayoko naman na bigyan nila ng kahulugan yung paghahanap ko sa mokong na yon. "Kasi may pinapasabi si Sir Harold sa kanya."
"Oo nga, wala si Theus noh?" si Betty.
"Parang nakita ko sa Papa Theus kanina... Nakita ko siyang lumabas ng Faculty tapos bumaba siya ng Italian." Napakagat-labi pa si Loidy.
"Galing na pala siyang faculty, ate. San kaya nagpunta yun?" Tanong ni Jade sabay adjust sa salamin niya.
Nandito si Theus pero hindi man lang siya pumasok ng classroom o nagpakita man lang. May kinalaman kaya ‘to sa kahapon? Galit ba talaga siya or what?
Don't tell me… itutuloy niya yung banta nya?!
Tinignan ko sila Jade at mukha naman silang hindi affected sa hindi pagpapakita ng Theus na ‘yon. Bakit parang ako lang ang nag-aalala.
Siguro, hindi ko na lang din aabalahin ang sarili ko sa taong ‘yon. Kung gusto niya talaga umalis, eh di go. Siya naman ‘tong nag-umpisa sa pagnominate sakin. From this time on, hindi na ko mag-aalala.
***
ALAS-TRES Y MEDYA NA at nakatambay na lang kami sa Italian. Hindi nagklase yung professor namin para sa period after ng lunch break. Yun rin ang last subject namin ngayong araw. At hinihintay ko na lang yung tawag ni Kuya Martin.
Sabi ko kanina hindi ko na aabalahin ang sarili ko kay Theus at hahayaan ko na siya kung anong gusto niya gawin– kung aalis man siya o hindi. Pero hanggang ngayon hindi pa rin siya nagpapakita at hindi ko mapigilan mag-isip.
Well… simply because of my conscience. My conscience. Okay?
Bigla akong tumayo at bigla rin napatingin si Jade sakin mula pagkatutok niya sa cellphone. "Pupunta lang akong Faculty."
Nagmamadali akong lumabas ng classroom at sa hallway nakita ko yung mga alipores ni Theus na nakikipagkwentuhan sa isang grupo ng mga lalaki, mga 3rd year siguro. Lalagpasan ko sana sila ng narinig kong pinag-uusapan nila si Theus, napahinto ako. I breathed and slowly turned to face them.
"Uhm hello…” I tapped one of the guys, who was facing away from me. When he turned around to look at me, I remembered his face from that time at the bottom of the staircase, he was with Theus then.
"Hi ate Yoanna." bati ng mga kaklase ko. Buti pa sila may galang, atleast hindi nila nakuha yung ugali ng Theus na yun.
"Guys, uhm, nakita niyo ba si Theus? M-May kailangan lang akong sabihin sa kanya about sa handouts..." I tried my best to sound casual and calm as possible as I discreetly gather information about Theus’ whereabouts.
"Sabi kanina ni Theus, hindi na raw niya kailangan umatend ng klase kaya umalis na siya." Yung lalaking medyo chubby ang sumagot, sa pagkakatanda ko Rommel ang pangalan nya.
Anong ibig niyang sabihin sa 'Hindi na niya kailangan umatend ng klase'?
Itutuloy ba niya talaga ang pag-alis?
Bigla kong naalala yung sinabi ni Loidy na nakita niya kanina si Theus na lumabas ng Faculty. Posible kayang nagpaalam na siya kay Sir Harold na aalis kaya sinabi niya sa mga kaibigan niya na hindi na niya kailangan umattend ng klase?
Later, Jade and Loidy, the guys I’ve been hanging out with this past hour, became bored and decided to go back to their dorms. Sinabi ko sa kanila na may hinihintay akong kaibigan kaya naiwan akong mag-isa na naghihintay.
Naglalakad ako sa corridor papuntang canteen at papunta sa canteen ay madadaanan ang open field at ang stage for outdoor events, when, suddenly, my blood started boiling ng matanaw ko ang isang pamilyar na lalaki sa stage. May kasama siyang iba pang estudyante. At hindi ko namalayan na tumatakbo na ako papunta ng stage.
Pag-akyat ko sa stage, nakita ko siya. Si Theus. Nakaupo at may hawak na breadboard at resistor.
"Theus!" I yelled, my cheeks felt hot and I’m sure it’s not from running.
Agad napalingon sa’kin ang ibang kasama niya na sa tingin ko ay mga lower year, I did a quick count at nasa pito sila. Dahan-dahan naman tumingin sa’kin si Theus pagkatapos niya ilagay yung resistor sa breadboard.
"Yoanna!" He casually said.
I tried to calm down but I'm really pissed. I marched towards him and stopped when he's only a foot away. He was staring at me without any expression on his handsome face. Like, it doesn't matter to him why I yelled his name and why I suddenly barged in to their little activity. Maybe he thinks it's not my business, when it's really not mine to mend in to.
"Fuck you!" I cussed while looking into his eyes, without even batting an eye.
Doon siya medyo nagulat. Nanlaki ang mga mata niya sa narinig pero agad din bumalik ito sa normal. He was watching me intently, waiting for me to continue my outburst.
"Wala ka bang balls?! Aalis ka sa school dahil lang sa nangyari kahapon?! Dapat sinabi mo na ayaw mo, una pa lang para hindi ko na pinilit! Akala ko okay lang sayo! Tapos ngayon aalis ka?!" I screamed everything into his face in a single breath. And when I was done, I was breathing heavily and I could feel my face literally burning.
I saw a small smirk forming in his mouth and he couldn’t even hide his amusement. "Wait, Yoanna... Let's talk somewhere else." Tinignan niya yung mga estudyante sa paligid at sumenyas na aalis kami.
Sinundan ko siya sa maliit na gazebo malapit sa stage. Pagdating doon ay umupo siya sa bench na gawa sa semento at ako naman ay nanatiling nakatayo sa harap niya, still enrage.
"What are you talking about na aalis ako? Bakit, saan ba ako pupunta?" He glanced up seductively, meeting my eyes. "Hindi ko alam na isang araw pa lang ang lumipas, na-attached ka na agad sa’kin. Hindi mo lang ako nakita ng kalahating araw, naghi-hysterical ka na?"
What the heck is he saying?!