Chapter Five.
Happy,
After eating our breakfast together with my new classmates, we decided to rest for a few moments before we started our agenda today here in the Church of Quingua. I actually never thought of this kind of interaction with them. Noong una nga ay ang bigat bigat sa kalooban na hindi kami makasali sa kulitan sa klase. Ang swerte ko na nga na kakilala ko si Laine. But now, I know for sure, that because of this group project, it will open an opportunity for us to know and be close with each other. I hope to be friends with them.
"Ang simbahan na ito ay gawa sa adobe at hindi talaga rito ang orihinal na pwesto ng simbahan na ito. Inilipat lamang ito rito dahil madalas bumaha at kinakailangan pang sumakay sa bangka upang marating ang dating kinalalagyan ng simbahan. Kaya naman inilipat dito sa lugar na ito dahil medyo may kataasan kasi ang lugar, 15 years ito ginawa bago natapos." Paliwanag ni Ate na isa sa mga caretaker ng simbahan.
Madalas 'kong madaanan ang simbahan na ito pero hindi ko inasahan na mayaman pala ito sa kasaysayan.
Matapos ikwento sa amin ng caretaker ang history ng simbahan ay dinala niya kami sa Museo nito kung saan nakalagak ang mga sinaunang damit ng mga pari noon at iba pang naging parte ng kasaysayan ng simbahan ng Quingua.
Dahil lahat kami ay may dalang mga camera, naghiwalay hiwalay kami para siguradong makuhanan lahat ng pwedeng ipresent sa reasearch paper at presentation namin. Kami ni Ed ang magkasama sa kanang bahagi habang si Teffy at Jed ang sa kaliwang bahagi ng Museo. Sinamahan naman ni Laine ang caretaker sa ikalawang palapag.
Walang imikan kaming nagtungo ni Ed sa right side upang kuhanan ng picture ang ibang mga gamit noon sa sinaunang pagmimisa.
Nahihiya akong kausapin ang isang ito dahil sa nangyari kanina. Hindi ko tuloy alam paano kami magko-cooperate sa isa't-isa kung walang magsasalita sa amin.
"Ahm... para mabilis tayo matapos hatiin natin, masyadong marami rin kas," sabi ko para mabilis kaming matapos. Medyo may karamihan din ang mga na preserved artifacts sa side na ito.
"Wag na, Elle. Madilim sa side na 'yon baka mapano ka kaya wag na tayong maghiwalay," sagot niya sabay turo sa madilim nga na parte. Iyon na ata ang pinakamahaba niyang nasabi sa buong oras na magkakasama kami.
I just nodded and continue taking pictures.
"Nanliligaw ba siya sayo?" basag niya ulit sa katahimikan.
Napahinto ako sa pagkuha ng litrato at hinarap siya. Kumunot ang noo ko kay Ed at siya naman ay nagkibit lang ng balikan. I was shocked by his question. I never imagine Kenny will court me. I know what Ed is talking about. For sure si Kenny ang ibig sabihin niya.
"I think he is jealous," dagdag pa nito.
"What do you mean by that? Jealous? No... we are just friends and that's all," natatawa kong sabi.
Natawa rin siya at hinarap sa'kin ang camera niya. Isang pindot lang niya sa click button ay umilaw ang camera niya. Pinicturan niya ako.
"Hoy ano 'yun?" Hinila ko siya para masilip rin ang picture ko sa camera niya.
"See. You're beautiful, Elle. At kahit sinong may gusto sayo ay magseselos kung makita kang may kasamang iba. You better ask the man earlier, mukhang may gusto sayo," Mukhang sigurado si Ed sa sinabi niya. Tinaas niya lalo ang camera niya. Dahil sa tangkad nito ay hindi ko maabot.
"Oyy patingin kasi!! Ang pangit ko roon." Patuloy ako sa pag-abot sa camera niya habang siya ay walang kahirap-hirap sa pagtaas noon at natatawa pa.
"Hindi ah, ganda kaya." Medyo nailang ako sa pamumuri niya.
"Hindi rin." Ngumiti na lang ako atsaka nagpatuloy sa pagkuha sa ibang sinaunang kagamitan na naroon.
Ganoon rin naman ang ginawa niya at binalewala na lang ang sinabi ko. Minsan ay nag-uusap kami at tinatanong niya ako tungkol sa dati kong school. I suddenly felt comfortable feelings with Ed.
Natapos namin agad ang right side at nauna rin kaming bumalik sa gitna ng Museo. Naupo kami sa isang upuang katulad ng mga upuan sa loob ng simbahan.
"So sumasayaw ka?"
Tumango lang ako. Busy kasi ako sa pagtingin sa mga picture na kinuhanan namin sa kanang parte ng Museo.
"Patingin ako ng nakuhanan mo. I-che-check ko rin," sabi ko pero iba talaga ang plano kong gawin.
Natawa siya sa akin bago binuksan muli ang camera niya.
"Okay pero ako maghahawak." Inirapan ko siya at tumawa rin.
"Kasi naman. Please.... delete mo na." pagmamakaawa ko.
Patuloy lang ito sa pagngisi at umiiling pa. Marahan niyang pinakita sa akin ang mga litrato na nakuhanan niya. Titig naman ako at baka sakaling makita ko ang picture ko.
"Next pa." Lalo siyang tumawa.
Natahimik lang siya nang dumating na si Laine kasama ang caretaker. Hindi ko tuloy nakita yung picture ko sa camera niya.
"Tapos na kayo?" tanong ni Laine nang maabutan kami ni Ed.
"Yup. Ikaw?"
"Yes."
Bumalik na rin sila Jed at Teffy. Mukhang naging mas close din yung dalawa dahil parehong nakangisi nang bumalik sila sa gitna ng Museo.
"Tapos na kayo mga hijo? Hija?" tanong ng caretaker na sumama at nagpainterview samin.
"Opo. Maraming salamat po."
Lumabas kami ng Museo at nagpapicture din kay ate na hindi man lang nagdalawang isip sa pagsama sa amin.
Nagkasundo kami na sa bahay nila Jed kami gagawa para naman pagsama-samahin ang mga infos na nakuha namin dito sa simbahan ng Quingua. Katulad ng byahe namin kanina ay isang tricycle lang ulit ang sinakyan namin papunta kila Jed. Malapit na rin naman daw ang bahay nila mula sa simbahan.
Nang marating namin ang kanila ay agad kaming pinadiretso ng Mama niya veranda sa ikalawang palapag ng bahay nila at doon kami pinaghanda ng pagkain.
Habang kumakain ay gumagawa na rin kami ng para sa research paper namin. Hinati-hati ni Laine ang gawain. Nagkwentuhan na rin kami tungkol sa isa't-isa para raw mas magkakilala kaming lahat. Syempre gusto ko 'yon dahil ito ang chance para naman magkaroon ako ng mga kaibigan at ma-enjoy ko ang senior high.
"So magkakilala talaga kayo ni Laine?" pang-uusisa ni Teffy.
"Oo nga. Napansin ko kasi noong first day kayo ang magkasama e," dagdag pa ni Jed habang kumakain ng sandwich na handa ng kanyang Mama.
"Actually, weeks before the opening of class nagkakilala kami ni Elle sa Youth Camp. Hindi sinasad'yang matunggo ni Elle yung balikat ko tapos ayon, doon na kami nagkausap," paliwanag ni Laine na hindi man lang natanggal sa screen ng kan'yang laptop ang mga mata.
"Nagulat na lang din kami noong first day na magkaklase kami," dagdag ko.
Nagpatuloy ang kwentuhan namin. Paminsan-minsan ay nagsasalita si Ed kapag tinatanong siya ni Teffy or ni Jed, medyo nakikitawa na rin siya unlike kanina na sobrang tahimik talaga.
Habang busy kami sa paggawa naramdaman kong nagvibrate ang phone sa bulsa ko. Kinuha ko iyon at tinignan kung sino and it is from Kenny.
Kenny: Update me kung saan kayo nagdate. Thanks.
Ako: ayoko nga. Bahala ka d'yan!
Kenny: Tsk! Sabi na nga ba. Okay sige bahala ka rin.
Sa kalagitnaan ng pakikipagtext ko kay Kenny bigla kong naalala iyong sinabi ni Ed kanina sa Museo. Nakakahiyang mag-assume pero kailangan kong linisin ang pangalan ni Ed kay Kenny. Kaya naman kinuhanan ko ng litrato ang mga kagroup ko na busy sa kani-kanilang mga trabaho at sinend ko 'yon kay Kenny. Hindi naman sa naiisip kong nagseselos nga si Kenny pero ayoko naman ma-issue kay Ed.
Ako: sent photo.
Ako: proof na hindi nga date iyon. I'm busy, okay.
Kenny: Good. Call you later.
Ako: ha? Why?
I don't understand him. Ayokong isipin na tama si Ed sa tingin niya kay Kenny pero sa pakikitungo niya, hindi ko maiwasan mag isip. Ganito naman talaga kami ni Kenny noon pa man. Yes, Elle, it's just a friendly gesture. Friendly gesture huh? Sus malabo talaga! I'm not Kenny's type, so why bothered Elle? Binalik ko ang phone sa aking bulsa dahil hindi na nagreply ang katext ko.
Kung ano ano pa ang napagkwentuhan namin katulad kung bakit sa Collegio de Sta Isabel kami nag-enrolled or bakit TVL at hindi STEM.
"Ako, ayaw talaga ng daddy ko na mag TVL-HE ako pero wala silang nagawa. Ngayon ko lang naman sila hindi sinunod. Gusto ko talaga magtayo ng business like resto, cafe or hotel. Anything connected to that." Kumagat ako sa sandwich na hawak ko at marahang nginuya.
"Same. Gusto ko rin ng business pero pangarap ko rin kasing magbarko o kaya sa airplane." si Teffy.
"Pero sabi ng ate ko, kung business lang din daw dapat ay nag ABM na lang. Pero gusto ko kasi matutunan yung mga bagay na katulad ng magluluto, baking, sa hotel, gusto ko ma-experience 'yon. Alam n'yo yon, mas better na may experience tayo para alam natin feeling ng pagiging empleyado, I mean wala naman masama sa pagiging empleyado dahil doon naman nagsisimula ang lahat. Gusto ko kasi yung tayo mismo ang nasa loob hindi yung hahawak ng business na mga numero agad ang kaharap," paliwanag naman ni Laine.
"Agree. Mas magandang malaman mo yung pasikot-sikot sa industry napapasukin mo. Hindi lahat ng magaling na business man ay sumabak agad sa paghawak ng sarili kabuhayan, tulad natin may mga pumili rin na magkaroon muna ng experience bago nagtayo ng sarili nila." pagsang-ayon naman ni Jed sa sinabi ni Laine.
"Sa atin lang namang opinyon 'to. Iba-iba rin naman tayo ng pananaw pagdating sa mga bagay bagay at dahil ito ang akin, same rin sainyo, kaya heto ang tinatahak natin," dagdag pa ni Laine.
"Tama. Hindi natin kailangan makinig sa iba dahil ito ang atin ay iyon ang kanila. Period!" sabi ko dahil sobrang naramdaman ko yung emosyon nila. This my opinion and choice, no other can manipulate it because it's all mine and mine only.
Our conversation went well until we finally decided to continue our works at home and just communicate through chat. I'm happy to be with them today. I experience so many things, unusual and foreign to me like eating lugaw and rice cake and riding in one tricycle with them only by paying ten pesos each. I actually enjoyed the moment we spent this whole day. Tired but happy.