“OH my shiz!” nanlalaki ang mga matang singhap ni Cash nang makita ang nakarehistrong oras sa alarm clock na nakapatong sa bedside table niya.
Alas siyete ng umaga.
Muli siyang suminghap. “Shiz. Late na ako.”
Alas otso ng umaga ang pasok ni Cash sa unibersidad na pinapasukan.
Freshman student siya sa Montello University. English Literature ang kursong kinukuha niya.
Nagmamadali siyang bumangon mula sa kama. Subalit bago pa siya tuluyang makatayo ay napagtanto niya kung anong araw ngayon. Sabado. Wala siyang pasok.
“Hay...ang tanga mo rin talaga, Cash,” iiling-iling na wika niya sa sarili bago muling nahiga. Niyakap niya ang isang unan at pumikit. Balak pa sana niyang ipagpatuloy ang naudlot na tulog, subalit naglaho ang lahat ng antok na nararamdaman niya nang mag-ingay ang tiyan niya.
Sa pagkakataong iyon ay tuluyan na siyang bumangon at lumabas ng kuwarto niya.
Habang pababa ng hagdan ay nakasalubong niya ang nag-iisang kapatid na si Blue. Palayaw lamang ng kapatid ang Blue. Joecarlo Azul ang tunay na pangalan nito.
Matanda sa kanya ng dalawang taon ang kapatid. Sa kasalukuyan, nasa ikatlong taon na ito sa kursong Mechanical Engineering. Pareho sila ng unibersidad na pinapasukan.
“Good morning, Kuya,” bati niya sa kapatid.
“Good morning, Sis,” sagot nito. Napansin niya ang bahagyang pagngiwi nito habang nakatingin sa kanya. “Hindi ka man lang nagsuklay bago lumabas ng kuwarto?”
Ngumuso siya at umiling bago itinapat ang isang kamay sa tiyan. “Gutom na ako, eh.” Ngayon lang niya naalala na hindi siya nakakain ng hapunan kagabi. Pagdating niya sa bahay kagabi ay nakatulog na agad siya.
Nilampasan niya ang kapatid at dumiretso sa dining area. Pagdating sa bukana ng komedor ay nakasalubong niya ang mayordoma nilang si Manang Prising.
Binigyan niya ng ngiti ang matanda. “Good morning, Manang—” Nabitin sa ere ang pagbati niya nang mahagip ng tingin ang tatlong lalaking nakadulog sa hapag-kainan nila.
Ang mga kabanda ng kuya niya!
Nanlalaki ang mga matang nagtago siya sa bulto ni Manang Prising. Subalit huli na ang lahat. Napansin na siya ng mga ito.
“Cash!”
Unang tumingin sa kanya ang pinsang si Red, sunod si Indigo…huli si Grey.
“Good morning, Cash.”
Awtomatikong nagwala ang puso niya nang marinig ang baritonong tinig ni Grey. Lalo pang naghuramento iyon nang masilayan ang matamis na ngiti ng binata.
Pansamantalang huminto ang oras. Naging malabo ang mga bagay sa paligid niya. Sa isang iglap, wala siyang ibang nakikita kundi si Grey. Ang matangos na ilong nito, ang malalim at mapungay na mga mata nito, ang perpektong panga nito, ang mapupulang labi nito at ang matamis na ngiting nakaguhit doon.
“Cash, maghilamos ka naman. May muta ka pa!”
Biglang natauhan si Cash nang magsalita ang pinsan niyang si Red. Noon lang niya naalala kung ano ang hitsura niya bago lumabas ng kuwarto.
Oh my shiz!
Namumula ang mukhang kumaripas siya ng takbo pabalik sa silid niya. Pagdating sa hagdan ay muli niyang nakasalubong ang kapatid.
“Kuya, bakit hindi mo naman sinabi na nandito pala ang mga kabanda mo?”
“Hindi ka naman nagtanong, eh,” kibit-balikat na sagot nito.
Mariing kinagat niya ang ibabang labi at nilagpasan sa ikalawang pagkakataon ang kapatid.
“Ang tanga-tanga mo, Cash!” wika niya sa sarili habang nakasandal sa nakasarang pinto ng kanyang kuwarto. “Humarap ka sa kanila na hindi man lang nagsusuklay, naghihilamos, nagtu-toothbrush!” Mariin niyang ipinikit ang mga mata sa kahihiyang tinamo niya kanina.
Bakit ba kasi niya pinairal ang gutom? Gusto niyang sabunutan ang sarili sa sariling katangahan. Humarap siya sa salamin.
Nanghilakbot siya nang makita ang sarili sa salamin. Magulo ang buhok niya, bahagyang namamaga ang mga mata niya, oily ang mukha niya...at ang pinakamatindi sa lahat, tulad ng sinabi ng pinsang si Red, may muta pa siya sa isang mata.
“Si Grey...” nanghihilakbot na wika niya sa sarili. “Nakita ako ni Grey sa ganitong hitsura. Shucks!”
Paano pa niya mahaharap si Grey pagkatapos siya nitong makita sa ganoong hitsura? Ano na ang mukhang maihaharap niya sa binata?
“Aahh! Nakakahiya talaga!”
Grey Buenavista was Cashmere's ultimate crush. Unang pagkikita palang nila ni Grey ay tumibok na ang puso niya para sa binata. Isang taon na ang nakalilipas subalit hanggang ngayon ay malinaw na malinaw pa rin sa kanya kung paano sila unang nagkakilala ni Grey.
“Kuya, ang tagal mo naman,” nakasimangot na reklamo ni Cash sa kapatid habang kausap ito sa cell phone.
Halos isang oras na siyang nakatayo sa waiting area sa labas ng eskuwelahan subalit hindi pa rin dumarating ang Kuya Blue niya.
Ang kapatid ang nakatakdang sumundo sa kanya sa eskuwelahan nang araw na iyon dahil hindi pumasok ang driver nilang si Mang Lino.
Fourth year high school si Cash, habang ang kapatid na si Blue ay first year college.
“I'm sorry, Sis. May tinatapos kasi akong project...” sagot ng kapatid sa kabilang linya. “Ipapasundo na lang kita kay Red. Hintayin mo siya diyan.”
“Okay,” wika niya bago ibinaba ang tawag.
Pinsan nila sa father's side si Red. Kasing-edad ito ng kuya niya. Bukod sa pagiging magpinsan, matalik na magkaibigan din ang dalawa.
Dalawampung minuto ang muli pang lumipas subalit hindi pa rin dumarating ang pinsang si Red. Muling tumunog ang hawak niyang cell phone.
“Kuya Blue? Nasaan na si Kuya Red?” naiinip na bungad niya sa kapatid.
“Cash?”
Muntik na siyang mapasinghap nang isang hindi pamilyar na boses ang sumagot sa kanya sa kabilang linya.
Bago pa siya makabawi sa pagkabigla ay narinig niya ang pagtikhim ng estrangherong boses ng kausap sa telepono.
“Si Grey, 'to. Isa sa mga kaibigan ni Blue.”
His voice was husky and very...very manly. Iyon agad ang unang pumasok sa isip niya nang marinig ang tinig ng kausap.
“Nandito ako ngayon sa tapat ng gate ng St. John Academy...”
“K-kasama mo si Kuya Red?” Hindi niya maintindihan kung bakit siya biglang nautal sa pagsasalita. At hindi rin niya maintindihan kung bakit bigla na lang niyang naramdaman ang tila pagbabago sa tibok ng puso niya.
Luminga-linga siya sa paligid.
“Ako lang mag-isa. May importante rin kasing ginagawa si Red kaya ako ang pinakiusapan nilang maghatid sa 'yo pauwi,” paliwanag nito. “Ipinadala sa 'kin ni Blue ang cell phone niya para raw matawagan kita kapag nandito na ako sa St. John.”
“G-ganoon ba?” Hindi niya maintindihan kung ano'ng nangyayari sa sistema niya. Habang nagsasalita ang kaibigan ng kuya niya ay walang humpay ang malakas na tibok ng puso niya. “Uhm, nandito lang ako sa waiting area.”
“Ikaw ba iyong may mahabang buhok at may suot na pink headband? Iyong cute?”
Ano raw? Cute siya? Kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang ngiting gustong sumilay sa mga labi. Sa isang iglap, nawala ang pagka-badtrip niya mula sa matagal na paghihintay.
“Yes...uhmm, ako nga iyon.”
Muli niyang inikot ang mga mata sa paligid.
“Turn to your left side...”
Ibinaling niya ang tingin sa kaliwa. A tall, lean and very handsome guy greeted her eyes.