- Makiling's POV -
Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga ko.
"HA?!" sambit ko tapos luminga ako sa paligid ko
Nasa kwarto ako sa apartment namin ni Roelyn.
Wait, panaginip lang ba 'yun?! Nanaginip lang ako?
Nahawakan ko ang labi ko.
DID HE REALLY KISSED ME?! WTH?!!!!
Biglang nag-vibrate ang cellphone ko malapit sa'kin. Kinuha ko 'yun para i-check ang message.
From: Zero
Good morning Maki
- end -
Inihagis ko ang cellphone ko pero sa kama pa rin.
"What's that?! He's scaring me!"
'Yan ang unang beses na nag-good morning siya sa'kin! Nakakatakot! Ano'ng nangyari?!
Umalis ako sa kama ko, pumasok ako ng CR at naligo.
Tapos nag-uniform na ako at umalis ng bahay. Papasok na ako sa trabaho ko.
"Good morning Miss Makiling." bati sa'kin nu'ng guard sa hospital
"Good morning." bati ko rin
Natigilan ako.
Good morning?
GOOD.....
MORNING?!
Tinitigan ko 'yung guard.
"GOOD MORNING?!" sigaw ko
"Ha? B-Bakit po Mam? May magagalit po ba kapag nag-good morning ako?"
Tumingin ako sa oras sa relo ko.
9am!!!!
"I mean, morning lang?" sambit ko
Kumamot 'yung guard sa ulo niya.
"Yes Miss Maki, bakit po? May problema po ba? Late na po ba kayo?"
WAAAAAAAH! MORNING LANG?!!!!
"N-Night shift ako."
T_________T   night shift ako!!! Bakit ako na'ndito?!! Tangang-tanga na ba ako sa buhay ko?!!!
"Eh? Hehehehe, mukhang bangag ka pa Miss Maki." ani guard
"Ooooy, Makiling."
Umiwas ako sa direksyon na pinagmulan ng tinig. Ayoko, ayokong lumingon!
Kaso lumapit pa siya sa'kin at inakbayan ako. Kapwa nurse ko siya.
"Makiling! Sipag mo ah! Duty ka na agad? 24/7 ka? Hahahaha!" pang-aasar niya sa'kin
Pinalis ko ang braso niya sa balikat ko.
"Prank lang 'to! Aalis na ako." sambit ko
Naglakad na ako palayo sa kanila.
Sobrang nakakahiyaaaaa!!
"Hirap talaga kapag in love, nababaliw. Hahahaha!" habol pa niya
Sinapak-sapak ko ang sarili ko!
Anak ng tokwa ka naman Maki! Night shift ka! Night shift! Tirik na ang araw, labo ka pa rin!!
Napabuntong-hininga ako.
Kung bakit nanaginip ako na hinalikan ako ni Zero.
Nahawakan ko na naman ang labi ko.
Panaginip lang ba talaga 'yun?
"Aish! Kakainis!"
Wala akong nagawa kun'di bumalik sa apartment at magpalit ng damit ko. Nahiga na lang ulit ako sa kama ko.
Kung hindi ba naman ako baliw, e'di humihilik pa rin ako ngayon.
Kinuha ko ang cellphone ko. May message na naman sa'kin si Zero, sa messenger na.
Zero Pogi: Yo, gising ka na?
"Geez, ano na naman ba ang kailangan niya."
Nagtype ako ng ire-reply ko sa kanya.
Me: Yeah, ano'ng meron?
Syempre ang aga niya magparamdam
Zero Pogi: Wala lang, naiisip lang kita
Napabangon ako sa pagkakahiga ko at paulit-ulit kong binasa 'yung message.
ANO DAAAW?! TEKAAA TAMA BA 'TONG NABABASA KO?
Kinusot ko pa ang dalawang mata ko tapos nilinis ko rin ang salamin ko. Baka kamo tumataas lang ang grado ko sa mata.
Pero 'yun talaga ang nakalagay sa message!
Ni-replay-an ko siya.
Me: tae ka ba! Huwag mo akong pag-trip-an!!
Zero Pogi: Ha? Hindi ka pa rin naniniwala sa sinabi ko?
Napaisip ako. Ano'ng sinabi niya?
Me: Anong sinabi mo? May sinabi ka ba?
Zero: Stupid! Paulit-ulit na lang! GUSTO KITA! AYUSIN MO UTAK MO! GUSTO KITA!!!
(O_______O)
SO HINDI PANAGINIP 'YUNG KAGABI?!!! UMAMIN TALAGA SIYA SA'KIN?! TOTOO TALAGA?!!!
Hindi ako naka-reply kay Zero. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ako makapaniwala.
Nagpagulong-gulong ako sa kama ko.
"Aaaaaah! So totoo talagaaaa!!!"
Oh my gosh! Oh my gosh! Totoo talagang 'yung kasabihan na kapag may tiyaga, may nilagaw. Whahahahaha!
Napangisi ako.
Tie na kami ngayon! Wala na siyang maipagmamalaki sa'kin ngayon na ako lang ang may gusto sa kanya!
Nag-vibrate na naman ang cellphone ko. Ni-check ko 'yun.
Zero Pogi: Puntahan kita mamaya. Libre mo ako.
Hindi maalis-alis ang ngiti sa labi ko. Ni-replay-an ko siya.
Me: No.
Zero Pogi: Wow! Pabebe ka na ngayon ha! Hindi sa'yo bagay huy!
(-____-)
Wala pa rin pala siyang pagbabago.
May message ulit siya.
Zero Pogi: Pero sige.
(~.~)? What? Ano'ng sige?
Hindi ko na siya ni-reply-an. Gagantihan ko siya! Tagal ko ng umamin sa kanya tapos ngayon niya lang ako ni-crush back! Lugeeeee!
Nagsmirk ako.
Pero kinikilig ako. Kyaaaaah! Hindi ko na kailangan mag-move on! WHAHAHAHAHAHA!
********************
- Zero's POV -
"Pumila kayo ng maayos, lahat mabibigyan ng baboy basta may pambayad."
"May pambayad ako, kahit 'yung nagkakatay ng baboy gusto kong bilhin."
Siniko ako ng katrabaho ko.
"Narinig mo 'yun? Bibilhin ka daw." bulong niya sa'kin
Hindi ko siya pinansin. Kilala ko na 'yung costumer na 'yun. Sanay na ako sa kanya.
"Magkano daw ba?"
Tinadyakan ko siya dahil patol niyang tanong sa costumer.
"Gag*! Hindi ako available!" sambit ko sa kanya
Ibinigay ko na 'yung isang kilong baboy nu'ng isang costumer.
"Thank you Zero, mwuah!"
Lihim akong napangiwi. May gusto rin naman sa'kin si Makiling pero hindi siya umakto ng gan'yan.
Bigla tuloy naglaro sa isip ko 'yung hitsura ni Maki habang nagpapa-cute sa'kin, kumikindat at nagmu-mwuah!
Malakas kong tinaga 'yung baboy.
"BOSET! HINDI BAGAY!" malakas kong sambit
Tae! Buti na lang talaga hindi ginagawa ni Makiling 'yun! Kaka-adwa!
"H-Hoy Zero maawa ka naman sa baboy."
"Geez!"
Tiningnan ko ang mga costumer namin nang magtilian sila.
"Cool! Kahit kawawa 'yung baboy!"
"Kahit galit, pogi pa rin."
"Kyaaah! Magkano ka kasi!"
(=_______=)    tsk!
Itinuloy ko na ang pagkakatay ng baboy kaysa sila ang makatay ko.
"Bakit hindi ka pa mag-asawa para hindi ka mag-isa sa bahay? Dami mong pwedeng asawahin o."
Umiling ako.
"May nagugustuhan na ako."
"Tae! 'Yung asawa pa rin ng kaibigan----"
Itinapat ko sa leeg niya ang kutsilyo na hawak ko.
"Kapag hindi ka tumahimik iaadobo kita." banta ko sa kanya
Nagtaas siya ng dalawang kamay niya.
"Biro lang, biro lang, di ka na mabiro."
Ibinaba ko na ang kutsilyo at itinuloy ang ginagawa ko.
Kinalimutan ko na ang nararamdaman ko kay Ysabelle.
Matapos kong masaksihan ang pinagdaanan at paghihiwalay nila ni El, hindi ko gugustuhing isa ako sa sisira sa kanila.
Naghiwalay sila. As in hindi sila magkasama ngayon. Isang taon na.
Isang taon na rin akong mag-isa buti na lang hindi umaalis si Makiling.
Susundan ko naman pati siya.
Napangisi ako.
Hinalikan ko siya kagabi pero bigla siyang nawalan ng malay.
Natawa ako habang kinakatay 'yung baboy. Nakakatawa ang reaksyon niya. Whahahahaha!
- Makiling's POV -
"Makiling tawag ka ni Doc."
"Ha? Sinong doc? Maraming doctor dito." sambit ko
Nagtawanan 'yung mga kapwa ko nurse.
"Si Doc Reyes kamo. Hahaha sorry na Maki, di ka naman galit sa'kin?"
Umiling ako.
"Hindi ah, nalito lang ako." paliwanag ko
Mukha ba akong galit? Saya-saya ko nga e. Mwehehehe
Pinuntahan ko na si Doc Reyes para malaman ang concern niya.
Kumatok muna ako sa door ng office niya.
"Come in."
Nang marinig ko 'yun ay binuksan ko na ang pinto at pumasok na ako.
"Good evening doc, pinapatawag mo daw po ako?" sambit ko
"Ah yes, may concern lang ako. Maupo ka."
Inayos ko ang salamin ko tapos naupo ako sa bakanteng silya sa may table ni Doc Reyes.
"May nakapagsabi na gusto mong magpa-transfer ng hospital, tama ba?"
Eh?
"Pwede ko kasing kausapin ang Head ng hospital dahil kulang din sa nurse sa ibang branch."
Lalo akong napatanga.
Eh?
"Why Nurse Makiling? Nagbago na ba agad ang isip mo?"
Alanganin ang pagtawa ko kay Doc Reyes. Malamang na magugulat siya kapag sinabi ko na nagbago ang isip ko dahil kagabi ko lang naman nakausap ang Head ng hospital.
"Medyo doc. Hehehehehe." sagot ko
"Oh? Pabago-bago talaga ang isip ng babae no? Hahahaha. But okay okay, no problem."
Tumango ako habang nahihiya na tumatawa. Tapos pinag-usapan lang din namin 'yung ibang pasyente na hawak niya para malaman ang situation.
Then nagpaalam na rin ako nang i-dismiss na niya ako.
Nakahinga ako ng maluwag nang naglalakad na ako sa corridor.
Naisip ko rin kasi kagabi...
May gusto na sa'kin si Zero, bakit pa ako aalis?
I mean, gusto ko siya e. (><)
Naground na lang ulit ako sa mga pasyente. Ni-check ko kung may mga pasyente na may dugo ang suero dahil sa pagtitiktok. Bata, matanda, babae o lalaki, may sakit o wala, gora lang sa pagtitiktok kahit nasa hospital. Sarap nilang tusukin ng syringe sa leeg! (-_-)
"Nurse, nurse, pa-help naman po."
Tiningnan ko 'yung pasyente na tumawag sa'kin at humihingi ng tulong.
"Yes? What can I do for you?"
Lumapit siya sa'kin, hila-hila 'yung IV poles niya kung saan naka-hang 'yung dextrose. Inaabot niya sa'kin ang cellphone niya.
"Pwede pong papicture?"
"Ha?" natatanga kong react
"Please? Ipo-post ko lang po sa IG."
(-______-)   sabi na e!
Kinuha ko sa kanya ang cellphone niya tapos ayu'n pinicturan ko nga siya. Tatlong click ang ginawa ko.
"Okay na." sambit ko
"Thank you po."
Ibinalik ko na sa kanya ang cellphone niya, agad naman niyang ni-check 'yun.
"Hala! Ba't dextrose lang po 'yung pinicturan mo? Bakit po hindi ako kasama?" react niya
"Para dramatic ang story mo sa ig. Bumalik ka na sa room mo." pagtataray ko sa kanya
Hindi tatalab sa'kin 'yang gan'yang kaartehan. Nasa hospital na at lahat, magpopose pa na parang walang sakit! Sarap itali at i-hang sa IV pole.
Tinapos ko na lang ang trabaho ko. Dismayado pa nga ako dahil walang pasyente na pumutok ang ugat. Gustong-gusto ko pa man din 'yung iiyak sila tapos tutusukin ko.
Mwehehehe! *smirk*
"Oy Maki, nag-iingay ang cellphone mo sa Nurse Station."
Kinapa ko ang bulsa ng uniform ko. Hindi ko pala dala ang cellphone ko.
Matapos kong mag-round, bumalik na ako sa Nurse Station. End na 'yung tawag nu'ng makuha ko ang phone ko.
Binasa ko na lang ang message. Galing 'yun kay Zero.
Zero Pogi: Na'ndito ako sa labas.
Pinigilan kong mapangiti.
Kyaaaaaaah! Kinikilig akoooo! Bwahahaha! Nagrereport ang loko!
"Sinong out na? Dumating na ba ang kasunod na shift?" tanong nu'ng Head Nurse namin
Nagtaas ako ng kamay.
"Ako Miss Rose, out na po ako." sambit ko
"May kapalit ka na ba?"
Err, hindi ko pala alam.
"Kung wala, OT ka muna, Nurse Maki."
Pero may naghihintay sa'kin sa labaaaas. T_______T
At ayu'n, wala akong nagawa dahil wala pa 'yung kapalitan ko. Huhuhu