Months ago...
"Mission accomplished!" mayabang na sabi ni Special Agent Jeremias Rosales sabay nguso sa baril na kanyang pinaputok. Nakabulagta na kasi sa kanyang harapan ang big time drug lord na ilang buwan na rin naman nilang sinusubaybayan. Isa na namang salot sa lipunan ang kanyang nabunot pero hindi pa rin siya masaya sapagkat ang alam niyang marami pang taong gumagawa ng masama para sa pera at kapangyarihan.
Bata pa lamang siya ay ginusto na niyang maging alagad ng batas dahil ibig niyang makatulong para magkaroon ng kaayusan sa mundo. Iyon nga lang parang mahirap gawin dahil may mga pagkakataon na pati ang mga taong dapat ay maging tagapag-ayos ng bansa ay sumasali pa maitago ang karumal-dumal na gawain. Ngunit, dahil mahal na mahal niya ang kanyang trabaho ay hindi niya hahayaang magtagumpay ang masasama laban sa kabutihan.
"Congrats!" wika pa ng boses na kilalang-kilala niya mula pa pagkabata. His bestfriend, Veronica Sarmiento.
Nginisihan niya ito saka sumagot. "We're partners. So, congrats din."
Kahit nakangiti sa kanya ang matalik na kaibigan, ang lungkot-lungkot pa rin ng mga mata nito. Kahit kasi pareho ang silang nasa The Dragons, isang Investigative Agency, hindi pa rin nabibigyan ng katarungan ang pagkamatay ng mga magulang at kapatid nito. At dahil maaga rin naman siyang naulila, pinili na lang niyang laging makasama ito dahil nga parang magkapatid na ang kanilang turingan.
"Hoy, nagdadaldalan na lang kayo diyan!" singhal sa kanila ng kanilang Bossing, ang Director General ng The Dragons -- si Chief Domingo Mercado. Ngunit, kahit na malakas ang boses nito ng sabihin ang mga salitang iyon, alam niyang hindi naman ito galit. Maaaninag nga sa boses nito ang kasiyahan kaya inakbayan pa sila ni Ronnie at tinapik-tapik ang aming balikat. "Anyway, congrats sa inyong dalawa. Mabilis ninyong natatapos ang inyong misyon kapag kayo ang magkasama. Bakit hindi na lang ninyo ituloy hanggang altar ang partnership ninyo?"
"Yuck!" pa-OA na bulalas ni Ronnie.
Hindi naman siya na-offend sa inakto nito na para bang maduduwal pa. Para lang kasi talagang mag-bestfriends ang turingan nila. At dahil nga wala naman siyang kapatid, itinuturing niya si Veronica na younger sister niya. Iyon nga lang umaasta itong parang lalaki kaya nga pinalayawan niya itong Ronnie. Gayunpaman, kahit na astigin ang kilos ng kanyang matalik na kaibigan, alam niyang babaeng-babae ito mula ulo hanggang paa. Talaga lang kailangan nitong baguhin ang sarili para magmukha itong malakas.
"Pa-yuck-yuck ka pa, baka mamaya ay sa akin din ang bagsak mo," pang-aalaska niya rito.
"Bigyan kaya kita dyan ng upper cut para matauhan ka!" singhal sa kanya ni Veronica sabay pakita ng kamaong nakatikom.
Sa inasta nito ay hindi na niya napigilan ang mapahalakhak. Bukod kasi sa matalim na matalim ang tingin nito sa kanya ay namumula na ang mukha nito at nanlalaki na ang butas ng ilong. Ibig sabihin, napipikon na ito sa kanya. Talaga kasing hindi nya mapigilang asarin si Ronnie kahit na 24 years old na ito at 27 years old naman siya.
"Anong plano mo ngayon?" tanong sa kanya ni Ronnie nang umalis na sila sa crime scene. Tapos na ang misyon nila kaya sinolusyunan naman nila ang kalam ng kanilang sikmura. Kumunot lang ang noo nito ng maibaba niya sa harapan nito ang kanilang in-order. "Bulalo at dinuguan talaga, ha."
"Paborito natin iyan saka pareho namang matibay ang sikmura natin kaya alam kong okay na okay lang sa'yo ito. Magbabakasyon muna ako sa Hacienda Rosales. Gusto ko rin naman kasing makasama ang lolo lalo't alam kong nagtatampo na siya."
"Mabuti naman at alam mo," wika ni Ronnie bago ibinaling ang atensyon sa pagkain. "Ikaw naman kasi ang kaisa-isang tagapagmana ng buong hacienda dahil ikaw ang panganay niyang apong lalaki. Suwerte mo nga dahil hindi mo na kailangan pang makipagpatayan talaga bago kumita."
"Kadiri ka talaga. Pwede bang huwag kang magsalita ng puno ang bibig mo, nagtatalsikan kaya ang kinakain mo." Nakangiwi niyang sabi pero hindi naman niya mapigilan ang matawa sa hitsura nito. Pagkaraan ay sumeryoso siya. "Ikaw, sasama ka ba?"
"No," mabilis nitong sabi. Tapos, hindi na ito muling umimik pa kaya hindi na rin siya nagsalita pa. Katunayan nga, parang gusto niyang batukan ang sarili. Alam naman kasi niya kung paanong maapektuhan si Ronnie kapag binanggit ang kanilang lugar pero binanggit pa rin niya. Kaya ngayon, magdusa siyang pagmasdan ang labis na pananahimik ng kanyang bestfriend.
ANG isa sa dahilan kaya hindi rin siya madalas na umuwi sa Hacienda Rosales ay dahil sa ayaw ni Veronica na tumapak sa lugar na iyon dahil palagi lang nitong naaalala ang kamatayan ng mga pamilya nito. Ni hindi nga tumutuntong ito sa kubo ng mga ito na makikita sa dulo ng hacienda dahil doon nito nakikitang naliligo sa sariling dugo ang pamilya nito. At kahit nga nakaligtas si Veronica sa sinapit ng pamilya nito ay hindi ito nasiyahan dahil kung maaari nga lang daw ay mas gusto nitong makasama hanggang sa kamatayan ang pamilya nito.
Siya naman ay labis na nasiyahan na hindi siya tumigil ng araw na iyon hanggang sa hindi sumasama sa kanya si Veronica dahil may babae siyang gustong pagselosin. Kung hindi niya kasi ginawa iyon tiyak na wala na rin siyang bestfriend. Kaya naman hanggang maaari ay ayaw niyang iwanan si Veronica dahil pakiramdam niya kapag nalingat siya ay susundan na rin nito ang pamilya sa kabilang buhay.
Kaya naman para mapadali kay Veronica ang paglimot ay kinausap niya ang kanyang Lolo Segundo na sa Manila na sila mag-aral. Dahil tapat na katiwala ang mga magulang ni Veronica ay inako na ng lolo niya ang pag-aaral ng kanyang bestfriend. Hindi nga lang nagustuhan ng lolo niya ng kumuha siya ng Criminology sa halip na BSc Agriculture o anumang kurso na may kinalaman sa pagpapatakbo ng hacienda.
“What?” Hindi makapaniwala niyang bulalas nang harapin niya ang kanyang Lolo Segundo sa may library ng kanilang mansyon. Nu'ng ipatawag siya kanina ng lolo niya'y sabi nito'y may importante silang pag-uusapan pero ngayong magkaharap na sila'y mayroon naman daw itong kailangang ipabasa sa kanya bago nito iabot sa kanya ang dokumentong sinasabi nito.
Iyon ang ikalawang araw niya sa Rosales Mansyon na matatagpuan sa Tarlac at nakakaramdam na siya ng pagkainip. Kung kasama lang kasi niya si Veronica ay siguradong hindi siya mabu-bored ng husto. At dahil wala ang bestfriend niya, parang gusto na niyang mag-alsa balutan at bumalik na sa Manila kahit pa sinabi na niya sa sarili na magbabakasyon siya ng dalawang linggo sa Hacienda.
Dahil sa malakas ang pakiramdam ng kanyang lolo, sigurado niyang alam na alam nito ang kanyang nararamdaman kaya binibigyan siya ng lolo niya ng cold treatment. Para raw kasing ayaw niyang pahalagahan ang pamana ng mga Rosales sa kanya. Kahit kasi may iba siyang mga pinsan, siya lang ang magmamana ng buong hacienda dahil siya ang panganay na apo ng mga Rosales.
SEGUNDO ROSALES’ LAST WILL AND TESTAMENT. Iyon ang nakalagay sa long brown envelope na ibinigay nito sa kanya. Naka-capitalized pa iyon para madali niyang mabasa. Kaya naman, hindi rin niya napigilan ang mapangiti.
Kung intensyon ng lolo niya na takutin siya para pumayag siya sa gusto nitong mangyari ay nagkakamali ito. May pangarap siyang tinutupad at wala siyang intensyon na kumawala sa pagiging special agent niya hanggang sa huling hibla ng kanyang hininga. Kaya, ni hindi na tuloy niya pinag-aksayahan pang buklatin ang sinasabing ‘dokumento’ ng kanyang Lolo Segundo.
“Hindi mo makukuha itong Hacienda Rosales kapag hindi mo... ” parang walang anumang sabi nito. Marahil ay alam nitong wala siyang kaintres-interes sa ‘last will testament’ nito na alam niyang isang kalokohan lang naman para matakot siya at pumayag sa nais nito “...pinakasalan si Katrina San Juan. At siyempre, kailangan din ninyong magkaanak para maipagpatuloy ang lahing Rosales kaya dapat makalalaki ka.”
Maririin at dahan-dahan pa ang pagkakasabi ng lolo niya sa bawat katagang binitiwan para masigurong rerehistro ang bawat katagang iyon sa kanyang utak. Nagtagumpay naman ito kaya nga lang parang may granadang itinanim sa kanyang katawan at anumang oras ay handa na siyang sumabog. Mas kaya pa kasi ng utak niyang tanggapin na hindi niya mamanahin ang Hacienda Rosales kaysa sa sinabi nitong kailangan niyang pakasalan si Katrina San Juan para makuha niya ang Hacienda Rosales.
Si Katrina San Juan ang babaeng iniwanan niya para sa kanyang pangarap.
Oo naging girlfriend niya si Katrina at minahal ng sobra ngunit ayaw niyang manganib ang buhay nito dahil sa kanya kaya’t kahit mahal na mahal niya ito’y pinili niyang makipag-break dito. Tiyak din niyang abot langit ang pagmamahal nito sa kanya kaya't tiyak niyang nasaktan ito ng todo sa kanilang paghihiwalay.
“Anong break na tayo?”manghang bulalas ni Katrina nang diretsahan niyang sabihin dito ang layunin ng pagkikita nila nang hapon na iyon.
“Ayoko na sa’yo,” mariin niyang sabi rito. Tiningnan a niya ito ng diretso sa mga mata para mabasa nito ang kanyang katapatan
Katapatan? Sarkastiko niyang tanong sa sarili. Paano niya nasabing naging tapat siya kung alam niyang isang malaking kasinungalingan ang kanyang sinabi.
Kahit kasi buksan ng heart surgeon ang kanyang puso, walang itinitibok iyon kundi si Katrina San Juan. Kaya nga buong pagmamalaki na niya itong naipakilala sa buo niyang angkan. Dahil siguradung-sigurado na siya sa kanyang feelings.
“Hindi ako naniniwala sa sinabi mong ‘yan. Sabi mo, mahal mo ako Ipinaramdam mo sa aking mahal na mahal mo ako. Ipinakilala mo rin ako sa Lolo Segundo mo at sa iba mo pang kamag-anak.”
“Ipinakilala lang kita sa lolo dahil lagi niya akong kinukulit na magpakilala ng girlfriend sa kanya. Oo, sinabi kong mahal kita pero nagkamali pala ako. Hindi pala totoong mahal kita Na-realize ko ‘yan ng sabihin mo sa aking delayed ang period mo. Hindi pala ako handang maging ama ng anak mo. I’m sorry, Katrina, pero kailangan na talaga nating maghiwalay,” mariin niyang sabi saka ito tinalikuran. Ayaw niya kasing makita nito na higit ang sakit na nararamdaman niya dahil sa kanyang mga ipinahayag.
Matagal na niyang pinangarap na maging tagapagtanggol ng naaapi kaya naman nang matanggap siyang special agent sa The Dragons ay ginawa niya ang lahat para makilala siya sa piniling larangan. Ngunit, hindi rin pala madali ang kanyang pinasok dahil palaging nakabuntot ang panganib. Hindi lang sa kanya kundi sa taong mahalaga sa kanya.
Isang kasamahan niyang special agent ang pinatay ang pamilya dahil kinalaban ang isang maimpluwensiyang tao. Habang nananangis ito dahil sa pagkamatay ng mag-ina nito’y parang nakikita niya ang sarili sa eksena nito at si Katrina ang kanyang iniiyakan. Ah, hindi na niya hihintayin pang mangyari ang sandaling iyon kaya’t ipinasya na niyang makipag-break dito.
At ngayon ay babalikan niya ito para pakasalan?
“No way! Hindi ko siya pakakasalan Ayoko! Matagal na kaming hiwalay. Iba na ang buhay niya at ganoon din ako,” mariin niyang sabi. Ngunit, bakit sa kanyang utak ay pumasok ang isang imahe? Kung saan naglalakad si Katrina papuntang altar habang hinihintay niya.
“Napakasuwerte naman pala ni Katrina kung ganoon,” nakangising sabi nito sa kanya na para bang hindi naapektuhan sa kanyang pagtanggi. “Magkakaroon siya ng sandamakmak na pera at malaking lupain.”
“What do you mean?” kunot noong tanong niya. Kahit naman hindi siya interesado kung ibibigay sa kanya ng lolo niya ang asyenda, curious pa rin siya sa ibig sabihin nito lalo na kung may kinalaman kay Katrina.
"Interesado ka rin, ano?" nanunudyong sabi ng kanyang lolo.
Hindi siya kumibo pero hindi niya napigilang mapailing.Kung minsan talaga ay naiisip niyang magpakasal na lang sana ulit ang kanyang Lolo Segundo tutal nasa edad sitenta pa lang naman ito. Kaya nga lang madalas nitong sabihin na ang pag-ibig nito ay ibinaon na nito sa hukay. Sa piling ng kanyang Lola Victoria.
Hindi niya tuloy napigilan ang mapabuntunghininga. Para kasing ipinapaalala nito sa kanya na minsan lang umibig ang mga Rosales at alam niyang iyon ang dahilan kaya si Katrina lang ang nagawa niyang mahalin.
“Kung hindi mo pakakasalan si Katrina bago matapos ang taong ito, siya ang magmamana ng Hacienda Rosales. Gugustuhin mo bang ang magiging asawa niya ang makikinabang sa lupang pinaghirapan ng ating mga ninuno?” naghahamong tanong sa kanya ng lolo.
Gilalas siyang napatingin dito dahil may hindi siya nagustuhan sa sinabi nito. “Magiging asawa niya!” buong diin din niyang sigaw na tiyak niyang magpapatuliro sa kriminal na ini-interrogate niya.
Napangisi ito.
"Lolo..."
"Akala ko ba wala ka ng pakialam sa kanya?" nanunudyong tanong nito.
Hindi siya kumibo. Sa tatlong taon na pagkakahiwalay nila ni Katrina, talagang sinikap niyang putulin ang lahat ng may kinalaman dito. Binlock pa nga niya ito sa mga social media site pati na ang cp number nito. Talaga kasing desidido siyang ibigay ang kalayaan nito at mangyayari lang iyon kapag pinanindigan niya ang pag-iwas dito.
"Curious lang." Parang gusto niyang mapamura nang ngumiti ang kanyang Lolo Segundo na parang sinasabing hindi ito naniniwala sa kanyang dahilan.
“Yes, magpapakasal na si Katrina. Bago ko ginawa ang testamento na ito ay nag-imbestiga muna ako kung ano ba ang pinagkakaabalahan niya ngayon at kung sino ang kanyang nakakasalamuha. Well, nag-resign na siya sa kanyang pinagtatrabahuhan dahil nga naghahanda na siyang mag-asawa.” Muli ay pinakadiinan na naman nitong magpapakasal na ang kanyang ex-girlfriend.
“Impossible!” mariin niyang sabi. Paulit-ulit kasing sinabi sa kanya ni Katrina na wala itong ibang iibigin kundi siya lamang.
That was three years ago! Singhal niya sa kanyang sarili. Marahas na paghinga ang pinawalan niya nang maalala niya ang sinabi niya rito nang habulin pa siya nito matapos siyang magkipaghiwalay. ‘Makakatagpo ka rin ng ibang mamahalin’.
Eh, bakit ngayong nalaman niya na ikakasal na ang ex-girlfriend niya ay parang tinu-torture ang kanyang puso?
“Affected?” tanong ng kanyang lolo.
Ibig sana niyang tumanggi sa ibig nitong palabasin pero hindi niya magawa. Talaga naman kasing parang nagsisikip ang dibdib niya ng mga sandaling iyon. Napamura pa nga siya. Para kasing mas mabigat pa ang nararamdaman niya ngayon kumpara sa mga hirap na dinaanan niya sa mga training at misyon na kanyang kinaharap.
“Bakit pa nga ba ako magtatanong gayung alam na alam ko naman ang sagot?” sarkastiko nitong tanong sa kanya.
“Mahal ako ni Katrina,” bulong niya sa sarili ngunit may palagay siyang malinaw iyong narinig ng kanyang lolo.
"Tapos na kayo, hindi ba? Tinapos mo ang relasyon ninyo dahil sa pangarap mo."
Totoo naman ang sinabi ng kanyang lolo pero para pa ring papel na pinupunit ang kanyang puso. Naalala niya kasi kung gaanong sakit ang ipinaramdam niya kay Katrina nu'ng araw na makipaghiwalay siya rito.
"O, naging masaya ka ba?" sarkastikong tanong nito.
Hindi na siya nagtataka kung bakit alam na alam nito ang kanyang nararamdaman. Siyempre, kay Veronica galing ang mga impormasyon na iyon. Hindi rin naman kasi sang-ayon si Veronica na iwanan niya ang kanyang mahal pero nauunawaan siya nito. Ayaw naman kasi niyang mapahamak si Katrina dahil sa kanya.
"Kung iiwanan mo na kasi 'yang pagiging agent mo at pamahalaan na lang ang hacienda natin, siguradong sasaya pa ang buhay mo dahil kapiling mo ang babaeng mahal mo. Kaya nga kahit namatay sa plane crash ang mga magulang mo nu'n sigurado akong wala silang bagay na pinagsisihan dahil hanggang sa kamatayan ay magkasama sila. Kaya nga lang dahil sa pinili mong maging duwag, hindi ka pa rin masaya ngayon kahit natupad na ang pangarap mo. Kasi wala sa buhay mo ang iyong reyna. Maybe palagi mong kasama si Ronnie pero alam naman nating hindi siya ang nasa puso mo kaya kahit na click ang samahan ninyo ay may kulang pa rin. Alam mo naman sigurong 'love' ang katagang iyon, hindi ba?"
Hindi siya kumibo dahil alam niyang tama naman ang lolo niya. Kahit palagi silang magkasama ni Veronica ay hindi na-develop ang feelings niya rito. Dahil tanging si Katrina lang niya naramdaman ang pag-ibig. Dito lang din siya naaapektuhan ng husto kapag nakikita niya itong nakahubad at dahil doon, hindi niya napigilan ang mapasinghap.
Bigla kasi niyang naisip na kapag ikinasal na ito ay may ibang lalaki ng may karapatan dito. Parang ibig manlaki ng ulo niya sa kaisipang may ibang lalaking hahalik, yayakap at aangkin dito. Naikuyom niya tuloy ang kanyang kamao. Para kasing gusto niyang manapak.
“The only permanent thing in this world is change. Pati ang damdamin ay nababago lalo na't hindi mo pinahalagahan,” mariing sabi ng kanyang lolo bago inihagis sa kanyang harapan ang isang magazine. "At bukod pa roon, sinaktan mo ng husto ang damdamin ni Katrina kaya huwag kang mangarap na hanggang ngayon ay mahal ka pa rin niya. Ang tanong nga lang, papayag ka ba talagang magpakasal si Katrina sa ibang lalaki?"
Hindi sana niya papansinin ang magazine na inihagis nito sa kanyang harapan kung hindi natuon ang pansin niya sa cover ng magazine. Isang pagkaganda-gandang babae na nakadamit pangkasal -- si Katrina San Juan.
BAD day! Buwisit na sabi ni Jeremy sa sarili bago pa niya pinabilisan ang takbo ng kanyang 2020 Jeep Wrangler Unlimited Rubicon.
Hindi pa kasi nakaka-recover ang utak niya sa bombang pinasabog ng kanyang ama na may kaugnayan sa kanyang ex-girlfriend, tumawag naman ngayon ang hepe ng The Dragons para sabihing mayroon itong misyon na ipapagawa sa kanya. Kaya, bago pa man niya naipaalala rito na on leave siya ay mariin na nitong sinabi sa kanya na kailangan niyang magpunta sa ‘The Dragons’ para mapag-usapan ang kanyang misyon.
Ang bad trip na nararamdaman niya kanina ay biglang nabuhusan ng tubig ng may isang pigura siyang nakita.
“Ohh.wow!” hindi napigilang ibulalas ni Jeremy nang makita niya si Ronnie pagpasok niya sa kanilang departamento. Mula ulo hanggang talampakan kasi nito ay babaeng-babae ang dating nito ngayon. Parang hindi ito ang partner niyang nakikipaghabulan pa sa mga kriminal. Hindi niya tuloy napigilan ang mapangisi. “Anong himala ang nangyari, partner? Malapit na ba talagang magunaw ang mundo?”
Gusto sana niyang sabihing bagay na bagay dito ang outfit nito pero hindi niya magawa dahil alam niyang hindi nito magugustuhan iyon. Dahil mas gusto nitong itago ang ganda ng katawan nito na kapansin-pansin kahit na t-shirt at pantalon ang suot nito. Malayung-malayo na talaga ito sa kababata niyang nangangarap na magkaroon ng Prince Charming.
“Para lang ito sa bago kong misyon. Kaya, huwag na huwag ninyong iisipin na nag-change image ako dahil lang may gusto akong pa-cute-an dito,” inis pang sabi ni Ronnie. “Dahil di ko kailangan ng lalaki sa buhay.”
“Masyado ka namang defensive,” tudyo niya ito sabay senyas ng ‘v sign’ dahil tinapunan siya nito ng matalim na tingin. "Saka, kung tulad ko naman ang bestfriend mo talaga ngang hindi mo na kakailanganin ang iba."
“Sus, umanday na naman ang kayabangan mo. Teka, ano bang ginagawa mo dito, hindi ba bakasyon ka pa?” nagtatakang tanong nito
“Pinapatawag ako ni Chief, Nandiyan ba siya?” Nguso pa niya sa opisina ng kanilang hepe.
“Andyan pumasok ka na lang,” wika nitong tinalikuran na siya pero narinig pa niya ang sinabi nito. “Nakakairita talaga ang suot ko.”
Kaya, iiling-iling siya bago kumatok ng tatlong beses sa opisina ng kanilang pinuno. Ayaw na niya kasing tudyuhin pa si Veronica dahil baka masapok na siya nito. Saka, hanggang ngayon ay pinuproblema pa niya ang tungkol kay Katrina.
“Ibang klase talaga ang paborito kong agent, wala pang dalawang oras mula ng tumawag ako, nandito ka na. To think na sa Tarlac ka pa galing,” siyang-siyang sabi ni Chief Domingo Mercado matapos nitong tugunin ang kanyang pagsaludo. “Bilib na talaga ako sa’yo. Para kang si Flash. Palitan na kaya natin ang codename mo?”
Hindi niya ito tinugon dahil alam niyang may halong pambobola ang sinabi nito. Sa tatlong taon ba naman taon ba naman niyang pagiging special agent ng Task Force Dragons ay hindi pa niya makakabisa ang ugali nito. Kahit na sinong tauhan nito ay sinasabihan nitong ‘paborito ko’ kapag may hinihiling itong pabor at iyon ang ginagawa nito sa kanya ngayon..
“Ano ho bang gagawin ko ngayon?” kunot noong tanong niya. Mainipin siya kaya ayaw niya iyong maraming paligoy-ligoy. Mahalaga sa kanya ang oras kaya kung maaari ayaw niyang sayangin kahit ang segundo niya.
Sa mga oras na ito ay alam niyang nanggagalaiti na ang kanyang lolo dahil sa kanyang pag-alis. Bukod sa hindi siya nakapagpaalam dito ay hindi pa niya ito binigyan ng kasagutan kung anong gagawin niya ngayong alam na niya jyong anong nakasaad sa last will and testament nito. Hindi rin niya kasi alam ang sagot. Basta ang alam niya, ayaw niyang tanggapin na magpapakasal si Katrina sa ibang lalaki.
“Hinihintay pa natin ang bestfriend ko. Siya ang magbibigay ng detalye kung ano ang dapat mong gawin,” wika nito saka sumandal sa swivel chair na kinauupuan nito. “Umupo ka muna.”
Gusto sana niyang magsabi ng ‘no thanks’ ngunit nagbago ang kanyang isip. Baka kasi hindi niya mapanindigan iyon kung hindi pa agad darating ang kanyang hinihintay.
“Salamat.,” malamig niyang sabi at gusto niyang mainis.
Sa klase ng ngiting ibinibigay sa kanya ngayon ng kanyang hepe ay parang gusto niyang mapikon. Para kasing may kung anong naglalaro sa isip nito habang nakatingin sa kanya. Wari’y ini-imagine na nito kung ano ang ipagagawa sa kanya. Gusto sana niyang magtanong pero alam niyang hindi siya nito sasagutin hanggang hindi dumarating ang tinutukoy nitong bestfriend.
Kaysa naman kung anong masamang salita ang lumabas sa kanyang bibig, humugot na lang siya nang malalim na buntunghininga. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay naghihintay ngunit wala naman siyang magawa dahil tauhan lang siya sa The Dragons. May mga pagkakataon din talaga na naiisip niyang maganda rin kung siya ang boss.
Ipinilig na lang niya ang kanyang ulo nang maisip niyang siya ang magiging boss kung siya ay nasa Hacienda Rosales at pamamahalaan ng buong puso ang negosyo ng kanilang pamilya.
“Ang tagal naman ng bestfriend n’yo, nakakainip,” sarkastikong sabi niya rito para ipahiwatig ang kanyang pagkairita. Sampung minuto pa kasi ang lumipas pero hindi pa rin dumarating ang kanilang hinihintay. Pakiramdam niya’y matutuyo na ang tubig sa kanyang katawan kundi pa siya magsasalita.
Marahang tawa lang ang pinawalan ninyo. “Nasasabik ka na bang muling makaharap ang bestfriend ko?” nanunudyong tanong nito sa kanya.
Lukot ang noong tanong niya. “Kilala ko ba ang best friend ninyo?”
“Kilalang-kilala mo siya.” Nakangiti nitong sabi sa kanya.
Kumunot ang noo niya. Wala siyang natatandaan na may kaibigan itong kakilala niya. Hindi na rin niya akalain na may bestfriend pala ito. Madalas kasing sabihin nito na wala dapat pagkatiwalaan ang isang tao kundi ang kanilang sarili.
“Siguradong mataas na tao ‘yan,” wika na lang niya kaysa magtanong pa. Para kasing may kakaiba siyang nakikita sa klase ng ngiti nito at hindi niya iyon nagugustuhan.
“Five ten ang height niya.” Nakangising sabi nito pero pagkaraan ay sumeryoso dahil nahuling napangiwi siya . “Yah, alam kong sablay ang humor ko pagdating sa’yo kaya bibigyan na lang kita ng clue kung sino ang bestfriend na tinutukoy ko na kilalang-kilala mo. Isa siyang ex-general.”
Doon na nagsimulang mangunot ang kanyang noo lalo na’t kakaiba ang pagngisi nito sa kanya. Kaya, parang gusto na niyang magtanong pero naawat pa siya sa pagkatok ng kung sino sa may pintuan.
Sabi pa niya sa kanyang sarili, wala siyang pakialam kung sino pa ang sinasabi ng kanyang hepe na matalik nitong kaibigan kaya lang nang makita niya kung sino ang pumasok ay para siyang hinahabol ng leon kaya napadiretso siya ng tao. Wala siyang pakialam kung ex-general man ito dahil may malaki itong bahagi sa kanyang buhay.
“My bestfriend -- ex-General Leopoldo San Juan,” nagmamalaki pang pakilala sa kanya ng kanyang chief nang pumasok sa kuwartong iyon ang ama ni Katrina.