I open my eyes and I just felt a little dizzy. Maybe I'm just tired lang kahit kakagaling ko palang sa pagtulog. Pag katapos ko kasing managinip ay naramdaman ko ulit ang antok kaya natulog ulit ako non. I checked the time and it's already 1am. Nakita ko din na may 4 missed calls si Aemie, so I try to call her.
"Mommy Shay, hulaan ko kakagising mo lang," bungad ni Aemie sa kabilang linya. Well, I'm right she's still awake at this time hours. We're both night owl, it's also the reason why we have hard times in early classes.
"Hm, yez! Ikaw kanina I call you tulog ka, tapos ang cute nung pamangkin mo," I said joyfully. Whenever I talk to her, I'm really happy. Parang sya din yung human diary ko, I never hide anything to her.
"Sabi nya nga sa'kin, tapos Rie! Yung mommy mo sumagot ng tawag ko kanina, siguro around
7pm. Kabado bente," she said in excitedly.
"Weh?" I laughed.
"Oo nga, tapos iyon. Share ko lang, anf tumawag ako sayo ulit mga 10pm pero tulog ka pa din," Aemie.
"Hmm, ano yung chismis?" I suspected. Dahil hindi sya umaabot ng 4 missed calls kung wala naman syang ikukwento na nangyari sa araw nya.
"Wait, kinikilig ako. Best friend talaga kita, kilala mo na ako." pag papacute nya.
"Ano nga 'yon?" tanong ko.
"Ah ah ah ahhhh!" sigaw nya sa kabilang linya, na ikinagulat ko.
"H-hoy? Bakit? Anong nangyari? Crinush back ka na? Luh sabaok," sunod sunod kong tanong.
"Sira hindi, kami na. Pasmado, charot lang. Nalalo kami sa volleyball Rie!" tuwang tuwa ang boses nya mula sa kabilang linya.
"Woah, yieee. Congrats baby Joy ko, I'm so proud of you. Muah muah," masyang saad ko.
'Tsaka napahaba pa ang pag kwekwentuhan namin. Umabot na pala ng mahigit 1 and half hour, ngunit wala pa rin akong lakas na loob na ikwento sa kanya yung nangyari sa café nung linggo. It's so embarrassing, and cringe for me. Arg! Pati yung about sa cute boy, I met in orphanage. Next time na lang siguro kapag nagkita at nag kausap na ulit kami physically. We ended up the conversation, because we also need to do our own things.
I just decided na 'wag na lang matulog dahil 3 hours na lang ay papasok na din ako. Tulog na din sila mommy and daddy, mabuti na lang at may pagkain pa sa ref.
Habang nakain ako ay naisipan ko munang gumawa ng tula.
"I"
Did you ever think of me?
Because my heart, yes I do everytime,
I see your visual,
Whenever my eyes fall.
I love darkness,
Specially when you hold my hands,
You're also the reason behind this,
This poem, from holes.
Come back, come back.
I'm missing you,
That I couldn't resist,
.....
By Shayrie.
How could I send this to you huh? If all your social media accounts is deactivated. You also said, you already have your moon.
Wala nang kahit anong luhang pumatak pa sa aking mata. Sanay na ata, dahil tuwing nagawa ako dati ng tula para sa kanya ay hindi ko mapigilan ang aking sarili. Maybe I'm slowly moving on. It's been a 4 months Klighton.
"Good morning, ma'am!" sabay sabay naming bati, sa unang guro namin para sa araw na 'to.
"Good morning," pag bati nya pabalik.
"Get one whole sheet of paper everyone. I will give you a topic, you all need to explain, information about that, and you can also research some evidences to make your works more reliable. In short, something like journalism." our teacher in english explained.
"Ma'am," pag rereklamo agad ng mga kaklase ko. Tapos ako mark lang sa gedli, tahimik lang.
"Whoever will not submit, I'll give you minus 10 points and plus 30 points for students who will do. Containing 1,500 words, in one hour." she seriously said. Hindi na naka angal ang mga kaklase ko, pero nakaka inis pa rin.
Umagang umaga pag iisipin pa kami, gusto ko sya lang nasa isip ko, joke only.
'How a circle of life can affect person's behaviour.' ito ang naka sulat sa board, which means this is our topic. Well, it's interesting topic. Simple yet, it has lots to be point out.
"Do it now, I'll come back after one hour." our teacher added and walk out.
After a half hour, I already finished it. It's so easy, for me. Well, I also love journalism but I don't have any confident to join. I would rather compose a song, and sing either.
"Good bye, class. Always keep in my reminders, understand?" our teacher in math said. She's also our advicer, she's nice and strict at the same time. Math used to be my favourite subject before, but now nevermind. It's my lowest grade. It's fine as long, I know that I'm doing my best.
"Yes po," sabay sabay naming tungon.
"Wait pala, your english teacher will have announcements. She said to wait her, wala munang uuwi but I have to go." she give us a wild stare and wave at us.
Hindi pa nag tagal at dumating na din yung english teacher namin.
"Good afternoon, I already read all the papers you submit this morning. I'm pretty impress to all of you. You didn't disappoint me to choose this section B, for the upcoming journalism contest," our english teacher said. Ito din ay ikinagulat namin dahil mostly when it comes to journalism section A is the one they priority to be the representative.
"Ms.Phatian," pag tawag ng teacher namin na talagang nakapag pakaba ng dibdib ko.
"Y-yes po?" na uutal kong tugon.
"You will be this year's representative in grade 9 journalist contest. I'll be you're mentor and I need you to cooperate," she seriously said. H-hoyyy? Wala nang tanong tanong kung gusto ko ba? Kung alam ko lang edi sana hindi ko na ginalingan kanina, help.
"P-po?" hindi pa rin maka-paniwalang tugon ko.
"Among all, ms.phatian's work is the outstanding. Still everyone good job," she added and leave our room.
Nag uwian ang iba kong kaklase pero eto pa rin ako tulala at sobrang kinakabahan. Ang daming tumatakbo tanong sa utak ko.
Paano kung matalo ako? I'll disappoint ma'am.
Kakayanin ko ba? First time ko 'to.
Sino-sino makakalaban ko?
Sasabihin ko ba sa parents at kaibigan ko? Arggh! Hindi ba pwedeng sa singing contest na lang sumali?
"Ano ba?!" may pag kainis kong sigaw nung muntik na akong madapa. As usual etong maldita na kaklase ko nanaman ay may kagagawan.
"Aw, how weak..." maarte nyang saad 'tsaka kunwaring pinagpag sa kanyang damit na parang nandidiri.
"Hindi mo ba ako titigilan?" may pakainis pa rin na tanong ko sa kanya.
"Oo," tipid nyang sagot at ngumisi.
Hindi ko na lang sya pinansin at tuluyan na lang lumayo sa kanya. I'll just wait Xylie outside our school.
"Babe!" sigaw nya mula sa loob ng sasakyan, naka baba naman ang bintana kaya rinig ko.
"Hey," bati ko 'tsaka kumaway.
"How's your school?" panganga musta nya sa'kin.
"Ewan, gusto ko na lang talaga maging invisible." sagot ko at isinandal ang ulo ko sa balikat nya. Nasasakyan na kami at gusto ko na talaga ilabas sama ng loob ko.
"Why? What happened?" tanong nya.
"Kasi may kaklase akong maldita, tapos laging ang init ng ulo sa'kin," pagsisimula ko.
"Asan sya ako na bahala, ano bang gusto mong gawin ko, kalbo o pilay?" pag bibiro nya na naging dahilan ng pag tawa namin.
"Ahh basta, maganda namin sya pero ang pangit ng ugali," patutuloy ko.
"What's her name? Tell me," seryoso nyang tanong. Parang ibang Xylie ang nakikita ko sa kanya, ah. Kinakabahan ako baka anong gawin nya.
"Hindi ko din alam eh, basta katabi ko syang tuwing last science and math subject," pag papaliwanag ko. Tango naman ang nakuha kong sagot sa kanya.
"Ay babe, balik muna tayo sa school ko. Nakalimutan ko sa locker yung phone ko dahil sobrang pag mamadali," nahihiyang saad nya 'tsaka ngumuso.
"Ano ka ba okay lang, maganda ngayon makikita ko na school mo. Pwede na kitang puntahan 'di ba? Nakakahiya naman kung palagi ako na lang sinusundo mo," paliwanag ko.
"Oo nga pala, igagala muna kita don. Tapos madaming hot boys don. Hahanap tayo para maranasan naman natin ang double date," halata ang excitement sa boses nya.
"Sira! Kuya manong oh, si Xylie humaharot," pag hingi ko ng backup o katulong para asarin si Xylie. Mabuti na lang talaga at mabait din ang driver ni Xylie, para na din syang kuya sa'min.
"Wag ka mag alala Shay, takot yan sa Kuya nya," kasabay ng pag tawa namin ni Kuya manong. Nung nakaraan ma'am Shay ang tawag nya sa'kin ngunit sabi ko na Shay na lang. Naiilang kasi talaga ako pag may tumatawag sa'kin na ma'am.
"Takot ka pala sa kuya mo eh," pang aasar ko pa lalo.
"Atleast, maganda ako," depensa nya na naging dahilan nanaman upang mag tawana kaming lahat.
Kuya manong park Xylie's car sa parking lot ng isang napaka laking school. Feeling ko parang university na ito, dahil sa sobrang laki at ganda. Tapos mga tao dito mukhang mga expensive talaga. Nahihiya na tuloy akong samahan sya sa loob para kunin ang phone nya.
Kanina din dumaan muna kami sa isang clothes shop, to buy dress daw para matching kami. Kaya after bayaran ni Xylie ay nag palit na din kami doon sa shop. So now, we're wearing same dress design and it's super pretty. Buti na lang naka black boots ako, ganon din naman sya. Ngayon para talaga kaming kambal.
"Babe, ano ka ba wag ka mahiya." Xylie at hinawakan nya ang kamay ko. Now we're holding hands, and really like twin. Halos same height lang din kami at medyo mahaba lang ng konti ang buhok ko.
"Yes, babe. Thank you," tugon ko. I also smiled.
"B-bakit yung iba h-hindi naka uniform?" medyo nauutal pa na tanong ko.
She chuckled. "Kasi uwian na, most of students here after school they have lots of agenda. Like parties, and many more. Para tayo lang, 'di ba mag likibot tayo after kitang ilibot dito. Pero bago yon kukunin ko muna cellphone ko sa locker," mahabang paliwanag nya.
"O-okay," sagot ko. Bakit sa public school kapag naka sibilyan ka nako, uwian na. Puro sermon ang aabutin mo kahit sa guard, even uwian na.
Napaka lawak ng field nila, may mga halaman at puno din sa gilid. Ang sarap ng simoy ng hangin.
"Babe?" pag agaw ko ng atension nya habang sabay pa rin kaming nag lalakad.
"Hmm?" sagot nya.
"Pwede ikaw na lang pumunta sa locker nyo, tapos restroom muna ako?" nahihiyang tanong ko.
"Sige medyo mag kalapit lang naman iyon, hatid na lang muna kita," Xylie.
"Hindi okay lang, nasaan ba?" tanong ko ulit sa kanya. Itunuro nya yung parang building na, nasa dulo.
"Sige ako na lang, basta sunduin mo na lang ako after mo kunin phona mo, ah?" saad ko. Tumango naman sya. We hugged eachother, para bang matagal kaming mag kakahiwalay.
Mabilis akong nag lakad papunta sa itunuro nya, nang hindi ko namalayan na mag kabingguan na pala ako.
"I-i am s-sorry," sobrang nahihiya na pag hingi ko ng tawad. Hindi ko man lang magawang iangat ang ulo kong nakayuko pa rin hanggang ngayon.
"It's okay miss, just be careful next time," he casually said. Base sa suot nyang black shoes and pants, maging ang boses nya. I'm sure that he's a boy.
"Hmm," kasabay ng pag tango ko. Hindi na ako nag aksaya ng oras at pumunta na sa restroom.
Parang familiar yung boses na yon? Hindi ako pwedeng mag kamali, parang naka usap ko na sya dati. Yun lang, hindi ko maalala.
"Babe," tawag ni Xylie.
"Babe, I'm done na. Let's go," pag yaya ko sa kanya. Nginitian nya naman ako.
Ginala nya ako sa buong school nila at na-mangha talaga ako. Ang saya siguro mag aral dito, maraming lugar na pwede kang mapag isa. Ang lawak din ng library nila. My favourite place.
—♡ Some things looks boring, but sometimes you just didn't recognize that, It's a purpose for the exciting part.