REIGH SHI YVES POV
IT'S BEEN 3 years nang mangyari ang panliligaw ni Shane sa'kin kung kaya't limot na ito ng lahat. Shane Austin ay nag-transfer na sa ibang school pagkalipas lamang ng ilang linggo. Kasabay nito ang mga pinsan niya na nagsilipat. Lalo na si Addie ay sumama rin dahil sa kagustuhan niyang mapasa-kaniya si Shane.
Nakilala ko naman si Mayumi lalo na si Stella na hindi ko alam kung bakit nagpa-drop out. Nag-iwan pa ito ng letter sa locker ko na naitapon ko lamang dahil sa walang kabuluhan pagsinta nila. Hindi ko malaman kung saan nakukuha ang labis na pagmamahal... Nakababaliw!
Perhaps, I was 13 during that time and them... I don't get it but I realized something crazy. Well, Lana is no longer the one that I longing for.
Bigla naman nagbago ang takbo ng lahat ng mawala sila. Dumating si Kyoro Terminus Stone sa Wolfgang Academy. Something odd about him.
"Did you know how to use this?" pagtatanong nito sa map. Gusto kong matawa kung nagpapatawa ba ito.
"I have the exact same question," Napapatangong saad ko.
"Well, let's try," takang sambit niya. Hindi ko talaga alam kung niloloko ako nito o sadyang umaaktong bata lamang.
Sa kilos niya ay para siyang bata na gustong subukan ang lahat. Minsan na ko nitong yinulungan sa paglilinis ng isang maalikabok na room ngunit hindi ko alam na may asthma ito.
"Bakit wala ka nang salamin sa mata?" usisa nito.
"Hindi naman malabo mata ko," ngunit hindj ko din masabi na may Heterochromia ako. Sa paglipas ng buwan ay hindi na'ko nagsusuot ng spectacle dahil parang mas lumalabo pa ang paningin ko.
Makalipas ang isang taon ni Kyoro sa Wolfgang Academy. Ang bakasyon sa kaniya ng dalawang buwan ay tila' nagka-amnesia ito at hindi na'ko makilala pa. Kung nung una ay palatanong ito sa lahat, nagbago nang nag-bakasyon ito. Ngunit wala namang nag-kwestyon at hinayaan na lamang siyang mawalan ng oake sa mundo.
"I've ben there before but I can't remember why..." minsan niya na ding na-kwestyon ang sarili. Mukhang may problema nga sa kaniya, buti na lamang at hindi siya sinukuan ni Cleìvvriou sa laban niya.
After 3 years...
Katatapos lamang ng aking gawain sa paglilinis ng hallway nang umagang ito. Madaming istudyante ang nagsi-datingan pagkatapos ng morning ceremony. Mga naka-pili at presentable ang pagkakasuot ng uniporme. May sigla sa umaga na pinapakita ang kagalakan sa mga kaklase. Tahimik lamang akong nagtungo sa pilahan kung saan ang unang asignatura ko ay Agham.
"Uy! Si Saizne..." bungad ni Gregorio sa tabi ko at kinu-wento na siya ang ama ng dinadala ni Saizne.
"What Kyoro did?" I asked before the class start.
Gregorio shrugged. "Nothing. Parang wala lamg sa kaniya ang lahat."
"How about you?"
"I have no clue of what I am going to do."
"You must take the responsibility as a father."
"Masyado pa tayong bata. Eighteen years old and pwede na'kong makulong. Honestly, magsasampa ng kaso ang ama ni Saizne..." He sighed.
"You must take it. Face it." I tapped his shoulder.
"I have no idea of how I can survive this..."
Nag-umpisa na ang klase. Bagaman, mahina lamang ang usapan na iyon ay walang nakarinig dahil nakatuon ang atensyon ng iba sa kanilang kausap.
Lately, napapansin ko na wala na sa sarili si Kyoro that he almost forgotten what happened yesterday or some other days passed. Araw-araw ay binabantayan ko ang kilos nito. Mapadaan lamang ito sa hallway habang nagma-map ako ay napapansin ko ang pagbabago niya. Even in the class he looks strange sometimes, although, we both strange in the eyes of beholders.
Nang mag-ring ang bell para sa break time ay nagtungo muna ako sa library upang pag-aralan ang respiratory system kahit napag-aralan ko na ito ay nais kong basahin muli. Pagkalabas ko sa library ay naglalakad ako sa gitna ng corridor. Nakita ko si Yazie, isa sa mga nasasanay sa violin ngunit amazona. May sinasaktan na namang itong lalaki sa gitna ng corridor. Lahat ay nasisiyahan kung paano niya ito pahiyain.
"Ayoko nga sayo, Nathan. You're handsome kasi!" maarteng pananalita nito.
Habang ang lalaki naman ay nakaluhod, nagmamakaawa na sagutin siya. "Alam ko naman 'yon Yazie pero gagawin ko ang lahat para sayo." Hindi ko maintindihan kung umiiyak ba ito o gumagaralgal lamang ang boses.
"Look, mas gusto ko pa yung Janitor kaysa sayo! Mas maayos pa siyang tignan." Aking ikinagulat ng ituro ako ni Yazie, nadamay pa'ko sa eksena.
Naglakad muli ako upang makalayo sa kanila nang makita ko naman si Lana na naglalakad patungo sa direksyon ko ngunit naglagpasan lamang kami. Naabutan ko pa sila Reigh at Cleìvvriou na nagtatalo sa hindi ko malamang bagay.
"Hey! I wanna discuss the new project, Reigh," takbo ni Adams patungo sa'kin.
"I have something to do. Let's have coffee after the class," I said.
"Noted that!"
Nakasalubong ko naman si Shane ngunit tila' nawalan na ito ng gana pagkatapos ng mga ginawa niya. "Slightly abashed," komento ni Gregorio Montreal na nasa tabi ko na at sinasabayan ako sa lakad ko.
Pagkaraan ng ilang asignatura ay sabay kaming pumasok ni Gregorio sa Sipnayan. Heto na naman at iba ang tinuturo niya.
I lead the prayer nang ituro ako ni Mrs. Barbarra. Pagkatapos ay nagsimula na siyang magtanong sa klase at kung walang makasagot ay magpapa-long quiz ito na ayaw ng lahay. Sino ba naman ang sasagot ng isang daang katanungan sa matematika kung hindi niya naman naituro samin ito.
Sasakit na lamang ang ulo mo kung ganitong kakaiba ang guro mo. Hinahayaan na lamang namin siya upang mabihasa din ang lahat.
"Simulan ko sa easy question class. The Philippine National Hero?" pagsisimula na nga nito. Ang iba ay kabado dahil minsan ay tinuturo sila.
"Dr. Jose Rizal," sagot ng lahat.
Who is the Great Plebian and the Father of the Katipunan?"
"Andres Bonifacio," sagot ni Kyoro na hindi sanay magtaas ng kamay.
"Hero of the Tirad Pass Battle?"
"Ma'am kapangalan ko 'yan! Gregorio Del Pilar," proud na saad ni Gregorio Montreal.
"President of the First Philippine Republic?"
"Emilio Aguinaldo," sagot ng lahat.
"May narinig akong kakaibang sagot sa tatlong paring martyr, sabi ng isang co-teacher ko. Pero papadaliin ko na lang. GOMBURZA stand for?"
Ngunit walang sumagot, hinintay ko muna ang ilang segundo bago magsalita.
"Gomez, Burgos, and Zamora," ngunit nagsabay kami ni Reigh sa pag-sagot na ikinamaang naman ni Mrs. Barbarra.
"Kambal ba kaying dalawa? Lagi kayong sabay sumagot ako!" gulat na komento nito.
"Alam mo si Ma'am, history na tinuturo," bulong ni Addie na kaklase ko nga pala sa subject na ito.
Tahimik ko lamang pinagmamasdan ang mga istudyante na papauwi na nang hapong iyon. Hindi ko kayang mag-commute tulad ng iba dahil limitado lamang ang budget ko. Bago ako magtungo sa trabaho ko ay kumain muna ako sa lugawan, halos ubusin ko ang libreng tubig roon dahil dehydrated ako pag nasa loob ng school.
Imbis na sumakay ng jeepney dahil malayo pa ang lalakarin ko papunta kay Mr. Cheng. Naka-depende pa ang magiging trabaho ko sa iaatas niya. Kung nais nitong magpalinis ng tindahan ay 'yon lamang ang gagawin ko. Kung nais nitong magpa-pintura ay gagawin ko kahit baguhan pa lamang ako sa trabahonh iyon. Minsan shopping cart attendant ako, minsan nagiging cashier kapag absent ang iba.
"Nǐhǎo!" masiglang bati ko kay Mr. Cheng dahil baka bigla akong alisin nito sa trabaho kung hindi ako ngingiti.
"You clean," simpleng saad nito na naintindihan ko na ang ibig niyang sabihin.
Nagtungo ako sa Janitor closet at maingat na nalinis para hindj maka-disgrasya ng customer. Hanggang sa matapos ang gabing iyon ay tumulong din ako sa pagsasara.
Nagtungo ako kay Mr. Gyro para magbawas ng utang ngunit binungad nito ang malawak niyang ngiti. Kasalanan ko din naman kung bakit naging ten hundred thousand ito. Kung hindi lamang ako puro yabang noon sa casino, hindi sana ganito kahirap ang dinadanas ko.
"Lahat ng bagay may kapalit, Reigh. Pwede ang buhay mo, pwede ang pamilya mo kung meron ka ba non," pang-iinsulto na naman nito.
Ibinigay ko sa kaniya ang sampung libo ngunit tinawanan lamang ako nito. Isang taon ko ring pinag-ipunan 'yon ngunit sadyang mailap ito sa'kin.
"Anong gagawin ko rito, hijo? Sampung libo katumbas lamang nito ang piso tulad ng buhay mo," saad niya.
Napa-bugtong hininga na lamang ako. "Puro yabang, wala namang mapatunayan," dadag niya.
"Bigyan mo lang ako ng pagkakataon, mas malaki na ang ibabayad ko," saad ko rito.
I trust myself more then anyone else, promises might becomes never... Never be true but I willing to find a way.
Ang halakhak nito ay nagdudulot ng matinding kabiguan ngunit hindi ako magpapadaig sa nga salita nito. Sino nga ba naman ako upang maging marahas na tulad niya.
Narinig ko ang sigawan ng mga lalaki sa kabilang kwarto, nagmamakawa ngunit tanging pagputok ng baril ang narinig ko. Samantalang, si Mr. Gyro ay pinaglalaruan ang barya sa kanoyang kamay na tila' walang naririnig sa paligid niya.
Nag-aalala ako para kay Kyoro dahil sinadya kong idamay siya nang araw na magkatagpo kami sa Jeep. Sa katotohanang 'yan ang binilin sa'kin ng aking lolo. Na kapag marinig ko ang ganong pangalan ay kailangan kong ilagay sa kapahamakan noong bata pa'ko. Bukod doon ay wala na'kong dahilan. Ni galit ay wala naman. Ngunit tila' nagkamali ako at inilagay pa siya sa peligro.
I'm in the mood to have an ally but somehow... As I see, he's vulnerable on something that I couldn't figure out.
Simula ng araw na iyon ay ginugulo na nito ang buhay ko. Ang mga tauhan nito na palaging sumusunod lalo na kay Kyoro. Nahihirapan akong protektahan siya lalo na't palaging may nakasunod dito.
Nakailang sindi na'ko ng sigarilyo dahil sa pag-iisip kung ano ba ang dapat na gawin. Hindi ko na sinayang ang oras ko sa pag-iisip at itinuon sa pag-aaral.
Ang dami kong sinukong pangarap para mabuhay sa mundo. Isinuko ko na ang musika para sa trabaho at pag-aaral. Iniwan ko ang maginhawang buhay para malaman ang reyalidad.
Tinatanong ko ang sarili ko... Tama ba ang ginagawa kong desisyon? I'm still struggling with myself.
Nag-luto ako ng ramen nang gabing iyon. Nakagu-gutom mamoblema...