Laveinna,
"Anong ginagawa mo dito?" bulyaw ko agad sa kaniya. Hindi kaya iniistalk na ako ng isang ito? Teka, parang ang kapal naman ata ng mukha ko para i-stalk ako ng isang Peter Einstein.
Pero kahit na ano, malaki ang posibilidad na stalker ko nga siya. Nakita ko kung paano humulma ang ngisi sa kaniyang labi. Inalis niya pa ang eye glass na gamit niya at dahan- dahan pang tumayo na tila ba hindi makapaniwala. As if I don't know na nagpapanggap lang siya ano! What's with him? He's being a stalker.
"I never expect to see you here, Miss Ricarte!" bakas ang pagkagalak sa sinabi niya. Bahagya niyang tinapik ang laptop sa likod niya para masarhan ito. Napabuga ako nang hangin sa asar.
"Ini-stalk mo ba ako?" malakas ang loob na tanong ko sa kaniya. Aba! Nakapagtataka naman yata ito ano.
Una, naging magka-klase kami. Pangalawa, nandoon siya sa library kung saan naroon din ako. Tapos ito? Hindi na ata kapani-paniwala na nagkataon lang ito. Subalit laking gulat ko nang isang napakalakas na tawa ang nakuha ko sa kaniya. Ano na naman bang nakakatawa sa sinabi ko?
"B-Bakit ka tumatawa, ha?" Nakangusong tanong ko ulit.
"I-I just cant help it, hahaha! You're being ridiculous."
Ano raw? Ako? Katawa-tawa? Ginagalit ba talaga ako ng isang ito?
"Hoy! Ikaw na stalker ka. Grabe ka na! Nakakaimbyerna 'yang pang-a-asar mo! Alam mo ba 'yun? Bakit? Kilala mo ba ako ha?" naisigaw ko na lamang iyon. Masyado na akong nanggigigil sa kaniya.
"Hey! Calm down, hindi naman ako stalker, nagkataon lang talaga ito. Look, I'm sorry." Napapangiti pa siya na tila ba'y may naalala. Talaga bang ginagalit ako nang isang ito? Napaka ano na talaga niya! Sarap niyang anuhin sa ano. Tapos i-ano sa ano. Nakaka-ano, grabe!
Sisigawan ko pa sana siya, subalit isang hampas ang natanggap ko mula sa bagong dating, si Nanay.
"Ano bang ginagawa mong bata ka? Bakit mo naman sinisigawan ang costumer natin?" pabulong na bulyaw sa akin nito, habang kinukurot-kurot pa ako sa tagiliran.
"A-Aray k-ko! 'Nay naman! Masakit n-na!" pagrereklamo ko, masakit na talaga, kasi naman matalas ang mga kuko ni Nanay. What I mean is, hindi kasi uso sa kaniya ang pagne-nail cutter. Imbis na balingan ako ng tingin ay humingi siya nang paumanhin kay Peter. Paulit-ulit 'yon.
"Pasenya na hijo, pagpasensyahan mo na ang anak ko. Medyo wala lamang siya sa tamang pag-i-isip ngayon, pasensya na!" sinserong paulit-ulit na sambit ni Nanay. Aba at bakit naman siya humihingi ng paumanhin sa lalaking ito?
"'Nay, ano ba! Hindi ka dapat humingi sa kaniya nang tawad, stalker iyang isang 'yan at Nanay naman wag mo naman akong pagmukhaing baliw rito! Siya kaya ang may kasalanan, isa siyang stalker." Nagulat si Nanay dahil sa isinigaw ko sa kaniyang customer. Ganoon din naman si Peter, gulat na gulat sila sa naging pagsigaw ko. Pero wala akong pakialam, naiinis talaga ako sa Peter Einstein na ito.
"Miss Ricarte, ano namang batayan mo sa pangbibintang na iyan?" tanong niya.
Ang weirdo niya talaga pag minsan puro english, pag minsan naman ang lalim magtagalog. Saan bang baul nanggaling ang isang ito?
"D-Dahil alam mo ang pangalan ko! At tsaka, palagi kang nandoon kung nasaan ako. Sa k-kanal, sa school, sa library at- at dito! Diba stalker ka, umamin ka na!" bulyaw kong muli.
Para na tuloy akong toro dito na nagwawala. Pero ganun pa man ay ngumiti lang siya na parang wala lang sa kaniya na galit na ako. Para bang ikinatutuwa niya pa iyon.
"Mali ka ng iniisip Miss, lahat ng mga naganap na pagkikita natin ay hindi sinasadya. Sorry, kung mao-offend ka sa sasabihin ko, pero hindi ka naman si Liza Soberano para i-stalk ko." Ngumisi pa siya ng mapang-asar. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at tuluyan nang sumabog. Akmang sasapakin ko siya nang hilahin ako ni Nanay.
"Anong sinabi— nanay naman bitawan niyo ho ako! Dapat matuto ang salbahing 'yan!"
"Tumigil ka na nga Enang, jusmiyo ka! Sige na hijo, ika'y humayo na lamang at mukhang hindi magpapapigil ang pasaway na batang are." Bakas sa mukha ni Nanay na siya ang nahihiya sa pinaggagagawa ko. Dinampot naman ng baliw na lalaking iyon ang mga gamit niya tapos ay ngingiti-ngiting umalis. Hindi pa siya nakontento at nag-iwan pa ng salita.
"Sa tingin ko, ang pagkikita natin ay hindi nga nagkataon kagaya ng sinabi mo. I think,  we are destiny to meet, see you again, Enang." Matapos iyon ay kumaripas na siya. Nahablot ko pa ang lagayan ng tissue paper sa ibabaw ng lamesa at naibato ito, kaya lang hindi siya natamaan. Hanggang sa naramdaman ko na lang na pinipingot na ako ni Nanay.
"A-Aray! 'Nay naman!"
"Wala ka talagang kahihiyang bata ka!" gigil na gigil na hiyaw sa akin ni Nanay.
~•~
PABAGSAK kong sinaraduhan ang locker ko matapos doon ilagay ang ibang libro sa bag. Bumuntong hininga ako at napasandal nalang don. "Ano ba naman 'yan! Badtrip ka pa rin Bebe Ein's? 'Yung totoo, ilang araw ka bang magiging ganiyan?" tanong sa akin nang biglaang sumulpot na si Zzette, tinapik niya pa muna ako sa braso bago niya binuksan ang sariling locker na katabi lamang nang locker ko.
"Ewan ba, hanggang ngayon nababadtrip pa rin talaga ako. Lalo kapag nakikita ko ang pagmumukha nang Peter na 'yon," mapaklang anas ko. Ngumiwi siya tsaka bahagyang inayos ang salaming suot. Malabo na kasi ang mata ng isang ito, pagdating kasi sa mga libro at nobelang binabasa ko, kami ata ang tinaguriang adik talaga.
"Para naman ma-enlighten iyang mood mo, may good news ako sayo!" nakangiting saad niya sabay sarado nang pinto ng locker. Nangunot naman ang noo ko.
"Ano namang good news 'yan?"
"Hulaan mo!" pang-aasar niya pa. Nabatukan ko tuloy siya, gawin ba naman akong manghuhula. "Aray! Masyadong mapanakit be?"
"Sabihin mo na kasi! H'wag mo na akong pinapahula pa riyan."
"Oo na! Ito na nga." Bahagya pa siyang lumapit sa akin, tipong may malaking chika na ibubunyag. "Si Ten, bebe Ein's..." nang banggitin niya ang pangalang iyon ay naging interesante para sa akin ang sasabihin niya. Para bang, isa iyong magic word na makapagpapasigla sa badtrip kong kaluluwa.
"Ano 'yun? Anong meron kay Ten?" excited na tanong ko. Ngumiti siya ng napakalawak at ang gaga nag-clear throat pa. Kung hindi lang ito tungkol kay Ten, nasapok ko na ang isang ito.
"Published na ang Blow By The Wind! Published na siya Bebe Ein's!" bakas ang kilig sa boses niya. Nanlaki naman ang mata ko at unti-unting pumorma nang ngiti ang labi. Omo!
Nagpapadyak ako sa kilig at impit na napatili.
"Kyaaaa! Talaga?! So, ano pa ang ginagawa natin dito? Tara na sa book store, Zzette!" excited na excited talaga ako.
"Ang tanong, may pera ka ba? Sa palagay ko mga nasa tumatagingting na 500 pesos 'yon."
"Ano ka ba! Basta tungkol kay Ten may pera ako!" ngiting-ngiti ako, tipong naka-glue na yata iyon sa mukha ko at hindi na iyon matanggal-tanggal pa.
"Kung 'yan pa lang ay masayang-masaya ka na, paano pa kaya kung sabihin ko na 'yung pangalawang good news?"
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi muli ni Zzette. Anong sinasabi niya? May pangalawa pang good news? Tungkol kay Ten? OMG! Ano 'yun?
"Ano 'yun? Ano 'yun? Ano 'yun?" Kulang yata ang salitang excited para ilarawan ang nararamdaman ko ngayon. Lumapit siya sa'kin at natatawang bumulong.
"May bagong story si Ten, bebe Ein's." Doon na ako tuluyang napatili as in napakalakas talaga na halos lahat ata nang tao rito sa corridor ay nabingi sa irit ko.
"Hindi nga? Totoo ba 'yang sinasabi mo?" pagkukumpirma ko pa.
"Ayaw pang maniwala, ito may proweba ako." Bigla niyang inilabas ang iphone 7 niyang cellphone at pinakita sa akin ang isang screenshot ng isang story na may pamagat na.. Arrow Pen.
Ang kasiyahan ko kanina ay biglang naputol at natuldukan nang basahin ko ang pamagat nito. Tila may kung anong kalungkutan ang dala-dala ng mga salitang iyon sa akin. Biglaan kong naramdaman ang paglakas ng tibok ng puso ko. Kasabay niyon ay naramdaman ko ang marahang pag-ihip ng hangin na tinatangay ang ilang hibla ng buhok ko. Sa hindi ko malamang dahilan ay bigla na lamang may umagos na puting likido sa pisngi ko.
"Uy! Ein's bat umiiyak ka?"
"T-Tears of joy." Iyon na lamang ang nasabi ko. Oo, tama! Baka nga tears of joy lang ito.
Pinagmasdan ko ang cover nito. May apat na tao sa cover na nakasuot ng mga makalumang damit. Nakaupo na parang boss iyong isang lalaki sa harapan ng table na may nakalapag na ink at mga papel, naka-pormang pawang si Jose Rizal ang lalaki at mababatid na nakangisi ito. Nasa kanan niya ang isa pang lalaki na naka-camisa de chino. Nakatayo lamang ito at pa-simpleng nakangiti. Katabi nito ang isang babaeng naka-saya, nakahawak ang babae sa balikat nito, naka-puyod pa ang buhok ng babae at napakaraming nakatusok sa buhok nito. Sa kaliwa naman, naroon ang isa pang babae na may hawak na pana, naka suot siya nang saya subalit may takip ang kaniyang kalahating mukha. Hindi Black and White ang kulay nang book cover pero may pagkamakaluma ang style kaya napakalaki ng impact. Drawing iyong mga tao at mapapasabi ka talaga na effort kung effort ang pagkakagawa ng book cover.
I-zi-noom in ko ang picture at tiningnan ang screenshot ng description ng kwento.
Arrow Pen
⭕TEN
   Views: 1.2M     Parts: 2 chapters    
The story that I promise "Arrow Pen"
-Ten
Tags: #1870 #Adventure #Colonialperiod #Spanish #History #Historicalfiction #tragedy
Iba talaga kapag si Ten ang nagsulat, kaka-update pa nga lang nito at dadalawang chapter pa lang din, milyon na agad-agad ang reads.
"Oh diba! Nakaka-curious. Hindi talaga idinetalye ang nilalaman, talagang sekretong malupit!" komento ni Zzette. Tango na lamang ang naisagot ko sa kaniya sa puntong iyon. Hindi ko na kasi alam ang nararamdaman ko. Speechless ba ako o talagang may kakaiba sa kwentong ito?
Matapos ang usapang iyon ay dumiretso kaming dalawa sa Mall. Hindi na kami nag-abala pang isama sila Yannie at Alecxis. Alam naman kasi naming allergic ang dalawang iyon sa mga libro.
Dumiretso kami sa K2 Book store at halos lumuwa ang mga mata namin nang makita ang napakaraming libro.
"Geez! Pwede bang dito na lang tayo tumira, Ein's?"
"This is heaven!" tanging naisagot ko. Agad ko siyang hinila para maglibot-libot. Suki na nga ata kami ng K2 Book Store na ito kaya pati ang mga staff dito ay kilala kami. Naramdaman kong bumitaw siya sa akin, mukhang nakahanap siya ng magandang libro. Ako naman ay nagpatuloy sa paghahanap. Syempre ng libro ni Ten. Nakarating ako sa dulong parte ng bookstore kung saan nakalagay ang mga best seller nila.
Una agad na nahagilap nang mata ko ay ang librong Blow By The Wind ni Ten. Agad ko iyong kinuha at niyakap. OMG! Dream come true na ito.
Hindi pa ako nakontento sa pagyakap doon, binuklat ko pa ang libro at inamoy iyon.
"Ang bango talaga ng mga libro." Pumikit pa ako para feel na feel ang pag-amoy ko rito. Pakiramdam ko ka-amoy ng mga libro ang isang sandamakmak na rose.
"Ikaw pa lang ang nakilala kong nababanguhan sa amoy ng libro." Agad akong napamulat nang may marinig akong nagsalita sa harapan ko. Doon bumungad sa akin ang mukha nang isang lalaking matangkad, singkit ang mata, maputi, matangos ang ilong. Kung susumahin ay mukha siyang koreano– teka, hindi pala– kasi mukha siyang Chinese. Napa-atras ako dahil sa biglaang kabang naramdaman ko nang magtama ang mga mata namin.
Nagulat na lang ako nang biglang umalingawngaw ang kantang 'Because of you' ni Kim Ez. Korean song iyon mula sa isang K-drama OST. Hindi ko inaasahang magpapatugtog ang Bookstore na ito ng ganoon.
Hindi ko alam kung anong kaluluwa ang sumanib sa akin at hindi ko magawang ilihis sa lalaking kaharap ko ang paningin.
Titig na titig lang kami sa mata ng isat-isa na para bang nagkita na kami kung saan, subalit hindi namin ito malaman. Pakiramdam ko tuloy ay nasa isa akong stairing game na ang unang pumikit.. ay pangit.
Ilang sandali pa ay parang may napagtanto na siya. Ngumiti siya at napangiwi na lang.
"Hi! I'm Joseph, Joseph Manalo," pagpapakilala niya sa akin sabay lahad ng kamay niya na tila ba gustong makipag-shake hands. Agad ko namang tinanggap iyon kahit medyo na we-weirduhan ako sa kaniya.
"Laveinna.." tanging pagpapakilala ko. Ang gaan nang pakiramdam ko sa isang ito, na parang may something sa kaniya na hindi ko maipaliwanag.
"Blow by the wind? Fan ka ni Ten?" tanong niya. Napangiti lang ako at marahang tumango-tango. "Hindi na kataka-taka." Biglang sabi niya habang natatawa. "Sige Laveinna, mauna na ako sa'yo, bye! See you next time!" Matapos 'yon ay umalis na siya, patalikod pa itong kumakaway tanda ng pamamaalam. Iniwan n'ya akong mag-isa bitbit ang kakaibang pananabik na hindi ko maipaliwanag.
Bigla namang dumating si Zzette at hinila ako patungo sa kung saan. Bumili kami ng libro at mga gagamitin sa school. Naging masaya ang paglilibot kasi napakadaldal lang namin, tipong kami lang ang nagkaka-intindihan sa sari-sarili naming alien language.