I'm here in the window looking at the Eiffel Tower in the distance, this is my favorite spot where i can see the sunrise in the morning and a sunset in the afternoon
I am 7 months pregnant to our first baby, I’m happy that we can build our own family while living here in Paris
What a beautiful morning to start with
Now that we are married we are used to not having a chaperones everytime we went out, but inside this house we must need a helper or maids, I want everything to be perfect and clean and most of the time mabango ang bahay
After our engagement party we decided lived here, until we got married, today is our wedding anniversary and my birthday, we are going to the restaurant today to celebrate and meet my Parents and his Mom
"Lets go Babe"
he called me, i guess everything is ready
Habang kami ay nasa sasakyan, tinigil niya muna ito sandali at sinuot niya sa'akin ang isang kwentas
What? He just gave me a Solataire Necklace? Hindi na dapat siya nag abalang bilhan ako nito, but i appreciate it.
"Why?" i mean this is my first time receiving luxurious things from him, siguro singsing ang unang nabigay niya sa'kin but now he just gave me a necklace, I'm used to spending for myself. Well it's not kinda new to me but i love it
Hindi kasi ako sanay na may nagbibigay sa'kin ng mga gan'to
"You're my wife, i love spending my money especially for you"
"Thank you so much amour"
"Tout pour toi mon amour"
(Anything for you my love) i just gave him a sweet smile.
After that sweet moments, He continue driving, He just hold my hand while driving, this is him everytime i ride in his car.
Akala koy magiging masaya ako ngayon at maging sa susunod na mga araw, Pero yon ang akala ko
You wouldn't expect what happened next,
Tapos na ang pinakamasayang ala ala sa buhay ko nang kami'y mabangga.
Para akong nahilo at hindi maipaliwanag ang nararamdaman habang pagulong gulong ang sasakyan, Dinig ko ang mga hiyaw at tili ng mga taong nakakasaksi sa pangyayari
Hindi naman mabilis ang kanyang pagmamaneho, sobrang smooth lang din ng daan pero bakit pa ito nangyari sa'amin
Hindi mo talaga paprepredict ang mga trahedya
My memory with him Captured with tragics and sorrows, Parang nakaukit na sa tadhana ang dapat mangyari sa araw na ito. Really? sa Birthday ko pa talaga at anniversary namin? Bakit gan'to ang aming nahihinatnan, I thought everything is perfect and fine
Naisip ko agad ang anak ko. Ibig ba sabihin mawawala kaming tatlo? Hindi maaari!. Tipong gusto mo sumigaw pero hindi mo magawa. Bakit ang malas
Dalawang sasakyan ang nakabangga sa'amin, I just found myself bloody and unable to move. I was covering Zixin head, I tried to move even if i can't, that's the time that i have looked at where Zixin was, but he seemed to be bathed in his own blood. Nahihirapan na akong huminga at hindi masyadong nabubuksan ang mata ko, naramdaman ko rin ang pagtulo ng dugo sa ilong ko,
Parang ito na yata ang huli.
I just cried while i was closing my eyes I couldn't see his face. If it was just a dream, please wake me up. Please save us, Please save my Baby.
Hanggang sa nawalan na ako ng malay. Hindi ko alam kung mabubuhay pa ba ako o hindi na.
Paalam Hana
AFTER 6 YEARS
Nagising ako sa isang lugar na hindi pamilyar sa'kin, Tiningnan ko ang aking mga kamay, pati mga paa, hindi na ako kasing flawless gaya ng dati paano nangyari yon, wala man lang akong tsinelas. Tiningnan ko din ang paligid, parang naninibago ako sa lugar na ito sobrang nakakasilaw ang paligid, What place is this? Hindi ko pa to napupuntahan
now I just noticed that this place is a cemetery pagtingin ko sa gilid ko nakita ko ang pangalan kong nakaukit sa lapida, I died a long time ago, It's been six years. I died in Paris but i was burried here in the Philippines, ang layo ng nilakbay ng katawan ko.
Namatay ako noong April 10, 2016. At ito ang taon ng aking pagkabuhay
Napaisip din ako kung saan nakalibing ang anak ko alam kong hindi na mabubuhay ang anak ko dahil sa oras na yon nanganganib ang buhay ko,
Napansin ko rin na wala ang hukay ni Zixin, i guess he survived,
I'm relieved that he survive, What about our son?
Hahanapin ko siya if nandito man nga siya
Tumayo ako at maglalakad lakad, wala akong tsinelas sobrang sakit pa naman ng mga bato
Pero bigla na lang akong nanghina at biglang nahimatay at nawalan ng malay, medyo masakit ang ulo ko at nanlalabo ang mata ko Mamamatay ba ako ulit? kakabuhay ko lang ah
at yon ang time na hindi ko na alam ang nangyari sa paligid
Being married to a handsome man and Wealthy man who owns everything is almost perfect, but you couldn't expect what happened next, Life is never perfect unless we're contented and committed.
i was walking in the beautiful garden, there was a butterfly as i passed by feels like it was a fairytale, having this white long dress with a braids on, and a pair of white slippers, Walking like i was lost. Until i saw a guy who is standing nearby, He's tall with broaden shoulder, but I can't see his face, Do i know him? He's a guy who i am familliar with but can't recognize him either.
"Hey!" i shouted but he doesn't hear me
"Hey can you hear me?" i shouted again
Bigla akong napabangon, napansin ko rin ang isang medyo may edad na babae rito sa gilid ko, Halatang nag aalala siya sa'akin
"Anak wag ka muna bumangon" habang inaalalayan niya akong humiga ulit, Anak?
She's not my mother right?
"Nakita kitang walang malay, kaya dinala agad kita dito sa Hospital, Saan ba pamilya mo?"
"i don't have a family" i answered her politely I have family but I don't know where they are
I think I need to study Tagalog, I'm not very fluent but I'll try because I need it.
"Imposibleng wala, ito kainin mo muna to, alam kong gutom kana" inabot niya sa'kin ang lugaw na may itlog, well hindi ako masyado kumakain nito pero dahil gutom na ako kakainin ko na lang
"Thank you"
Pagkatapos ko kumain nag Cr muna ako, pagkatapos ko umihi, Pagkatingin ko sa salamin, Napasigaw ako sa nakita ko, Napahawak ako mukha ko
Biglang may kumatok
"Ayos kalang ba diyan iha ?!"
"may cockroach lang po!" palusot ko lang
What happen to my face? hindi na ba ito ang Hana dati? yong flawless na mukha ko anong nangyari? bakit iba na ang aking mukha, sigurong hindi na nila ako makikilala muli
Should i changed my name?
If i am going to change it I will no longer that Hana Kobayashi they used to know, but i am now Camille the name that can't be forgotten
I guess after my death they no longer need me they just dump me like a hot potatoes
I will find justice for myself, Alam kong may taong nasa likod sa kabila ng nangyari sa'akin noon
"Ahm Tita" tita ang tawag ko sa babaeng tumulong sa'kin, alangan naman tawagin ko siyang ate medyo middle age naman siya
"Gusto ko ipakilala ang sarili ko sayo, Ako si Rosario" she introduce herself to me, i didn't ask her name by the way, but since she treated me nicely, i should treat her nice to
"Pwede po bang sa'yo muna ako, wala po kasi akong matutuloyan ngayon, at saka maghahanap pa po ako ng trabaho" kailangan kong magtrabaho, paano ako mabubuhay pag hindi ako magtrabaho
"Oo naman hija tsaka alam kong wala kang pamilyang malalapitan, teka ano pala pangalan mo?" tanong niya, hindi ko pa pala nasabi ang pangalan ko
"I'm Camille po"
"Apelyido?" nakalimutan kong wala akong apelyido hindi ko pwede gamitin yong surname ng Asawa ko o kaya yong surname ko
"Okay, from now on You are Camille Cruz, may second daughter" saad niya, ah may anak pala siya, It feels good to be someones daughter, i feel flattered
"I have also a daughter gusto niyang magkaroon ng kapatid, i guess ipapakilala kita sa kanya, matutuwa yon" saad niya
Dumating kami sa bahay niya, tuwang tuwa yong anak niyang babae, Medyo naging close agad kami, She's like a sister figure to me, She treats me like her own sister.
"Natanggap ako sa isang trabaho ma pero mas gusto ko yong trabaho ko ngayon, gusto kong ibigay kay camille yon" saad niya, nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, Talaga bang magkakaroon na ako ng trabaho, Well she passed the exam as a teacher last year at magsastart na siya ngayon as a teacher
"Okay lang ba yon sa'yo?" tanong ni ate Faye
Tumango ako, magtatrabaho ako para may maibigay din ako sa kanila at kahit papano makakatulong ako
Kinabukasan maaga akong nagising papunta ako sa Kompanyang sinasabi ni Ate Faye sa'akin, alam ko medyo malapit lang din yan dito
I ride a taxi first time ko makasakay ng taxi, ngayon ko lang na experience to i heard this from someone walang modo daw yung amo ko, Okay i need to deal with this overbearing boss yong boss ko na baka di pa ako nakaapak sa opisina nya na fired na ako.
I was wearing a simple white dress again with a white shoes and a bucket hat with my Lv sling bag,
As i entered the company, i'm bit surprised, it is so nice here. Mapapa wow ka sa ganda parang gusto ko maghubad ng sapatos, Sobrang kintab ng tiles nila, Pwede mo yata gawing salamin
"Good Morning ma'am do you have any appointment with Mr. Tossaint?" tanong ni ate girl, kumurap ako, what? Tossaint? You mean Zixin may kompanya na siya dito? I can't believe this
Hindi ako makasagot, mamemeet ko yong asawa ko
"Excuse me?" sabi ulit ni ate girl, napakurap ako, ngumiti ako para hindi ako ma awkward
"Am are you Mr. Tossaint girlfriend?" tanong ulit ni Ate girl, i was like huh? papano ako naging girlfriend niya, Asawa niya ako pero dati yon
"Am no miss i'm not, i am-" sasagot na sana ako na employe ako dito pero may sumingit na babae
"Girl ingat ka d'yan kay Sir daming babae yan lalo kana maganda, good luck"
"Hindi naman ako nandito para maging babae ni Mr. Tossaint nandito ako para-" naputol na naman yung sasabihin ko.
"Hello, are you?" tanong ng isang babae, nagulat ako, si Shey pala ito ang kapatid ni Zixin
"C-camille Cruz po" sagot ko, medyo nautal pa ako
"Am ako po yung replace ni Ms. Faye Cruz"
"Come here this is your table, By the way i am Shey Tossaint Mr. Tossaint Secretary, Welcome to HR department" i know you shey you are my husband's sister, Mabait pa rin siya hanggang ngayon akala ko nagbago na siya
"Ma'am" hindi ko siya pwedeng tawaging Shey, sino ba ako
"Call me Shey na lang" her smile is so genuine, walang nagbago sa kanya
"alright enjoy your first day" tumalikod siya pabalik papunta na sa Office niya, walang nagbago siya parin ang secretary
"Hoy sabay tayo mag lunch mamaya" sabi ng katabi ko, malapit lang yung mga upuan namin kaharap yung mga PC, maka hoy naman to close ba kami?
Pero syempre FC rin ako kaya sumagot din ako
"Sige ba"
"Uy nakita mo na ba yung mukha ng CEO?" tanong ko, syempre i need to pretend that I don't know the CEO.
Sa dinami daming kompanya dito pa talaga, sa kompanya ng asawa ko pa talaga
"Beh pogi yon" sambit ni Jiya
"Hindi pa pero lagi kaming napapagalitan bawat pagkakamali, doon kami pinapagalitan sa room ng secretary niya" sabi ng kasama ko na si Jiya nagbago naba ugali ni Zixin, dahil ba ito sa pagkamatay ko?
"Katakot naman" parang natakot ako bigla gustong gusto ko pa naman itong trabahong pinasok ko kaya pag iigihan ko to ng maayos, I guess Zixin is no longer that Zixin i used to love before, maybe he change a bit.
"Lahat yata kami napapagalitan ni sir," sabi ni Jiya,
"Pagkatapos mo iinencode yan, ipasa mo yan kay Ms. Shey camille, btw i am Kara, saka alam kong kaya mo yan" she's motivating me, parang alam ko na kasunod na mangyayari rito
"Sabay kana samin mag lunch Kara" ani ni Jiya, tumango naman si Kara sakanya
Nang matapos ko iinencode, nag print na ako saka inabot iyon kay Ms. Shey, Tiningnan niyang mabuti baka may mali. Kinakabahan ako
"am may konting mali ka sa part dito hindi naka italicize ang mga words sa baba at saka don't worry ako bahala sa'yo, I'll make this perfect for you" salamat nalang at nandito siya baka kung hindi dahil sa kanya napagalitan na ako ni Zixin
"Am anyway this is just temporary for you, especially you're a newbie, ikaw na part ng HR Department has also the ability to recruit new employee for this company" mahaba niyang lintaya
"Thank you so much Ms. Shey"
"Don't be scared okay?"
"you will meet the CEO sooner, Be ready" pinagpawisan ako habang binanggit niya yon wtf?
"Po?" nagmamadali akong lumabas ng opisina at naupo sa desk ko hindi ko alam ang gagawin ko
"Hoy okay ka lang?" tanong ni Jiya
"okay naman ako, kinakabahan lang talaga ako" normal lang naman yata kabahan
"wag ka kabahan okay? masasanay ka lang saka nong pinagalitan kami pagkatapos nagtatawanan lang kami patago dahil siguro sanay na kaming pagalitan"
"Talaga? " tumango naman siya, Parang lumakas ang loob ko doon kaya nanatili akong panatag
"Tiaka don't worry, hindi ka naman kilala ng boss natin, hindi yon masyadong nag memorize ng pangalan ng kanyang mga empleyado, pagnanapapagalitan ka parang makakalimutan ka lang din pagkatapos" hindi niya ako kilala pero siya kilala ko
Natuwa naman akong marinig yon kaya pag iigihan ko ang trabaho ko upang hindi ako mapagalitan
Napalingon kaming lahat nang may lalaking bumaba na naka business suit, You mean si Zixin yong lalaki sa panaginip ko? blurred naman kasi yong mukha pero ang features niya alam ko
"Good Morning sir" everyone greeted him, ako lang yata ang hindi bumati, i was stunned, Never nagbago ang Mukha niya, Siya pa rin ang pinaka gwapong lalaking minahal ko noon
Napatingin ako sa mga masama ko, Gusto na nila magsitalonan, Ganon ba ka gwapo ang asawa ko?
Bakit ba kasi di sinirado yong pintuan ayan tuloy
Napatingin siya sa gawi ko, Bigla siyang pumunta kung saan ako nakatayo, Nanigas ako at hindi makagalaw. Ang itim ng aura niya, may nagawa ba ako kung bakit siya ganyan makatitig sa'akin?
Bumulong siya kay Shey, alam ko ako pinaguusapan nila, ngumiti lang si Shey sa'akin
"Okay ka lang?" tanong ni Kara napansin niya yatang hindi ako mapakali rito
Hindi ko alam pero nararamdaman kong naalala niya pa rin ako at hindi niya ako nakalimutan, Yong dress na suot ko ay kapareha ng dress na meron ako rati
Bumalik kami sa pagkakaupo nang umalis na si Zixin sa harapan naming lahat
Tumabi bigla si Jiya sa'akin
"Alam mo bang may asawa yan dati si sir pero namatay" nagulat ako sa sinabi niya, Hindi niya alam na ako yun
"Hindi mo talaga mapepredict ang buhay ng tao" narinig kong sinabi ni Jade habang nakatingin siya sa phone niya kasama si Kara
"ah Talaga ba? Bakit daw?" i pretended that I didn't know anything, marami palang tao ang nakakaalam tungkol sa'akin dati, If ever i introduce myself as Hana Tossaint, magugulat ba sila?
"Car accident daw eh" sagot niya
"deserve niya yon, maldita kasi" medyo nakakasakit siya ng damdamin,
i didn't expect it from her, may mga tao talagang may ayaw sa'kin simula pa noon dahil sa ugali ko, hindi man lang nila nakita ang goodside ko
"Pero single siya ngayon, ang swerte naman ng babaeng magiging Asawa niya ulit" i agree, i was also lucky before
"Lets go back to work"
Baka mapagalitan pa kami ni Ms. Shey dito, ayaw ko siya pag usapan dito
Dali dali ko tinapos ang aking gawain upang makapaglunch na, nagugutom na kasi ako, Hindi ako nag breakfast
"Anong gustong ulam niyo ngayon? " tanong ni Jade
"Libre ko" dagdag pa niya
"Talaga ba? " masiglang tanong ni Kara
“sinagang gusto ko at saka Pineapple juice" sabi ko, parang yung sinagang , I haven't tried it pero susubokan ko maraming nagsasabi na masarap daw yun eh
“anong sinagang? sinigang yon beh” sita sa’akin ni Jiya
Sinigang pala yon, Sorry my bad
Parang lahat first time ko, First time ko malibre kasi dati rati ako ang nanlilibre
"Ays yon pala, Oh ikaw Kara at Jiya ano gusto n'yo? " tanong pa ni Jade
"Hmm gusto ko ano, ay same na lang kay Camille, but apple juice yong sa'kin" saad ni Kara
"Manggo pie and juice akin tsaka dapat may sinigang din ako" sabi ni Jiya
"Hayss oki, noted" sambit ni Jade
First time ko mag join ng mga ganito, yong sabay kakain, Nakakamaze lang kasi rati ako lang mag isa kakain sa dine namin with a lot of foods, Parang the only matter in that family is just business.
"Camille curious ako ano surname mo?" tanong ni Jiya
"Hmm i'm Camille Cruz"
Biglang pumasok sa isip ko ang japanese surname ko rati, i was adopted by a wealthy Japanese Business man, Yong bagong asawa ni mama pero ngayon hindi ko na alam kung saan sila nakatira, Hindi ko alam if nakakalimutan ba nila ako. Sobrang tagal na kaya noong namatay ako
"How about you?" tanong ko rin curious din ako sa surname niya, i think nakita ko na siya pero hindi ko alam kung saan o kailan
"I'm Jiya Gonzales" pagpakilala niya sa sarili niya
napatingin si Kara sa relo niya"12:00 na, tara na" sabi ni Kara napatingin din ako sa relo ko kaya pumunta na kami sa cafeteria
It's already 12 and now we're going to the cafeteria for lunch, Excited ako kasi libre ni Jade, Masarap kasi ang libre syempre wala akong masyadong pera Hiram ko pa nga to kay Ate Faye at Tita Rosario ibabalik ko din to pag may sweldo na ako
Naninibago rin ako sa lugar na'to kasi nasanay akong nakatira sa Paris, parang bagong mulat pa ako sa mundo, Bakit ba ako nabuhay, pwede namang mabuhay ako pero babalik ako bilang sanggol,
Naninibago rin ako sa mga pagkain, I never ate like this before, gusto ko kasi rati yung mga homemade and yung mga pagkain sa ibang bansa, I think Masarap naman talaga ang pagkain dito