CHAPTER 3
"Sisimulan ko ang kuwento kung paano ka napunta dito." wika ni Geometry. "Sege, simulan mona!" masaya ko namang tugon sa kaniya.
"Dinala ka ni master Sophia dito sa bahay ng ama kong si Kai habang ikaw ay natutulog. Si master Sophia ay isang diwata na nagbabantay sa apat na taong nagtataglay ng kapangyarihan ng apat na elemento. Siya ang babaeng maganda na nagliliwanag ang katawan. Naka suot siya ng puting damit na para bang sa prinsesa at may roon siyang mahabang buhok." mahaba niyang usal saka huminto.
"Ku-kung ganon, anong lugar ito? Alam mo naba ang kakayahan ko? Saka nasaan ang babaeng nagngangalang Sophia na nagdala sa akin rito?" sunod-sunod kong mga tanong kay Geometry.
Medyo nauunawaan ko na ang aking sitwasyon! Kung tama kasi ang pagkakarinig ko sa sinabi ni Geometry patungkol kay Sophia, ibig sabihin ako ay kabilang sa mga taong nagtataglay ng kapangyarihan ng isa sa apat na elemento. Tama, ganon nga, dahil ako ang apoy.
"Naririto ka sa timog na bahagi ng Zion City. Ito ang bayan na tinatawag naming The Land of Fructuous! Tungkol naman sa kakayahan mo, sa palagay ko'y isa kang Fire Wizard." pagdudugtong na paliwanag ni Geometry habang nakatingin sa may labas ng bintana.
"Geometry! Na-nasa ibang mundo naba ako? Hindi ba ito ang mundong pinanggalingan ko, huh?" mga tanong ko pa kay Geometry na ikinabalik ng atensyon niya saakin.
Para kasing wala naman akong naririnig o nababasang lugar na may pangalang The Land of Fructuous, saka wala din akong naririnig na Zion City. Isa pa nabanggit niya ang tungkol sa kapangyarihan ko. Nasabi niya na ako ay isang fire wizard. Hindi 'to kapani paniwala. Kung totoong nasa ibang mundo na ako, paano kaya ako dinala dito ng magandang babae?
Aytssss! Madaming tanong sa utak ko ngayon. Sana mahanap ko ang mga kasagutan sa lahat ng katanungang mayroon ako.
"Geometry, lahat ba ng nakatira dito ay may mga kapangyarihan?" saad kong muli.
"Tama ka! Lahat nga ng taong naririto ay may roong taglay na kapangyarihan. Tinatawag silang mga wizard, pero ang kapangyarihang taglay mo ay espesyal. Nabibilang ka sa apat na elemento at kayo ay may roong mataas na antas ng kakayahan. Bukod doon malaki din ang ginagampanan ninyo dito sa Zion City na naka-aapekto sa mundo ng mga mortal na tao kung saan ka nagmula." mahaba niyang wika na ikinatahimik ko.
Kung ganon, ito pala ang mundong kinabibilangan ko! Ngayon alam ko na. Akala ko nang mamatay ang mga magulang ko ay ako nalamang ang mag-isa, pero nagkamali yata ako. Natagpuan ko na din ang matagal ko ng hinahanap. Dito sa mundong 'to mabubuhay ako ng normal at malaya. Hindi ko na kailangang magtago o tumakbo para lang mabuhay.
Hindi ko napigilang ngumite at maluha sa tuwing naiisip ko na tatanggapin ako ng mga tao dito. Parang gusto ko na talagang gumaling agad! Paggumaling na ako ay gagala ako at magpapasama ako kay Geometry. Hehehehehe!
"Oh, sige! Aalis na muna ako dahil may pupuntahan pa ako!" pagpapaalam niya saakin. "Ganon ba? Sige, salamat din pala sayo, Geometry!" saad ko naman at saka siya lumabas sa may pinto.
Naiwan naman ako habang nakangite ng napakalapad. Ganito pala kasi ang pakiramdam kapag alam mong tanggap ka ng mga tao. Nag-uumapaw sa saya ang puso ko.Hehehe!
Sayang at wala dito sina ina at ama. Sa parteng 'yon nalulungkot talaga ako, pero ano pa ba ang magagawa ko? Wala na sina mama at papa, ganon paman kailangan kong magpatuloy sa buhay at lumaban. Masuwerte parin ako dahil iniligtas ako ng babaeng 'yon.
Hayttttsss... sa tuwing maaalala ko ang nangyari sakanila ay di ko maiwasang sisihin rin ang sarili ko kung bakit sila namatay. Kahit pa sinabi nila saakin na hindi ko 'yon kasalanan ay naiinis padin ako sa aking sarili.
Makalipas ang isang oras.
Geometry POV
Naglalakad na ako pababa ng bundok. Pupunta ako sa sentro ng siyudad para makipag kita kay Keira.
Paniguradong galit na galit 'yon sa akin dahil napaka tagal kong dumating. Alas-dyes na ng umaga ngayon at sigurado akong kanina pa siyang alas-syete naghihintay sa tagpuan namin.
Ano kaya ang gagawin kong palusot sa kaniya? Baka pagsinabi ko ang totoong rason ay magalit siya sa akin. Napaka selosa panaman ng babaeng 'yon. Mabuti pa ay mas bilisan ko pa ang paglalakad.
Keira POV
"Arghhhhhh! Nasaan naba si Geometry? Kanina pa ako naririto pero hindi pa siya dumadating! Makikita talaga ng lalaking 'yon ang hinahanap niya!" inis kong saad kahit na wala naman akong kausap.
Nakakapikon na kasi si Geometry. Kung alam ko lang na ganito pala siya, sana hindi ko nalang siya sinagot nang nanliligaw pa lamang siya.
Nakakainis talaga! Bukas na ang pasukan sa academy pero mukhang hindi na kami makakapag-date. Maka alis na nga.
Tatayo na sana ako at aalis sa kinauupuan ko ng may tumawag saakin kaya ako'y napatigil at lumingon sa pinangalingan ng boses.
"Keiraaaaaa... babe! Hintayin mo ako." saad ni Geometry habang tumatakbo papalapit saakin.
Ngayon lang siya dumating? Ano pa bang gagawin ng lalaking 'to dito?
"Oh, bakit ngayon kalang?" mataray kong saad kay Geometry na kakarating palang at hinihingal ng husto.
Tsk. Bagay 'yan sa kaniya. Sige sana habulin mo pa ng husto ang hininga mo! Nakakainis ka! Kanina mo pa ako pinaghihintay dito.
"Babe, hindi mo manlang ba ako kakausapin? Hindi ka ba naaawa sa akin? Pagod ako sa kakatakbo papunta sayo tapos tatarayan mo lang ako?" Sunod-sunod niyang tanong sa akin kahit na kinakapos pa siya sa hininga.
Ang lakas din talaga ng loob ng lalaking 'to! Siya na nga ang nahuli sa usapan namin, ako pa ang tatanungin niya kung kakausapin ko siya? Ano bang gusto niya, lambingin ko pa siya?
Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa at inikutan ko rin siya. Pakiramdam ko kasi ay may naamoy akong kakaiba.
"Hoy, Geometry! Nangbabae kaba? Bakit amoy ka pangbabae?" tanong ko sa kaniya.
Geometry POV
Gago, oo nga pala! Malakas ang pang-amoy ni Keira dahil kasama 'yon sa magic na may roon siya. Kapag inamoy ka niya ay malalaman niya kung saan ka galing, anong ginawa mo, at kung babae ba o lalaki ang kasama mo.
Dahil sa tanong niya ay hindi ako nakaimik. Iniisip ko kasi kung ano ang sasabihin ko.
"Ano na? Babae ba ang kasama mo, huh?" galit niya muling tanong sa akin habang tinititigan ako sa mata.
"Ba-babe! Alam mo kasi!" saad ko na hindi ko natapos dahil bigla nalang siyang umiyak sa harapan ko.
"Huhubuhu!" hagulhol niya.
"Nangbabae ka kasi hindi mo na ako mahal, diba? Inuna mo ang babae mo kaysa sa akin kasi siya na ang gusto mo! Huhuhuhuhu!" wika niya habang umiiyak.
Hindi na talaga siya nagbago! Mukha siyang matapang pero napaka simpleng bagay iniiyakan niya. Kaya nagustuhan ko siya eh, masyado siyang palambing ah! Masuyo na nga lang!
Lumapit ako sa kaniya at yinakap ko siya ng mahigpit. Hinaplos ko rin ang kaniyang likuran at saka ako nagwika." Babe, wala akong babae! Nahuli lang ako dito dahil may inlagaan akong matandang babae na may sakit. Bisita kasi siya ni ama at inutusan niya akong pakainin ang matandang babae!" saad ko habang nakayakap sakaniya.
"Huhu! Totoo ba 'yan?" tanong niya saakin. "Oo, bakit naman ako magsisinunghaling sa pinakamamahal kong babae?" turan ko naman at saka ako bumitaw mula sa pagkakayakap sa kaniya upang tingnan siya sa mga mata.
Ngumite ako sa kaniya at pinunasan ang kaniyang mga luha. "Tahan na! Wala akong babae!" malumanay kong wika habang patuloy na pinupunasan ang kaniyang mga mata ng hawak kong panyo.
"Sige! Naniniwala na ako sayo! Pero ililibre mo ako ngayon ng masasarap na pagkain, huh?" wika niya naman habang nakangite.
Mas mabuti na siguro 'to kaysa mag selos pa siya. Isa pa, siya naman talaga ang mahal ko. Kahit na nahipnotismo ako kanina ng ganda ni Zafeira ay hindi parin magbabago ang sinisigaw ng puso ko. Iba naman kasi ang paghanga kaysa sa pag-ibig.
"Sige babe! Ililibre kita ng mga paborito mong pagkain!" wika ko habang nakangite sa kaniyang harapan. Kasya naman ang pera ko para sa date namin ngayong araw. Kahit pa bilhin niya ang lahat ng paborito niya ay kaya 'yong bilhin ng perang dala ko ngayon.
Keira POV
Siguro nga masuwerte talaga ako kay Geometry. Maitsura siya, matangkad, masipag at mabait. Kahit minsan may tupak din ay hindi niya ako pinababayaan. Nakakatuwa talaga siya lalo na kapag umiiyak ako. Minsan natataranta pa siya para lang patigilin ako. Haha! Inaamin ko na may mga pagkakataon ding sinasadya ko talagang umiyak para suyuin niya ako. Nakakakilig kasi eh! Wahhhhhh! Nakaka-inlab talaga 'tong si Geometry. Hehehhe!
Habang naglalakad pa kaming dalawa ay yumakap ako sa braso niya. Pinagtitinginan kami ng mga tao na dinadaanan namin pero wala kaming paki-alam. Mainggit sila saakin dahil may Geometry ako!