𝗧𝗛𝗘𝗢𝗗𝗘𝗡 𝗣𝗢𝗩
Paggising ko ay wala na si Nicolai sa reclining chair. Ngayon ko lang natanto na nakatulog pala ako kaya di ko tuloy siya nabantayan. Sabi ko na nga ba, alam ko na talaga kung ano ang binabalak nun at kung saan siya pupunta. Nakakainis naman itong si Nico, umaalis ng walang paalam. Pero sige, iintindihin ko na lamang siya kahit na minsan ay nakakasama ng loob ang behavior niya.
Bumangon na ako at lumabas ng kuwarto. Hinanap ko si Nicolai sa buong facility baka sakaling andito pa siya. Habang naglibot-libot ako sa pasilidad, unti-unti kong napapansin kung gaano pala kalaki ang gusaling ito. Napakadaming mga pasikot-sikot at mga kuwarto, nakakalito ang bawat sulok lalong lalo na na bago pa ako rito at di ko pa kabisado ang mga pasilyo at silid.
Mabuti pa dito sa Arcadia, nagbibigay sila ng sapat na health care hindi katulad sa El Banya. Yung mga gamot nila ay ibang klase at mabisa, halimbawa nito ay yung medicinal gel na inilagay sa kamay ni Nico na ayon pa sa nars, pagagalingin ng likido ang sugat niya sa loob lamang ng tatlong araw.
Hindi ko na sinayang pa ang oras ko sa paglilibot sa pasilidad na 'to kasi mukhang wala naman si Nicolai sa gusaling ito kaya pumunta nalang ako sa exit. Paglabas ko sa pintoan ay tumambad agad sa aking mukha ang sinag ng araw na siya ring nagpakislap sa mga salamin ng mga gusali. Umaga na pala. Sa tantiya ko ay parang alas syete na o kaya alas otso.
Mas maganda pa pala tingnan ang Arcadia kapag umaga. Makukulay at kahali-halina sa mata ang paligid. Maraming mga puno at may mga swimming pools. Sa di kalayuan ay may natanaw akong isang malaking parke na pormang bilog at may fountain sa kalagitnaan nito. May mga tao naman na nakaupo sa bench, nagkukuwentohan sila at nagtatawanan. Sa banda ay may nagpi-picnic sa area ng garden. May mga bata ding naglalaro sa malawak na playground. Nakakatuwa silang panoorin habang naglalaro.
Sino kaya ang founder at engineer ng Arcadia? Napakatalino nila. Bilib na bilib ako sa kanilang galing. Hanggang ngayon ay namamangha parin ako sa ganda ng pagkakagawa ng mga gusali, bahay at mga imprastraktura. Lahat-lahat ay perpekto. Grabe, parang nakatira ako sa mundo ng pantasya. Hindi ko lubos isipin na ako'y nagmula sa mundo ng dukha at padurusa, ngayon ay nasa mundo na ako ng mariwasa at payapa.
Nang ako ay maglakad na sa walkway, may nakasalubong akong dalawang lalaki na nakangiting nag-uusap sa isa't isa at magkahawak sila ng mga kamay. Doon ko nalaman na sila ay Deviants. Sa tingin ko ay maraming mga Deviants sa Arcadia at mukhang hindi sila dinidiskrimina ng mga tao. Lahat ay pantay-pantay at walang panghuhusga. Wala ring batas na pumipigil sa kung ano at kung sino sila. Kung pagmamasdan ko ang magkasintahan na nakasalubong ko ngayon, malaya sila katulad ng maghawak ng kamay sa publiko kahit na parehas silang lalaki. Ito ang mundong hinahanap ko at hindi ko pinagsisihan na ako'y nandito. Magiging malaya na kami ni Nicolai. Magagawa na namin ang lahat ng gusto naming gawin. Wala ng dapat pang ipangamba.
♪ Early in the morning till the rising sun
Running all day till the running's done
But who we are? they would like to know
Hey! Hey! People wanna know
Strike that foot don't turn around
Make them sure they hear that sound
Cause we are the troopers on the battleground
(We are the troopers on the battleground) ♪
Napabaling ako sa grupo ng mga lalaki na tumatakbo sa gilid ng highway nang marinig ko silang sabay-sabay na kumakanta. Mga troopers lang pala na nagja-jogging. Bawat bagsak ng kanilang mga paa sa semento ay sumasabay naman sa ritmo ng kanilang kinakanta. Silang lahat ay nakasuot ng physical training uniform na kulay itim at may kasamang kulay pula sa kanilang likuran. Kasingtulad sa kulay ng katawan ng isang gagambang 'black widow'.
Parang instructor nila yung matandang lalaki na nasa kanilang unahan at yung mga magsasanay na nakasunod sa kanya ay parang kasing-edad ko lang. Mga binata at mukha silang mga baguhan. Ilang sandali ay napangiti ako ng pinanood ko sila, ganyan din kasi kami noon nung nagte-training pa kami sa headquarter ng mga combatant. Nagja-jogging kaming mga trainees tuwing alas sais ng umaga sa track and field area. Parati kaming magkasama ni Nicolai sa pagtatakbo. Nakaka-miss ang mga panahong yun. Sarap balikan at subukan ulit.
Napatingala ako sa himpapawid nang marinig ko ang ingay ng isang dumaang plane at dahil sa plane ay agad na sumagi sa isipan ko sila Ruthie at Thomas. Sabi sakin ni Alexander kagabi, babalitaan niya kami mamaya kapag nahanap na nila ang mga anak namin pero umaga na, ilang oras na ay wala parin si Alexander. Mukhang hindi pa sila nakauwi. Natagalan ata sila sa paghahanap. Sana wag silang sumuko. Naniniwala ako na buhay pa sila Ruthie at Thomas. Alam kong ligtas sila at napadpad lamang sa ibang isla. Hindi sila patay. Posible iyon.
"Ay, sorry!" hingi ko ng tawad nang bigla kong makabangga ang isang babae na nakasuot ng malaking damit at pantalon na lahat ay kulay orange.
"No, it's okay." Sabi niya sakin. "Ngayon ka lang ba nakakita ng plane? Titig na titig ka kasi sa ibabaw, hindi kana tumitingin sa dinadaanan mo."
Natawa ako at sinabing, "May iniisip lang kasi ako, pasensya."
"Ang lalim naman ng iniisip mo." Marahan siyang tumawa sakin. "Wait, you look new here. I might be wrong pero taga-rito ka ba?"
"Hindi." Umiling ako. "Taga-El Banya ako."
"What? Paano ka nakapunta sa teritoryo namin? Sino ba ang nagdala sayo rito?" Napakunot ang noo niya sa pagtataka.
"Actually, nasiraan kami ng plane at kami ay napadpad sa isang isla. Mabuti nalang natagpuan kami ng mga troopers at sinagip nila kami." Paliwanag ko.
"Kami? Ibig sabihin ba ay may kasama ka?" tanong niya.
"Oo, may kasama ako." Tumango ako sa kanya. "Pero umalis siya kaya di kami magkasama ngayon."
"Ah ganun ba," aniya. "Di bale, ako nga pala si Eunice Willfred."
"Theoden Aberforth." Nakipagkamayan ako sa kanya. "Nais ko sanang hanapin kung saan ang opisina ng head ninyo sa Arcadia. Doon kasi nagtungo yung kasama ko."
"Gusto mo bang tulongan kita sa paghahanap? Alam ko kung saan ang opisina na tinutukoy mo," sabi ni Eunice sakin.
"Okay lang ba sayo? Baka busy ka." Nahiya ako.
"Um, di naman. Mamaya pa ang schedule ko sa trabaho kaya hali ka, samahan kita para mahanap mo na ang kaibigan mo," saad nito.
"Hindi ko siya kaibigan." Muli akong natawa at ako'y napakamot sa aking ulo. "Boyfriend ko yung kasama ko."
"Oh," nasurpresa ang mga mata sa akin ni Eunice. "So, you're a deviant. I thought you're a straight guy, hindi kasi halata. Lalaking-lalaki ang dating at porma mo." Natawa ulit siya sakin at naglakad na kaming dalawa sa walkway.
"Ano nga palang trabaho mo?" tanong ko sa kanya.
"Isa akong construction worker," sagot niya sabay sulyap sakin.
"Ah, kaya pala nakasuot ka ng ganyang uniporme," sabi ko ng maintindihan ko na. "Dito ka ba lumaki sa syudad na 'to?"
"Yup," tugon niya.
"Napakayaman naman ng mga taong nakatira dito, no? Tingnan mo yung mga suot nila, napakapormal at napakadisente. Walang mahihirap at walang nagugutom," sabi ko habang pinagmamasdan ang mga tao sa paligid.
"Hindi uunlad ang syudad namin kung wala ang pagkakaisa at pagtutulongan. Lahat ng mga tao na nakatira dito sa Arcadia ay may kanya-kanyang mga trabaho. Days and nights, nonstop working except for weekends kasi kailangan din namin ng pahinga at oras para sa pamilya lalong lalo na sa sarili namin. Hindi puwede ang tamad dito Theo kaya dapat kumilos ka. You need to find a job para may maiambag ka sa lipunan or else, paaalisin ka nila dito. That is the law in here," aniya habang naglalakad na kami sa may bermuda grass na napakalinis at napakapatag.
"Ba't may mga taong nakatambay sa labas? Anong araw ba ngayon?" tanong ko kay Eunice.
"It's Saturday," sagot niya. "That's why may mga pamilya doon na nagba-bonding sa parke at garden, ine-enjoy muna nila ang araw na 'to."
"Alam mo, mas gusto ko pang tumira sa Island City na 'to kesa sa dun sa amin. Hindi kasi ako masaya sa lungsod na iyon. Walang improvement at yung alkalde na namumuno sa El Banya ay walang kuwenta. Kamukha niya ang isang basura. Maliban diyan, napakamarahas niya sa mga deviants. Pinaparusahan niya ang mga taong 'to at kinukulong sila," sabi ko sa kanya.
"Oh my god, why?" agad na napabaling ang mukha ni Eunice sakin.
"Para kasi sa kanya, ang pagiging bakla o tomboy ay isang krimen at bukod dito ay wala daw silang mga kuwenta sa lipunan. Ang magmahal sa kaparehas niyang kasarian ay isa na itong malaking kasalanan ayon pa niya. Kapag nalaman nilang bakla ka, life imprisonment ang matatanggap mo. Kung ikaw naman ay nakikipagrelasyon sa kapwa lalaki o babae, death penalty ang ipapataw na parusa sa inyong dalawa," tugon ko.
"Ano? What kind of mindset is that? Nasaan ba ang human rights? He's a cruel leader, it's inhumane!" nainis si Eunice nang malaman niya ito. "For me, it doesn't make any sense. Porket bakla siya o tomboy ay wala ng kuwenta? Tingnan mo ang mga deviants sa Arcadia, may mga fashion designers kasi karamihan sa kanila ay mahuhusay sa arts and design. Sila ang gumagawa ng mga magagandang desinyong kasuotan namin. Aside of that, mayroon din kaming mga bakla at tomboy na architectures at scientists dahil halos lahat sa kanila ay magagaling sa math at science. Kung ang lipunan ay may unity at equality, tiyak na may improvement sa systema ng business at economy, diba?"
"Oo nga, tama ka," napangisi ako sa sinabi niya.
"Anyway, kalimutan mo na ang lungsod niyo. Ang mahalaga ay nakaalis na kayo dun at andito na kayo sa Arcadia. Magiging maayos na ang buhay niyo sa puder ni Marcus. You can do whatever you want in here. You are free pero wag na wag lang kayong gumawa ng masama na ikasisira sa lipunan pati na sa syudad. Ipinagbabawal ang pagrerebelde sa teritoryo namin." Aniya.
"Alam ko, hindi ako traydor na tao, Eunice. Mapagkakatiwalaan niyo kaming dalawa ng nobyo ko," ani ko.
"Mabuti naman kung ganun." Matipid niya akong nginitian.
Marcus, ito pala ang pangalan ng taong namumuno sa Arcadia.