VERONICA'S POV
"YOUNG LADY." rinig kong salita mula sa likuran ko
Kasi yung position ko is nakatalikod sa kanya tapos nakatingin ako mula sa balcony namin. Imaginin niyo nalang kung ano sinasabi ko tyka ganito dapat kasi ako lang naman ang kontrabida sa story na to.
"What did you say?" sabi ko using may favorite expression syempre yung pagiging cold pati yung salita
Nagmana din yung salita ko sa ugaling meron ako
"what did you call on me?"
I really hate it lalo na pag binabastos ako or something like that. Walang pwedeng gumanyan sakin kahit prinsesa ka pa
The other guy cutted me off, I clenched my fist kasi ayoko ko talaga na binabastos ako or kawalan ng respeto sakin.
"Queen, we already find her." sabi ng isang tauhan ko.
Siya kasi yung inutusan ko hanapin ang PRINSESA nila
Unti unting tumingin ako sa kanya na nakangisi ng malademonyong ngiti
"That's great! Where she is?"
Bilis I'm so excited na makita siya
"On the phone queen,"
Here, sabay abot ng telepono sakin
By the way, I need to introduced myself pa pala I'm Faith Veronica Mendoza maladyosa sa kagandahan pero have a devil inside.
Actually everyone treated me like a QUEEN and syempre you need to call me a QUEEN if not sorry di kana sisikatan ng araw simula BUKAS
Hahabaan ko yung intro ko para naman makilala nyo ako ng husto, malaman kng sino talaga ako at kung bakit lahat sila kinatatakutan ako
Sakin na yung lahat kagandahan, kapangyarihan at higit sa lahat kayamanan
Im a QUEEN na hindi kayang pantayan ng iba , once na pumasok kana sa MUNDO KO hindi kana makalabas ng buhay pero pag ako nmn kinalabahan mo PATI PAMILYA MO ISASAMA KO SA TINATAWAG KONG IMPYERNO
Madami lang naman yung mga takot sakin, natural QUEEN VERONICA to dika matatakot? Pangalan palang nakakamatay na
I don't have FRIENDS, kaaway madami
Oh! Shit I forget na sabihin ko na si Princess Khate is my Step Sister siya lang naman yung pinakidnap ko. I don't know why! Basta I want to take REVENGE OF THEM. Siya lang naman yung gagamitin ko upang maibagsak ko ng tuluyan ang mga ANDERSON
Hindi naman ako magkakaganito kung di dahil sa walang kwenta niyang ama
FLASBACK:
"Mama, wag mo kang iwan di ko kayang mawala ka."
"Anak lagi mong tatandahan na NO MATTER WHAT HAPPEN MAMA ALWAYS LOVE YOU." sabi niya na may tumutulong luha sa mga mata niya
"Ma please, don't leave me. Pano nalang ako pag nawala kapa?"
"Anak."
Nahihirapan na siyang magsalita pero pinipilit niya parin ngumiti para lang maniwala ako na kaya niya pa
"Ma diba sabi mo walang iwanan? So please lumaban kayo para sakin, para sa pangarap natin."
Tumutulo na talaga luha ko, eto na siguro yung oras na mag papaalam na siya
Ayoko hindi ako handa sino nalang yung kasama ko pagnawala siya
Kung wala si mama wala din akong lakas
"Ma please lumaban kayo. Gagawin ko lahat gumaling kalang."
"Anak mahal na mahal kita"
"Ma naman eh"
Ngumiti siya ng pilit or mas magandang sabihin pekeng ngiti
Pinipilit niyang magpanggap na okay pa siya pero ang totoo kunti nlng yung oras ang natitira niya sa mundo
"Pupunta ako kila papa hihingi ako ng tulog sa mga ANDERSON"
"W-wag mong gagawin yan. Mapapahamak ka sa gagawin."
"Ma naman wala na tayong choice. Pinalayas na tayo nila lolo at lola. Wala na tayong malapitan. Ma please importante yung gumaling ka na."
"Mas gusto ko pa ganito yung kalagayan ko kaysa sa makikita ka na nag aagaw buhay"
"Wala na akong paki, kahit sirain niya pa yung buhay ko. Sirang sira na ako simula na tinakwil niya tayo."
Oo tama ang narinig nyo papa ko lng naman si MR. WILLIAM ANDERSON, siya lang naman kasi ang walang kwentang lalaki na nagbuntis sa mama ko tapos ayun TUMAKBO na kasi alam niyang may responsibilidad na siyang gagampanan sa KABIT NIYA. TSKK
Oo tama nga kayo.... Kabit nga yung mama ko... pero kailangan nya parin ng salitang RESPETO....di ibig sabihin kabit sya MADUMI na talaga sya....di niya kasalan magkagusto at mahulog sa WILLIAM ANDERSON NA YAN.
Actually duwag nga siya duwag lng nmn yng tawag dyan dba? na pagkatapos matikman tatapon nalang na parang basura
"Ma im sorry, susuwayin ko po yung utos niyo ngayon. Di ko po to gagawin para sarili ko kundi para sainyo." sabi ko sa sulat
Sumulat ako baka kasi hindi na ako makakauwi ng buhay at baka ito na yung huling pagkikita namin ni mama
"Mahal na mhal kita Mama, kaya gagawin ko ang lahat kahit buhay ko yung kapalit." mahinang bulong ko sa kanyang tenga.
Nakatulong kasi siya bago ako umalis humalik muna ako sa pisngi at yumakap ng mahigpit
Di ako nakinig sa sinabi niya, pumunta parin ako kahit pinagbawalan niya ako
Habang papunta ako sa mga bahay ng mga ANDERSON kinakabahan ako, nangangamba, natatakot,
Di ko alam kng ano yung magyayari sakin or pwedeng gagawin nila sakin.
"Jusko lord, tulungan niyo ako mukhang nasa panganib yung buhay ko ngayon." mahinang sambit ko sa aking sarili
I sighed!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Bahala na,
Basta para kay mama titiisin ko yung sakit na ipaparanas nila sakin wala na talaga akong malapitan, mahingian ng tulong halos lahat ng kamang anak namin tinakwil at ikinahiya na kami
AFTER 30 MINUTES NAKARATING DIN AKO SA MALAPALASYONG BHAY NILA
Naninginig ako sa takot, PERO I NEED TO DO THIS
HINGA NG MALALIM......... KAYA MO YAN VERONICA..... KAKAYANIN MO YAN PARA SA MAMA MO
Pagdating ko sa bahay ng mga Anderson
Nakita kong nakabukas ang gate kaya pumasok nalang ako
Tumitingin muna ako sa paligid at baka may mapagtanungan ako hanggang sa nagulat ako kasi may biglang nagsalita sa harapan ko
"Anong kailangan mo. Sino ka?"
S u n o d n a s u n o d n i y a n g t a n o n g s a k i n
"A-ako po si-si Veronica, anak ni________________."
He cutted me off
Hindi pa ako pinatapos ang bastos mo tol ahhh
"Kung sino kamang pulubi ka? Wala akong panahon sayo," nanlilisik yung mata niya sa galit
Wow! Allergy po kayo sa mga mahihirap edi kayo na mayaman
"GUARDS PLEASE TAKE HER AWAY." utos niya sa mga guwardiya
Letse kaya naman pala ayaw ako papuntahin ni mama dito. Matapobre pala mga to. Now I get it
"Hindi po ako pulubi Papa!"
I'm started to getting pissed off na. Ganito pala ang mga mayayaman, mga matatapobre, mga sakim lahat - lahat na. Kung di dahil kay Mama hindi ako magsasayang ng oras dito
"WHAT?" halata sa mga mata ang pagkagulat at pagtataka na yung tinginan niya "pano ako nagkaroon ng anak"
Syempre nags*x kayo ni mama kaya nabuo ako
"Anak lang naman po ako ni CASSANDRA FAYE MENDOZA na babaeng niyo sa loob ng sampung taon at iniwan niyo. Ako din po pala yung batang gustong gusto niyong patayin. Dahil ayaw niyo po malaman lahat ng kagaguhan na ginagawa niyo habang nakatalikod ang asawa niyo"
Nabigla siya sa mga sinasabi ko
"Ca-ca-ssandra? Matagal na siyang patay diba? siya na hindi makapaniwala na may anak talaga siya."
"Di po patay yung mama ko. Pinalabas niyo lang talaga na patay na siya"
Napatigil ang paguusap naming ng biglang sumulpot na batang babae sa harapan ko
Ang ganda niya ubod ng ganda parang prinsesa naman to. Siguro magkasing edad lang kami nito. Teka nga lang bat familiar yung mukha niya , mukhang nakita ko na siya kaso di ko alam kung saan yun.
"Hi tito, Aalis na po kayo?" sabi ng batang babae habang papunta sa kinaroroonan naming dalawa
Ang ganda ng ngiti niya malaanghel sa ganda
Wait, anong tito? May kapatid bas i Mr. Anderson? Mukhang nagkamali yata ako ng dinig
"Tito?" gulat na gulat kong tanong sa lalaking pinagkamalan ko na ama ko
"Yuph! This is my Tito Wane. Tito do you know her?" tanong niya na may halong inosente sa mga nagyayari
"Princess, pwede bang iwanan mo muna kami?" utos naman ni Tito Wane daw kuno
"Okay" sagot naman ng batang babae at umalis sa paguusap namin
Di ako makapaniwala na may kapatid siya should I say may kakambal. Nakakahiya naman pala sinabi ko kanina
Nagkwentuhan kami ni Tito Wane daw kuno. Madami siyang tinanong kung nasan na si mama. Kamusta daw kami..etc
Mahigit isang oras din kami nagkausap. Nagbilang may narinig ako na putok ng baril
*BANGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG*
Isang malakas na tulong ang aking narinig mula sa aking kinaroroonan
Nagsilipin ko kung ano yun. Ako'y nagulat at halos di makapaniwala sa aking nakita
Isang lalaki na nakahandusay sa sahig at may bahid ng dugo sa kanyang ulo
Nataranta ako at gusto ko ng umalis pero hindi ako makaalis, hindi ko magalaw ang aking mga binti. Laking gulat ko na sa akin itinutok ang baril
"Sino ka?" rinig kung salita mula sa likuran ko
Hihingi sana ako ng tulong kay Tito Wane kaso wala na pala siya. So ako nalang pala ang naiwan dito. Paano na to?
Nanginginig ang buo kong katawan
"A-ako po si Veronica," Unti – unting tumingin ako sa kanya. Kamukhang – kamukha niya si Tito Wane. Di kaya ito yung papa ko?
"A- anak niyo po ako," Nakayuko ako bago ko sabihin ang mga ganyang kataga
"Narito po ako kasi kailangan ko po yung tulong niyo. May sakit po si mama," Unti- unting tumutulo na naman ang aking mga luha pero pinipigilan ko. Di ito yung oras para magdrama. I need to save my mom
"GET OUT OR I WILL KILL YOU." Nanlilisik yung mga mata niya sa galit
"Please, Mr Anderson nagmamakaawa po ako sa inyo. Kailangang – kailangan ko po yung niyo. May sakit po yung mama ko. Wala na po akong ibang malapitan kundi kayo," At nagsimula na talaga akong lumuhod at magmamakaawa sa harapan niya
"Papa please help me, I really love my mom. Di ko siya kayang mawala. Gagawin ko po lahat ng gusto niyo kahit ano. Just to save my mom."
"Please, Im, begging you," nakaluhod ako pero patuloy padin ako sa pagmamakaawa sa kanya. Baka kasi sa ganitong paraan lumabot din puso ng isang William Anderson
"Ano po ba gusto niyo ipagawa sakin? Yung pumatay? I will do it,"
Hinablot ko yung baril mula sa isa niyang tauhan at tinutok ko ito para mapatunayan ko na seryoso ako sa mga sinasabi ko na kailangan ko talaga ng tulong niya
Kahit limang taon palang ako kaya ko na pumatay ng inosenteng tao buhayin lang yung mama ko
"Heto, po ba? Gusto niyo ipatumba sakin? I will do it buhayin niyo lang yung mama ko."
Suddenly, may lumapit samin na isang babae
"Hi hon. Whats that?"
Sa halip na sagutin na yung tanong ng asawa niya kinaladlad niya lang ako palabas ng Mansion nila
"I DON'T CARE KUNG KANINO KANG ANAK. LEAVE ME ALONE AND MY FAMILY OR I WILL RUIN YOUR LIFE FAORVER."
"On the Hospital"
Habang papalapit ako kay mama, nakikita ko yung mga nurse na inaasikaso yung mga gamit namin at pilit na pinaalis sa hospital
Lumapit ako sa doctor
"Ano pong nangyayari? San niyo po dadalhin si mama?"
"Sorry Ms. Mendoza. Pinapaalis na po kasi kayo nung may ari ng hospital na to."
"Po? Ano po? Ano po bang ginawa namin? Wala naman po kaming nilabang na rules?"
"Sorry po. Napagutusan lang talaga," sagot naman ng doctor habang may chineck sa mga papeles
Sa sobrang galit ko sakanya hinablot ko ito at tinapon sa kung saan
Bastos na kung bastos
Importante maipagaling si mama
Tyaka anong paki alam ko sa papeles na yun tsss
"ANONG KLASENG DOCTOR KAYO? NAPAGUTUSAN? IMPORTANTE PA BA YUNG UTOS NAY AN KAYSA SA BUHAY NG MAMA KO?"
"BUHAY PO NG MAMA KO ANG NAKAKASALALAY DITO. MAGBABAYAD NAMAN KAMI HINDI KAMI MAG UUTANG. WALA KAYONG KWENTANG DOCTOR KUNG GANYAN ANG INUUNA NIYO."
"Ms. Mendoza please calm down, nakakahiya po kasi sa ibang pasyente."
"WHAT CALM DOWN? YOU WANT ME TO CALM DOWN? MAMAMATAY NA YUNG MAMA KO TAPOS SASABIHIN MO SAKIN NA CLAM DOWN? MANHID K ABA? DOC NAGHIHINA NA PO YUNG MAMA KO MALAPIT NA SIYA BAWIAN NG BUHAY SO I DON'T HAVE TIME FOR FUCKING UTOS. ALL I WANT IS MY MOM. BUHAYIN NIYO SIYA."
Natahimik siya, I can't believe this. Buhay ng mama ko ang nakasalalay dito tapos utos parin ang importante. Tangina naman sino naming demonyo ang nagutos nito? Don't tell me yung mga ANDERSON na naman?
Dia pa ba sila masaya na ganito kahirap ang dinadanas naming mag – ina? Ano pa ba gusto nila? Kulang pa ba to? Di parin ba sapat yung mga paghihirap na dinanas naming? Kailan ba sila titigil?
"Lintek naman doc, kailangan po ni mama ng operasyon ngayon naghihina po siya wala na po siya wala na po kaming oras na lumipat sa ibang hospital."
"Sorry po talaga Ms. Mendoza. Naayos na po naming yung mga gamit ninyo umalis na po kayo bago ako mawalan ng trabaho dahil sainyo."
"Magkano po yung binayad sa inyo ng mga Anderson?"
"I don't know what are you talking about," pinipilit niyang magmaang-maangan
"Si Mr. Anderson ba yung nagutos sa inyo na paalisin kami dito? Alam mo doc nakakahawa ka, doctor ka pa naman kagalang galang, marami yung may respeto sa inyo pero di ko akalain na utus utusan lang kayo ng isang matapobreng Anderson na yan."
Gusto ko ipahiwatig sa kanya na hindi lahat nabibili ng pera lalo na yung dignidad ng isang tao
"Get out. Guards please get her out and her illness mom right now."
"Di ako tumatanggap ng mga pulubi dito sa hospital."
Kinaladlad ako ng dalawang body guards pero hinawakan ko yung damit ng doctor
"Doc please, I'm begging you po."
"Dito nalang po si mama please, wala na po kaming hospital na mapupuntahan. Lahat po yun pagmamay ari ng mga Anderson kaya po pinaalis kami."
"Di po talaga pwede. Kasi sila Mr. and Mrs Anderson din ang nagmamay ari nitong hospital."
"What?"
Natigilan ako sa sinabi niya ang hirap isink in sa utak ko
Is this a joke? Feeling ko tinatakot nila yung mga empleyado dito. Nevermind. Ano na Veronica? San mo dadalhin yung mama mo?
Naguguluhan ako di ko alam kung ano yung gagawin ko? Kung saan ko siya dadalhin? Kung paano siya gagaling?. Wala na kaming nagawa kundi umalis sa hospital na yun
Habang naglalakad kami nakikita ko si mama na nahihirapan sa kanyang kalagayan
Naawa ako sa kanya. Nagsimula ng tumulo ang aking mga luha na kanina ko pa pinipigilan
"Mama patawad. Patawarin mo ako sa lahat lahat. Wala akong kwentang anak sa inyo. Di ko po kayo napagaling kanina."
"Okay lang yun anak. Gastos lang naman kasi yun."
"Mama pangako ko sa inyo, matatagumpay ako sa buhay at hahanapin ko yung mga ANDERSON. Gaganti ako sa kanila, ipaparanas ko ang totoong galit na FAITH VERONICA MENDOZA."
"A-anak, w-wag k-kang m-magtanim n-ng g-galit s-sa p-apa m-mo. P-apa m-mo p-parin y-an s-siya," pinipilit niyang sabihin kahit lumalala na yung sakit niya
"Anak lagi mong tatandahan na mahal na mahal kita," sabay yakap sakin
"Mahal din po kita Mama," yumakap din ako pabalik
Ilang araw ang nakalipas bago tuluyang mawala si mama
Pinangako ko mula sa puntod niya na ipahihigante ko siya sa mga ANDERSON.
Mama paalam, mahal na mahal kita at tuluyan na akong umalis
End of Flashback:
Back to the reality na tayo,
Galit, sakit puot ang nararamdaman ko ngayon
SORRY AH! KUNG SAYO KO IPAPARANAS ANG SALITANG IMPYERNO KAYSA SA DADDY MO
"On the Phone"
"Queen, nandito na po siya. Dinala na po namin sa address na binigay niyo"
Ang ganda ng timing mo sa wakas natupad na din yung matagal ko ng pangarap whahahahaha
Akalain niyo sa loob ng 20 years ngayon magkikita na kami ng harap- harapan
Actually I have a lots of plan for her and besides gusto ko na makita siya na nahihirapan at nasasaktan. Buhay prinsesa nga naman. Tskkkk
Di ko akalain na magkikita kami matagal ko pa naman itong hinintay *evil smilled
I'm super excited ipaparanas ko sa kanya ang galit ng isang FAITH VERONICA MENDOZA
"Okay, I'm on the way"
I already hung up the phone
Di ko maiwasan na mapangisi at macurious sa mga nagyayari
HAHAHAHAHA PAYBACK TIME *GRINNED
20 years ko din kaya itong plinano syempre itakes time and effort lalo na malakas din yung kalaban ko
After 30 minutes of arrival,
Nandito na ako sa lumang bahay na kung saan siya dinala, huminga muna ako ng malalim tyaka linabas ko yung totoong galit ng isang QUEEN FAITH VERONICA MENDOZA
Habang humahakbang ako, naririnig ko yung boses niya. Gusto ko to nauubusan na siya ng lakas. WHAHAHAHAHAHAHAHAHAH I laughed
Pagpasok ko palang pagtingin ko sa kanya namimilipit na siya sa sakit, may dugo ang kanyang pisngi at nahihirapan na siyang gumalaw dahilan sa pagkakahigpit sa kaniyang mga paa at kamay.