Third Person's POV:
"Sis, ninety four ako sa exam natin over one hundred! Ang saya ko!" sigaw ni Maren Felix. Ang matalino at matiyaga na kaibigan ni Decintein.
Bigla namang nanlumo ang dalaga dahil nang tingnan niya ang kanyang papel, ang score niya ay forty four over one hundred. Masakit sa dibdib ng dalaga dahil sa bagsak siya. Hindi man lang siya nakaabot sa passing score. Sa isip niya ay nagtatanong siya kung bakit mahina siya sa written exam. Nag-aaral naman kasi siya ng mabuti pero hindi pa rin sapat ayon sa kanyang isip. Nanghihinayang siya dahil makakakuha na naman siya ng dos na marka dahil ganito ang score niya sa midterm examination.
"Hey! Ano ang score mo?" tanong ni Maren. Hindi sumagot si Decintein, kaya agad na inagaw ni Maren ang papel ni Decintein. Nalungkot ang mga mata ni Maren dahil sa kanyang nakita.
"Huwag kang maawa, okay lang ako." Agad na tumalikod si Decintein. Naglakad siya papunta sa kanyang upuan sabay kinuha ang kanyang bag. Wala na silang klase kaya wala na siyang balak magtambay pa sa kanilang school.
Makalipas ang tatlong taon.
Ngayon ang araw ng graduation ni Decintein. Masaya niyang tinitingnan ang kanyang mga kaklase na masaya lalo na ang kanyang magulang. Ngayon ay officially graduating na si Decintein sa kanyang dream course na criminology. Masarap ang kanyang pakiramdam dahil magtatapos na siya sa course na pinaghirapan niya sa loob ng apat na taon.
Isa man siya sa walang latin honors ay nananatili pa rin siyang masaya dahil alam niya sa sarili niya na ibinigay niya ang lahat ng kanyang effort. And sa isip niya ay ang mahalaga ay she never cheated sa mga quizes and examination during her college days. Noong high school kasi ay siya'y nagche-cheat dahil sa influence ng mga kaibigan niya pero hindi naman niya sinisisi ang mga ito. Sa isip niya ay mayroon siyang own choice.
"Anak! Graduate ka na!" masayang sigaw ng kanyang ina habang pinapalo siya sa p*wet.
"Ang sakit naman, Mama!" maktol na sigaw niya. Ngumiti lang naman ang kanyang ina sabay tumalon nang tumalon kaya napangiti rin siya. Nang tumingin naman siya sa kanyang Papa ay seryoso lang ito habang nakaupo katabi ng kanyang ina. Alam niya na proud ang kanyang Papa sa kanya, ngunit nahihiya lang ito.
Nang biglang tawagin ang pangalan ni Decintein ay nagmadali siyang umakyat sa stage. Naglakad siya na para bang isang candidate sa isang pageant na pakiramdam niya ay napakaganda niya. And, proud na proud siya sa sarili niya. Pagkarating niya sa taas ng stage ay ngumiti siya sa mga important people and nakipag-shakehands.
Pagkababa niya ay agad siyang pumunta sa tabi ng kanyang ina. Sa unahan ay nakita niya na si Maren na ang sinasabitan ng ina nito ng mga medalya. Siya ay masaya para sa kanyang kaibigan.
"Decintein! Ngayon ko lang napansin na wala kang makeup, bakit?!" sigaw ng kanyang ina.
"Mama, alam mo naman na hindi ako gumagamit ng mga gano'n." Kinurot niya ang pisnge ng kanyang Mama. Kinurot din ng kanyang Mama ang kanyang pisnge.
Makalipas ang isang oras.
Si Decintein, ang kanyang ina at ama ay nakauwi na sa kanilang bahay. Nagulat siya dahil maraming pagkain sa lamesa.
"Surprise anak!" masayang sigaw ni Filer. Ang kanyang Mama.
"Congratulations anak! Sa wakas ay graduate ka na. Panahon na para suklian mo kami para sa aming paghihirap para lang makapag-aral ka," saad ng kanyang Papa na si Herpy. Nalungkot naman ang dalaga. Akala niya kasi ay ang kasunod ng congratulations ng kanyang ama ay 'anak proud ako sa'yo' pero hindi.
"Ano ka ba Herpy? Bakit ka ba ganyan sa anak natin? Hindi siya alkansya, okay? Kasalanan natin 'to dahil hindi tayo nagsikap noon." Humarap si Filer kay Decintein sabay niyakap ang anak na babae.
"Ako nga ba ang may kasalanan sa paghihirap natin ngayon, Filer? Ikaw 'tong mayaman na noon pero binatawan mo pa! Hindi mo man lang ginawang sugar daddy ang-"
"S-stop!" malakas na sigaw ni Filer. Nagulat naman ang anak na babae dahil may tumulong luha sa mga mata ng kanyang ina. Nang tingnan niya ang kanyang Papa ay bigla itong umalis. Niyakap niya ang kanyang Mama nang mahigpit sabay hinalikan niya sa noo.
Mahirap lang sila. Ang kanyang ama ay isang taxi driver at ang kanyang ina naman ay walang trabaho dahil sa ayaw ng kanyang Papa. Manatili na lang daw ang kanyang Mama sa bahay para alagaan siya. Mahirap ang kanilang buhay pero masaya naman sila.
Sa isip niya ay tama ang kanyang ama. Kailangan niyang suklian ang paghihirap ng kanyang magulang. Pero sa puso niya ay hindi na dapat iyon sinabi ng kanyang ama.
**
"Thank you for coming everyone! Today, I will announce my son Fillaz to be the chief executive officer of my top one biggest company named Bulgarin. My company aim to provide highest quality and comfortable cosmetics especially for both sex, refers to male and to female. Bulgarin is the top one because every girl whom used our brand not only looks beautiful, but natural. Our makeup brand aims to not to change who they are. That's why our makeup brand is just light but pigmented," Zallif announced. He is Zallif Bulgarin, a billionaire businessman who owned ten companies. His brothers run nine companies but use his surname.
Siya ang ama ni Fillaz Bulgarin.
They all applauded. Fillaz immediately went to the top of the stage and went next to his Dad. He thinks he is so blessed. But something is still missing in his heart.
He is a kind person. But because of one mistake, he blames himself every day.
After his speech, he faced a lot of people who were businessmen and businesswomen.
Ngayong gabi ang simula ng isa sa kanyang pangarap. Pero totoo nga ba na masaya na talaga siya? O pinipilit niya lang? He just want to forget the past but he can't.
Mayroon siyang gustong hanapin, gusto niyang humingi ng kapatawaran sa taong iyon.
Nagpaalam na siya sa kanyang Dad na uuwi na siya. He want to rest dahil bukas ay panibagong araw na para sa kanya. One door of positiveness opened for him, window of opportunity and curtain of knowledge. He will remain humble, as he promised himself.
According to Fillaz, the standard of a billionaire is being kind, understanding, and promoting kindness to everyone, especially to youth, to always choose to be kind no matter how life brings people to a deep problem.
Sa kanyang isip at puso ay madali lang na sabihin na siya ay mabait. Pero mayroon din siyang nagawang masama na nakakakilabot.
Pumasok siya sa kanyang kwarto. Umupo siya sa kanyang chair sabay tiningnan ang mga important paper sa kanyang table. It's about how to be a CEO. He admitted that he needed those papers to guide him. But he knew that he could run the company with his heart.
In the papers, every cosmetics photo is included with a description. He's a real man, but he loves to manage this type of business. And he is not against every male who uses makeup. Some people think that every man using makeup is gay, but they are not. They are just bringing their confidence.
And he is proud of every gay man who has worn make-up with dignity. For Fillaz, they are real men compared to real men, but judgemental. For him, gay with dignity are not thinking about what people say to them; they are just happy and contented.
When he was a child, he was very happy whenever he saw his mom wearing makeup. But his mother died of a heart attack.
In fact, he is the one who used makeup to put on his mother's face before she was cremated.