Ang mga sumunod na araw ay lalong nagpalungkot kay Meghan. Bumalik siya sa bahay nila. Ang dating masaya, puno ng tawanan at pagmamahalan na bahay ay naging tahimik at walang buhay.
Naisip na naman niya ang daddy niya. Kapag nakita kasi siyang dumarating, bigla siya nitong gugulatin, lalo na kapag papasok siya sa kabahayan na seryuso ang mukha niya. Biglang susulpot ang daddy niya at gugulatin siya. Sabay silang magtatawanan.
"Saan ka galing? For God sake, Meghan Pearl! One week kang nawala. Hindi ka man lang tumawag sa akin.... Oo, alam kong galit ka, pero sana naman, tumawag ka man lang sa akin.... Pearl naman, nag-aalala ako sayo." Hindi mapigilan na mabulyawan siya ng mommy niya. Ngunit may pag-aalala ito sa mukha niya.
Sinulyapan niya ito at seryusong sinagot,
"Pagod ako Mom, bukas na lang po tayo mag-usap." Nagpatuloy siya sa paglalakad.
"Ngayon tayo mag-usap. Ano ba ang nangyayari sayo? Anak naman, nag-aalala na ako sayo." Frustrated na sabi niya.
"Hindi ako katulad ninyo na magaling magtago ng nararamdaman. Hindi ako expert sa pagpapanggap na masaya, pero ang totoo basag na basag na. Magkaiba po tayo." Nagpatuloy lang siya sa paglalakad.
"Pearl, please intindihin mo naman ako..." Sumunod ito sa anak at kahit inis na inis na siya, pinipigilan niya pa rin na huwag no magalit at intindihin ito.
Paano ko kayo iintindihin kong wala naman kayong sinasabi sa akin? Bakit Mom? Bakit kayo nagsinungaling? Gusto kong malaman ang lahat.... Lahat-lahat ng tungkol sa akin... Sa pagkatao ko!" Sigaw niya habang matalim na nakatingin sa ina.
Napipilan si Marissa at hindi nakapagsalita agad. Hindi pa siya handang magkwento at hindi pa niya kayang balikan ang nakaraan. Kung maari nga ayaw na niyang balikan pa.
Bumuntong hininga si Meghan nang walang sagot na narinig sa ina.
"Gusto kong kay Granny tumira." Walang emosyon na sabi niya. Pagod siya sa malayong biyahe at wala siyang pakialam kong galit man sa kanya ang mommy niya.
"Hindi pwede, tapusin mo ang pag-aaral mo dito. Ako pa rin ang masusunod dahil alam ko ang makakabuti sayo.... Ngayon, saan ka galing? Bakit ngayon ka lang umuwi?" May galit na sa tono ni Marissa.
Sinulyapan niya ang mommy niya, "Mababaliw ako dito kapag hindi ako umalis." Nagpapadyak na siyang umakyat sa hagdanan nila,
"Bastos kang bata ka, kinakausap pa kita! Meghan Pearl, bumalik ka dito." Sigaw ng mommy niya.
Nasa may hagdanan na siya bago nilingon ang mommy niya, "Ayokong tumira dito kasama ka. Sa ayaw at sa gusto mo, kay Mamita ako titira at sa Manila ako magpapatuloy ng pag-aaral."
Sumunod si Marissa sa kanya, papasok na siya sa silid niya nang hilahin siya paharap,
"If I'm still talking to you, don't turn your back on me. Yes, I deceived Arnold and everyone else......I'm sorry for what I did previously. I've grown up. And Arnold had a profound impact on me. For the time being, you did not comprehend what I was saying. However, once you fall in love, you can take any risk you choose." Nanggigil na sigaw ni Marissa. At sumabog na din sa galit.
"Yeah, you choose to lied to be happy. Kahit alam mong maraming masasaktan. Hindi ako gagaya sayo. Mas mabuting mag-isa ako at ako lang ang masaktan, kay sa maging masaya. Kung sa huli babalikan ako ng karma." Pumiglas siya kaya nabitawan siya ng mommy niya.
"Anak, patawarin mo ako.... Hindi ko sinasadya. Hindi ko alam na ganito pala ang magiging resulta ng ginawa ko noon... Alam kong malaki ang kasalanan ko sayo. Pero sana pakinggan mo naman ang side ko..." Frustrated na si Marissa dahil alam niyang walang patutunguhan ang pag-uusap nila ni Meghan.
"Mom, ang sakit at ang hirap tanggapin... Lumaki ako at nasanay ako na masaya at namulat sa pagmamahal ninyo ni daddy.... Pero ito tayo ngayon? Hindi ko alam kong ano ang mararamdaman ko dahil na buhay lang pala ako sa mundong ito na walang pagmamahal....Paano ko tatanggapin, Mom? Ang hirap tanggapin na nandito ako ngayon, dahil lang sa isang one night stand. Mommy... Para akong mababaliw sa sakit...Hindi ko matanggap." Parang pinipiga ang puso niya at sumisikip ang dibdib niya. Akala niya sapat na ang ilang araw na pagkawala sa bahay nila. Pero mas malala pa pala nang bumalik siya.
"Anak, mahal na mahal naman kita. K-Kahit na buo ka sa isang one night stand, hindi ko pinagsisisihan iyon. Ang mali ko lang ay nagpatalo ako sa nararamdaman ko at nagpatangay ako sa bugso ng aking damdamin. Mahal na mahal ko kasi si Arnold, siya lang ang bukod tanging minahal ko.." Malungkot na sabi niya.
"Mahal mo? Ikaw lang ang nagmamahal. Pero ang taong mahal mo, may mahal na iba. Pero nagsakripisyo siya dahil sa akin.... Hindi mo ba naisip na masaya ka nga dahil nakapiling mo siya, pero siya ba masaya? Hindi.... Dahil durog na durog na siya sa sakit na kasama ka. Kung sana hindi ka naging makasarili, hindi tayo magiging ganito ngayon." Gusto niyang sampalin sa katutuhanan ang mommy niya.
"Kahit ano pa ang sabihin mo. Ang Daddy Arnold mo ang dahilan kong bakit naging buo tayo. "
"Oo, buo nga tayo, pero puro naman kayo pagkukunwari. Mga best actress at best actor kayo ni dad.. Ay Arnold pala... Wala naman akong karapatan na tawagin siyang daddy, nakakahiya....Mom, I want to be alone.... Please get out of my room. Gusto ko nang matulog." Walang siglang pagtataboy niya sa mommy niya. Humiga siya sa kama niya at nagtalukbong ng comforter.
"Sana balang araw bumalik tayo sa dati, anak. Ikaw na lang ang meron ako. Please, huwag naman tayong maging ganito. Patawarin mo ako." Tahimik na umalis si Marissa at sinara ang silid ni meghan.
Nang masigurong wala na ang mommy niya, ay kinuha niya ang sleeping pills niya sa may side table niya,
"I'm sorry mommy, pero hindi ko na kaya pa.." Puno ng luha ang kanyang mga mata at pikit matang ininom lahat ng sleeping pills na laman ng bottle.
Saka siya humiga at pumikit na parang walang nangyari. Pinakiramdaman niya ang sarili niya habang panay tulo ang mga luha niya, ilang saglit pa, she started having seizures, her body started to become numb. She couldn't even move her body. Parang wala ng lakas ang katawan niya. At nagsisimula na siyang mag- hallucination. At napabalikwas siya dahil hindi na rin niya kayang pigilan ang kanyang sarili na maduwal.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang yaya ni Meghan, "Meghan, dinalhan kita ng gatas para..... Meghan.... Diyos ko! Anong nangyayari sayo?" Nabitawan nito ang dala niyang gatas dahil sa gulat at takot nang makita si meghan na nakahawak sa tiyan niya habang nagduduwal. "Ma'am, Marissa.... Ma'am Marissa... Si Meghan po!" Sigaw niya. Nanginginig ang mga tuhod na dinaluhan niya si Meghan.
"Ano ba ang ginagawa mo sa sarili mong bata ka. Meghan... Huwag kang pumikit... Ma'am Marissa...." Patuloy sa pagtawag niya kay Marissa.
Humihingal na dumating si Marissa kasunod ang dalawang katulong nila, "Yaya, anong nang.... Anak, Meghan!!!" Napasigaw si Marissa sa takot, kaba at pangangamba nang makita si meghan na nakahandusay habang yakap-yakap ni Yaya.
"Sabihin mo kay Mang Kanor, ihanda niya ang sasakyan. Bilisan n'yo!" Hindi na alam ni Marissa ang gagawin. Ngayon lang siya natakot sa tanang buhay niya.
Naninikip na ang dibdib ni Meghan at hindi na niya maintindihan pa ang sarili niya. Subrang sikip ng dibdib niya at nahihirapan na siyang huminga. Gusto niyang idilat ang mga mata ngunit blurd na din ang paningin niya.
"A-Anak... Bakit mo nagawa ito. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may mangyaring masama sayo." Ang huling narinig ni Meghan bago siya panawan ng ulirat.