"Good afternoon, Sir Roberto." Bati ko sa matanda. Naabutan ko itong nakaupo sa sala ng halos malamansyon nilang tirahan.
"Good afternoon, Ava. Kumusta? May ginawa na naman bang kalokohan ang anak ko?" Agad na tanong nito dahil halos lahat naman ay inirereport ko sa matanda. Kaya alam nito ang lahat ng tungkol sa mga babae nito. Napapailing na nga lang ito at naiitindihan naman daw niya. Ang mahalaga daw ay natututo ito sa pagpapatakbo ng negosyo nila.
Napabuntong hininga na lang ako bilang sagot at alam kong alam na nito ang ibig kong sabihin. 
"Sir, ano po pala yung ipapadala niyo kay Ethan?" 
“Well I want you to give this to him.” Sagot nito bago iabot ang isang envelope. Saglit kong pinagmasdan iyon, mukhang confidential ang laman nun kaya naman hindi na ako nagtanong pa.
Pinagkakatiwalaan ako ni Sir Roberto. Pero bakit nga ba ako napunta sa trabaho kong ito? 
Ang nanay ko ang mayordoma sa bahay ng mga Dela Torre noon. Malaki ang utang na loob ng pamilya ko sa kanila dahil halos sila nga ang nagpaaral sa akin. Pero ng makagraduate ako at makapasok ng trabaho bilang secretary sa isang communications company ay pinagresign ko na si nanay. Pero madalas ay bumibisita pa rin ito sa bahay ng mga Dela Torre para mangumusta. 
Halos anak na rin kung ituring nito si Ethan dahil napakabait nga ng mag-anak sa kabila ng mataas na estado nito sa buhay. Madalas ko na ding makita si Ethan kahit noong mga bata pa kami at nakakalaro ko pa. 
Pero isang araw nga ay bumisita kami doon ni nanay ng biglang alukin ako ni Sir Roberto ng trabaho. Gusto daw nila akong ihire bilang personal assistant ni Ethan dahil ayaw nilang kumuha ng hindi nila kakilala. Katabi nito noon si Ma'am Charita, ang asawa nito. 
Tahimik si Ma’am Charita. Lagi ay ngumingiti lang ito at nakaupo sa tabi ni Sir pero bihirang magsalita. Kahit si nanay ay sinabing bihira nga niya ding makausap ang babae.
Tungkol naman sa inalok na trabaho ng mag-asawa sa akin ay sa totoo lang ay ayaw ko nga sanang tanggaping pero sa pangungumbinsi ni nanay ay napapayag na nga din ako. Isa pa ay dinoble nga nito ang sahod ko sa dati kong pinagtatrabahuhan. Sino ba naman ang makakatanggi sa offer na ganun? 
Nang makabalik sa opisina ay agad akong sinalubong ni Trinity. Halos isang taon pa lang itong magtatrabaho doon at mas higit na bata sa akin. Siguro ay 22 lang ang edad nito samantalang ako ay 25 na. Mahinhin at laging nakangiti, magiliw at mabait ito kaya naman naging kaclose ko na rin. Maganda ang mukha nito at ang hubog ng katawan. Sabagay, wala naman atang hindi maganda sa kumpanya na yun at halos lahat ng empleyado ay babae. Si Ethan pa? Eh kilalang womanizer ang lalaki.
"Wala si Sir, umalis na." 
"Ha? Saan pumunta?" Taka kong tanong. Ang alam ko ay wala naman itong ibang appointment sa araw na yun.
"Hindi ko alam. Pagkatapos ng meeting niya ay umalis na eh." Sagot nito bago bumalik sa upuan niya at may tinype sa kaharap na computer.
Siguro ay umuwi na ang boss dahil wala naman ng gagawin sa opisina. Madalas naman ay ganun yun. Tatawagin lang ako nito kapag may kailangan.

Tumalikod na ako para pumasok sa opisina. Gulo-gulo pa ang mesa nito na kanina lang ay nakapatong ang babaeng kahalikan ng boss. Inayos ko lang ang mga gamit na nalaglag bago ipatong sa mesa ang envelope na galing sa ama nito.
Napatingin ako sa malaking wall clock na nasa dingding. Alas-5 na din pala ng hapon. Siguro maya-maya ay magsisiuwian na din ang ibang mga kaopisina ko.
Minasdan ko muna ang paligid at ang magandang tanawin sa labas. Maaliwalas at malaki ang opisina. Puting-puti ang mga dingding at ceiling nito pero itim naman ang flooring. Elegante ang dating na binagayan pa ng mga puti ding furnitures na may touch ng itim. Sa gilid ng itim na mesa nito ay ang mahaba at mataas na book shelve. Napakarami at sari-saring mga libro ang nandoon na malamang ay hindi naman binabasa ng boss ko. Marami din doong mga simpleng dekorasyon na puti at itim lang din ang kulay.
Maganda ang theme ng opisina nito, very masculine. Sa kabilang gilid naman ay ang munti kong mesa na kulay puti.
Maya-maya ay nainip na din ako kaya naisipan ko na lang na umuwi na.
Ethan, I am leaving. Please message me kapag may kailangan ka.
Agad na sinend ko ang message na yun sa boss. Kapag wala na ito ay pwede naman na akong umuwi.
Pagsakay ko sa bus pauwi sa amin ay nagring ang telepono ko.
"Hi, love. Nasaan ka na?" Bungad sa akin ng boyfriend ko na si Ian. Yes, may boyfriend na po ako. 
"Kakasakay ko lang ng bus. Ikaw?” Malambing pero mahina kong sagot. May katabi kasi ako sa bus na matandang tulog at ayoko na maistorbo ko yun.
"I am still at work. Do you want to have dinner later?" Tanong nito sa malumanay na tono.
Si Ian ay nobyo ko simula pa lang nung college kami. Siya ang una kong boyfriend at sana ay ang huli na din. Maalaga ito at sweet sa akin. Nagtatrabaho ito bilang Manager sa isang kilalang restaurant sa Makati. Ang opisina naman namin ay nasa Pasig.
Sa loob ng anim na taon ay naging maganda ang relasyon namin kaya naman alam ko na siya na ang para sa akin. Inaantay ko na nga lang na ayain ako nitong magpakasal.
"Wag na, love. Sa susunod na lang, alam kong pagod ka na mamaya. Pauwi na din kasi ako." Tanggi ko sa boyfriend. Ayoko naman kasing mapagod ito sa byahe tapos ay late na makakauwi sa kanila.
Maaga itong pumapasok sa restaurant at madalas ay late na din kung umuwi.Bihira kaming magkita ng boyfriend simula ng malipat ito sa restaurant na yun isang taon na ang nakakaraan. Pero okay lang sa akin dahil naiintindihan ko naman ang sitwasyon nito.
"Okay. Text me pag nakauwi ka na.” Bilin nito sa akin. 
"Okay. I love you.”
"Love you, too." Sabi nito bago ibaba ang tawag.
Wala na nga akong hihilingin pa sa buhay ko. Maayos ang pamilya ko, maganda ang trabaho at masaya ang love life.
Siguro kung may kulang sa buhay ko ay ang pagkakaroon lang ng isang ama. Noong mga bata palang kasi kami ay iniwan na kami nito para sumama sa ibang babae. Simula nga noon ay wala na kaming nadinig na balita mula sa ama. Hindi na din kami nagtangkang hanapin pa ito dahil mahirap hanapin ang taong ayaw magpahanap.
Naging mahirap ang buhay namin noon kaya naman ang nanay ko ay tinulungan ng pamilya Dela Torre sa pagpapaaral sa akin.
Tatlo kaming magkakapatid at ako ang panganay. Ang kapatid ko na si Jeremy ay nasa high school na at si Angela ay nasa college na ngayon. At dahil nga nagtatrabaho na ako ay ako na ang nagpapaaral sa mga kapatid ko. Kaya laking pasalamat ko sa pamilya Dela Torre dahil sa pagtulong nito sa amin ng nanay ko.
Naalala kong bigla nung tuwing nasa bahay kami ay nakakalaro ko pa ang batang si Ethan. Tatlong taon lang ang tanda nito sa akin. Naalala ko nung elementary pa lang kami ay kalaro ko pa ito ng tagu-taguan at bahay-bahayan. Kasama ang ibang bata na anak ng mga kasambahay din nila ay ginagawa naming playground ang malaking garden nila.
Mabait naman si Ethan noong bata pero may pagkabully. Naalala ko pa ng minsang naglaro kami ng tagu-taguan ay nilock nito ang cabinet na pinagtataguan ko. Halos maihi ako noon sa takot kaya hindi ko makakalimutan iyon.