Sheira's POV
Lunch break na at papunta na kami ni Jill sa canteen dahil dun na sina Meisha at Nicka. Saktong papasok na sana ako ng makita ko si Briemar.
"Hello," bati niya habang matamis na nakangiti.
"Hi," bati ko din at nginitian siya.
"Pwede ba akong sumabay sa inyong maglunch?" nahihiyang tanong niya.
Napaisip naman ako dahil baka pag-usapan na naman kami at pagchismisan dahil kasama ko siya. Pero ayaw ko rin siyang maoffend.
"Ah Briemar kasi—" di ko natapos ang sasabihin ko ng sumingit si Jill.
"Sure!!" sigaw niya saka tumingin sakin ng may panunukso.
"Thank you Jill, and Sheira?" tumingin siya sakin at parang nagmamakaawa.
"Okay sure," pilit ngiting sabi ko at pumasok na kami. And as expected...
"Hala magkasama sila ni Briemar!!"
"Ayyy anlandi niya talaga kahit kailan!!"
"Hoyy Sheira!! Akin lang si Briemar..di kayo bagay!!"
Napapikit ako dahil dito. Sabi ko na nga ba ehh. Tiningnan ko si Briemar at nakatungo siya. Magsasalita na sana ako ng naunahan niya.
"Pasensya kana Sheira, sana di na ako sumabay sa inyo," akmang tatalikod na sana siya ng hawakan ko siya sa braso.
Napatingin siya sakin at sa kamay kong nakahawak sa braso niya. Bumuntong-hininga ako at nagsalita.
"Hayaan mo lang sila. Basta sumabay kanalang samin," sabi ko habang nginitian siya ng matamis. Tumango siya at sumunod sa amin ni Jill.
Masaya kaming nagtanghalian at di inalintana ang mga nagbubulong-bulongan sa paligid. Pagkatapos ng lunch ay sumabay na rin samin si Briemar paakyat. Sakto namang nakasalubong namin si Rain.
"Ayy Briemar, eto nga pala si Rain," sabi ni Jill. "Crush ko siya hihi," bulong na dagdag niya pa kay Briemar.
Napasmirk si Briemar dahil dun.
"Nice to meet you pare!" nakangiting bati niya kay Rain at inabot ang kanyang kamay. Ngunit nginitian lang siya nito at umalis.
'Ang suplado niya ata'
Nagkatinginan kaming tatlo at nagkibit-balikat lang si Jill. Nang makarating na kami sa classroom namin ay nagpaalam na si Briemar. At ano pa ba?? Edi dumaldal na naman si Jill.
"Ba't kaya ganon si Rain kanina? Snobber?!" tanong niya habang nakatingin sa harap. "Di naman siya ganon eh, ano kaya sa tingin mo Sheira?" dagdag niya pa at lumingon sakin.
"Baka naman nagselos siya dahil may kasama kang ibang lalaki," seryosong sagot ko habang inaayos ang mga gamit ko for next subject.
"Ihhhhhhhh!!!" napatalon pa ko sa upuan ko dahil sa biglang pagtili niya. Napatingin din ang iba kong kaklase sa gawi namin.
"Ano ba Jill?!" singhal ko sakanya.
"Ikaw naman kasi Sheira ehh, kinilig tuloy ako!!" sabi niya at pumikit-pikit pa na tila'y nag-iimagine. Ilang minuto ang lumipas ay dumating ang teacher namin at nagdiscuss.
Hanggang sa nagring ang bell, hudyat ng dismissal. Nag-aayos ako ng mga gamit ko ng matanaw si Briemar sa pinto ng classroom namin. Di naman sa nag-aassume ako pero sa tingin ko ay ako ang hinihintay niya.
"Yieeee Sheira! Sana all hinihintay!!" panunukso ni Jill.
"Manahimik ka nga!" bulyaw ko sakanya bago binitbit ang bag ko at lumabas ng classroom. At tama nga ako na ako ang hinihintay ni Briemar.
"Hi Sheira!" nakangiting bati niya.
"Hello," bati ko din sa kanya.
"Uyy ahh! Ano yang pahintay-hintay na yan?! Kayo na ba—" biglang natahimik si Jill ng pandilatan ko siya.
"Ah hahaha! Gusto ko lang kayong makasama," nakangiting sabi ni Briemar at napakamot pa sa ulo.
"Kami ba talaga?! O si Sheira lang?!" taas-kilay na tanong ni Jill kay Briemar dahilan para kurutin ko siya. "Araaaaayyyy!!!" pagdaing niya.
"Ano ba?!!" mahinang singhal ko sakanya. "Ahh sige baba na tayo, kung may balak pa kayong umuwi," sarkastikong sabi ko.
Nauna akong bumaba at nadaanan ko pa si Rain. Blanko lang siyang tumingin sakin at ganon din ako bago ko siya nilampasan. Alam kong nakasunod sakin ang dalawa kaya paniguradong magkikita sila ni Jill.
Patuloy lang ako sa paglakad nang tinawag ako ni Briemar kaya napalingon ako.
"Sheira!" sigaw niya habang papalapit sakin. Huminto naman ako at hinintay siya.
"Asan na si Jill?" tanong ko dahil hindi niya ito kasama.
"Naiwan siya dun sa crush niya, mag-uusap pa daw sila kaya nauna na ako sakanya para sabayan ka," nakangiting sagot niya.
Di ko maipagkakailang ang cute din ni Briemar lalo na kapag ngumiti siya. Kaya ko nga siya crush na crush noon. Kapag titigan mo siya ay mukha siyang inosente, yun bang lalaki na di mo kakayaning saktan. Ang linis-linis din niya at ang bango-bango, sa tingin ko downy ang nililigo niya.
"Ba't titig na titig ka sakin?" pigil-ngiting tanong niya. Narealize ko naman na kanina ko pa pala siya tinititigan.
"Aalis na ko," umiwas ako ng tingin at naunang lumabas sa gate ng school.
'Nakakahiyaaa!!'
"Uyy Sheira sandali!!" habol ni Briemar sakin. Ngunit di ko siya nilingon at hinanap ang driver ko.
Di ko makita sa paligid ang driver ko at ang kotse namin. Patuloy lang ako sa paglinga-linga kaya naabutan ako ni Briemar.
"Wala pa ba driver mo?" tanong niya. Nahalata niya siguro na parang may hinanap ako.
"Oo eh," sagot ko at paglinga-linga parin sa paligid.
"Sabay kanalang samin,"
"Huwag na, maghihintay nalang ako dito,"
"Sige na sumabay kana samin, nadadaanan naman namin yung bahay mo eh"
"Okay sige, itetext ko muna si manong driver,"
Pagkatapos kong matext kay manong driver na huwag na niyang akong susunduin ay sumunod na ko kay Briemar papuntang kotse nila.
Naging masaya naman ang biyahe dahil nagkukuwentuhan kami. Kadalasang tungkol sa mga kabaliwan ni Jill ang topic namin. Lalong-lalo na ang tungkol sakanila ni Rain. Ngayon ko lang napansin na nawala na sa isip ko si Rain dahil palagi kaming magkasama ni Briemar.
Nang makarating na kami sa bahay ko ay nagpaalam na si Briemar sakin at ganon din ako sakanya. Pinagbuksan ako ni yaya ng pinto.
"Magdinner ka na hija," bungad niya agad.
"Sige po yaya, magpapaalit lang ako ng damit,"
Agad ako umakyat at tumungo sa kwarto ko para magbihis saka bumaba at kumain. Pagkatapos ay naligo ako at pinatuyo ang buhok bago napagdesisyunang matulog.
Dumaan ang Myerkules at Huwebes. Napansin ko ring napapadalas ang pagsama ni Briemar samin. Break time, lunch time, and dismissal, tuwing oras ng klase lang ata kaming di magkasama dahil magkaiba kami ng section. At dahil dun ay panay tukso ang mga kaibigan ko sakin. Palagi din kaming pinagchichismisan pero di gaya ng dati ay wala na akong pakialam ngayon. Nawala na din sa isipan ko si Rain bagama't palagi itong ikinikuwento ni Jill.
Friday ngayon at break time pero imbis na sumama ako kila Jill sa canteen ay nasa library ako. Gusto ko ng katahimikan kaya dito ako pumunta. Nagbabasa ako ng teen-fiction novel book nang marealize ko na may tao sa likod ko. Nilingon ko ito at nakita ko sa Briemar na nakayuko at malapit na malapit ang mukha niya sa mukha ko.
Napalunok ako dahil dito habang tinititigan siya sa mata. At dahil sa ilang ay umiwas ako ng tingin saka nagbasa ulit. Naramdaman ko namang umupo siya sa tabi ko at tiningnan ang binabasa ko.
"Nakakaiyak yan," mahinang sambit niya habang nakatingin parin sa libro ko.
"Huh?" nagtatakang tanong ko.
"Nakakaiyak kako yung story,"
"Nabasa mo na ba to?"
"Oo naman, may libro nga din ako niyan,"
"So reader ka din?" tanong ko sakanya at binigyan niya naman ako ng are-you-kidding-look. "Ba't ganyan ka makatingin??"
"Nalimutan mo na ba?? Ikaw ang nag-introduce sakin noon ng mga ganyan," sabi niya at mukhang natatawa pa.
Inaalala ko namang kung ako ba talaga ang nag-introduce nito sa kanya. And yeah, I remembered that time when I'm reading a book and he's with me, just like now.
~Flashback~
I was reading a rom-com book in the library nang umupo si Briemar sa tabi ko. He's a well known basketball player and matalino din siya at the same time. And of course dahil crush ko siya ay kinilig ako.
I'm not expecting him to talk to me though. Narealize ko rin na kami ang naging center of the attention sa library dahil pinagtitinginan kami. Kaya tinakpan ko nalang ng libro ang mukha ko at patuloy na nagbasa.
"Don't mind them," napagitla pa ako ng magsalita siya at bumaling sakin.
"H-Ha??" tanong ko at napalingon sakanya.
"Ang sabi ko, huwag mo silang pansinin," nakangiting sambit niya. At napatigil ako dahil......
'Ang gwapooo niyangg ngumitiiiii!!'
Di ko pinapahalatang kinikilig ako at patuloy lang ang pagbabasa.
"Anong binabasa mo?" tanong niya at bahagyang sumilip sa librong binabasa ko.
'Interesado ba siya binabasa ko?'
"Ahh hehe, huwag mo ng alamin" giit ko sakanya.
"Bakit naman?" nakangiting tanong niya.
'Ba't ba siya ngiti ng ngiti?'
"Di naman kasi importante 'yon hehe,"
"Mahilig ako sa books,"
"Di nga?"
"Di lang halata pero totoong mahilig ako sa libro,"
"Pero rom-com and teen fiction books lang naman ang binabasa ko,"
"Ganon ba?" nagtatakang tanong niya.
"Maganda at exciting ang mga ganoong story. Halo-halo ng emotions ang mararamdaman mo. At minsan ay makakarelate ka din dito,"
"It's a rom-com book?"
"Oo, gusto mong basahin?"
"Of course," sagot niya kaya ibinigay ko sakanya ang libro.
Nakikita kong napapatawa siya sa binabasa niya at ako naman ay tinititigan lang siya. Minsan naman ay kakausapin niya ako ngunit babalik din agad sa pagbabasa.
Pinagtitinginan kami ng mga tao sa paligid but di ko yun inalala. Because seeing my crush beside me smiling and laughing is the best moment.
Simula din ng araw na yun ay mas naging close kami. We became friends and we usually talk about the stories we've read.
~End of Flashback~
"Di mo na naalala?" medyo malungkot na tanong niya.
"Naalala ko na," nakangiting sambit ko sa kanya.
"That's when we start to be friends kaya di ko yun malilimutan. And di mo lang alam but I also treasure that friendship. Kaya sobrang nalungkot ako ng bigla mo kong iwasan," I don't know why but I saw the pain in his eyes.
"I'm sorry dahil naging selfish ako," sinserong sabi ko sakanya.
"Apology accepted," sambit niya at medyo napagitla pa ako ng hawakan niya ang kamay ko. "I think this is the right time to tell you this.."
Napalunok pa ako dahil ang seryoso niya masyado at dahil nakahawak din siya sa kamay ko
"I like you, Sheira."
I don't know what to react and I don't know what to say. Nakatitig lang ako sakanya at di ko masink-in sa utak ko ang sinabi niya.
"Hindi kita pipiliting gustuhin din ako at suklian ang feelings ko para sa'yo. And after saying that, I think you may need some space," he said before leaving me.
I'm still dumbfounded hanggang sa natapos ang breaktime at bumalik na ako sa classroom. Nagtanong si Jill sakin kung anong nangyari but I just said nothing.
Para akong mababaliw, di ko alam kung anong nangyayari sa buhay ko. Kung sa ibang tao, masaya kung marami ang nagkakagusto sayo, sa sitwasyon ko naman ay hindi.
'Di ko aakalaing mangyayari sakin ang lahat ng 'to sa loob lang ng isang linggo.'