(KRIZA POV)
KRIZA ANAK!" Rinig kong sigaw ni mama sa baba at balak ko itong dedmahin dahil tinatamad akong bumaba.
kanina pa syang sigaw ng sigaw jan at ako na lubog na lubog sa pagbabasa ng novel na pinamagatang 'That trash Ara'
ay wari'y walang pakealam sa mundo.
Maganda kasi yung istorya, try to download mangatoon app and reasearch that story, D*mn I love how the story goes.
Kahit sa iba di naman daw maganda, basta para sakin maganda cause fantasy lover ako bat ba?
Gusto kong magkulong muna sa di kalakihang sarili kong kwarto at magpakalunod sa pagbabasa beside saturday naman ngayun at walang pasok.
pero dahil kanina pako tinatawag ni mama ay napagpasyahan ko ng tumayo.
di naman maganda kong patuloy akong maging deaf ear sa mama ko no?
"anu po yun ma?"
Dahil nasa may taas ang kwarto ko ay naglakad pako pababa ng hagdan.
nang makababa na ay nagtungo ako papunta sa dining at kinuha ang isang loaf bread na nakalagay sa isang white plate pumaibabaw sa di kalakihang round table namin, Ng mahawakan na ay saka ko ito kinain.
"yung kaibigan mong si Kiana, kanina kapa inaantay" said mom na syang nalingon ko naman.
Nasa kusina pala sya at kita kong may hinahalo syang kung anu mang tawag sa pagkaing nasa stove.
cough! cough! nabilaukan ako bigla sa sinabi ni mom. si Kiana?
"Si Kiana?" Taka ko pang tanung. Diba nasa australia sya? Pinagtitripan na naman ba ako ni mama? Dahil ba miss na miss ko na ang bruhang yun kaya mangtitrip sya ng ganito? pwes di na tatalab ma "Ma, Don't lie. Nasa aust-"
"KRIZAAAAAA"
Natigilan ako ng marinig ang sumigaw banda sa may likod ko. Her familiar voice, she..talaga bang umuwi na sya?
hindi ko alam ang pakiramdam. lungkot, saya at galit nag hahalo halo. Dahil ba antagal nyang nahiwalay sakin kaya ganito ako mangulila sakanya?
"I miss you!" May biglang yumakap sakin sa likod at alam kong sya to. Her smell, Syang sya. I turn around in excitement! when I finnaly saw her, my eyes rounded. Kiana my bestfriend! bumalik kana sa wakas.
"kiannaaaaaaaaaaa waaaaaa"
Napatalon ako sa tuwa ng mapagtantong sya na talaga to. Agad ko naman syang inambahan ng yakap. Mahigpit iyon na wari'y ayaw na syang pakawalan pa.
Oo, Ayuko na syang pakawalan, I'm scared to lose her again.
si Kiana ay kaibigan ko mula pagkabata, pero nakapag hiwalay kami nung 14 year old ako, kasi nag punta syang australia at ngayun bumalik after 4 years.
We have strong relationship at parang turingan na ay magkapatid. Kong sana nga kapatid ko nalang sya.
Antagal din namin di nagkita! I miss her so much!
"Kriza, wow pumuti ka ah" Kumalas sya sa pagkakayakap as she gave me her teasing eyes "Yieee may jowa kana siguro no, sino?"
Her eyes were breaming with joy as she waited my next words.
I rolled my eyes "Still single" I utter na sya namang ikinasimangot nya.
"As expected" Dissapointment surface her "Kailan mo paba balak magkajowa ha? gusto mo unahan na kita?"
Nakunot kilay ko sa sinabi nito "Jowang jowa kana ba ha?"
May pangako kami ni Kiana sa isat-isa. That is, Ang unang magkakajowa dapat ay ang mas nakakatanda. Since I'm older than her in a month, I'm the one who will have a boyfriend first. Unfortunately, wala pakong nahahanap. Kaya no to jowa muna.
Ngumuso naman ang bruha "Eh kasi, There's a guy-"
hindi ko sya pinatapus"The promise?"
Napabuntong hininga nalamang sya, sign na sumusuko na"Sabi ko nga stay single" Ngumiti naman ito "Anyway Kriz, bonding tayo! tagal din us di nagkita" pag-iiba nito ng usapan pero gusto ko tong sinabi nya.
tagal-tagal din naming di nagkita, ofcourse! at first meeting. Celebration is the first thing to do, right?
"hmp!" Umakto akong nagtatampo, nakakatampo naman kasi.
Nahagip ko pang medjo gulat ito.
siguro ay napansin nyang medjo nagtatampo ako sakanya kaya ako nito inakap "Sorry" He murmur near my ear.
I tilted my eyes to her face "Why did you leave without even saying goodbye? Nakakatampo lam mo ba yun?" I even stomp my foot as I ceased my brows.
kasi iwan ka banaman ng mahal na mahal mong bestfriend na ni di man lang nagpapaalam?
She's important to me and I can't bare to lose her.
"Sorna kriz, Gusto ko kasing isupresa ka" She pouted "look oh, Pangit mo parin pag nagkakasundo yang kilay mo" Mapang asar nyang sabi at bahagya pa itong natawa.
nagsasalubong kasi kilay ko kapag medjo nagagalit ako.
"Kiana naman eh" Pabiro kong pinalo ang balikat nya "Hindi nakakatuwa"
"HAHAHA oh kitams di mo matanggap, Biro lang maganda ka" Medjo nahimasmasan naman ako "Dahil mana ka sakin"
Parang gusto ko tuloy syang pakainin ng aircon. Di joke lang.
Napatingin naman ako sakanya ng may halong panunuya. Pero ikinahalakhak nya lang iyon.
"oh oh, baka mag away na naman kayo sa asarang yan" Si mama na lumapit pa samin habang naka apron at hawak hawak ang isang pot "tama na muna yan at kumain muna kayo, tamang tama at alas dose nadin"
Bumaling naman ako kay kiana "Kia dito kana mag haponan ah" Sabi ko na syang ikinaliit ng mata nyang singkit sabay tawa.
"Wieee namiss ko luto ni tita! Eto parin ba yung dati tita Tilapyang sinigang?"
Ngumiti naman si mama saka tumango.
diko maiwasang makaramdam ng tampo uli, Mukhang may alam kasi si Mama na uuwi ngayun si Kiana. Pero kataka-takang di gaanu sya ganun nasupresa. Parang wala lang. Pero Bakit si mama may alam tas ako na bestfriend nya wala?
kaagaran naman syang kumuha ng kutsara saka sinimulang sandukin ang sabaw at higupin ito ng may excite.
isa sa paborito ni Kiana ang sinigang tilapia ni mama. Specialty ni mama to at kami lang ni Kiana ang makakatikim!
I tried once to ask mama on how to cook her sinigang tilapia, kasi I wanted to cook it for her! pero sa kasamaang palad mama didn't teach me. She said 'Saka ko na ituturo sayo iyon kapag may jowa kana'
See, kakaiba mama ko no?. We all know karamihan sa magulang ay di muna pinapayagan ang anak na pumasok sa isang relasyon kapag nasa batang gulang pa. Pero si mama, wala ng ibang tanung kong may jowa naba ako or wala.
It's not that, I dont want to enter in a relationship yet. its just that, Wala pang lalaking napapaibig ako.
"Waaa Ang sarap parin!" Kiana joyfully scream as she bream with joy. Now I see how precious mama's sinigang is, ayon kay mama sa sinigang nya daw napaibig si tatay "Kriza you should try it, parang nag level up pa luto ni tita!"
halus isubsub nya na sa mukha ko ang kutsarang ginamit nya pang higop.
Wala paring pagbabago, Ganito parin ka demonyo sa pagkain tong kaibigan ko.
Bahagya kong pinalo ang bewang nya "Hoy, Saliva mo baka humalo sa sinigang. Di nako makakakain nyan"
Gusto ko syang asarin "Buti sana kong nagsipilyo ka diba?" I grin.
"Che, bahala ka kong di ka kakain basta uubusin ko to" She grin at sumandok uli ng sabaw.
abat!.
natapus ang hapunan namin ng mabilis. Kunti lang naman kinain namin ni Kiana dahil may pupuntahan rin naman kaming restaurant.
We ask mama if we're aloud to drink, At first ayaw nya pero dahil kakauwi lang ni Kiana, Pinayagan na kami ni mama.
We even jump in joy!
Nasa sasakyan na ngayun kami ni Kiana at handa ng umalis.
"Kriza" Napatingin ako sakanya ng magsalita ito. Kita ko syang nasa nobela ang tingin at kahit nakatagilid ang mukha nito ay halata kong malulungkot ang mata nya.
Sabi ko na, alam kong pinipilit nya lang maging mukhang masaya kanina.
"Pwedi mong ilabas, makikinig ako" Nginitian ko sya. Akala ko ay matibay na sya, pero mukhang sya parin talaga ang Kianang kilala ko nuon. Malakas man pagdating sa physical strenght, mahina naman sa puso.
"Masama bako?" Sabi nito habang nasa nobela parin ang tingin "Ikaw at ang mama mo palang ang nakaka alam na umuwi nako"
Napagtaka ako sa sinabi nito "Hindi alam ng pamilya mo?"
"Whats the use?" She click her tounge "tsk, Umuwi man ako o hindi, wala rin naman silang pakealam"
"Kaya kaba pumuntang australia?"
Inangat nya ang mata at sinalubong ang tingin ko. Ngayun, nakikita ko na kong ganu sya kalungkot at kung ganu sya nangungulila. Diko tuloy makita ang Kianang masigla na mukhang walang iniindang sakit.
At alam kong ako lang ang makakakita ng kahinaan nya.
Isang takas na mga luha ang sunod-sunod na nagsilabasan sa mata nya "no" umiling sya "Hindi ko gustong pumunta run, they forced me"
Na naman? akala ko ba ay malaya na sya? so ang ibigsabihin nito, Ayaw parin nila.
"Hindi nila alam na nakauwi nakong pilipinas, tumakas lang ako at dumeretso agad sa inyo dahil miss na miss na kita" Lumakas na ang hikbi nito at para namang nalulukot ang puso ko kaya diko napigilang yakapin sya. "Masama bang kaibiganin ka Kriza? bakit pati sa pagpili ko ng matalik na kaibigan ay babakuran nila? am I that bad? subra naba akong masama kaya ayaw nilang mapalapit ako sa ibang tao?" mahinahon kong pinupunas ang likuran nito na syang pangtatahan ko. Dama ko naman ang pagtaas baba ng balikat nyang halatang malakas ang iyak.
tama yan Kiana ilabas mo, mas magandang nailalabas kesa kinikimkim.
"Shhh, Tama na. Iiyak mo muna"
Akala ko ay ok na sya, Hindi pa pala. Kung ganun di parin nalulunasan.
Umiyak sya ng umiyak at di kalaunan ay kumalma narin.
"Are you ok naba? gusto mo punta tayo sa tambayan?" Tanung ko rito ng tumahan na.
Alam kong basa na ang suot kong damit pero wala nakong pake, as long as mailabas lang ang sakit sa puso nya kaya kong maging sandigan nya para pagbuhusan ng mga hinaing nya. Cause that should be a bestfriend do.
She shook her head as she snift "Hindi, we should celebrate. Finnaly magkakasama na uli tayo" She smiled.
Tumango ako saka sya nginitian "Well then, lets go? Forget all those negative muna ok?"
She nod and smiled "ok lets go"