" เออนี่ ฮเยซู เมื่อคืนนายไม่ได้สังเกตอะไรเลยหรอ" ฮงโอยืนกอดอกถามด้วยความกังวลไม่น้อย
"สังเกต สังเกตอะไรงั้นหรอ แล้วทำไมนายต้องจริงจังขนาดนี้ด้วยเนี่ย" ฮเยซูมองฮงโอด้วยความสงสัย
"ยองฮี ตามนายไปที่คอนโดของแจจิน ฉันว่ามันคงรู้ตัวแล้วแหละไม่งั้นคงไม่ตามไปแบบนั้น" ฮงโอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ถ้ามันรู้ตัวแล้วเราคงต้องรีบจัดการมันแล้วล่ะ ไปกันเถอะ"ฮเยซูตอบพร้อมกับหยินกุญแจรถและเสื้อสูทมาถือไว้ในมือ
แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะไปแจจินก็เดินเข้ามา
"ไปไหนกันค่ะ"
"ก็ไป...ยื่นหลักฐานที่ยองฮีฆ่ามินฮีน่ะสิ"ฮงโอตอบ
"ฉันไปด้วย"
"ไม่ได้"
"ฉัน จะ ไป "แจจินพูดเน้นที่ละคำ
"เห้อ ตามใจ"ฮเยซูพูดอย่างตัดพ้อ
"เราคงต้องเอารถไปสองคัน นายไปกับแจจิน" ฮเยซูพูดพร้อมกับสายตาที่ไล่ให้แจจินขึ้นรถของฮงโอ
"ไม่ค่ะ ฉันจะไปคันเดียวกับคุณ " แจจินพูดเสียงแข็ง
"ให้แจจินไปกับนายเถอะ ยัยนี่ไม่ชอบกลิ่นในรถฉันน่ะเดี๋ยวจะอ้วกเละรถฉันอีก" ฮงโอตอบเสียงกวนๆ
"ฮเยซูอ่าา ฉันว่าจะเก็บแกไว้เป็นคนสุดท้ายแต่ช่วยไม่ได้นะดันอยู่รถคันเดียวกับแจจิน หึหึ" สายตาและสีหน้าที่เหมือนโรคจิตของยองฮีมองไปทางรถของฮเยซูและหัวเราะด้วยความสะใจ
.
.
.
.
.
.
.
.
"ทนายพัค ช่วยขับรถให้เร็วกว่านี้ได้มั้ยค่ะ ขับแบบนี้จะถึงสถานีตำรวจชาติหน้าหรือไง คุณมานั่งเดี๋ยวฉันขับเอง" แจจินพูดพร้อมกับมองหน้าฮเยซูเพราะเธอใจร้อนอยากจะช่วยพ่อของเธอเร็วๆ
"เธอก็เว่อร์ฉันขับตามมาตรฐาน เธอน่ะใจเย็นๆยังไงพ่อเธอก็ต้องได้รับความเป็นธรรม" ฮเยซูตอบพร้อมกับหันไปสบตากับแจจิน
"คะ ค่ะ คุณมองทางสิคะจ้องหน้าฉันทำไม" ความรู้สึกเกร็ง ประหม่าอยู่ไม่น้อยเมื่อเธอเผลอไปสบตากับทนายใจดำ
"ทำไมละ เธอเขินฉันหรอ หรือว่าความหล่อของฉันมันเข้าตาจนทำให้เธอแสบตาเลยรึไง"ฮเยซูพูดแซวแจจิน
"เพ้อเจ้อ" แจจินพูดพร้อมกับหันหน้าหนี้
"โอ๊ะ ทนายพัคดูเหมือนว่ารถคันนั้นกำลังตามเราอยู่นะค่ะ" แจจินบอกฮเยซูเมื่อเห็นรถสีดำข้างหลังดูไม่น่าไว้ใจตามพวกเขามาติดๆ
"เป็นอย่างที่คิดจริงๆ"ฮเยซูพูดและยิ้มมุมปากพร้อมกับเหยียบคันเร่งสุดแรง
"นี่คุณกับอัยการจอง วางแผนจะจับเขาให้คาหนังคาเขาเลยหรอค่ะ มันไม่เสี่ยงไปหน่อยหรอค่ะ" แจจินถามด้วยความเป็นห่วง
".........."ฮเยซูไม่ได้ตอบอะไร
"โทรหาฮงโอให้ฉันที" ฮเยซูหันไปบอกกับผู้ช่วยสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
( ว่าไง)
"ทางนั้นเรียบร้อยดีไหม พวกมันตามฉันมาละ"
(ทางสะดวก ฉันเตรียมทุกอย่างพร้อมไว้หมดแล้วมาได้เลย)
หลังจากฮงโอพูดจบก็ตัดสายไปทันที
ฮเยซูขับรถไปที่สะพานแม่น้ำjj ที่มีพวกตำรวจกำลังซ่อนตัวอยู่เพื่อดักจับยองฮี ที่จริงแล้วหลักฐานนั้นฮงโอเอามาให้เจ้าหน้าที่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่ที่เขากับฮเยซูบอกว่าจะเอาเอกสารไปให้ตำรวจเพราะไม่อยากให้แจจินต้องมาเสี่ยงอันตรายแบบนี้ แต่ผู้ช่วยสาวคนนี้ก็ดื้อดึงจะตามมาให้ได้เขาจึงต้องพามา
เมื่อฮเยซูจอดรถเขาก็เดินลงมาจากรถพร้อมกับแจจิน ยองฮีเห็นว่าไม่มีใครนอกจากแจจินและฮเยซูเขาจึงลงมาพร้อมกับปืนหวังจะฆ่าปิดปากเพื่อนของเขาทั้งสองคน
"แจจินอ่า ฮเยซูอ่าา พวกแกเลือกที่ตายได้เหมาะจริงๆ ถ้าพวกแกไม่ตามสืบคดีที่มันจบไปเมื่อ8ปีที่แล้ว ฉันคงไม่ทำอะไรแบบนี้" ยองฮีพูดพรางหยิบกระสุนมาใส่ในกระปอกปืนพร้อมเพ่งเล็งปืนไปที่แจจินและฮเยซูสลับไปมา
"มีอะไรจะพูดสั่งเสียมั้ยแจจินอ่า " ยองฮียิ้มมุมปากอย่างโรคจิต
"ไม่มีหรอก เพราะคนที่ต้องสั่งเสียมันคือแก ไม่ใช่ฉัน" แจจินพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ยองฮี
ทันทีที่แจจินพูดจบฮงโอและเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ออกมาจากที่ซ่อน
"หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราขอจับคุณในข้อหาพยายามฆ่าทำให้ผู้อื่นถึงแก่ชีวิตและให้ข้อมูลเท็จ พวกเราล้อมไว้หมดแล้ว ไม่มีทางที่คุณจะหนีได้ มอบตัวซะ" ตำรวจพูดพรางเอาปืนจ่อไปทียองฮี
"อ่าา อย่างนี้นี่เองแกถึงล่อฉันมาติดกับที่นี่ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า" ยองฮีหัวเราะออกมาแล้วยิ้มอย่างไม่สำนึก
"มอบตัวเถอะยองฮี โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา"แจจินพูด
"ไม่ มันยังไม่จบแค่นี้ ถ้าฉันติดคุกพวกแกสองคนก็ต้องตายย ปั้ง"ยองฮีลั่นไกไปทางแจจินแต่ฮเยซูกลับกระโดดเขาไปรับกระสุนแทน แต่ก็ทำให้ทั้งคู่พลัดตกลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว
"แจจินอ่า ฮเยซูอ่า" ฮงโอตะโกนเรียกเพื่อนทั้งสองด้วยความเป็นห่วงที่ตกลงไปในแม่น้ำ
ทันใดนั้นตำรวจก็จับตัวยองฮีไปรับโทษทางกฎหมาย
แจจินและฮเยซูจมดิ่งไปในแม่น้ำทั้งคู่หมดสติด้วยแรงกระเเทกที่ตกลงมาในน้ำ อยู่ๆแจจินก็สดุ้งตื่นขึ้นมาตะโกนเรียกชื่อฮเยซูดังลั่น
"ฮเยซูอ่า"
"นี่เธอเป็นอะไรของเธอ คนอื่นเขานั่งเรียนอยู่ตื่นมาก็ตะโกนลั่นห้องขนาดนี้หัดเกรงใจคนอื่นบ้างสิ" ฮเยซูหันไปดุแจจิน
"โอ๊ะ ทนายพัค คุณโดนยิงนิไม่เป็นไรใช่ไหม โอเครรึป่าวเจ็บตรงไหนไหม" แจจินถามด้วยความเป็นห่วง
"อะไรของเธอเนี่ยนี่เราเรียนจะเป็นทนายแต่ยังไม่ได้เป็นมาเรียกทนายพัคอะไรของเธอ ถ้าจะเพี้ยน แล้วโดนยิงอะไรของเธอฉันก็นั่งเรียนอยู่ตลอดจะไปโดนยิงที่ไหน" ฮเยซูพูดพร้อมกับส่ายหัว
แจจินมองไปรอบๆก็เห็นเพื่อนของเธอสมัยมหาลัยนั่งเรียนเรียนอยู่ หันไปเห็นบนกระดานที่เขียนว่า ปีการศึกษา2012
"โอ๊ะ เป็นไปได้ยังไงนี่ฉันย้อนเวลากลับมาปี2012หรอเนี่ย คิมแจจินในวัย18ปี งั้นก็แสดงว่ามินฮียังไม่ตาย พ่อยังไม่ติดคุก ถ้าฉันช่วยให้มินฮีไม่ตายงั้นพ่อฉันก็ไม่ต้องติดคุกฉันก็มีโอกาสสอบทนายผ่าน และฉันก็ไม่ต้องมาเป็นผู้ช่วยไอตาบ้านี่" แจจินพูดกับตัวเองในใจพร้อมกับทำปากเบะและกลอกตามองบนมองไปทางฮเยซูด้วยความมั่นไส้ เพราะการแข่งกันอีกรอบครั้งนี้ เขาจะต้องชนะฮเยซูแน่ๆ
"อะไรของเธอยัยเพี้ยน" ฮเยซูพูดพร้อมกับมองแจจินเคืองๆ
"ไม่ว่าจะเป็นพัคฮเยซูอายุ18 หรือจะเป็นพัคฮเยซูอายุ28ก็ปากหมาเหมือนกันไม่มีผิด" แจจินบ่นพึมพำกับตัวเอง
"เอาละนักศึกษาทุกคน พรุ่งนี้จะมีการสอบกฎหมายครั้งแรกเพื่อให้คนที่ได้คะแนนดีและเยอะที่สุด จะได้ทุนการเล่าเรียนตลอดจนถึงปี4มีอยู่2ทุนด้วยกันโดนทุนแรกจะเป็นจำนวนเงิน5,492,314วอน(ประมาณ150,000บาท) ทุนนี้สำหรับคนที่คะแนนเยอะที่สุด ส่วนทุนที่สองสำหรับคนที่ได้คะแนนเป็นอันดับสอง3,661,543วอน(ประมาณ100,000บาท) "
อาจารย์ประจำชั้นพูดกับนักศึกษาปีหนึ่งทุกคนของเขา
"โห แกว่าใครจะได้ทุนไปว่ะ"เพื่อนนักเรียนคนนึงพูดขึ้น
"ฉันว่าไม่คิมแจจินไม่ก็พัคฮเยซู ได้ยินอาจารย์พูดมาว่าสองคนนี้เก่งมาก" เพื่อนสาวของเธอตอบ
"ก็ต้องเป็นฉันที่ได้ที่หนึ่งแล้วละ ส่วนที่สองงงงง"แจจินพูดพรางลากสายตาไปมองฮเยซู
+++++++++++++++++++++