Huli ka!
Alexia's POV
Mama tulungan mo naman ako! Baka kasohan ako ng trespassing o di kaya ay pagbintangan akong magnanakaw! Ayuko pa namang makulong!
Paano kaya kung sabihin ko ang totoo sa kanya? Na hinahabol ako kaya tumakbo ako pero hindi ko sinasadyang pumasok sa kotse niya? Maniniwala kaya siya? Bahala na nga...
"K-kuya" Utal kong tawag. Agad siyang lumingon sa sa kinaroroonan ko. Ay taray naka mask at sombrero pa si Kuya, takot lang sa covid ganon?
"Who the f*ck are you?!" Sigaw niya.
Halos manghina ako sa boses niya. Deep. Harsh. Commanding. Mas lalo akong nataranta.
"K-kuya! Pasensiya na hindi ko naman sinasadyang pumasok sa kotse mo! May mga humahabol lang talaga sa akin! Please Kuya nagmamakaawa ako wag mo akong ipapa-kulong! Gusto ko pang magtapos! Kuya please!"
Wala na akong paki kung over acting na ako. Ayuko lang talaganv makulong. Hindi ko naman sinasadyang pumasok dito!
"I'm going----"
"Kuya naman please! Nagmamakaawa ako! Wag niyo po akong ipakulong! Kuya!" Hinila-hila ko pa ang jacket niya.
"Get off! I'm ju---"
"Kuya naman wala akong off day dahil wala naman akong trabaho! Maawa ka naman Kuya! Sumagot ka Kuya!" Pagmamakaawa ko pa.
Nagpumiglas siya pero hinigpitan ko ang pagkakahawak sa jacket niya. Hindi ako aalis dito hanggang hindi niya ako pinapatawad. Baka paglabas ko dito ay wanted na agad ako.
No way! High way!
"One more shout and I will bring you to jail!"
Nabigla ako sa sigaw niya kaya napabitaw ako sa jacket niya.
Naiiyak na ako! Ito na nga ba ang sinasabi ko eh! Pat! Tulong!!!
"How can I  answer you if you always cut me?!" Sigaw pa niya.
Ayy oo nga noh? May point naman siya. Sumobra ba ang bibig ko? Naku! Sorry! Hehehe...
"Sorry na.. Sige continue" nag peace sign pa ako.
Pinagpagan pa niya ang jacket niya at umayos ng upo.
"Come here in front" sabi niya.
"Saan?" Tanong ko.
"Here in front" inis na sabi niya.
Ang sungit naman nito.
"Saan nga na in front? Sa harap mo? Kuya ah, wag kang ano jan!"
"What the f*ck are you saying?! Here in passenger seat!"
Ay sowwy na hehehe.. Masyado kasi akong green minded. Akala ko kasi kakandong ako sa kanya. Sayang--este ang laswa!
Sumunod nalang ako dahil baka pag kumuntra pa ako ipa-kulong niya talaga ako.
Lumipat ako sa passenger seat.
Hindi parin niya tinatanggal ang mask niya kaya hindi ko alam kung ano ang reaksyon niya.
"Hindi mo na ako ipapakulong?" Paguulit ko.
Hinarap niya ako at napatitig ako sa mata niya. His brown eyes like him.. Parihong pariho sila ng mata. Hindi kaya.....
Tinaggal niya ang mask niya at cap kaya nanlaki ang mata ko. Kasing laki na yata ng mata ng owl ang mata ko ngayon. Paanong?..
"Xavier" tanging lumabas sa bibig ko.
Hindi akong makapaniwala na nandito siya sa harap ko. Mas lalo siyang naging gwapo at naging matured.
"Long time, no see" nakangisi niyang saad.
Hindi parin nakapag-process ang utak ko. Hindi ako makapagsalita. Tanging nakatitig lang ako sa kanya. Dinig na dinig ko ang tibok ng puso ko.
"Done checking me out?"
Bigla akong natauhan sa sinabi niya. Kapal! Checking daw? Tsk!
"What are you doing in my car earlier?" Tanong niya.
Umayos ako ng upo at hindi ko masalubong ang tingin niya.
Kung alam mo lang na ikaw ang dahilan! May patakbo-takbo pa ako! Hiningal na nga ako sa kakatakbo para maiwasan ka tapos magkikita rin lang naman tayo? Buhay nga naman parang life...
"Bakit natahimik ka? Kanina halos gahasain mo na nga ako then your so loud" dagdag pa niya.
Napataas ang kilay ko. Ano raw?! Halos gahasain ko siya? Baka lumpohin! Ang kapal kapal talaga ng mukha nito! Pasalamat ka gwapo k---este naaawa ako sayo! Tsaka marunong naman palang mag tagalog may pa english-english pa!
"Libro ka ba?" Inis kong sabi.
Ngisi naman siya.
"Why?" Interesado niyang tanong.
Akala siguro niya humuhugot ako. Tse!
"Kasi kasing kapal ng libro ang mukha mo! Ako pa ang may balak na gahasain ka?! Sa ganda kong to?" Tinuro ko pa ang mukha ko.
Ako naman ngayon ang natatawa dahil Inis na siya. Low tempered naman pala!
"Nasan ang ganda?" Tanong niya at sinusuri pa ang mukha ko.
Nag-init ang ulo ko. Bastos nito! Siya lang ang hindi nagagandahan sakin!
"Feeling mo naman ikina-gwapo mo yan?" I said sarcastically.
"No need, I'm already handsome" proud pa niyang sabi at kumindat pa.
Anong akala niya madadala niya ako sa pakindat-kindat niya? Pwes hindi!
"Nalunok mo yata ang aircon ng kotse mo? Ang hanging eh" I sarcastically said.
"No need 'ca---"
"Oooppss! Masyado nang mahangin wag mo nang dagdagan baka tangayin ako sa kahanginan mo" Pinutol ko na ang sasabihin niya. Nakaka-irita eh! Mas lalo yata siyang humangin ngayon! Kung noon ay mahangin lang siya, ngayon bagyo na!
Magsasalita pa sana ako pero pinaandar na niya ang sasakyan.
"Hoy! Itigil mo bababa ako!" Sigaw ko.
Pero parang wala lang siya ng narinig. Patuloy ako sa pangungulit sa kanya na itigil ang kotse pero hindi niya ako pinapansin. Balak ko sanang tumalon pero napagisip-isip ko na baka mamatay ako. Sayang ang maganda kong mukha.
Napapaos na nga ako sa kakasigaw pero siya chill lang sa pagmamaniho. Tumigil narin ako at hinayaan nalang siya. Mawawalan pa ako ng boses sa kakasigaw.
Katahimikan ang bumalot sa amin and I feel awkward. Napaka awkward. Inabala ko nalang ang mata ko sa nakatingin sa labas ng bintana.
"Are you hiding for someone?" Tanong niya out of the blue.
Hindi ko siya nilingon. Nananahimik na nga ako siya naman dadaldal.
Napabuntong hininga ako ay nag-aalinlangan pang sagutin siya.
"Ikaw" wala sa sarili kong sabi.
"Me? Your hinding from me?"
Napatakip ako sa bibig ko. Ano ba naman yan! Kahit kailan talaga pahamak tong bibig ko.
Hindi ko na magawang sumagot. Panibagong kasinungalingan na naman ang magagawa ko pag nagsalita pa ako. Total alam na man niya.
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. Nasa kalsada parin ang tingin niya habang nagsasalita
"Is that about four years ago?" Sabi na naman niya.
Sa totoo lang OO, naghintay ako ng apat na taon sa pangako niya. I'm his NUMBER ONE FAN...noon. Mukha pa akong tanga noon sa concert nila. Pero unti-unting nag-iba iyon. Naisip ko na malabong maging kami gaya ng pinapangarap ko dahil hindi kami magkapantay. Hindi ko siya kayang abutin. Langit siya at lupa lang ako.
Akala ko totoparin niya ang pangako niya. Nangako siya sa akin. Umasa ako, halos hindi na nga ako makapaghintay na dumating ang apat na taon. He promised that he will marry me after three years. Galing sila sa Japan. Hindi ko alam kung anong ginagawa nila doon dahil tatlong taon silang mamamalagi sa Japan. Dumaan pa ang isang taon, walang Xavier ang nagpakita sa akin. Pero na-realize ko na baka hindi talaga kami para sa isa't-isa. Hanggang sa hindi na ako umasa na babalik pa siya.
Bakit kung kailan unti-unti na kitang kinakalimutan diyan ka pa bumalik... Ang akala ko ay naka move-on na ako pero bumalik lahat ng nararamdaman ko.