Pababa na sana si Emma sa hagdan ng tawagin siya ni Jacob. Dala nito ang medicine kit para linisin at gamutin ang sugat nito sa kamay. Nagtataka man ang dalaga tinungo nito ang kinaroroonan ng binata. Nasa labas ito ng pinto ng kaniyang kwarto.
"Jacob, tara na linisin ko na ang sugat mo," saad ni Emma sabay taas ng hawak nito.
Bago pa man siya talikuran ng dalaga hinigit siya nito sa kaniyang braso. Nakakunot ang noo tuloy siyang napalingon.
"Tara na sala ro'n ko gagamutin ang sugat mo." Napanguso pa niyang sambit.
Niluwagan ni Jacob ang pagbukas nito ng pinto kaya pasimpleng napatingin ang dalaga sa loob.
"Come Emma rito mo na lang gamutin ang sugat ko. Connected kasi ang kwarto ko sa opisina para hindi na ako umakyat pagkatapos mong magamot." Iyon ang paliwanag nito.
Nagdadalawang isip naman si Emma kung papasok ba siya sa kwarto nito. Hindi niya mapaliwanag ang nararamdaman niya sa mga oras na 'yon. Kahit nahihirapan niyang ihakbang ang kaniyang paa sumunod na lang ito kay Jacob na nakapasok na sa loob.
"Buksan mo na lang ang pinto para maging comfortable ka." Utos nito sa kaniya.
"Ok lang isarado ko na lang." Maingat niya iyong sinara. May tiwala naman siya kay Jacob kahit ilang araw pa lang sila na magkakilala.
Nakaupo si Jacob sa malaking kama nito at dahan-dahan din siyang naupo. Pinatong niya ro'n ang dala nito. Inumpisahan na niyang linisin ang sugat nito. Maingat na paraan ang ginawa niyang paglilinis.
"Masakit pa ba, Jacob?" Tanong nito sa binata habang hinihipan niya baka kasi mahapdi dahil sa gamot.
Lumipas na ang ilang segundo pero wala siyang nakuha na sagot galing sa binata. Tiningala niya ito ngunit nakatingin lang siya sa kaniyang mukha. Napalunok si Emma at pinagpatuloy ang ginagawa. Ayaw niyang mag-assume mahirap umasa teh. Baka maling akala ang mangyari sa kaniya.
Nilagyan na niya ito ng bandage pagkatpos niyang linisan. Tahimik lang ang binata sa buong duration na 'yon. Tanging buntong hininga lang nito ang narinig ng dalaga.
"Ayan okay na." Nakangiting saad ni Emma ng matapos ito.
Nagulat na lang siya ng mahigpit na hinawakan ni Jacob ang kamay nito.
"Bakit Jacob masakit ba?" Nag-aalala na tanong nito.
Nagtitigan silang dalawa habang hindi pa rin sumasagot ang binata.
"Hoy, huwag mo naman akong takutin!" Si Emma na nakaramdam ng takot dahil sa pagiging tahimik pa rin nito.
"Emma, sigurado ka bang hindi pa tayo nagkita?" Titig na titig ito sa mata niya. Parang do'n inaalam ni Jacob ang kasagutan.
"Sa-Sa pagkakaalam ko hindi pa talaga." Nanginginig ang boses ng dalaga dahil sa kabog ng dibdib nito kanina pa.
"Sigurado ka?" Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib nito ng takpan ni Jacob ang mukha niya. Tanging mata lang ang makikita.
Natahimik ang dalaga dahil sa ginawa nito. Bigla na lang naiiling ang binata at parang may binubulong ito. Inayos na lang ni Emma ang ginamit nito kanina.
"Jacob, labas na ako. Kung may kailangan ka tawagan mo lang ako." Hindi na hinintay ni Emma na sumagot ito dahil tulala pa rin siya.
-----
Nasa sala si Emma habang naguguluhan. Hindi niya kasi maintindihan ang kinikilos ni Jacob. Iniwan na lang niya ito kanina baka ngayon nasa opisina na niya ito at kaharap ang mga papeles. Tumunog ang kaniyang cellphone si Ada ang tumatawag.
"Ems, nasaan ka ba? Hindi ka na ba talaga babalik dito?" Bungad sa kaniya ng mabuting secretary nito.
"Ada, hindi ko pwedeng sabihin sa'yo kung nasaan ako. Alam mo naman ang reason ko 'di ba? Ayaw ko lang na matunton ako ni Zeke." Mahinahon na sagot nito kay Ada.
Miss na niya ang sekretarya nito slash matalik na kaibigan pero ayaw naman niyang makita siya ng dating nobyo.
"Speaking of your badass ex boyfie palagi niya akong kinukulit tungkol sa'yo naririndi na nga ako. Araw-araw ba naman niya akong kinukulit, then araw-araw din kung makapulupot ang girlfriend nito sa kaniya." Mataray na saad nito.
Kahit hindi nakikita ni Emma ang kaibigan sigurado siyang nakataas na 'yon ang kilay nito with matching rolled eyes pa. Nasasaktan pa rin si Emma hanggang ngayon pero hindi na gano'n kasakit tulad ng dati.
"Kahit anong mangyari Ada wala kang sasabihin sa kaniya kahit na ano manigas ang hinayupak na 'yan! Sorry sis pero hindi na talaga ako riyan babalik pa ayaw ko na siyang makita o makasama. Pupunta ako riyan pero hindi pa ako sigurado kung kailan para kunin lang ang mga gamit ko." Naiiyak na wika ko.
Matagal na rin kasi ang pinagsamahan nila ni Ada kaya masakit para sa kaniya ang paghihiwalay nila.
"Ka-sad naman Ems gusto ko na tuloy umalis dito para lang makasama ka. So, ano na plano mo?" Narinig nitong napabuntong hininga si Ada.
"Sa ngayon wala pa kaya huwag mo tatangkahin na umalis diyan. Mahirap maghanap ngayon ng trabaho. Pagtiyagahan mo na lang muna ang walang hiya na 'yan at mukhang bisugo nitong girlfriend!" Malakas na napatawa ang kaibigan sa kabilang linya.
Hindi rin nagtagal ang usapan nilang dalawa. Napabuntong hininga na lang si Emma. Ano nga ang gagawin niya ngayong wala na talaga siyang balak bumalik sa dating trabaho? Kahit siya hindi niya masagot ito. Napatingin siya sa kaniyang pambisig na relo alas tres na pala. Baka gutom na si Jacob kaya naisipan niya itong dalhan ng meryenda.
Kumatok muna ito bago buksan ang pinto. Naabutan niya itong tutok na tutok sa laptop at nagkalat na papeles sa mesa. Kahit hindi siya nito tinapunan ng tingin naintindihan naman siya ng dalaga dahil busy nga ito. Nilapag niya sa side table ang dala nito para sa binata.
"Ahem, Jacob dinalhan kita ng meryenda baka kasi nagugutom ka na. Alam ko ang hilig niyo ay coffee pero minsan masama rin ang palaging pag-inom nito. Kaya gumawa ako ng something healthy just try my lemonade masarap ang pagkagawa ko riyan. Then nag-bake na rin ako ng muffin. Kumain ka na lang kapag gutom ka na. Take a break okay?" Nakangiting saad ng dalaga.
"Thank you, Emma." Ngumiti rin siya sa dalaga pero agad na binaling ang tingin sa laptop.
Dala ang tray na pinaglagyan ng pagkain lumabas na lang si Emma ng tahimik. Halatang ayaw paistorbo ni Jacob. Pagkaupo ulit ng dalaga sa sofa napatingala ito. Wala ang matanda nagpunta sa palengke para sana may kakwentuhan siya. Naisip na lang niya na ituloy ang binabasa nito sa novelah. Nang magsawa na siya sa kakabasa nahagip ng kaniyang mga mata ang gitara. Naisip niyang baka ginamit 'yon ni Jacob at nakalimutan ng iakyat. Abot hanggang tainga ang ngiti nito ng kaniyang kinuha. Nagpunta siya malapit sa pool dahil may upuan at mesa na naroon. Inayos niya muna kung nasa tono ito. Nang nasa tamang ayos na ang lahat nagsimula na siyang magpatugtog.
"Kahit Ayaw Mo Na" (credit to the original song writer and singer)
Kahit ikaw ay magalit
Sa'yo lang lalapit
Sa'yo lang aawit
Kahit na ikaw ay nagbago na
Iibigin pa rin kita
Kahit ayaw mo na
Tatakbo, tatalon
Sisigaw ang pangalan mo
Iisipin na lang panaginip lahat ng ito
O, bakit ba kailangan pang umalis?
Pakiusap lang na wag ka nang lumihis
Tayo'y mag usap, teka lang, ika'y huminto
Wag mo kong iwan, aayusin natin 'to
Ang daling sabihin na ayaw mo na
Pero pinag-isipan mo ba?
Lapit nang lapit, ako'y lalapit
Layo nang layo ba't ka lumalayo?
Labo nang labo, ika'y malabo
Malabo, tayo'y malabo
Bumalik, at muli ka ring aalis
Tatakbo ka nang mabilis
Yayakapin nang mahigpit
Ang hirap 'pag 'di mo alam ang iyong pupuntahan
Kung ako ba ay pagbibigyan
O nalilito lang kung saan
Tatakbo, tatalon
Isisigaw ang pangalan mo
Iisipin na lang panaginip lahat ng ito
O, bakit ba kailangan pang umalis?
Pakiusap lang na wag ka nang lumihis
Tayo'y mag usap, teka lang, ika'y huminto
Wag mo kong iwan, aayusin natin 'to
Ang daling sabihin na ayaw mo na
Pero pinag-isipan mo ba?
Lapit nang lapit ako'y lalapit
Layo nang layo ba't ka lumalayo?
Labo nang labo ika'y malabo
Malabo, tayo'y malabo
Lapit nang lapit ako'y lalapit
Layo nang layo ba't ka lumalayo?
Labo nang labo ika'y malabo
Malabo
O, bakit ba kailangan pang umalis?
Pakiusap lang na wag ka nang lumihis
Tayo'y mag usap, teka lang, ika'y huminto
Wag mo kong iwan, aayusin natin 'to
Ang daling sabihin na ayaw mo na
Pero pinag-isipan mo ba?
Kahit ikaw ay magalit
Sa'yo lang lalapit
Kahit 'di ka na sa'kin
Buong duration ng song napapikit na lang si Emma dahil tagos hanggang kaluluwa nito. F na F niya talaga. Gano'n naman talaga dapat ma-feel mo 'yong kanta habang inaawit ito. Napabuntong hininga ito pagkatapos. Napatayo siya bigla dahil nakarinig siya ng palakpak. Nakatalikod ito kaya nung humarap siya napatakip siya ng bibig ng nakangiting si Jacob ang pumapalakpak sa kaniya.
"That was amazing! You have a good voice at ang galing mong tumugtog." Puri ng binata sa kaniya.
"Naku nahiya naman ako kanina ka pa ba riyan?" Tanong nito na hindi makatingin sa binata dahil talagang nahihiya ito.
"Honestly oo. Nung nakarinig ako ng pag-stump ng gitara sa office ko bumaba kaagad ako then I saw you. Hindi na lang ako nag-ingay para mapanood kita." Kung dati tipid kung ngumiti ang binata ngayon ay todo ang ngiti nito. Kaya nakangiti rin ng todo ang dalaga kahit alam niyang namumula na ang mukha nito.
Nanigas ang katawan ng dalaga ng basta na lang siya kabigin nito at yakapin. Hindi man lang siya nito binalaan para kahit papano napaghandaan ng dalaga.
"Thank you Emma. Nawala lahat ng pagod ko kanina. Especially your smile nakakagaan lang sa pakiramdam ko." Malambing nitong sambit.
Nababahala naman ang dalaga baka rinig nito ang malakas na tibok ng puso niya. Pinakinggan niya ang bandang dibdib ni Jacob dahil halos siniksik siya roon ng binata. Nanlaki ang mata nito ng marinig niyang malakas din ang tibok ng puso niya. Naglalaban tuloy ang isip at puso ng dalaga kung ano ang paniniwalaan niya.
"Ku-Kung gusto mo Jacob palagi kitang kakantahan para mawala lahat ng pagod mo." Kinakabahan na wika nito habang magkayakap pa sila.
"May kinantahan ka na ba?" Tanong nito habang hinihimas ang mahabang buhok ng dalaga.
"Wala pa, kapag nagkataon ikaw ang una." Tapat nitong sagot sa binata.
Dahan-dahan na humiwalay sa kaniya ang binata at pinatitigan siya nito sa kaniyang mata.
"Kapag nagkataon, ikaw din ang una ko."