Sa gitna ng arc kung saan nakasulat ang malaking pangalan ng resort ay may four meters pathway na puno ng mga puting bato at seashells. Ang lugar na tutumbukin ng pathway na ito ay ang club house. Dito usually kumakain ang mga guests nang buffet style. Meron ding billiard pools dito.
As we walked on the pathway, on its left side ay makikita ang isang malaking infinity pool at meron ding mga open cottages. Sa right side naman ay naroon ang mga cottages na may tulugan which we call as Bahay Kubo A to Z. Maraming puno sa paligid kaya naman nagkalat rin ang mga hammocks o duyan na pinagdugtong ng dalawang magkatapat na mga puno.
There’s also a playground na pwedeng paglaruan ng mga bata malapit sa infinity pool.
Lahat kami ay dumerecho sa club house.
“Ang laki ng resort!” bulalas ni Liza. “Donyang -donya lang talaga ang peg mo dito, Jane Dela Merced. Madam na madam ka, girl. Sana all napapamanahan ng ganito karangyang resort at isla.”
Ikinibit ko lang ang mga balikat ko. Hindi ko rin kasi alam kung paano magrereact sa mga pinagsasabi ng best friend ko.
“Maliit lang kaya ito kumpara sa Montemayor Resort in Naglacan Palawan, yung most expensive resort,” sabi ko sa kanila.
“Eh kamusta naman ang presyo ng resort na yun? 20 million pesos in one week,” Singit ni Ken.
“Paano mo nalaman?” nagtatakang tanong ko sa kanya.
“Nakita ko lang sa internet.” Sagot naman niya.
“Actually, yung resort na ito, 1/8 lang ang sakop niya sa buong isla. Pwede tayong mag-hiking if you want. May falls din dito sa isla sa loob ng gubat.” Imporma ko sa kanila. Para lang ma-picture out nila kung gaano kalaki ang isla. Mukha lang kasi itong maliit sa una ngunit nakakapagod pala kapag sinubukan mong libutin sa sobrang lawak. Mahigit 8 hectares ang buong isla.
“Sana naman yung falls na yan, walang mga taong lumot na lumilipad ha,” alanganing sabi ni
Vangie.
“Sira! Wala noh? ‘Wag nga kayong paranoid. Walang kahit anong creepy creatures dito. Nag camping na akong mag-isa malapit sa falls at wala namang nangyari sa akin.”
“Uy, bago yun ah! Mag-isa ka lang talaga? Hindi ka na takot?” Parang gulat na gulat si Rich.
“Oo. Mag-isa lang ako. Overnight nga lang. Kasi kinabukasan kailangan kong bumalik dito sa resort para asikasuhin ang mga bisita.”
Luminga linga sa paligid si Ruth. “Speaking of bisita, bakit parang walang ibang tao dito ngayon Jane?”
“Off-season kasi. At isa pa, sinadya kong huwag muna tumanggap ng bisita for this week. Para exclusive lang muna sa atin ang buong lugar. Malakas kayo sa akin eh.” Sagot ko sa kanila.
“Wala ka bang mga staffs? Bakit parang tayo lang talaga ang tao dito?” si Vangie naman ang nagtanong.
“Meron naman kaya lang nagpa-day off. Nasa downtown sila ngayon at sa makalawa pa ang balik. Sinamantala na nila ang araw na pinasara ko itong resort para sa inyo. The whole year kasi ay dito lang sila naglalagi since umaalis-alis din ako.” Paliwanag ko.
“San ka pumupunta?”
“Sa bayan. Para makasagap ng signal at makapag-internet for the online reservations. Walang spot dito. Unless aakyatin niyo yung bundok.” Turo ko sa bundok na nasa likod ng club house.
“Para tayong nag time travel sa lumang panahon ah. Yung walang sense ang mga gadgets. Exciting!” ani Ruth ulit.
“Pero may kuryente naman ba dito?” tanong ni Liza.
“Yupp and it’s through generator set. Mag-freshen up muna kayo sa mga cottages. You can use the Bahay Kubo A-E. Bahala na kayo kung saan niyo gusto. Self-service dito ngayon since wala nga lahat ng tauhan ko.”
“Yun lang.” reklamo ni Rich. “Kala ko mag-bu-buhay reyna na ako dito eh. Wala palang mga utusan.”
“Huwag kang assuming, Bakla ka.” Bara ni Liz sa kanya. “Reynang bakla.”
Ang lakas ng tawa ni Ruth. Madali lang kasi mapatawa ang bansot na ‘to.
“At least ako may boyfriend na kasama. Hindi tulad mo, nga-nga!” Bawi ni Rich at nag hand gesture pa. (Parang kumakain ng kanin na naka-kamay).
“Eh kung sinama ko yung Negrong yun dito, eh di lahat tayo binulutong na!” Ang tinutukoy ni Liza ay ang boyfriend na si Junie.
“Hahahah!” ang lakas ng tawa ng barkada.
Gosh, I miss this.
“Ang puti mo Ateng. Maka-negro ka naman diyan,” tumatawa ko pa ring sabi kay Liza. “Pero mahal na mahal mo naman.”
“Oo nga.” Second the motion ni Mary.
“Whaevah. Nanlalagkit na ako. Makaligo na nga lang muna.” Nag-martsa na si Liza papunta sa isa sa mga cottages. “Ruth, sama tayo sa isang room. Tayo lang walang partner dito.”
“Sayang, akala ko si Ken ang kasama ko sa kuwarto eh. Hihihi!” Sabi pa ni Ruth habang nakasunod kay Liza. Oo nga pala, crush ni Ruth si Ken nung high school kami. Magpahanggang ngayon pa rin yata. Ewan ko lang.
“Huwag kang malandi diyan, Bansot.” Bara ni Liza sa kanya.
Ang isang cottage kasi ay good for 2-3 persons kaya bahala na sila kung saan nila gustong mag-stay.
Nag kanya-kanya na rin silang pasok sa mga kuwarto na gusto nila. Ako naman ay sa kusina ng resort ang punta.
“Uy, gusto ka daw kasama ni Ruth sa kuwarto. Pagbigyan mo na,” Pang-aasar ko kay Ken.
Naiiling na napapangiti naman siya, “Saan ka papunta?” tanong niya sa akin.
“Sa kusina, magluluto. Wala yung kusinera ko eh.”
“Tulungan na kita.”
“Ano ka ba, huwag na. Maligo ka nalang muna. For sure, nanlalagkit ka din.”
“Eh bakit ikaw?”
“Sanay na ako.”
“Sanay na din ako at mas magaling akong magluto kaysa sa’yo kaya tara na sa kitchen.” Ang yabang. Kunsabagay totoo naman iyon. Propesyon nito ang pagluluto. Wala siyang laban doon.
“Ang yabang talaga.” Natatawa kong sagot sa kanya.
“Hindi ako mayabang Jane, nagsasabi lang ng totoo.” Nakangisi pa ang loko. Siya na talaga ang magaling magluto.
“Oh, eh di ikaw na!” Natatawa ko na lang na sabi sa kanya. Siya na, siya na talaga ang chef!
At sabay na nga kaming nagtungo sa kusina para magluto at paghandaan ang mga bwisita kong kaibigan. Char lang.
BUSY ako sa pag-aararnge ng mga luto nang lobster sa isang bandehado at pati na rin pala sa pag-iisip.
Iniisip ko kung tama ba ang naging desisyon ko na makasama ulit sila ngayon. I think okay lang naman.
Okay lang naman ito ‘di ba? Okay lang na makasama ko ulit ang barkada ko. Para na rin malaman nila na okay na ako. That I’ve moved on and still moving forward. Iba na si Jane ngayon. She’s not the girl who has been so madly deeply in love with Migz before. Masaya na siya ngayon, pati ako masaya na rin at saksi ang resort na ito doon.
Masaya na kami sa kanya-kanya naming mga buhay.
“Okay ka lang ba?”out of nowhere na tanong ni Ken sa akin at siya ring nagpatigil sa paglulunoy-lunoy ko sa isip.
“Huh? Oo naman. Okay lang ako. Bakit naman ako hindi magiging okay?” kunot ang noo kong sagot at tanong sa kanya.
“I mean towards Migz. Hindi ba awkward para sa’yo? Tapos kasama niya pa si Mira.” He’s looking at me intently as if bawal akong magsinungaling.
Hindi ko tuloy naiwasan ang taasan siya ng kilay ngunit nakangiti pa rin naman ako habang kausap siya. “Wow naman, Ken. Bakit tayo ba? May nararamdaman ka bang awkwardness?”
“Iba naman yung sa atin, Jane.”
“Pareho lang yun noh. Pareho ko kayong ex-boyfriend at parehong wala na sa akin yun.” Kampante kong sagot sa kanya. Tinitigan niya ako ng matagal at medyo nailang ako sa paraan ng pagtitig niya, “Oh, bakit ganyan ka makatingin? Baka ma-in-love ka na naman sa akin niyan,” biro ko sa kanya. “Matagal ko nang narealized na we are all better off as friends.”
“Sira ka talaga.” Binawi na niya ang matagal na pagtitig sa akin at itinuon na ang mga mata niya sa nilulutong sinigang na baboy. “Nag-aalala lang naman ako para sa’yo. Baka mamaya niyan, self-torture na pala ang nararamdaman mo.”
Napatigil ako sa ginagawa kong pagsalansan ng mga lobster. Pero saglit lang at hindi ko pinahalata iyon kay Ken, “Ewan ko sa’yo, Ken. Ang lawak ng imagination mo. ‘Pag sinabi kong naka-move on na ako, okay na okay na talaga ako. Salamat ng malaki sa resort na ito dahil lahat ng sakit ay naibaon ko na sa ilalim ng dagat.”
Marahan siyang napatawa. “Ang lalim ng pinagbaunan. Sigurado ka diyan sa sinasabi mo ah.”
“Oo naman yes. Mamatay na nagsisinungaling.” Biro ko. Siniko ko siya, “Salamat pala sa concern, ha. Hindi ka pa rin nagbabago. You still care.”
“Patay kaagad? Hindi pwedeng ma-ospital muna?” may tiyanak na nagsasalita mula sa pintuan ng kusina at kahit hindi ako lumingon ay sigurado akong si Mary ‘yon.
“Anong ginagawa niyo dito?” Ani Ken na lumingon na sa kanila pati na rin pala ako. Ang mga nasa pinto ay sina Mary, Marlon, Liza, Ruth at Vangie.
“Nanonood nang nag-mo-moment,” abnormal na sagot ng best friend ko.
“Umaamoy nang ka-sweetan,” sagot naman ni Marlon sa tanong ko, “Di ba baby Michael noh?”
“Sus, mga patay gutom lang kayo eh.” Biglang dumating si Rich kasama ang boyfriend na si Alex.
“Mga baliw! Magsibalik na nga kayong lahat sa clubhouse. Alam ko naman na gutom na kayo. Eto na, magsi-serve na mga Ma’am at Sir.” Pagtataboy ko sa kanilang lahat.
“Magaling! Pakibilisan!” Nag-abrisyete pa si Rich at nauna nang lumabas ng kusina kasunod si Alex. Ngali-ngaling ihagis ko sa baklang ‘yon ang hawak kong bandehado. Kaso huwag na lang pala. Sayang ang lobster.
“Tulungan na namin kayo.” Prisinta ng biglang sumingit na si Miguel. Kinuha niya ang bandehadong hawak ko. Nagulat naman daw ako at medyo nagitla nang maramdaman ko ang mga kamay niya. Pero syempre hindi ko ipinahalata iyon.
Kinuha naman nila Liza at Vangie ang mga platong gagamitin and the rest ay sila sila na rin ang naglabas ng mga kakailanganin para sa kainan na ‘yon.
Ang babait naman ng mga kaibigan ko. May pagkukusa. He-he.
“Mukhang masarap mag night swimming sa infinity pool mamaya. Dun tayo later!” Suggestion ni Rich.
“Ay bet ko yan! Tapos may alak? Go!” pagsang-ayon naman ni Liza.
“Oo, tapos truth or dare tayo. Masaya yun!” dagdag suggestion pa ni Vangie.
“Mamay, parang may naalala ako.” Pasaring ni Marlon. “Deja vu?”
“Ako din Daday, may naaalala din ako, tapos aakyat tayo sa tuktok ng bundok.” Ani Mary. “Tapos, tapos…”
Naiiling na lang ako sa mga pinagsasabi nila dahil gets ko ‘yon. Few years back, we really had a very very unforgettable vacation.
“Hay naku, Ken, Alex, Martin, Mira, hindi na naman tayo maka-relate sa kanila.” Ani Ruth at nag-roll eyes pa ito.