The sound of the alarm awakened her from her sleep.
   She groaned in frustration then reached for the annoying alarm clock. Nang mahawakan iyon, binato niya iyon sa pader ng kwarto niya at ipinagpatuloy ang pagtulog.
   Wala pang limang minuto nang tumunog naman ang cellphone niya.
   She reached for the apparatus on her bedside table then answered it angrily.
   "Ano ba! Magpatulog nam-" tumikhim ang nasa kabilang linya.
   Napamulagat siya at dali-daling bumangon dahilan para umikot ang paningin niya. Nawala bigla ang antok niya.
   'Shit! I'm doomed!'
   "Sir-"
   "Miss Miraflores, I suggest you get up at this very moment before I fire you and make sure you'll regret it. Big time."
   She felt as though her cheeks paled.
   "S-sorry po, sir. Babangon na po." Aniya at umalis ng magulong kama niya.
   "Good. Be at my office in an hour bago ko pa pagsisisihan ang gagawin ko." Anito at pinutol na ang tawag.
   Nang mawala na ito, ngali-ngaling batukan niya ang sarili.
   Tapos na pala ang hiningi niyang three-day leave dito. Muntik na niyang makalimutan iyon. At boss pa niya talaga ang unang tumawag sa kanya.
   Napasimangot siya at pumasok ng banyo.
   Sigurado siyang lagot na naman siya sa boss niyang iyon mamaya.
   "Congratulations, Miss Miraflores. You are now the new accounting manager of SAN Financial starting today."
   Those words never left her mind until she reached her cubicle.
   Akala niya talaga'y sesermonan na naman siya nito dahil sa pagkakasagot niya ng tawag nito. Well, it's already her nature since she got her first phone when she was ten. Mukhang hindi pa ito sanay sa gawi niyang iyon.
   Nakangisi niyang hinakot ang mga gamit niya sa mesa at naglakad na patungong manager's office.
   Matagal nang gustong mag-retire ng manager ng kompanya pero dahil gusto ng boss nilang ito mismo ang humanap ng kapalit kaya naman nagtagal pa ito. At sa kabutihang palad isa siya sa mga pinagpipilian nito.
   "O, Candice. Ano'ng nangyari sa'yo? Bakit dala-dala mo ang mga gamit mo?" Nagtatakang tanong ni Joy na katrabaho rin niya.
   "I knew it. Mr. Anders fired her." Mataray na singit ng kasalubong niyang sa May.
   Imbes na mainis dito, mas lalo lang lumapad ang ngisi niya.
   "Miss Calla, you shouldn't act like that towards me anymore." She said sweetly.
   Ito kasi ang hindi niya close sa accounting department. Their attitudes never match. Masyado itong maldita hindi lang sa kanya kundi pati na rin sa kapwa nila accountants.
   Napataas-kilay ito. "Ows? Give me a reason not to."
   Naglakad siya patungo sa pintuan ng office of the manager at hinarap ang mga ka-empleyado.
   Tumikhim siya at nagsimulang magsalita. "Everyone, starting today, ako na ang bagong manager ng accounting dapartment."
   Everyone is shocked.
  
   Nang matapos niyang ayusin ang mga gamit sa bagong opisina niya, tinawagan niya ang pangatlong kapatid niya na agad namang sumagot.
   "Yes, baby?"
   Agad siyng nandiri sa tinuran nito.
   "Kuya, I'm already twenty-five for goodness' sake! Stop callinge me that way!" Inis niyang saad.
   Tumawa ang nasa kabilang linya. "Chill, sis. By the way, bakit ka nga pala napatawag?"
   Nag-iba bigla ang timplada niya. "Well... Na-promote ako bilang accounting manager!"
   Ilang saglit bago nakapagsalita ang nasa kabilang linya. "Really? Wow! Congratulations, baby sis! You deserve it! This calls for a  celebration."
   Tumawa siya. "Thanks, kuya. Sige, sige. Magsi-celebrate tayo. My treat."
   "Of course! Ikaw ang na-promote eh. Alangan namang ako ang manlilibre."
   Umingos siya. "Umandar na naman amg pagiging intsik mo. Kuripot ka talaga kahit kailan. Sige na! Tatawagan ko pa ang mga girl friends ko at si Kalbo. Ite-text kita mamaya."
   "Sure, baby. See yah." Anito at ito na mismo ang pumatay ng tawag.
   Napailing na lamang siya. Her kuya Luke's that. Pagdating sa mga libre at kasiyahan, ito ang nangunguna sa pila. To think na milyones ang pumapasok sa accounts nito kada buwan.
   Well, lahat naman ng mga kapatid niya, may pagkakuripot.
   But not to her.
   Nagmamadali niyang kinuha ang bag at lumabas na ng kompanya. Habang naglalakad, tinawagan niya ang nag-iisang lalaking pinapasok niya sa bhay niya maliban sa ama't mga kapatid niya: si Calvin alyas "Kalbo" Anders. Ito lang ang nag-iisang bestfriend niya magmula nang umapak siya sa Pilipinas.
   Ilang segundo lang ang binilang niya bago nito sinagot iyon.
   What she heard mader her scrunch her nose.
   "Anak ng hansel ka, Kalbo. Hoy lalaki! Tanghaling tapat pinaiiral mo na yang libog mo! Palayasin mo nga ang babaeng 'yan. Ang sakit sa tenga pakinggan," nahihindik na bungad niya rito.
   Tumawa muna ito bago pinalayas ang kalampungan nito.
   "Amang, pagpasensyahan mo na itong kalbong 'to. Sadyang irresistible lang talaga ang bestfriend mong ito kaya naman nabighani ang babaeng 'yon sa'kin. Pero okay na ako. We're already done when you called," he paused and tsked, "Sadyang alam mo na kung kailan ako iistorbohin."
   "Heh! Tigilan mo na ako sa kahalayan mo. Iniwan ka lang niya-"
   "Okay, stop it already," sansala nito sa kanya.
   Napangisi siya. Alam na alam na niya kung paano ito patatahimikin.
   The perks of being a blackmailer.
   "Okay."
   "Why'd you call?" Seryosong tanong nito.
   Mas lalong lumapad ang ngisi niya. "Oh that. Iimbitahan sana kitang magwalwal mamaya. I got promoted!"
   "Wow! Really? Congrats, Amang! You're really the best! Ang galing mo talaga." Masigla nang saad nito.
   "Thanks, kalbo. So ano na? Pupunta ka ba?"
   "Of course! Manlilibre ka eh. Minsan lang 'to."
   Natawa siya sa sinabi nito. Once in a blue moon lang kasi siyang manlibre. Kaya nga nakapag-ipon siya. Mana-mana lang kumbaga.
   "Okie! See yah there sa paborito nating bar. Bring that woman earlier."
   "Nah. I'm done with her."
   Napailing siya at pinatay na ang tawag.
   Ewan nga ba niya sa lalaking 'yon. Imbes na magseryoso sa buhay, kamanyakan ang naging sandalan nito simula nang ma-heartbroken ito.
   'Well, boys are boys.'