Ree's POV
Napa-iyak na ako dahil ang sakit ng anit ko sa pagkakasabunot sakin ni Mandey at Veronica. Wala naman akong ginawang masama sa kanila para magalit sila sakin ng ganito.
"Ta-maaa nahh!" naiiyak kung sigaw.
Pagkatapos kung sumigaw binitawan na nila ang buhok ko at napa-upo nalang ako sa semento habang humihikbi. Bakit ganito wala naman akong ginagawa sa kanila.
"You deserve it nerd!" saad ni Veronica.
"Hoy Nerd! Be ready because soon makikick-out kana sa school nato kasama ng dalawa mong kakambal, I'm sure nahihirapan na din sila ngayon dahil pinapahirapan din sila ngayon ng mga kasama ko, hahaha!" nakangising saad ni Mandey.
"Anong ginawa niyo sa mga kakambal ko!" naiiyak kung sabi. No!! Ayokong may mangyaring masama sa mga kakambal ko.
"Well ang tomboy mong kakambal siguro pinagpipyestahan na yun ngayon ng mga inutusan kung mga lalaki sa likod ng abandonadong Science Lab haha!" saad ni Mandey nang may ngiti sa labi.
"Hindi yan totoo, Shirryn!" malakas kung sigaw.
"Aww, kawawa ka nerd kahit na sino wala ng makakarinig sayo dahil tayo tayo nalang ang natitira dito sa school, hahaha!" saad ni Veronica at dinuro ako.
"Shirryn! Elle!" malakas kung sigaw.
"Shut up nerd!" sigaw ni Mandey.
May tinawagan si Mandey sa cellphone niya at pagkatapos non ni-loud speaker niya yun.
"Nerd, pakinggan mo ang sigaw ng isa sa mga kakambal mong nahihirapan! Hahaha!"
"Reee!!! Tulungan moko!" umiiyak na sigaw ni Shirryn sa kabilang linya. Napa-iyak na ako sa naririnig ko, may narinig kase akong limang lalaking nagtatawanan sa kabilang linya.
'No!!! Shirryn, hintayin mo ako!" umiiyak kung sigaw.
"Ree!" sigaw ni Shirryn.
Pinatay na ni Mandey ang tawag at nag dial ulit at pinindot ulit niya ang loud speaker button. Walang tigil ang luha ko sa pagbagsak, bakit ba ito nangyare nadamay pa ang mga kakambal ko ang gusto ko lang naman ay mamuhay ng normal at mag-aral pero bakit ito ang sinapit ko at ng mga kakambal ko it's been a week since pumasok kami sa school na toh tapos ito na agad ang mangyayare samin.
"Hoyyy nerd! Ito na pakinggan mo pa ang sigaw ng isang kakambal mong nahihirapan!" saad ni Mandey.
"Elle!!" sigaw ko sa cellphone.
"Re-e-ee tulungan moko ki-nul-ongg nila ako sa ice room dito sa cafeteria!" umiiyak na sabi ni Elle. Napa-iyak na ako ng husto, dios ko bakit ba nila pinapahirapan ang mga kakambal ko, sana ako nalang!
"Mga walang hiya kayo! Bakit niyo ba to ginagawa sa amin wala naman kaming kasalanan sa inyo!" umiiyak kung sabi.
"Well in the first place dapat hindi nalang kayo pumasok dito sa school nato dahil yan lang ang mangyayare sa inyo! Hahaha!" nakangiting ani ni Veronica.
"And ayaw ko ng nerd na palaboy laboy sa school na pag-aari ko!" seryosong saad ni Mandey.
Tama kayo ng dinig si Mandey ang may-ari ng school na to pero bakit niya to ginagawa samin. Napakababaw naman ng dahilan niya porket ganito kami wala na ba kaming karapatan mag-aral.
"Veronica tawagan mo nga sila na tumigil na my god may family dinner pala kami ngayon, God I'm late kasalanan mo to nerd at ng mga kakambal mo!" bulyaw ni Mandey.
Sumunod naman si Veronica sa kanya at tinawagan nga niya yung mga inutusan nila.
"Tapos na Mandey!"
"Good, let's go!"
Bago ba sila umalis tinadyakan nila ang tiyan ko ng maraming beses kaya naman kahit namimilipit sa sakit tumayo parin ako at nag simulang maglakad- takbo papuntang cafeteria.
Nung malapit na ako sa cafeteria sumigaw kaagad ako at hinanap si Elle.
"Elleeeee!! Sumagot ka!!" malakas kung sigaw at umiiyak.
"Re-e-e-e!" nangiginig na sigaw ni Elle sa loob ng Ice Room.
"Elle!! Maghintay kalang wag kang matutulog diyan!" umiiyak kung sambit. Dali-dali kung binuksan ang Ice Room at nakita ko doon ang kakambal kung nakayakap sa mga tuhod niya na humihikbi, nanginginig at basang basa ang uniform.
"Elle." umiiyak kung sambit at inalalayan ko siyang tumayo at inilabas ko siya agad sa Ice Room at pina-upo sa isang chair malapit samin. Niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak...
"Elle, wag kang matutulog kayanin mo ang lamig iiligtas ko pa si Shirryn." humihikbing sambit ko at tuluyan na akong humiwalay sa yakap at tumakbo sa Coffee machine at pumindot doon.
"Elle, inumin mo muna ito." saad ko at ibinagay sa kanya ang isang tasa ng mainit na kape.
Kinuha ni Elle ang kape at dahan dahan siyang uminom kahit nanginginig pa siya. Luminga ako sa paligid at nakita ko ang kurtina tinanggal ko yun sa pagkakasabit at itinalukbong kay Elle yun.
"Kayanin mo Elle." saad ko pilit na pinapagaan ang loob niya at tumango si Elle at ngumiti ng pilit sakin.
"Babalikan kita dito pupuntahan ko lang si Shirryn." paalam ko sa kanya.
"Hmmm." mahinang usal ni Elle.
Lakad takbo akong lumabas ng cafeteria at nagtungo sa likod ng abandonadong Science Lab.
"Shirrynnn!!" malakas kung tawag sa kanya.
'Reeeeeeee!!" lakad takbong sigaw ni Shirryn palapit sakin at mabilis na yumakap siya sakin ng napaka-higpit at umiiyak..
"Reeee, muntik na nila akong pagsamantalahan." umiiyak na sabi niya.
Hinawakan ko ang buhok niya at hinaplos, napatulo ang luha saking mga mata, hindi ko na alam kung may nangyaring masama sa kanilang dalawa hindi ko kakayanin.
"Ssshhhh! Andito na ako." mahinang usal ko habang umiiyak.
Inilayo ko muna siya at pinunasan ang luha sa kanyang mata, ngayon ko lang napansin ang suot niyang uniform malapit na itong masira.
"Shirryn, puntahan mo ngayon si Elle sa cafeteria." saad ko.
"Anong ginawa nila kay Elle." tanong niya.
"Kinulong nila sa Ice Room, bilis na Shirryn puntahan mo na siya ngayon din, wag na wag mo siyang hahayaang makatulog." bilin ko pa sa kanya.
"Bakit san kaba pupunta?" tanong niya ulit sakin.
"Kukuha lang ako ng extra uniform niya sa locker room basang basa ang damit niya." sagot ko.
"Sige."
Umalis na si Shirryn kaya umalis narin ako pumunta ako sa locker room at nagbihis ang dumi na kasi ng uniform ko at kumuha narin ako ng dalawang extra uniform at bumalik kaagad ako sa cafeteria. Medyo ok na sila nung nadatnan ko sila sa loob, pinabihis ko muna silang dalawa at pagkatapos nun umuwi na kami at hindi na inisip kung anong nangyare samin ngayong araw.
To be continued...