Mayor
4PM(3 Hours before the cleansing)
"Isa itong malaking pagkakamali! We need to cancel this!" sigaw ko sa ibang opisyal. Nandito kami ngayon sa isang malaking mesa. Pinatawag ko sila dahil gusto kong ipatigil ang Paglilinis. Masyado itong marahas para maging batas.
Pilit kong pinapakalma ang aking sarili sa pamamagitan ng paghinga ng malalim habang nakasandal sa swivel chair.
"Well Mayor, hindi na pwedeng bawiin ang batas dahil pinirmahan na ito ng presidente at maraming gang na ang naghahanda para sa gabing ito. Maraming mga tao ang gustong linisin ang kanilang mga damdamin ngayong gabi." wika ng Vice Mayor. Nakatukod ang kan'yang kaliwang kamay sa mesa at nakaharap s'ya sa akin.
Isa talaga itong pagkakamali! Sa totoo lang, hindi ko talaga ito ginusto. Mungkahi ito ng Vice Mayor na inaprobahan ko naman dahil malaki daw ang maitutulong nito sa ekonomiya. Oo makakatulong ito para mabawasan ang over population at mababawasan ang mga krimen sa susunod pang mga araw. Pero tao din kami at isa akong mayor na dapat mangalaga sa aking nasasakopan.Hindi naman sila mga hayop na pwede mamatay ng basta-basta.
Nakatingin lang ako sa mga listahan ng gangs na makikisali mamayang gabi. Tatlong gang lang ang makikisali pero puro ito malalakas. Lalo na ang isang ito.
"Tsk!Tsk!"
Nagsisisi na ako. Sigurado akong magihing madugo ang gabing ito.
"By the way Mr.Mayor."
Napalingon ako sa Vice Mayor.
"What!" Iritado kong tanong. Sumasakit ang ulo ko dahil sa mga taong ito. Pinatawag ko sila para magmeeting pero wala naman silang inambag.
" May party mamaya sa bahay at pupunta si Sheila" wika ng Vice Mayor habang hawak-hawak ang cellphone.
Tinitigan ko lang ang Vice Mayor. Anong gusto n'yang gawin ko, matakot? Immune naman ang mga opisyal na nasa rank 10. Ibig sabihin, walang magtatangkang pumasok sa bahay nila.
"Good. Let them party!" Wika ko habang inaayos ang aking tuxedo. Nagulat ata s'ya sa sagot ko? May kakaiba sa kanya eh. She's up to something. Bigla n'yang inihampas ang mga papeles sa mesa at dismayadong naglakad palabas ng office.
"BTW, Hepe. Dagdagan mo ng bantay ang bahay ni Vice Mayor dahil naroroon ang aking anak at ayaw kong mapahamak s'ya.Wala akong tiwala sa Vice natin"
"Yes sir!"Sabay saludo sa akin. Pagkatapos ay umalis na s'ya. Kagaya ng palagi n'yang ginagawa, bilang ang hakbang n'ya.
Ang naiwan nalang sa office ay si Manong Jhonny, ang janitor namin. Nakatitig lang s'ya sa akin at nanginginig. Inutosan ko s'yang linisin ang bintana pero bakit nandito s'ya ngayon sa aking harapan.
"May maitutulong ba ako sayo Jhonny"
"Sir, natatakot po ako kung anong mangyayari sa amin mamayang gabi. Tulongan n'yo po ako"pagmamaka-awa n'ya. Hindi ako pwedeng makialam pero mas nanaig sa akin ang aking konsensya. Lumapit s'ya sa kinauupoan ko at lumuhod. Hinalikan n'ya ang makintab kong sapatos.
"Maawa po kayo sa akin mayor. Buntis po ang asawa ko at ayaw kong may mamgyaring masama sa amin mamaya" nagsimula na s'yang umiyak sa aking harapan. Napansin ko na naging maawain na ako simula nu'ng nakaligtas sina Sheila sa pagsabog sa kainan. Siguro ay natuto na akong magmahal. Hindi na ako yung dati na manhid.Hindi na ako ang Fernan Cruz na kayang baliwalain ang anak para lang sa trabaho.
Kung may natutunan man ako sa pangyayari sa kainan, siguro ang mahalin ng buong puso ang mga taong importante habang ako'y nabubuhay pa. Ramdam ko rin ang takot ni Jhonny.
Tinignan ko ang mga available na pulis ngunit wala ng bakante. Marami kasi akong pinadala sa bahay ni Vice. Tinignan ko s'ya. Umiiyak pa rin siya? Bihira lang sa lalaki ang umiyak kaya alam kong seryoso s'ya sa kanyang kagustohan. Napabuntong hininga nalang ako sabay tayo.
"Sa bahay nalang muna kayo. Ligtas kayo doon dahil immune ako sa sarili kong batas. Pero dapat, walang makakita sa inyo na sumama kayo sa akin. Maliwanag?"Tumayo siya at bakas sa kanyang mukha ang tuwa.
"Salamat Mayor! Maraming salamat!" sigaw nito habang nakangiti. Masaya na rin ako dahil kahit papaano ay nakatulong ako sa ibang tao.
"Dadaanan natin mamaya ang asawa mo"wika ko sabay ngiti. Tumango naman s'ya. Lumabas na kami ng office at pupunta na sana sa baba nang makasalubong ko si hepe.
"Mayor. Hindi po namin pwedeng dagdagan ang magbabantay sa bahay ni Vice!"
"Bakit naman?"pagtataka kong tanong habang nakakunot ang noo.
"May iba pong pinapagawa sa amin si Vice Mayor. Inatasan n'ya kaming bantayan ang isang hospital dahil may ipapasok silang mga equipments. Baka kasi may umataki sa kasagsagan ng paglilinis"
Tumango nalang ako at ngpatuloy sa paglalakad. Anong hospital naman kaya yon? Parang may kakaiba talaga eh!
****
"Mayor nakahanda na ang sasakyan"bati sa akin ng bodyguard ko. May Personal bodyguard ako pero isa lang. Ayaw ko kasi na marami ang nakabuntot sa akin.
Bago ako pumasok ay sinipat-sipat ko muna ang paligid. Baka may makakita na isinakay ko si Manong Jhonny.Wala namang makakakita dahil nakadikit sa pinto ng munisipyo ang pinto ng van.Pero akala ko lang pala.
Nang nasa loob na kami, may napansin akong mga tao na nasa gilid ng munisipyo. Mga tao na nakamaskara ng plain white at may dalang mga itak. Nakatayo lang sila doon at tinititigan ang aming sasakyan. Sinundan nila kami ng tingin hanggang sa makalayo kami.
"Sila ang nagbanta sa amin kanina"wika ni Jhonny na ikinagulat ko naman. Sino ang mga taong 'yon? Baka isa sa mga gang!
"Kilala mo sila?" Tanong ko sabay pahid ng panyo. Pinagpawisan ako kahit air con ang Van. Kinabahan ako sa aking nakita. Bakit ganun nalang katalas ang tingin nila sa van. Alas singko pa kaya safe pa kami. Sumandal muna ako sa upoan para kumalma
"Hindi ko talaga alam kung sino sila. Pero sa tingin ko, isa silang gang. Gang na naghihintay sumapit ang alas syete. Ang oras kung saan ilalabas nila ang demonyo na tinatago nila. Mga uhaw sa dugo at sigawan." May halong takot na makikita sa kanyang mata habang nagsasalita.
"Don't worry, safe kayo sa bahay."Wika ko habang nakangiti. Hinihimas ko ang kanyang likod para naman maibsan ang takot n'ya. Kaibigan na rin ang turing ko sa kanya. Ilang taon na rin s'yang nagtratrabaho sa office at maayos naman s'ya makitungo kaya hindi mahirap pagkatiwalaan.
Huminto kami sa lugar nila at kinuha ang kanyang asawa. Lahat ng tao ay nagtatago na at ang nga lansangan ay napuno ng maraming sasakyan. Kung saan sakay ang mga taong nagnanais makauwi sa kanilang mga bahay at magtago. Magtago mula sa mga taong nagmimithi ng kasamaan. Bakit ko pa kasi naisipan ang batas na ito. Hindi naman ako ang nakaisip nito pero kasalanan ko parin kung bakit ko ito inaprobahan. Hindi ko man lang naisip na magiging ganito kalala ang mangyayari. Pumikit muna ako para kumalma ang aking isip.
****
Papunta na kami sa bahay ngunit napansin kong may sumusunod sa amin. Sila yung kanina! Sila ang mga nakamaskara na nakatayo sa gilid ng munisipyo. Nakamotor sila at yung iba naman ay nakasakay sa isang pick-up. Winawagayway nila ang mga dala nilang itak at baril habang nakasunod sa amin.
"Mayor, salamat sa batas mo!"sigaw ng isang nakamegaphone. Nasa gilid na namin sila at rinig ko ang kanilang tawanan. Binagalan ng driver ang pagpapatakbo sa van at hinayaan silang mauna ngunit hinarangan lang nila kami.
"Ilock mo ang mga pinto!"sigaw ko sa driver na agad namang nilock ang pinto.
"Mayorrrr. Alam naming may tinatago kang daga d'yan." Sigaw n'ya habang kinukuskus n'ya ang itak sa bubong ng sasakyan. May isa namang pinapaikot ang baril na parang majorrete. May dalawang naka-akbay sa isa't-isa na parang sumasayaw. Ang weird nila. Para silang mga bata na nakawala sa striktong magulang.
Alam ko kung sino tinutukoy niya. Anong kailangan nila sa dalawang ito.
"Ibigay mo na sa amin yan mayor. Hayaan mo kaming magsaya ngayong gabi" wika ng isang nakamaskara. Plain white ang maskara n'ya pero may nakasulat na 'kill'. Nanatili lang kami sa loob at hindi lumabas. Hindi naman nila kami makikita mula sa labas pero kitang-kita namin sila mula sa loob. Nanginginig si Manong Jhonny at ang kanyang asawa naman ay nakayakap sa kanya.
Hindi kami kumibo at hinintay na dumating ang mga pulis. Nang makita nila ang pulis ay agad naman silang nagtakbuhan palayo. Buti nalang ay umalis na sila.
Bakas pa rin sa mukha ng dalawa ang takot. Nagpatuloy kami sa pagtahak ng daan. Kitang-kita ko ang takot sa mata ng bawat isa. Maagang nagsara ang mga gusali at mga tindahan. Nagmamadaling umuwi ang mga tao pabalik sa kanilang mga bahay. Ang dating mausok at maingay na daanan ay napuno ng takot.
"Sinundan ba nila tayo?"tanong ko sa bodyguard na nasa likorang bahagi.
"Wala na sila at imposible na mahabol pa nila tayo. "May punto siya. Sobrang bilis ng takbo namin dahil wala ng mga sasakyan sa daanan. Makalipas ang ilang minuto, narating na namin ang village kung saan ako nakatira. Walang guard na nagbabantay at walang harang ang daanan.
"Magandang hapon Mr.Cruz!"wika ni John. Isa sa mga kapitbahay namin. Binuksan ko ang bintana at gumanti ng ngiti.
"Ingat John!"
Gumanti lamang ito ng ngiti.Pagkatapos ay nagpatuloy sa paglalagay ng Christmas decor.
Nadaanan ko rin si Mr.Adela na nakasuot ng Santa clause costume habang naghahasa ng palakol.
"Matulis na yan pare!" Wika ko sabay tawa. Napatingin ito at ang seryoso n'yang mukha ay napalitan ng ngiti.
"Magiging masaya mamaya! Ingat ka pare"wika n'ya habang nakangiti.
"Ikaw din"
Tumango lamang ito sabay ngiti. Sa gilid n'ya ay ang dalawa niyang anak na lalaki. Hawak nito ang dalawang baril. Ang bata pa nila para makaranas ng ganitong karahasan. Anong nagawa ko? Isa talaga itong malaking pagkakamali!
"Nandito na tayo sir"
Naunang pumasok sina Jhonny kasama ang bodyguard ko. Umalis na rin ang driver dahil kailangan n'yang maghanda para sa paglilinis.
Nakaharap na sana ako sa pinto ngunit natigilan ako ng marinig ko ang isang sasakyan na huminto sa likoran ko. Hindi ako lumingon at hinintay na umalis ito bago pumasok.
Makalipas ang isang minuto ay umalis na ito. Lumingon ako sa aking likoran at nakita ko ang isang rosas. Nag-iisang rosas sa maitim na aspalto. Mas tumingkad ang rosas nang ito ay matamaan liwanag mula sa papalubog na araw. Pinulot ko ito at tinignan.
"Magiging madugo talaga ang gabi na ito"
Author's Note: Vote and comments are highly appreciated.