Rooftop
Francess' POV
Hance
Goodmorning princess, huwag kang magpapalipas ng gutom ha?
Kumawala nanaman ang isang luha ko pagkabasa ko ng chat niya. 'Ate mahal ka ni Rence,' naalala ko pa ang sinabi ni Dani sa 'kin.
Kung talagang mahal niya ako hindi siya magsisinungaling sa 'kin at hindi niya ako sasaktan ng ganito.
Hindi ko siya nireplyan at lumabas na ako ng kwarto ko. Dumeretso na ako sa labas. Hindi ko na hihintayin si Dani, masyado pang masakit ang ginawa niya sa 'kin para pansinin ko.
Pagkarating na pagkarating ko sa room ay walang bumati sa 'kin, walang nagsalita. Ako naman ay nagpatuloy lang sa paglalakad hanggang sa naabutan ko ang upuan ko.
"Cess, umiyak ka ba?" Napatingin agad ako kay Kris dahil sa tinanong niya.
"Ah hindi ah, bakit mo nasabi 'yan?" sabi ko na pinilit kong magmukhang normal.
"Namamaga mata mo oh," sabi niya at umiwas lang ako ng tingin sa kanya. "Bakit ka umiyak?" tanong niya na hindi ko ulit sinagot. "Please naman sagutin mo, para alam kong nangyari sa 'yo-"
"Ano bang pake mo!" hindi ko na mapigilan na pagtaasan siya ng boses dahil sa kakulitan niya.
"Sorry, nagtatanong lang naman ako eh," huling sabi niya bago ako umalis at nagtungo sa rooftop.
Buti dito walang pupuntang tao saka hindi pa nila ako masisita na pupunta sa room ko kasi wala namang pupuntang guard dito.
Tuloy-tuloy na ang pag-agos ng luha ko dito nang may nakita akong upuan kaya naupo na muna ako rito hanggang sa nakaramdam ako ng antok.
***
Rence' POV
Pinagmasdan ko lang ang natutulog na babae sa rooftop. Dito rin ba ang tambayan niya? Pero hindi ko siya nakikita rito. Actually dito na talaga ako pumupunta.
Hinawi ko ang ilang strands ng buhok niya na pumupunta sa mukha niya. Kamukhang-kamukha talaga niya si Ellah.
Si Ellah ang girlfriend ko. After ng accident ay hindi na namin siya nakita. Sabi ng iba na patay na siya pero ayokong maniwala kasi wala namang nakitang katawan sa loob ng sasakyan nung time na yun. Umaasa pa rin ako hanggang ngayon na babalik siya. Mahal ko pa rin siya at alam kong hindi ako pwedeng magreplace ng tao lalo na kung mahal ko yung taong yun. Hindi ko pwedeng sabihing siya si Ellah dahil hindi nga niya ako kilala.
Nang ilang sandali pa ay gumalaw na ang kamay niya at sign iyon na magigising na siya.
Paggising niya ay napalaki agad ang mata niya nang makita ako.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong niya at bumangon na.
"Binabantayan ka," sagot ko.
"Ha?" nagtatakang tanong niya. "Eh hindi ka ba pumasok sa klase mo?" tanong niya.
"Hindi na," sagot ko naman.
"Bakit naman? Umabsent ka nang dahil lang sa 'kin?" tanong niya muli.
"Ah hindi kasi kita maiwan-iwan dito eh," sagot ko muli sa kanya.
"Dapat pumasok ka pa rin kahit na mag-isa na ako dito," wika niya.
"Hindi ko hahayaang mangyari yun, Ellah. Dito ka lang sa tabi ko okay?" Napalaki muli ang mata niya dahil sa nabanggit kong pangalan.
At may nakita akong isang luhang kumawala sa kaliwang mata niya.
"You see me as Ellah, don't you? Kaya mo ako hindi malisan-lisan kasi nakikita mo si Ellah sa 'kin?" Tumayo na siya at nagsimula ng umiyak. "Alam mo pare-parehas lang kayo eh. Mga manloloko kayo! Mga sinungaling," sabi niya at umupo na muli at umob-ob sa desk ng upuan dito. "Waahhh!" pag-iyak niya at hinagod-hagod ko na lang ang likod niya.
"Tahan na," sabi ko.
"B-bakit ba ganyan kayo lahat sa 'kin," sabi niya na nakaob-ob pa rin at umiiyak pa rin.
"Sorry, kasi kamukhang-kamukha mo lang kasi si Ellah eh," sagot ko.
"Kamukha ko lang siya pero hindi ako siya so bakit mo sinasabing ako siya ha?" sabi niya at tinignan na ako.
"S-sorry, hindi ko sinasadyang mapagkamalang ikaw siya. Namimiss ko lang kasi siya," sagot ko sa kanya.
Sandali pa ay bumangon siya mula sa pagkakaob-ob niya at pinunasan ang mga luha niya sa pisngi. "Bakit nga ba ako umiiyak? Hindi ako mahina," sabi niya pero sunod-sunod nanaman ang pagpatak ng mga luha niya na hindi niya napigilan.
"Tahan na," sabi ko at hinagod-hagod muli ang likod niya.
"B-bakit ba feeling ko trinaydor ako ng mundo?" sabi niya sa gitna ng pag-iyak niya. "Bakit ba niloloko ako ng lahat?" tanong muli niya.
"Huwag mo ng intindihin yun, saka pagsubok lang yun, alam kong malalagpasan mo rin 'yan tiwala lang," sabi ko at bahagyang hinawakan ang buhok niya.
Tumigil na rin naman na siya sa pag-iyak. Hinawak-hawakan ko pa siya sa buhok na sa tingin ko ay gusto naman niya. Ito rin ang paraan ko ng pagpapatigil kay Ellah ng pag-iyak.
Okay fine kalimutan ko na si Ellah sa kanya. Pero kasi hindi ko mapigilan eh, kamukhang-kamukha niya lang kasi. From face, katawan, texture ng buhok, boses, lahat ng 'yan kay Ellah.
"Ah," lumayo na siya sa 'kin at dun lang ako natauhan.
"Ah sorry," sabi ko nang inayos-ayos naman na niya ang buhok niya. "Rence nga pala," sabi ko at naglahad ng kamay.
"Francess," pagpapakilala naman niya sa kanyang sarili.
Cess parang yung kachat ko.
Tinignan niya ang relo niya kaya napatayo siya sa kanyang upuan.
"Ah punta na ako ah, papasok pa ako sa klase ko," sabi niya at agad-agad nang tumakbo pababa sa hagdan.
Nilabas ko naman na ang cellphone ko at kita kong wala siyang reply sa sinabi ko eh dati-rati naman magrereply pa rin siya kahit na ano ang masabi niya basta magrereply at magrereply pa rin siya. Hindi niya ako siniseen. Pero bakit ngayon sineen na lang niya ang chat ko sa kanya?
Hance
Prinsesa ko? Bakit 'di ka nagreply?
Hindi siya online kaya hindi niya agad makita ang chat ko sa kanya. Actually gusto ko na si Cess pero ano nga bang magagawa ko kung ayaw niya sa 'kin. Saka hindi ko naman talaga sinasadya na hindi siya siputin sa araw na yun. Totoong nagkaemergency at saka gugustuhin kong siputin siya kahit anong mangyari pero kasi ang kapatid ko na ang nasa alanganin eh.
~~~flashback~~~
Naglalakad na ako at papunta na sana sa tagpuan namin ni Cess nang tumawag si mama.
"Ma anong problema?" tanong ko sa kabilang linya.
(Anak, ang kapatid mo,) natataranta niyang sabi.
"A-anong nangyari sa kanya ma?" nag-aalala ko namang tanong sa kanya.
(Sinusumpong nanaman ng sakit niya.)
"Nasan kayo ngayon?"
(Nasa ospital kami,) sagot ni mama kaya dali-dali na akong pumunta sa ospital.
Nang papunta na ako sa ospital ay chinat ko muna siya at baka naghihintay pa siya ng matagal dun.
Hance
Sorry Cess, hindi ako makakapunta ngayon. Nagkaemergency lang. Promise babawi ako next time
Nagreply naman siya agad.
Cess
Hindi okay lang, sandali lang naman akong naghintay rito eh
Hance
Sigurado kang okay ka lang?
Cess
Oo naman
Pagkasend niya nun ay nag off line na siya kaya hindi na ako nagchat pa.
Hindi ko na nga muna siya nakita bago ako pumunta sa ospital eh. Sana pala kinita ko muna siya bago ako pumunta sa ospital.
"Kumusta siya ma?" tanong ko kay mama na naghihintay sa labas.
"Anak, malaki-laki ang babayaran natin sa ospital," sabi ni mama na nagsisimula ng umiyak.
"Huwag mong alalahanin 'yan ma," sabi ko.
"Magmamakaawa ka nanaman ba sa papa mo? Punta ka na kasi sa kanya anak," pagpumilit ulit ni mama.
"Ayoko ma, gusto ko lang dito sa inyo," pagpumilit ko naman sa kanya.
Naghiwalay na kasi sila mama at papa at hiwalay na rin ang mga tinitirhan nilang bahay. Kung ako ang papipiliin, mas gusto ko pa ring tumira kila mama.
"Anak, kung makakakuha ka naman sa kanya, pwede mo naman na kaming matulungan. Hindi ko sinasabing magnakaw ka ha? Yung allowance na binibigay niya sa 'yo alam kong sobra-sobra na yun anak," sabi ni mama.
"Pero ma-"
"Anak, isipin mo nalang ang pangcollege mo, walang-wala ako anak," sabi niya at nagsisimula nanamang tumulo ang luha niya.
Ayokong tumira sa bahay ni papa, oo mansyon nga ang bahay niya pero walang pagmamahalang nagaganap dun kaya mas gusto ko pa ring tumira kila mama. Pero gaya nga ng sabi ni mama walang-wala siya at ayoko ng pahirapan pa si mama.
"Kung 'yan ang gusto mo ma," sabi ko at napayakap nalang si mama sa 'kin.
"Anak punta ka na," sabi ni mama.
"Pakikumusta nalang ako kay Queeny ma ha?" Tumango lang siya bilang sagot kaya nagpatuloy na lang ako sa paglalakad papunta sa bahay ni papa.
Si papa ang may ari ng pinakamalagong kompanya dito sa bansa pero iniwan niya si mama nang pinagbubuntis niya si Queeny. At kinuha niya ako pero nang magkamuwang ako ay mas pinili ko namang tumira kay mama.
Nagtaxi na ako para makarating kaagad sa bahay ni papa.
"Pa!" sigaw ko sa gate.
Pero imbes na si papa ang lumabas ay ang yaya niya ang lumabas.
"Nasa trabaho pa sir," sagot ng yaya.
Nakalimutan kong nagpapadami lang ng pera ang ginagawa niya, hindi na niya alam ang ibig sabihin ng pagmamahal dahil sa nalulong na siya sa trabaho niya.
"Ah lilipat na po ako rito," sabi ko at binuksan naman niya ang gate.
Pumunta na rin naman agad ako sa dati kong kwarto nang maalala ko ang usapan namin ni Cess kaya ibinaba ko na muna sa lapag sa kwarto lahat ng mga gamit ko at dali-dali nang pumunta sa café na usapan namin at baka nandun pa siya.
Pero iba ang nakita ko. Ang babaeng nakausap ko sa openfield ng school na kamukha ni Ellah. Nakaupo siya habang tuloy-tuloy nang umiyak.
Nakatingin lang ako sa kanya at marami na ring nagsasalita about sa kanya at dun lang siya natauhan at tumayo ng tuwid. Lumapit na ako sa kanya at pinunasan ang mga luha niya.
Hindi ko alam kung bakit pero nasasaktan din ako kapag nakikita ko siyang ganyan
~~~end of flashback~~~
Hance
Cess?
Cess
Bakit?
Hance
Sineen mo lang sinabi ko kaninang umaga
Cess
Hance pwedeng huwag ka ng magchat pa sa 'kin?
Parang dinurog ang puso ko dahil sa nabasa ko.
Hance
Bakit naman Cess?
Hindi ko na kakayanin kapag pati siya nawala pa. Mahal ko na siya eh. Hindi ko lang kasi masabi-sabi sa kanya kasi naduduwag ako baka kasi ireject niya ako pero pano nga naman kung parehas kami ng nararamdaman? What if itry kong sabihin sa kanya?
Cess
Basta kuya please
Hance
Princess may sasabihin sana ako