Maddie's POV
Ipag-kakatiwala mo ba ang buhay mo sa, taong ilang araw mo palang nakakasama?
At higit sa lahat di mo lubos na kilala.
Bumuntong hininga si stel. Kasunod ang pag-upo n'ya habang nakatapak ang kanang paa n'ya sa sahig ng elevator at nakaluhod
ang kaliwang tuhod n'ya.
Muli n'yang binuksan yung flashlight ng cellphone n'ya kasabay ang pagdampi ng mga palad n'ya sa dalawang pisnge ko.
At kasunod ang pagtitig n'ya sa mata ko.
"Listen, ma'am Inhale! Ex" saad n'ya.
Natataranta s'ya pero... Na gawa n'ya pang gawi yon.
Mga tatlong beses na pag-inhale at exhale.
"Relax, lang. Think something that make you happy" kalmadong sambit n'ya kasunod ng pagtitig ko sa kan'ya.
Mag-isip, ng nagpapasaya, Ano ba?
Biglang nag nagflashback sa isip ko
yung first meet at ang mga ibang pang pangyayaring involve si stel.
Napa-iling ako. Mali, bakit s'ya ang pumasok sa isip ko?!
"Ma'am, may problema po ba?" nakakunot ang noong tanong n'ya.
"A-ah- wa-la" nauutal na sagot ko.
"Eh, bakit po nagpi-pink po yung pisnge mo? At na---" tanong n'ya.
"Wala'to pakipatay yung ilaw ng cellphone nakakasilaw kasi" pagputol ko sa sinasabi n'ya.
"I mean, you flashlight" mahinang sambit ko.
"Ay, sorry po" matipid at may pagtatakang sagot n'ya kasabay ng pagpatay n'ya ng flashlight ng cellphone.
"Am, ma'am, sure kang okay ka lang?" pabulong na sambit n'ya.
"San galing yung sumbrelo mo?" nagtatakang tanong ko.
Alam ko tanong sinagot ko ng isang tanong.
Ayaw ko lang na maungkat pa ang kung ano.
Madrama ang buhay ko.
"Sa kung sinong nagdala po sayo dito" siryosong sagot n'ya.
"Ma'am, meron po bang may galit sayo? Or what?" dagdag n'ya medyo madiin ang pagkakasabi n'ya.
Hindi ko na kikita yung reaksyon n'ya
pero may bahid ng pagtataka ang tono ng boses n'ya.
"Meron, pero wala na" matipid na sagot ko.
"Talaga po?!" pasinghal na tanong n'ya.
Gulat na gulat. Eh di ko nga alam kung bakit na gulat pa s'ya eh dito nga lang sa DREAM HIGH marami na.
"You must have a bodyguard!" malakas na sambit n'ya.
Na tawa ako.
"Bakit ka po tumawa?" tanong n'ya.
Takang-takang... "Wala, na tawa lang ako na
ang isang... Maddie Clarkson, kailangan pa ng bodyguard!?" natatawang sagot ko.
"But, why? mali po ba? Your in danger, so why not?!" tumaas ang boses n'ya ng bahagya di ko alam kung sinandya n'ya ba or di n'ya lang sinasadya na ma-sigawa ako.
"Bakit ka sumisigaw?" mahinang tanong ko,
Nakakapag-taka talaga yan ang nasa isip ko.
"Tama, po ba kasing tumawa ka?---" saad n'ya.
"Na ano?---" nagtatakang tanong ko.
"Tumawa ka kahit siryosong bagay na ang nakataya?" maddin at may inis na saad n'ya.
"Na tawa ako, sa totoo lang nagtatakang talaga ako bakit sobra s'yang mag-alala sa iba pero sa sarili n'ya parang wala lang"
malumanay na sagot ko.
"Look, your do it again" madiin at galit na sagot n'ya.
"Kasi, hindi naman importante ang buhay ko" mahinang sagot ko kasunod ang pagpunas ko sa luha ko.
"Your, wrong if, yan po ang pinaniniwalaan mo" madiin at matipid n'yang sagot.
"Di kita maintindihan" saad ko kasabay ng pagngiti ko.
This, child is really vivid in showing her true feelings, sambit ko pero sa isip ko lang.
"Lahat, ng buhay mahalaga. Mayaman,
may kaya o mahirap man. Kahit sabihing masama o mabuti man, at kahit sino pa man" mahinahon pero ramdam ko ang kung anong lungkot at galit mula sa...
Charlie's POV
Hindi na ko, umimik pagkatapos ng pagbitaw ko sa mga katagang yun.
Totoo naman kasi.
Pero, bakit galit na galit ako? Lalo na yung narinig ko ang mga...wala namang halaga ang buhay ko mahinang sagot n'ya.
"Ma'am maddie, bakit? Bakit ganyan ka?"
pabulong na sambit ko.
Napalingon ako at na patingin sa kan'ya.
Habang wala paring maririnig sa apat na sulok ng elevator. Kasi naman, kung minamalas ka nga na'man na trap na nga.
Na trap pa!
#Doubletrap! Papikit-pikit na ko. Kasabay ng pag--- napatingin ako.
"Ahhhhhhh!" paghikap ko.
Mukhang oras na para matulog.
Kinis-kis ko ang mga mata ko. Gamit ang mga kamay ko.
"Alam, mo stel... Ikaw palang ang nakapag-pakalma sa'kin habang inaatake ako ng sakit ko" mahinang saadni ma'am maddie.
"Sa---" saad ko.
"Salamat, baka patay na ko kung wala ka" siryosong sambit n'ya. Kasabay ng paglingon
n'ya.
"Maliit na bagay" masayang sagot ko.
"Sakit? Ano nga po palang sakit mo?" tanong
ko na nakakunot ang noo.
"Actually, takot ako sa masisikip na lugar
eh" sagot n'ya.
Hindi ko alam pero wala akong naramdamang emosyon nung
bitawan n'ya ang mga...
"Ang lakas mo po pala" mahinang sambit ko.
"Ah? Ano?" tanong n'ya.
"Pano mo nasabi?" nagtatakang tanong n'ya.
"Kasi, po you can face your fear's eh" saad ko kasunod ang paglingon ko at patingin ko sa kan'ya.
"Natawa s'ya. You know that, everyone having a weakness" seryosong sagot n'ya.
"Opo" siryoso at mahinang sagot ko,
Kasabay ng pagtingin ko sa pinto ng elevator.
"What is your weakness?" tanong n'ya.
At nagtama ang mga mata namin.
"Actually, wala" matipid kong sagot.
Kasunod ang pagtapik n'ya sa dalawang pisnge n'ya.
"Siryoso ka!?" gulat na tanong n'ya.
"Of course" matipid at siryoso kong sagot.
"Na tawa s'ya sabay sabing tao ka ba?"
Natatawang tanong n'ya. Kasunod ang pagtawa ko.
"Baka, kaya wala pa...Kasi hindi mo pa naiencounter, Maniwala ka, lahat may kahinaan, at kinakatakutan." siryosong sambit ni ma'am maddie kasunod ang
paghimas n'ya sa ulo ko.
Di ako umimik.
"Baka, magulat ka na lang, ako na pala ang ang kahinaan mo" natatawang saad n'ya.
"Never" matipid na sagot ko kasunod ang pagtawa ko ng malakas.
"Tignan natin" mahinahon sambit n'ya kasabay ng pagtanggal n'ya ng kamay n'ya
sa ulo ko.