"Congratulations, Mrs. Vasquez!" Bati ko ng pabiro kay Bianca.
She was about to get married at my ex's best friend which is si Edward. I don't know why pero siguro lakas na din ng tama niya at hulog na hulog sa imburnal ang gaga.
I'll admit na si Edward was a good guy din. They found peace and comfort at each other. I was just happy for my best friend na nahanap na niya ang 'The One' niya.
Basta kung saan naman masaya si Bianca ay doon ako at palagi ko siyang susuportahan.
"Wala pa nga e, advance ka naman." Giit nito habang naglalagay ako ng contour sa mukha niya.
I really really wanted so bad to make my best friend looks gorgeous since its the day she have been waiting for. I know she's beautiful na pero gusto ko bongga dapat.
Tsk. Dapat lang best friend ko yan e.
Nagpresenta ako na ako mismo ang gagawa ng look niya for this day, Mula sa make-up hanggang sa hairstyle at gown ako lahat. Pati na rin sa pagkuha ng mga abay para sa kasal niya.
Like what we have dealed 12 or 15 years ago? basta I lost count na. Since high school we talked about this thing na and napagkasunduan namin na kami ang magiging bridesmaid sa kasal ng isa't isa.
Nang matapos ko siyang ayusan ay medyo naiiyak pa ako not because malungkot ako na ikakasal ang kaibigan ko but because of happiness. She really looked good at her white gown right now.
Finally.
Mas bumagay pa sa kanya dahil sa hairstyle na binigay ko sa kanya. Her hair braided and formed into a bun, leaving some hair strands at her sides which made her side profile stand out.
"Swerte NATIN kasi ang yaman ng mapapangasawa mo girl. Makikitira ako sa inyo syempre. Pwedeng pwede niyo ako ampunin." I teased her.
Natawa naman ito at binatukan pa ako.
Seeing her like this made me wish na sana araw araw siyang ganito. I was really happy for her at ayon na nga naiyak na naman si gaga.
"Elliese aminin mo nga, sino ba talaga ikakasal sa atin? Ako or ikaw?" She sarcastically said at tinatawanan ako habang ako'y halos sinukin na kakaiyak.
She's even pointing at me while laughing.
Ugh... 'Di na nga siya nagbago. So childish pa rin.
Sabagay pagbibigyan ko muna siya ngayon since kasal niya. Pagtripan niya na ako lahat lahat basta ngayon papalagpasin ko muna.
Humanda ka talaga sa akin, babawi ako.
Binatukan ko siya ng make-up brush at sumenyas na magbibihis lang ng damit.
Damn, I'm still wearing my bathrobe habang inaayusan siya. Nakalimutan ko na sa sobrang excited ko.
I weared black off shoulder satin dress below my knee, sinuot ko din ang gold necklase ko na may initials ko doon and my dior bracelet. Nag-sandals ako na my heels kaunti. I guess mga 2 inch ata or 3.
I just let my hair down and make some retouches para naman hindi ako magmukhang patay.
I just wanted to make myself simple as possible.
Natapos ko nang ayusan ang sarili and I was about to inform Bianca na meron na ang bridal's car. Nagtext na kasi ang driver namin and si tita na andito na daw para ma-pick up kami.
Nilingon ko ang gawi ni Bianca na nakaupo sa kama, I was worried as fuck seeing her na nakatulala ngayon. I don't know why.
Is she nervous? Are she thinking of something na baka mamaya magkaproblema or what?
"Hey..."
Nagising ko siya sa riyalidad ng mapansin niya ang boses ko. She was about to cry na. I saw her tears barely keep up on her eyes.
At ayon na nga hindi pa lumilipas ang isang minuto ay umiiyak na ito. I was about to scold her na baka mawaste lang ang pinaghirapan kong look niya, I remembered may inispray pala ako sa mukha niya to make her make-up waterproof.
Buti nalang talaga, prepared ako.
"Shushh..." I whispred at her na umiiyak sa balikat ko nakayakap sa akin ngayon. I continuosly pat her head to make her ease.
"What if tinakasan niya ako? What if--"
Naputol ang sasabihin nito nang marinig namin si tita sa baba at sinisigaw ang pangalan namin.
Mukhang malalate kami niyan kung ipagpapatuloy pa ni Bianca ito. Well, hindi ko naman na siya masisisi kung natatakot siya.
I just comforted her and tell her na huwag siyang makinig sa mga 'what if's' na yan.
As expected always, overthinking ruins the mood.
Hinintay ko munang tumahan sa kakaiyak itong si Bianca bago kami bumaba.
I cleaned her room muna dahil sa kalat kong ayusan siya habang siya nandoon at lumalamon.
Its her way to ease herself so hinayaan ko na lamang siyang parang batang paslit doon kumakain.
I heared her phone rings at kaagad naman nito sinagot. I guess it's Edward.
Nag-usap lang ang dalawa and I didn't want to eavesdrop on their conversation so I gave them privacy at umalis muna ako.
Sakto naman at nakasalubong ko si tita, Bianca's mom. She asked me about her and ayoko naman mag-alala pa ito sa anak niya kaya naman I just said na okay lang siya.
Yes, typically she's okay na. 'Di ko na lamang binanggit yung about kanina.
I helped her entering the car since ambigat ng gown niya at hirap na hirap siyang maupo roon. I just gave her smile bago siya umalis. And I rode at tita's BMW. Ayoko naman kasing umeksena at makisakay pa sa bridal's car.
What am I? Epal? Hell no way?!
Tahimik lang naman kami ni tita inside the car while she's driving.
Dahil tuloy sa katahimikan na 'to, napaisip ako. What if nandoon si Joshua? How would he react if he saw me? Ano ang awkward lang siguro noon.
Ayoko na muna mag-expect na nandoon ang putanginang ex ko since nabalitaan ko din na he's pursuing his carreer as a lawyer sa New York.
It's pretty imposible na makakapunta pa siya sa kasal ng kaibigan since it's biglaan naman. Ni hindi ko nga nabalitaan na engage pala sila.
Yung bruhang iyon 'di man lang ako binibigyan ng chika. Masyado naging busy sa harot.
We are near at the church na buti na lang at hindi traffic sa bandang intersection. Sakto lang ang dating namin at nagabala ako sa pagaasikaso kung mayroon bang kulang na abay or may mga proxy ba.
Nagumpisa na tumugtog ang piano. I was excited as hell ewan ko kung bakit. Mukhang mas masaya pa nga mukha ko kay Bianca.
I saw a lot of visitors also siguro mga kabusiness partner nila tito. Tita is greeting them kasi. Mukhang late si tito today kasi I heard na may meeting siya with the boards sabi ni tita. But he will attend naman daw.
"Hi! Are you the doctor from St. Luke's Hospital? You're quite familiar kasi.'' Tanong ng lalaking kumalabit sa balikat ko.
Kaagad naman akong napalingon dito and nginitian ito.
"Yes, I am. Why? Is there anything I can help you with?"
Ngumiti ito pabalik and he pointed at his phone's camera. Nagpapicture lamang ito sa akin and I was okay with it. Nasanay naman na ako e.
"Related ka sa ikakasal, doc?"
"Yes, she's my best friend." I replied at pilit na ngumiti ulit.
Abay napakakulit. Napakadami niyang questions sa akin. Reporter siguro ito. Siya siguro yung nagkalat ng article about sa relationship ni Edward with his non-showbiz fiance na si Bianca.
Sabagay kung hindi dahil sa daldalerong reporter na ito ay hindi ko pa malalaman na engage na pala itong si Bianca. Mukhang wala pa ata siyang balak sabihin sa amin nila tita. Kung hindi ko lang nalaman sa iba, I wonder what would be the kinalabasan.
Buti naman umalis kaagad itong nakakiritang reporter. Mukhang may kausap sa gilid.
I knocked at the bridal's car window and gave Bianca a chocolate. Gutom na naman daw kasi siya according sa pagkakatext ng bruha sa akin.
Duda nga ako baka mamaya ay naglilihi na pala ang kaibigan ko 'di ko man lang alam.
Her craving these weeks ay iba. Napakarami din kung kumain ito.
Basta hindi ko na lang tatanungin, I'll just wait for the right time na sabihin niya mismo sa akin. I don't want to brag her about anything. Basta ang mahalaga kasama niya ang lalaking magiging ama ng anak nila.
Inirpan ko ito pagkaabot ko sa kanya ng chocolate at pabirong hinampas ako ng bulaklak.
"Gago?! Mapupurdoy pa muna ata yang bulaklak mo bago ka pa makapaglakad sa aisle." Pabiro akong umastang parang susuntukin ito.
Kaagad naman napatingin ang driver nila sa amin. I forgot his name though pero ngumiti lang ito sa amin awkwardly.
Nahiya pa tuloy ako kaya naman sumenyas ako sa kanya na pupunta muna ako sa loob ng church.
She immediately pigil me and grabbed my wrist. Tinaasan ko ito ng kilay at hinintay ang balak nitong sabihin.
"Halla! OMG! 'Wag ka papasok sa simbahan bes, dito palang kasi sunog na sunog na kaluluwa mo." She said at umastang naiiyak kunwari.
Binatukan ko siya gamit ang hawak kong invitations na nakolekta from the visitors na dumadating.
"Magtira ka naman kase boba, kaya ka iniiwan e!" Pasigaw na sambit nito habang naglalakad ako papunta kay tita. My face immediately turned at her to gaze.
Napakarami ng napatingin doon at nakarinig. Nakakahiya tuloy. Pilit ko nalang siyang nginitian habang nagtitimpi.
"Foul!"
Sa susunod ka lang sa 'kin a.
"Ilag ka kasi." Patawang sabi nito. I raised 'Fuck you sign' habang sinasara na niya ang window ng car.
Bwisit talaga 'yon. Walang magawa sa buhay.
The ceremony was about to start and I saw a familiar black mercedes approaching at church. I'm pretty sure na si tito iyon buti nalang and he's in time pa.
Kaya naman pumasok na ako sa loob. I didn't give some ano pa, si tita na bahala kay tito. And she's talking at her daughter naman I'm pretty sure mabilis lang maspot ni tito nasaan ang mag-ina niya.
The piano started to sound more gracefully as Bianca walks down the aisle. She is pretty get more emotional na naman. Naglalakad lang naiiyak pa.
Wala naman nakakaiyak doon e. Hindi ko rin minsan maintindihan ang mga bride sa kasal. Palagi nalang naiiyak kapag naglalakad na sila. Iba siguro ang feeling pero para sa akin ang corny. Duh.
Siguro kung katabi ko lang si Bianca ay nasabunutan ko na siya. Ang OA kasi.
Isa din itong si Edward, medyo naiiyak din. What the fuck is happening in this fucking world.
The heck?!
I heared Kayle's laugh at his side at pabirong sinisiko ang kaibigan. Wala ako ibang nagawa kung hindi matawa sa dalawang kupal na ito.
I noticed Kayle's teasing gaze at me. Inirapan ko lang din ito at hindi na pinansin.
They exchange wedding vows.
"I now pronounce you as husband and wife. You may now kiss the bride." The father said.
Nagkantiyawan na ang ibang kaibigan ni Edward. Talaga lang at dinala pa niya ang buong tropa niyang galing sa mental ospital. Ako pa tuloy ang nahiya sa kanila.
Ako na ang nag-adjust.
Some clapped their hands and yung iba naman ay nauna na sa reception.
Nagkamayan na lamang sila tita and ang mga magulang ni Edward. I congratulated them and teasing Bianca about her surname.
Nag-pictorial lang kami saglit sa church and proceeded na sa reception.
Can't believe na yung ibang umattend ng wedding ay reception lang ang puntirya. The freak.
Ako na ang nag-drive ng BMW ni tita papuntang reception since sasabay nalang daw siya kay tito sa mercedes. And she just gave me the keys.
Medyo babagalan ko niyan ang pag-drive since hindi ko ito sasakyan. I am rough pagdating sa driving. Ilang beses na ako nakabangga ng kotse at nauubos doon sahod ko lalo na sa pagbabayad ng mga nasira ko.
Kabado akong sumakay sa driver's seat and I noticed Kayle getting in.
Nakakainis nga naman ngayon pa talaga? Wrong timing ka bro.
Tuwang tuwa pa kung makaupo sa shotgun seat kala mo bata.
"Tara na. Pakibilisan baka maubusan ako ng shanghai." He tapped my seat.
Inayos pa nito ang upo at naglagay na ng seatbelt.
"Goddess, so inuutusan mo 'ko?" I raised my brows at him at umastang galit pero natatawa talaga ako sa inaakto nito ngayon.
I just bit my inside cheeks to refrain myself from smilling.
Kahit kailan talaga never siya nagkaroon ng hiya.
But hindi ako makapaniwala because siya mismo ang lumalapit kay kamatayan.
I started the car's engine and nagdrive na papuntang reception. Binilisan ko ang pag-drive like what he said, speed exceeding to 180 kph. Sakto walang traffic ngayon.
"P-putangina ka... gago may g-galit ka ba sa 'kin?" He said with a trembling voice at napakaipit ba sa seatbelt nito.
Sa sobrang nerbyos nito ay mukhang napadasal pa sa mga santo ang gago.
Ayaw niya yon? Sinusunod ko lang naman gusto niya. Hindi ko nalang alam kung mauubusan pa siya ng shanghai sa lagay na 'to.
Kung madidisgrasya man kami, libre naman na siya sa opera and hospital bills. Duh.
I'm a fucking surgeon, remember?
Tapos mas nauna pa pala ako nategi sa kanya. Peace.
Nice.
I always overtake every vehicle na nakaharang sa way namin. I increased the speed exceeding from 180 to 200.
"Ayan binagalan ko na para sayo, nakakahiya naman." I playfully said while holding the steering wheel with my one hand.
"Anak ng pating!" Sigaw nito habang nakaupo at napapapikit na lamang sa takot.
Mabilis kaming nakarating sa reception. I think it only takes us 8 mins. para makarating.
He felt relieved ng makarating na kami kaagad. Naghahanap ako ng parking lot. Andami kasing bisita parang inimbita ata nila buong barrangay.
I parked tita's BMW sa 3rd floor. Dito lang kasi mukhang konti ang nagpark.
As soon as I stopped the car, Kayle immediately unbuckled his seatbelt at kaagad lumabas ng car he didn't even said something.
Pagkababa ko ay hinintay niya ako doon sa elevator and he tapped it nang mahalata ang presensya ko. I heard he let a heavy sigh out.
I can't pretend and keep up this attitude of me anymore. Natawa ako sa itsura niya ngayon. Mukhang namuti pa siya.
Hindi ko na napigilang pagtripan si Kayle hanggang sa makapunta kami sa venue.
"Ikaw ah, naging doctor kalang ganyan ka na." He dramatically said na para bang luging lugi siya at walan sahod.
"Ikaw ah, naging pasiyente lang sa mental ospital ganyan ka na." I teased him at hinampas pa ng sling bag ko.
OA lang siya masyado as if naman hindi sila ganoon magdrive nila Edward.
I was about to enter the venue when Kayle wave at one of the guy standing at the corner.
Lumaki ang mata ko sa gulat and my mouth formed into 'o' when I saw Joshua looking formal and professional at the same time.
I just acted like I didn't saw him at dirediretso akong pumasok sa loob.
All I heared from them is yung hiyaw ni Kayle na napakalakas. Akala mo kung megaphone ang bibig.
I didn't bothered myself to look back pa. He actually really looked formal wearing a black suit with his rolex watch. Inayos din niya ang buhok niya at mukha siyang matino.
Iba parang hindi ako iniwan. But I can't still afford to talk and look at him like a normal friends. We agreed na after our break up na magiging magkaibigan pa rin kami but I still can't.
Looking at him makes me remind and flashbacks at my memory kung paano ako naghirap. Paano niya ako iniwan ng mag-isa sa panahon na siya mismo ang kailangan ko.
He left.
He never listened to me. Sarili lang niya iniisip niya. I still questioned myself hanggang ngayon kung saan ba ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali.
I know I was never be enough for him kaya hindi niya ako nagawang piliin. Matagal ko nang sinabihan ang sarili ko na dapat tanggap ko na, na dapat okay na sa akin.
It was almost us.
Seeing him happy and laugh right now makes me sick. He acts like nothing happened between us. Well, iyon naman ang dapat.
I see, so siya nakamove on na samantalang ako nandito nakakulong sa past. Mayroon pa din kasing kumikirot sa dibdib ko.
Why? Bakit malungkot ako? Hindi ba dapat maging masaya nalang ako para sa kanya?
Bakit ba Elliese? Bakit parang ang hirap tanggapin para sayo na hanggang doon nalang talaga. Bakit sa tuwing maririnig ko ang pangalan niya ay parang maaalala ko na naman iyon.
Sa tuwing nakikita ko siya nasasaktan pa din ako.
Apektado pa din ako...
Kahit na sa maikling panahon na nakasama kita. Sana nagawa kong patigilin ang oras bago tayo nasaktan at napagod sa isa't isa.
If only I could say how much I love you for the last time...
It was always the almost and not the perfect.
I loved you.
"Are you okay my girl?" I didn't even realized that Kenji was already beside me.
[End Of Chapter]