"Tsk! Nakakainis talaga!" frustrated na wika ni Yanni.
Kanina pa siyang ganiyan. Hindi daw kasi siya pinayagan ni Tita dahil akala iinom na naman siya. Ayaw kasi ni Tita ng ganoon, gusto niya kapag may special occasions na lang tumikim ng alak si Yanni.
"Hindi ka daw kasi mukhang mapapagkatiwalian," natatawa kong saad. Nagdadabog pa din siya habang gumagawa ng assignment namin. Nasa kaniya 'yong notebook ko.
"Nakakainis pa din! Hindi ko tuloy sila narinig na kumanta. Argh! Nakakainis naman kasi si Mama, hindi naman talaga ako iinom e," saad niya habang madiin na nagsusulat sa notebook niya. Napailing na lang ako. Hindi na ako magtataka kung mamaya may punit na siyang page diyan.
"Ingatan mo notebook ko. Bago ko matapos kagabi 'yan. Hindi ka na makakagaya kapag nangyari 'yon," banta ko sa kaniya. Mabilis naman siyang kumalma at ngumiti sa akin.
"Huwag naman, Astra," paawa niyang wika.
"Bilisan mo na lang," irap ko sa kaniya. Malapit na din kasi mag-time. First period namin ang assignment na 'yan.
"Hi Astra!" napa-angat naman ako ng tingin dahil doon. There lies the Fifth Avenue.
"Oh, hi! Good morning," balik kong bati sa kanila.
"Kakausapin ka daw ni Rash, Astra," wika ni Jax na tinulak pa papalapit si Rash sa pwesto ko. Nasa tabi kasi ako ng bintana kaya madali ko lang silang nakakausap.
"Okay, dito na ba or lalabas pa ako?"
"Labas ka, Astra. Para mas malapit," malakas na tawang saad ni Creon. Sinamaan naman siya nang tingin ni Rash at lumayo sa bintana. May times talaga na sila lang ang nagkakaintindihan.
"Labas lang ako," paalam ko kay Yanni na busy pa din sa pagkopya ng assignment.
"Hmm," tango niyang wika. Hindi na siya nag-abalang tumingin pa. Mukhang sineryoso na niya ang pangongopya. Tsk.
"So?" panimula ko nang makalabas ako ng room namin.
"About sa offer," saad ni Rash. "Napag-usapan na namin... at payag namin kami sa mga terms na sinabi mo kahapon. We'll start right away."
"That's... good. Thank you. Maraming salamat sa inyo," ngiti kong saad. Akala ko hindi na sila papayag.
"Wala 'yon, Astra. Basta ba jowain mo daw isa sa amin, kakanta kami kahit walang bayad," natatawang saad ni Creon na nakatingin kay Rash.
"Huh? Puro ka talaga kalokohan, Creon," natatawa kong wika. I mentally slapped myself dahil noong sinabi ni Creon 'yon si Rash agad ang unang pumasok sa utak ko. Girl, naloloka ka na ata.
"Pasok na, Astra. Tama na ang chika kasama ang boyfriend," gulat naman akong napalingon ng marinig ang boses ni Sir. What the- pinagsasabi ni Sir.
"Lol, Sir. Hindi ko po siya boyfriend," natatawa kong saad. Umiling lang si Sir at sumenyas na pumasok na ako.
"I need to go. Thank you talaga," I smiled for the last time. Tumalikod na ako at pumasok na sa loob. The time that I decided to look at him, wala na siya doon. Mukhang pumasok na din siya.
"Okay. Good morning class," bati niya nang makitang kumpleto na kami.
"Good morning Sir," hyper nilang bati - tuwing umaga lang naman sila ganiyan at saka english time. Ewan ko ba, pero iba ang hatak ng english sa amin, strict kasi ang english teacher namin.
Nagcheck lang kami ng assignment at nagdiscuss nang panibagong topic si Sir. Typical day, kung hindi pa-seatwork bagong topic o kaya naman quiz.
"Ang boring," buntong hininga ni Yanni habang nagdidiscuss si Ma'am about gas laws. Siniko ko naman siya, baka kasi marinig ni Ma'am. Paniguradong sermon ang abot niya.
"Kasi naman. Kakatapos lang natin sa topic na 'yan noong isang araw. Inulit na naman niya, matanda na talaga si Ma'am," natatawang saad niya habang nag-do-drawing ng kung ano-ano imbes na kopyahin na lang ang mga sinusulat ni Ma'am.
Si Ma'am kasi 'yong teacher na sa discussion kumukuha ng quiz hindi sa book, kaya may mga tanong na hindi mo talaga marereview kung hindi ka nakinig sa kaniya.
"Oh, shut up, marinig ka."
Nag-unat naman ako ng matapos ang klase. Sumakit lang ang kamay ko kakakopya ng lesson. 'Yong iba hindi naman daw talaga dapat aaralin namin, inaadvance lang ni Ma'am. Ewan ko ba sa mga ganoon teacher, minsan nakakastress din kapag bigla silang mag-a-advance, pero sabagay gets ko naman sila dahil nag-iba ang aral ngayon dahil sa K-12. May mga topic kami na hindi na-di-discuss dahil sa kapos sa time.
Kadalasan pang hindi masasama 'yong mahihirap talaga. Noon nga tinanong kami ni Ma'am kung bakit hindi namin alam 'yong tungkol doon sa topic na dapat ay nadiscuss namin noong laat year. It's either kinapos kami sa time last year o kaya naman hindi talaga binalik na i-discuss.
"Astra!" napalingon naman ako sa bintana dahil sa narinig. Ngumiti naman ako nang makitang si Creon pala 'yon.
"Hi! May kailangan ka?" nagatataka kong tanong. He looks like he's about to tell me something na hindi niya maipaliwanag. Base kasi sa facial expression mukha siyang constipated, actually.
"May pinabibigay si Rash," mabilis niyang saad. Kumunot naman ang noo ko dahil sa sinabi niya. Ano namang ibibigay niya?
"What is it? Abot mo na lang," saad ko. Tinuro naman niya ang pinto. Napatango naman ako - nga naman, Astra. Hindi kasya.
Tumayo na ako at lumapit sa pinto. Nakakapagtaka lang dahil bakit hindi mismong si Rash ang magbigay. Ganoon na ba kahirap mag-abot ng kung anuman ngayon?
Kinuha ko naman ang inabot niyang tupperware at binuksan. Muntik na akong maglaway ng makitang carbonara ang laman noon. At ang dami pang ham. I mentally drooled at the sight of the food.
"Paano niya nalaman na fav ko 'to? Hala, thank you!" tumaas nang kaunti ang boses ko sa galak. Hindi ko na kailangang makipagsiksikan sa canteen nito. "Pero bakit hindi pa siya mismo ang magbigay?"
"Ah, 'yon ba. Busy kasi si Rash ngayon. Malapit na kasi 'yong sasalihan naming contest. Kailangan namin ng time para magpractice, kaya nakikipag-usap si Rash ngayon sa principal," paliwanag niya.
"Oh? God bless sa inyo," gulat kong saad. Tumango naman siya ngumiti. "Hindi ba makakaabala ang gig niyo sa Argos?"
Bigla kong naalala, kailangan nila ng pahinga, pero dahil sa gig sa Argos mukhang hindi nila magagawa 'yon.
"Nako, wala 'yon. Gagawin lahat ni Rash, maayos lang ang sched niya at makakanta pa rin sa Argos. Lakas nang tama ng isang 'yon e," natatawang saad niya. Kunot-noong nakatingin lang ako sa kaniya.
"Malakas ang tama?" tanong ko.
"Oo haha. Iba ang tama ng isang 'yon. Iba magmahal ang isang Verilla, Astra. Panghabangbuhay na 'yon," seryoso niyang wika. Nagtatakang man ay napatango na lang ako sa sinabi niya.
How can he say that? Parang ang imposible naman ata nang panghabangbuhay. Can a man this age love like that. Sobrang lalim. Napakatinding commitment.