Lian's POV
"Lian Hernandez" saad ng may ari ng paupahan, si miss Susa.
"Yes!, sagot ko" kasabay ng pag-lingon ko.
"Kailangan wala ka'na dito, sa lunes!" madiing
sambit n'ya.
"P-po!, bakit po!? Eh nakakabayad naman po ako sa upa dito sa---"
Di ko na natuloy ang sinasabi ko.
"Basta, may bago nang-uupa" galit at madiin na saad ni miss susa.
"Kasunod ang pag-talikod nito at naglakad na palabas ng kwarto."
Agad akong humiga sa kama.
San na ko pupunta nito!?
Harap sa kanan... harap sa kaliwa, yakap sa unan. Kasunod ang pag-talukbong ng kumot.
Tama!, tatawagan ko si kira, Kira, is my bestfriend. Kira sagutin mo tawag ko text ko kay kira, ngayon pa talaga n'ya di sinasagot kung kilan kailangan ko s'ya.
Humihikab... Ring tunog ng cellphone ko
pag-kuha ko sa cellphone ko.
"Bakit ka tumatawag? Ah bruha?!" malakas na saad nito.
"Baliw talaga s'ya, basta importante!" sagot ko.
FASTFORWARD
KIRA ON THE PHONE
"Kaloka ka te! Di nga pwede dito sa'min may mga kontrabida" pangangatwiran nito.
"Ayy te, may alam ka ba mauupahan?"
tanong ko.
"Ay... Sakto meron te" malakas na sagot ni kira.
"Grabe ka te masisira tenga ko sa lakas ng boses mo!" angal ko.
"Ay sorry naman na excited lang" mahinhin na saad n'ya.
"At bakit ka naman na excited ah te!?" nagtatakang tanong ko.
'Wala" sagot n'ya.
Halata sa boses n'ya na masaya s'ya.
"Nako te baka kung anong meron dun sa paupahan na---"
"Wala, mababait ang tao dun" pag-putol n'ya sa sinasabi ko.
"Siguraduhin mo lang te ah, malalagot ka sa'kin!" sagot ko na may bahid ng pagbabanta ngunit pabiro lang.
"Ako pa ba?, best friend kita remember!
Bestfriend ko ipapahamak ko!?" sambit n'ya kasunod ang pag-tawa n'ya.
Mangkukulam na tawa, biro lang.
"May point ka, at tyaka kilan man ay di
pa naman ako napahamak dahil sayo" kampanteng sagot ko.
"Basta sasamahan mo ko ah" dag-dag ko.
"Oo, akong bahala sayo" sagot n'ya.
"Sige na, ibaba ko na" madiing saad n'ya.
Nagmamadali pa ang loka.
"Bukas puntahan na lang natin yun para ma-check mo kung ok sayo" dag-dag n'ya.
Bago n'ya tuluyang ibaba ang telepono.
KINABUKASAN
Bumangon agad ako, at naligo, mamaya na lang ako kakain kailangan ko muna ma-check yung paupahan.
Nakabihis na ko, at ilang saglit pa nasa labas na ko ng apartment ni miss susa. Kanina ko pa tinatawagan si kira pero di ko matawagan.
Kira, sumagot ka! Wag mong sabihin tulog
ka pa hanggang ngayon!? Asar!, kasunod ng patingin ko sa kaliwa at kananang bahagi ng kalsada.
Walang sasakya kaya naglakad na ko papunta sa kabilang bahagi ng kalsada,
tunong ng cellphone ko.
Patingin ko, sa wakas. "Oh kanina pa---"
"Sorry lian di ako makakapunta may emergency" mahinang saad ni kira.
Na s'ya ring nagputol sa sinasabi ko.
Malalim na pag-hinga kasunod ang pag-iyak n'ya.
"Bakit!? May prolema ba!?" tanong ko bahagyang napataas ang boses ko dahil sa pag-aalala.
"Pupuntahan kita, nasa bahay ka ba?"
dag-dag ko.

"Wag na kaya ko na'to malaki na'ko" sagot n'ya na pilit pinipigil ang paghigbi.
"Text ko na lang sayo yung adress nung paupahan" dag-dag n'ya.
"Sige te salamat ah, see you later!" sagot ko kasunod ang pag-baba n'ya sa tawag.
Nag-patuloy ako sa pag-lalakad. Ring!
tunong ng cellphone, message from kira
"Malaya street, Number 15" Malapit lang pala, buti naman at nang di na mamasahe pa. Isa, dalawa, tatlo.
Tama ito na nga yun! masayang saad ko sa sarili ko.
Nag- patuloy na ko sa pag-lakad, maliit na eskinita ang pinasukan ko. Nang-makarating ako sa harap ng gate ng isang gusali.
Na may tatlong palabag na mukhang pinag so'shootingan ng horror, movie ang peg. Ding dong!, tunong ng door bell.
Tumingin ako sa paligid walang katao-tao at tahimik, maganda to tago na tahimik pa at mukhang konti lang ang tao.
Paglingon ko sa harap ng gate may babaeng bumungan sa'kin.
"Anong kailangan!" tanong n'ya habang nakataas ang kanang kilay.
"May bakante pa po ba?" tanong ko.
Natawa yung babae, sa isip ko bakit s'ya
tumatawa eh tinatanong ko lang naman kung---
"Miss mali ka ata ng na pag-tanungan" natatawang saad n'ya. Kasunod ang pagtingin n'ya sa'kin mula ulo hanggang
paa atkasunod ang pag-tawa n'ya uli at ngayon mas malakas na.
Sa isip ko, tahimik nga may baliw namang
na katira dito napakamot ako sa ulo.
"Ya! Anong meron!?" sigaw ng kung sino mula sa lood ng gusali.
"Sir may nagtatanong lang po na liligaw po ata" natatawang sagot ng babae.
"Ah, ganon ba. Sige pababa na ko" sagot ng lalaki.
Parang pamiryal yung boses, pero hindi! Hindi, malabo yun.
"Ano ate, may bakante pa po ba?" tanong ko.
"Bakanteng ano?" tanong ng---
"Ace!" gulat at malakas singhal ko at nanlaki ang mga mata ko.
"Lian!" gulat at malakas na singhal ni ace.
"Magkakilala kayo sir?" tanong nung babae.
"Anong ginagawa mo dito!?" sabay na sambit namin.
Habang na ka-tingin parin yung babae samin.
"So magkakilala nga po kayo sir?" sambit nito
habang nagkakamot ng ulo.
"Ikaw anong ginagawa mo dito?!" nagtatakang tanong ni ace.
"Ikaw ang dapat tanong ko n'yan, kasi ako na'ndito para mangupahan" sagot ko.
"Ah! siryoso ka!?" natatawang tanong n'ya.
"Bakit ka tumatawa?, may nakakatawa ba?"
nagtatakang tanong ko. Kasunod ang paghampas ko sa gate ng gusali gamit ang palad ko.
"Teka, galit ka agad kalma nagtatanog lang ako kasi di naman paupahan ang bahay ko"
madiing sambit ni Ace sabay tingin sakin.
"B-Bahay mo?!" gulat at nagtatakang tanong ko.
"Oo, bahay ko" maangas na sagot n'ya.
OMG! si Kira talaga sabi ko na ipapahamak n'ya lang ako, nakakahiya to grabe!
"Di ka pa'rin talaga nag-babago" sambit ni ace sabay ngiti.
"Ah, anong pinagsasabi mo!?" tanong ko.
"Na mumula ka'na, sa---"
"Aalis na ko" pagputol ko sa sinasabi n'ya.
Naka-yuko ako pero alam kong tawang-tawa sila sa'kin.
Tumalikod na ko, nagbiglang hawakan ni ace ang braso ko.
At na palingon ako.
"Dito ka na--- " saad n'ya.
"Wag na, ok lang ako, kaya ko ang sarili ko"
madiing sagot ko.
"Na kaya ko nga ng wala ka diba" dagdag ko.
"Pero mukhang---" saad n'ya.
"Pag sinabi kong kaya ko kaya ko!" pasigaw na pagputol ko sa sinasabi n'ya.
"Sige kung ayaw mo wag mo!" sigaw n'ya.
Habang ako naglalakad na palayo dala ang mga gamit ko na nasa malita.