"Isa kilo ng asukal, dalawang magic sarap, tatlong itlog, aray!" 
I bumped into something. Naglalakad kasi ako patungo sa tindahan namin para bilhin ang lahat ng inuutos ni Mama. 
I scratched my head as if it's itchy pero ang totoo ay masakit talaga dahil bumangga ako sa isang poste. I heard a laughed not far from my place. Liningon ko ito na naka kunot ang noo. My face instantly fell when I saw who it was. 
"Stop daydreaming, Carol." Isang lalaki na nakaputing sando at itim na short ang nagsabi noon.He was near the small store.
He's Rhaiden Cleo Delavin. Kapitbahay namin at isa sa mga siraulo samin. Laging tambay sa tindahan. Kahit maputi at makinis ay laging babad sa araw. His built was not that big, but his body looks good on him. Malinis ang paa at maganda ang pagkakagupit ng buhok. Ang alam ko ay ginaya niya ang isa sa mga gupit ng koreano. Singkit din ang mata at may maliit na dimple. 
My shocked face went in like a dagger. I glared at him while walking towards him. Tinaas ko ang kilay ko. Siya naman ay nakangisi habang may hawak na coke at nakabukas na piatos. 
"Ako ba kausap mo?" maarte kong tanong sa kan'ya. 
Ginaya niya ang postura ko. "Bakit may iba ka pa bang nakikita?" he tried to act like mean girl. 
I hissed. Inirapan ko siya at bahagyang binangga ang braso niya. I heard his soft 'awe' but I can see his smirk. 
"Pabili po, isang kilo po ng asukal, dalawang magic sarap, at tatlong itlog, pasama na rin po ng isang bread cramps." Ani ko  sa tindera. Kasing edad ko lang ito. Hindi ako nito unang pinansin dahil sobra siyang abala sa pagce-cellphone. Nairita naman ako, "Pabili nga po---" 
"Teka sandali lang naman!" balik ng tindera sa akin. 
Umawang naman ang labi ko sa naging asta niya. "Excuse me, nagagalit ka ba?" hindi ko napigilang tanong. My voice is calm but serious. Ganito lagi ang nangyayari sa tuwing bibili ako rito. Pero kapag iba naman ang bumibili ay hindi naman siya ganinyan. 
Sa gilid ng mata ko nakita ko ay nakita kong umayos nang tayo si Rheiden. But he was just chill while chewing his food. 
Binalik ako ang atensyon sa babaeng tindera na suplada. Naka krus na ang mga braso nito, "Hindi ka kasi makapag hintay, hindi naman ganoon karami ang bibilhin mo," masungit niyang sabi. "Ano bang sa iyo?" Medyo inis niyang tanong. 
Agad na kumunot ang noo ko at bahagyang nainis sa kan'yang tinuran. Ang kapal naman nito. Eh, halos kami lang nga ata ang bumibili sa bulok na tindahan niya. Hindi na ako sumagot pa sa kan'ya dahil baka mas lalo lang ako mainis at sunugin ang makapal niyang kilay dahil sa mongol na lapis na ginamit niya rito. 
I told her what I want to buy. Nakita kong nagdadamog pa siya sa pagkuha pero hinayaan ko na lang. Hindi naman na ganoong katagal ang pagkuha niya sa mga binili ko. Agad kong binigay ang bayad at hindi pa hinantay ang sukli. I said a small, "Thank you." Kahit napakasama niya ay may galang naman ako. 
"Uy teka! Sabay na tayo!" Habol sakin ni Rhei ng umamba na akong aalis. 
Pagod ko siyang tinignan, "Layuan mo nga ako, pwede ba?" ani ko at nagsimula ng malakad palayo sa kan'ya pero ang lalaki ay hindi na tinag at sumunod pa sa likuran ko. 
"Ang sungit mo naman! Kaya ka may wrinkles dahil sa kasungitan mo," ani nito kaya kahit naglalakad ay sinamaan ko siya nang tingin. Nakita kong susubo sana siya ng kinakain niya nang makita niya ako. Inalis niya ang kamay na may piatos sa kan'yang bibig at bahagya rin akong tinignan. "Alam mo alam ko na kung bakit mainit," he said it while nodding his head. "Kasama ko si Anger, eh." He said and immediately run for his life. 
My breath becames heavy as I released an oxygen. "I hate you!" sigaw ko sa papalayong bulto ng katawan niya. 
Pagdating sa bahay ay hindi mapinta ang mukha ko. Dagdag mo pa ang init sa labas dahil sa init ng panahon. 
"Huy, bakit ang sama nang tingin mo?" Salubong sa akin ni Mama sa may gate. 
Naglalaba kasi siya at nagsasampay ng damit. Kunot ang noo naman ako na pumadyak papasok ng bahay. "Wala po." Ani ko at dire-diretsong pumasok ng kusina. 
Binaba ko roon ang mga binili ko at agad na tumungo sa sala at binuksan ang electric fan. Umupo ako sa sahig at agad na pinakalma ang sarili. Napakainit ng panahon at maraming bwisit sa paligid. Baka magkaroon ako ng heatstroke. 
Naramdaman kong dumaan si Mama sa gilid ko. Hinayaan ko lang siya at pinagpatuloy ang ginagawa. My eyes is closed while thinking all the wonders of the world. It's so relaxing whenever I got the chance to meditate and have my own world by just closing my eyes. I was in the middle of relaxing and meditating when I heard a loud noise from the outside, it was coming from our backyard and it was the cluck of the chicken. Agad na dumilat ang mata ko dahil doon. 
Tumayo ako at naglakad patungo sa kusina para matignan kung bakit may manok. Nakita ko pa nga si Mama na nakatingin sa akin. 
"Nako! May bago 'atang alaga na manok si Den-den," natatawang tugon nito habang naghihiwa ng mga rekados para sa ulam namin ngayong tanghali. 
Si Rheiden na naman! Nakalimutan kong kapitbahay ko pala ang lalaki na iyon. Kaya pala araw-araw kong nararanasan ang lugar ng mga Hathorian dahil nandito lang malapit sa amin ang hari nila. I almost groan in annoyance. 
"What? Hindi ba niya alam na bawal mag alaga ng manok  sa bahay?" nagsisimula ng mainis. 
Tinignan naman ako ni Mama, "Nako! Carol, wala naman sinabi na bawal iyon," aniya na para bang okay lang sa kan'ya. 
Kumunot ang noo ko. "Ma! Alam mo bang maiistorbo tayo niyan tuwing umaga?" I asked her. 
Tumawa naman ang nanay ko, "Anak, okay lang iyan. Mabuti nga 'yan at maaga ka nang magigising." 
That made me totally groaned. Oo nga pala, paborito niya ang Rheiden na iyon dahil inaanak niya. Inis na lang tuloy akong umalis sa kusina at dumiretso sa kwarto upang magpalamig at makalayo sa bahay ng Hathor.