"Nandito na tayo, Shadow." narinig kong saad ni Blaze habang bahagyang niyuyugyog ako.
Dahan-dahan na iminulat ko ang mga mata ko. Hindi ko namalayan na nakaidlip na pala ako sa tagal ng traffic. Pero, mabuti na rin siguro yon, dahil kung hindi, sigurado akong hahanap lang ng tyempo si Blaze para muling buksan ang usapan tungkol sa mga magulang namin. Bagay na ayaw ko talagang pagusapan.
Bukod sa nakakaramdam ako ng inis at tampo, ayokong umabot sa puntong magagalit na rin ako pati sa mga kapatid ko. Ayokong magalit sa kanila sa pagbabagong ipinakita nila mula ng makauwi na ako. Ayokong mangyari yon.
"Well, it's still not yet confirmed but the rise of fake news and deep fakes on the internet is massive as the years go by. Recently, a senator were missing but after almost a month, he appeared in front of national television unscathed and that raised a question to the people. Is he the same senator we know? Or a perfectly cloned-"
Mabilis na pinatay ni Blaze ang radyo sa kotse niya ng makita niyang tuluyan nang nakamulat ang mga mata ko. Kita pa ang kaba at pawis sa kanyang mukha na animo ay may itinatago habang nakatitig sa mukha ko. Medyo malaki pa ang pagkakadilat ng mga mata niyang parang inaamin na ang iniisip ko.
Ano bang kinakatakot niya? Samantalang, isang weird na balita lang naman ang narinig ko. Anong dapat niyang ipagkaba ng ganito?
Ang weird din minsan ni Blaze, sa totoo lang.
"Baka naman masaksak na ko ng mga mata mo ha. Kung makatitig ka," mahinahong saad ko sa kanya habang tuluyan nang idinilat ang aking mga mata at inayos ang aking pagkakaupo. "Konti na lang, mabubutas na ang katawan ko, Blaze."
Nagitla pa siya ng konti, napalunok at bumuntong hininga at saka pilit na ngumiti sa akin habang marahan na pinupunasan ang pawis niya. Pawis na pawis siya samantalang airconditioned naman ang kotse niya.
Ano bang nangyayari dito? Ang weird niya talaga ngayon.
Agad na ibinaling ko na lang ang mga mata ko sa labas ng bintana ng kotse niya, 'Margox University', basa ko sa karatulang nakalagay sa arko. Nandito na pala kami. Agad na kinuha ko ang bag na siyang nasa may paanan ko at inayos ito. Ayoko nang magtanong kay Blaze at panigurado namang hindi niya rin ako sasagutin.
"Una na ko, Blaze. Salamat sa paghatid," saad ko at lalabas na sana pero agad na pinigilan ako ni Blaze.
"Shadow.. " mahinahong banggit niya sa pangalan ko. May bahid ng kung ano ang boses niya. Para siyang isang batang magpapaliwanag sa nanay niya. Ano ba talaga 'to?
Nilingon ko siya at isinarado ang nakabukas nang pinto. "Bakit?" saad ko.
Tinitigan ako ni Blaze, bumuntong hininga at ngumiti sa akin. Marahan niyang hinawakan ang pulsuhan ko. "I'm sorry. I'm really sorry," malungkot na saad nito. Para bang may nagawa siyang napakalaking kasalan sa akin kahit na halos siya lang ang may pake sa akin sa loob ng bahay.
Ano bang nangyayari dito? Mukhang he woke up at the wrong side of the bed at kung ano ano ang sinasabi niya. May mali siguro sa kinain nilang almusal at nagkaganito ang isang ito.
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. "Sorry? Para saan Blaze?" sagot ko sa kanya.
Agad na lumamlam ang mga mata niya. Hindi awa ang nakikita ko sa mga mata niya ngayon, kung hindi guilt. Ramdam na ramdam ko ang guilt sa mga mata niya na hindi ko alam kung saan nagmumula.
"F-For our parents," he paused and shifted his eyes to one side, "and... for the other things. I'm really sorry Shadow."
May kakaiba sa mahabang paghinto niya. Other things? Ano na naman yan Blaze? Gaano karami bang 'other things' ang sinasabi mo at kailangan na maging ganito ang itsura mo ngayon?
Nagulat ako sa sinabi niya pero agad din naman akong nakabawi at ngumiti.
"Hin-"
"No Shadow. I know what you're going through," mabilis na sabi niya bago ko pa maituloy ang sasabihin ko. "Sa totoo lang, minsan naiinis na rin ako. Hindi ko gusto kung ano ang nangyayari sa inyo, I mean between you and our parents. Ayaw ko na nararamdaman mo na parang iba ka samin, na parang hindi ka miyembro ng pamilya," sabi niya habang ang mga mata niya ay diretsong nakatingin sa labas. "It's just that.. I can't do anything about it... I should not." pabulong niya pang dugtong.
Huh? Ano bang pinagsasasabi ng isang ito at parang may tama na yata sa ulo ito.
'Ito lang ang paraan para makabalik ka'
Hindi ko na naintindihan ang huling sinabi niya dahil halos ibulong na lang niya ito sa kanyang sarili.
"Ano?" tanong ko sa kanya.
Napatingin siya sa akin at parang medyo bumalik siya sa kanyang sarili. Ngumiti siya at umiling. "No, nothing. Just.. I'm really sorry Shadow. If I'm not the ideal brother who can protect you." sabi niya.
I felt my heart clenched.
Sa totoo lang, natutuwa ang puso ko sa hindi ko malamang dahilan. Ang weird. It doesn't feel like a brother being concerned or sweet to a younger sister. It was more like a bestfriend being concerned to a friend. There was something in his words that tells me, it came from a very good friend and not a brother.
Siguro sa iba ang weird na mas gusto ko siyang maging kaibigan kaysa maging kapatid pero gano'n talaga ang narararamdaman ko. There are things that one can't share with their siblings that they can easily share with a friend. Mas gusto kong maging gan'on si Blaze. Mas magugustuhan ko kung isa siyang kaibigan na kaya kong pagsabihan ng lahat.
Ganon siya. Ganon ang gusto kong maging siya.
Ngumiti na lang ako sa kanya at saka lumabas na ng kotse. Kumaway pa kami sa isa't-isa bago niya tuluyang pinaandar paalis ang kotse niya.
Nakatulala akong nakatitig sa pinagalisan ng kotse niya. Ano bang nangyayari sa kanya?
Blaze.. Bakit ba parang.. mas malungkot ka yata ngayon? Ano bang nangyayari sayo at parang sobrang nasasaktan ka?
Ano bang gumugulo sa wirdo mong isip at kung minsan ay kinakabahan ka kapag kasama mo ako na parang may nagawa kang malaking kasalan?