Samantala sa isang gubat na puro puno lang ang makikita at mga dahon na tuyot sa lupa. May isang maliit na bahay na gawa sa kahoy ang naroon. Aakalain mong isang tao lang ang kasya rito ngunit sa pagpasok mo sa loob ay isang mahiwagang bahay pala ito.
Pagpasok sa loob ay makikita mo ang mga librong mukhang ilang taon na ang tanda ang mga lampara na may mga alikabok na at tila may usok sa loob na may mga mahika. 
 May isang matandang lalaki ang nakaupo sa isang lumang upuan at isang lamesa." Lucas nasaan ka na naman na bata ka!" sigaw nito.
 May isang batang palapit sa kanya ngunit hindi paglakad ang gamit kung hindi paglutang sa ere." Bakit po lolo Victor?"
" Ano na naman ang ginagawa mo at kanina ka pa wala rito?"
" Nando'n lang po ako sa isang cabinet na puno ng libro at nagbabasa." Sabay turo sa dulo ng mga lagayan ng mga libro." May kailangan po ba kayo?"
 " Kuhanin mo nga iyong mahiwagang libro ko sa aking kwarto."
 Lumipad patungo sa kwarto si Lucas at isang libro na luma ang dala niya pabalik." Ito na po." Inabot niya ito at nanatili pa ring nakalutang.
 Tiningnan ito ni Victor." 'Di ba sinabi ko na huwag mong madalas gamitin ang kapangyarihan mo na 'yan, baka mamaya may mga taong maligaw sa gubat at makita ka!"
 Dismayadong bumaba na sa pagka-kalutang si Lucas." Puwede ka ng bumalik sa ginagawa mo kanina, dahil hindi ako puwedeng istorbohin sa aking pagsulat dahil nakatakda ng mangyari ito."
" Masusunod po." Lumakad na paalis si Lucas at naiwan si Victor na nagsuot na ng kanyang salamin sa mata at hinawakan na ang kanyang panulat na ang hawakan ay isang balahibo na kulay puti.
" Kay tagal mo itong hinintay sa wakas pinakinggan na ang hiling mo na matagpuan na siya, Jack." Nagsimula na itong magsulat sa lumang libro.
 Si Victor ay isang alagad ng isang nakatataas na siyang nagdidikta ng lahat. Magbibigay ito ng mensahe sa bawat mangyayari at si Victor naman ang magsusulat sa mahiwagang libro upang mangyari ito kahit saan pang mundo ka naroon. Ang libro ng tadhana, once na maisulat ang lahat ng pangyayari sa libro ay nagaganap na, hindi simpleng pagsulat lamang dahil meron rin itong mga pangyayari na hindi muna pagtatagpuin ang dalawa , may mga hindi muna magandang mangyayari minsan bago sila pagtagpuin.
 Sa oras na iyon ay ang pangalan na Jack ang mapagbibigyan ang hiling, ilang taon ng nakakalipas at nagkataon pang si Jack at ang babae nitong kay tagal nang hinahanap ang mabibigyan na ng kasagutan at itinadhana sa isa't-isa.
 Ilang oras nang nagsusulat si Victor at paubos na rin ang kanyang tinta na nakalagay sa isang maliit na bote. Nahinto siya sa kalagitnaan ng pagsulat." Siguro sa ibang araw ko na lang ito itutuloy may panahon pa naman ako para tapusin ito." Isinarado na niya ang libro at nilagay lang sa gilid ng lamesa kasama ang kanyang salamin.
 Sa bawat salita na isinulat sa libro ay kusang maglalaho at sa oras na nawala ito ay ibig sabihin ay nagaganap na ito sa mga tao na kasama ang pangalan sa libro.
 Samantala halos dalawang oras lang ang tulog ni Alexa dahil sa pagsusulat kaya naman ang eyebag niya ay nangingitim na at buhok na hindi pa nasusuklay ng lumabas siya ng kwarto at pumunta ng kusina.
 Ng oras na 'yon ay nagkakape si Lexie at ng nagawi ang paningin niya kay Alexa ay muntik ng mapaso dahil sa itsura nito." Ano ka ba naman!" sambit ni Lexie.
" Bakit?" tamad na tanong ni Alexa.
" Anong bakit! Hindi ka ba natulog at ganyan ang itsura mo?"
 Hinawakan niya ang kanyang mukha at buhok." Natulog naman."
" Ang sabihin mo malapit ng mag-umaga ng natulog ka. Tingnan mo 'yang sarili mo kahit ang suklay ay hindi na kayang ayusin 'yang buhok mo!"
Ipinatong ni Alexa ang kanyang siko sa lamesa at pinatong ang pisngi." Kasi naman wala akong maisip na isulat, sa kakaisip kung ano ang isusulat ko ay hindi ko namalayan ang oras."
 " Ang tanong meron ka bang naisulat kahit isang chapter man lang?"
 Ngumiti ito at umiling." Hay naku Alexa sinasabi ko na sayo trabaho na lang ang pagpuyatan mo at least doon kumikita ka na, hindi katulad ng ginagawa mo na puyat lang ang nakukuha at posibleng magkasakit pa."
 Maliit lang na ngumiti siya kay Lexie." O siya una na ko baka ma-late pa ako sa trabaho, kumain ka baka mamaya magkulong ka na naman sa kwarto at makalimutan na kumain." Kinuha na nito ang kanyang bag at tuluyan ng umalis.
 Pagkatapos kumain at linisin ang kanyang kwarto ay umalis siya ng bahay at pumunta sa isang pasyalan para ma-relax ang isip niya. Napunta si Alexa sa isang open place na may katabing ilog at mga upuan sa gilid ng mga puno.
 Umupo siya rito at pumikit para sumagap ng sariwang hangin, pero habang nakapikit siya ay may isang tinig sa gawing likuran niya na mukhang may kausap.
" Bakit napatawag ka?" sambit ng boses lalaki sa likuran ni Alexa.
 Kahit pa nakapikit si Alexa ang tenga naman niya ay na sa taong may kausap sa likuran niya.
 " Sigurado ka ba diyan, sige papunta na ko!" Sa boses na mukhang may balitang maganda itong natanggap.
Pakiramdam ni Alexa ay mukhang umalis na ito kaya naman dumilat na siya at lumingon sa likod niya pero ang nakita na lang niya sa lalaki ay ang likod nito habang naglalakad palayo.
" Ganda ng build ng katawan niya, pogi siguro 'to kung nakita ko 'yong mukha niya." Hanggang sa mawala na ito sa paningin niya kaya bumaling na ulit siya sa ilog.
Tinuon na lang niya ang pansin sa pag-iisip ng mga scene niya sa bago niyang istorya pero aaminin niya na tinamaan siya ng writer's block kaya kahit anong imagination sa isip niya ay wala siyang mabuo kahit isa." Anong klaseng inspiration ang kailangan ko para lang makagawa ng magandang istorya," nasambit niya ng malakas at narinig ito ng katabi niya sa upuan na hindi niya namalayan na umupo dahil lumilipad ang isip niya.
" Magandang araw sayo, mukhang may problema ka ata napansin ko na tila kay lalim ng iniisip mo?"
 Napalingon si Alexa rito at isang matandang lalaki ang nakita niya." Pasensya na ho kung malakas ang boses ko." Sabay ngiti na may bahid ng pagkapahiya.
" Walang problema sa akin, pero ano ba ang iyong problema?"
 Bumuntong-hininga si Alexa at sinabi ang iniisip niya kahit pa hindi naman niya ito lubusan na kilala." Ano po kasi Lolo, isa po kasi akong writer na nagsusulat base sa imagination ko pero lately po kasi wala pong pumapasok sa utak ko kaya nandito ako ngayon para ipahinga ang isip ko pero mukhang hindi rin po naging effective."
 Tumango-tango ito at humarap sa ilog." Alam mo kasi ang pangyayari na gusto mong makamit ay hindi agad ibinibigay, hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo sa oras na ito. Parang sa isang istorya dapat ka munang mag-isip ng ilang beses bago mo pa ito simulan at hindi sa lahat ng oras at araw ay nararamdaman mo ito katulad ngayon sabi mo nga walang pumapasok sa isip mo kaya ka nandito, ngunit hindi mo ba alam ang lahat ng naging successful na manunulat ay hindi dahil gusto lang nilang maging sikat na Author ng isang libro."
" Ano po dapat ang gawin kung ganon?"
" Nagsusulat ka dahil hindi lang sa iyong imagination kung hindi dahil ginamit mo rin ang iyong puso upang ang lahat ng magbabasa nito ay maramdaman kung ano ang naramdaman nang writer ng libro habang sinusulat niya ito. Pansin mo hindi lahat ng writer sa buong mundo ay naging successful kahit pa marami na silang libro. Alam mo ba kung bakit?"
Umiling lang si Alexa bilang sagot." Dahil sumulat lang sila para sa kanilang sarili, bilib sila dahil kaya nilang magsulat ng ganong ka dami na kwento o libro at sabihin na natin na ang ganda ng pamagat ng story nila pero ang tanong rito pati rin ba ang kwento sa likod ng pamagat niya. Kaya ikaw maaari kang makagawa ng magandang libro pero hindi mo naman obligasyon na gumawa agad-agad dahil 'yon ang gusto mo. May tamang panahon at oras para do'n mas mainam sigurong sabihin na trust the process." Pagkatapos ay ngumiti ito kay Alexa.
" Kung ganun po naniniwala po kayong kaya kong makagawa ng isang libro na mamahalin ng magbabasa nito?"
" Oo naman pero hindi lang ito ang gamitin mo." Sabay turo sa sintido." Isama mo na rin pati ang puso mo."
 Ngumiti si Alexa dito dahil parang nawala ang sakit ng ulo niya sa pag-iisip kanina." Maraming salamat po lolo, kahit paano ay gumaan ang loob ko sa sinabi niyo."
 " Walang anuman, pero bago ako umalis iiwan ko sayo ang isang kasabihan. Hindi lahat ng nakasulat sa libro ay mangyayari rin sa totoong mundo kaya sa lahat ng magbabasa ng iyong kwento ay panatilihin lang nila ito sa imagination nila dahil hindi ito mangyayari sa kasalukuyan kahit 'yon ang tadhana na gusto nila na mangyari sa kanila katulad ng na sa libro. Hindi sila ang magdidikta sa kanilang sariling tadhana." Tumayo na ito." Aalis na ako, mag-ingat ka sa iyong pag-uwi!" At lumakad na ito paalis.
" Ang galing naman ni lolo, nagbabasa ba siya ng mga libro?" tanong sa kanyang sarili pero ilang minuto lang ay tumayo na rin ito at naglakad paalis sa lugar na iyon.