Prologue
Kiethlyne's POV.
Sa palasyo.
Nagniningning na kalingitan. Mga kamay kong maliliit na nakahawak sa baranda habang tinitingnan ang mga nangingislap na bituwin. Napakaaliwalas, tahimik at maganda ang paligid.
"Ina! ang laki ng bituwing yun,!" sabay turo sa bituwin.
Tumingin ako sa aking ina ngunit di ko maaninaw ang kanyang mukha, siguro'y dahil medyo malalim na ang gabi at inaantok na ako. 
"Ina, maari po bang ihatid mo po ako sa aking silid?" Ngumiti sya sa akin na kakikitaan ng napakatamis na pagmamahal. Tinugunan ko sya ng ngiti at hinawakan nya ang maliliit kong kamay.
"Sige anak,ihahatid na kita at matulog ka nang maaga dahil bukas na ang seremonya," mahinahon at malambing nyang sabi.
Seremonya para saan? Bakit di ko matandaan?
Naglalakad na kami ni Ina papunta sa aking silid nang biglang may malakas na pagsabog na nangyari sa labas ng palasyo. Sunod-sunod na pagsabog. Nangabog ang aking dibdib dahil sa kaba at napahawak ako ng mahigpit sa kanynang kamay.
" Huwag kang mag-alala, nandito lang ako," ani ni Ina.
Bigla sumabog ang makapal na batohang dingding ng palasyo. Agad akong niyakap ni ina at dahil sa sobrang lapit namin sa dingding ay tumalsik kami ng napakalayo at nagkasugat ng malubha. Magkahawak ang aming mga kamay habang nakatitig sa isat-isa. 
Namuo na ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang umiyak. Habang sya ay patuloy paring nakangiti kahit namumuo at matatag ang loob. Hindi ako makagalaw at tanging napapakinggan ko lang ay ang mga sigawan ng mga tao, at ang mga pagsabog.
Tumingin ako sa napakalaking butas ng dingding. Biglang may itim na makakapal na usok ang pumasok dito at papunta ito sa direksyon namin. Pumalibot ito sa akin at pilit na inilalayo sa aking ina, kaya naman nakabitaw ako sa kanya.
"Inaaa, inaaa, tulong!!" Sigaw ko habang pilit na inaabot ang kanyang kamay kahit napakalayo ko na.
Nakita ko ang pagtulo ng likido sa mata nya at ang mga kamay nyang gusto akong abutin. Pero wala na, tuluyan na akong nailabas ng itim na usok sa loob ng palasyo.
Habang nasa himpapawid dala ng itim na usok ay kitang kita ko ang nangyayari sa buong paligid, ang mga karumaldumal na labanan. Mga pagsabong na lubhang ikinasira ng buong lugar, nakahandusay na taong sugatan. Ang mga may kapangyarihan na nilalang na nakikipaglaban. Ano na ba ang nangyayari dito?
Maraming yelo, apoy, nagkikislapang ilaw at iba pang lumalabas sa kanilang katawan at mga kakaibang nilalang na kapwa ngayon ko lang nakita.
Ang kalangitan ay sobrang itim kaya di na makita ang mga bituwing kanina'y nagniningning. Nawala na ang tahimik, maaliwalas at magandang lugar.
Hanggang sa tuluyan nang nandilim ang paligid. Wala akong makitang kahit ano. Nilamon na ba ang ng usok na ito? Pero sa dulo ng kawalan ay may unti-unting nagniningning na liwanag ang lumilitaw at doon ko lang napagtanto na nakatayo na pala ako. Hanggang sa ang buong paligid ay naging puti nang lahat. Walang bagay na naririto kundi kulay puting paligid lang. 
'Namatay na ba ako, nasa langit na ba ako?' 
Tiningnan ko ang aking mga kamay, hindi na ito ang mumunting kamay na nakita ko kanina. Bumalik na ba ang dati kong katawan? Ngunit sino ang batang prinsesang yaon?
May biglang sumulpot na nakakasilaw na bagay, na mas nakakasilaw pa sa araw kaya napatigil ako sa pagkilatis sa aking sarili at ito ay nagsalita "Bumalik ka sa iyong pinagmulan, kailangan ka nila, iligtas mo sila." Malambing na boses ng babae ngunit wala naman akong nakikitang tao dito. Tanging ang nakakasilaw lang na liwanag ang nasisilayan ko.
"Sino ka anong kailangan mo sa akin?" tanong ko sa nagsasalita. 
Ngunit biglang nagbago ang paligid at unti-unting itong naging pula. Biglang umulan pero kakaibang ulan, kulay pula ito at malansa na animo ay dugo, biglang uminit ang paanan ko kaya tumingin ako sa ibaba at nakita ko ang nagliliyab na apoy. May mga bangkay ng mga tao at mga bundok ng mga bungo.
Hanggang sa may nagsalita sa itaas, tumingala ako at nakita ko ang malahiganteng tao na nagliliyab. Nasapo ko ang aking bibig dahil sa takot. Ngunit kailangan kong lakasan ang aking loob.
" Kahit bumalik ka, masisira ang masisira at wala ka nang magagawa. Nakatakda na ang lahat, marami ang masasaktan at magdurusa dahil sa kapabayaan mo!" saad nya sa nakakatakot na lalaking boses, kaya naman nanginig ang buo kong katawan.
Babalik? Saan? 
May humawak sa paa ko. Mga taong gumagapang papunta sa akin. " Bakit mo kami binawian ng buhay."
" Layo! Layuan nyo ako!"
Hinawakan nya ako ng mahigpit, sa laki ng katawan nya ay sakop na sakop nito ang buo kong katawan. Pilit akong nagpupumiglas ngunit napakalas nya at akmang isusubo niya ako sa kanyang bibig ngunit nandilim na ang aking paningin at di na alam ang mga sumunod pa na pangyayari.