It was a tired day for me. Imagined! Buong mag-araw lang akong nakasunod sa kanya!
Pati mga gamit niya, pinabitbit niya pa. Napaka-gentle dog, nang king-inang yun.
Akala ko pa naman pagkatapos naming makakain, ay hindi niya na ako pagbibit-bitin ng mga gamit niya! Pero hindi pala! Mali lahat pala ng akala ko.
Mas nadagdagan pa kasi dumaan pa ulit kami ng Mall, at kung ano-ano ang binili na feeling ko naman hindi niya masyadong kailangan.
For christ sake! Babae ako, hindi ako maton, para pagbuhatin ng ganun karami.
Kung pwede lang talagang ipagtatapon ang gamit niya ginawa ko na.
Nakakainis siya! Kung bakit ba naman kasi? Nagkaganito.
Nanadya pa yata.
Bumuga ako ng hangin, para bawasan ang pagkainis ko, para naman kahit ang pagpasok ko sa bahay namin, ay hindi mahalatang stress ako--este galit ako.
Kahit papano, ay kumalma ako. Gumawa ako ng pekeng ngiti, habang papasok sa bahay. Nasa sala palang ako, ay narinig ko na ang mga boses na galing sa lamesa.
Sumilip ako don, para tignan kong sino ang mga nag-uusap.
And then their, I saw dad. Happily eating with? No this can't be happening.
No, Am I dreaming. Sinong nag-imbetang kumain sa kanya?. Hindi naman sa bastos ang bunganga ko, para sabihin pa yun sa harap niya.
Nanatili ang paningin ko, sa lalaking kasama ngayon ni Dad na kumain. Nagulat na lang ako ng bahagya itong tumingin sa akin, pero mabuti na lang at hindi halos nito nahalata ang pagkagulat ko
"Anak, nakauwi ka na pala?" masayang sabi ni Dad, na ngayon ay nakatingin na kanya.
Napansin niya sigurong hindi na nakatingin sa lamesang may pagkain ang lalaking bisita niya.
"Good Evening Tito?" patanong ang naging pagbati ko!. Hindi ko naman na kasi alam ang totoong itatawag sa kanya, pagkatapos ng lahat na nangyari! "And yes, Dad. I'm home already" nakangiti kong sagot sa sinabi ni Dad kanina.
Ang bisita niya? Ay walang iba kundi ang Tatay ng lalaking kanina lang ininis siya.
He's Dad, is one of my biggest basher nong kami pa. Wala naman kasing maitatago sa kanya, lalo na't ang naging rason niya sakin noon kong bakit ayaw niya sakin, ay dahil hindi niya alam kong ano nga ba ang totoong estado ng buhay ko.
I admit na kasalanan ko din naman lahat yun noon, lalo na't nasa proseso palang ako non ng pagtanggap, na habang buhay ng mawawala sa piling namin si Mom.
I was depress, in freaking hurt, kaya nagdesisyon akong umalis muna ng bahay. Ayaw kong nakikita ang bahay, sana kong sakali, I trained myself to be independent, simula nong umalis ako sa bahay,
Ni katiting ng ekstraktura ng bahay na ito sana ay ayaw kong maalala, dahil sa mismong bahay na ito, nawalan ng hininga ang mommy ako, at habang nakatira ako dito, ay paulit-ulit lang akong sinasaktan.
In short, umalis ako, at natagpuan si Kyle, na hindi alam kong ano nga ba ang totoong estado ng buhay ko.
Kaya madali lang akong kainisan ng Daddy niya noon, dahil baka kapag ako ang babaeng pakasalan niya ay mamuhay siya na puro dahon ang kainin niya.
Tsss, and now. Ang lakas ng loob niyang magpakita sa harap ko, at sa mismong bahay pa talaga namin.
"Oh! I forgot to introduce him" pagtukoy niya sa taong yun.
"No need Dad! I already know him. You are Engr. Fuentes? Right?" kunyari pang tanong ko, kahit alam ko naman na.
"Hmm" tanging tango lang ang naisagot niya, dahil bigla na lang nanlaki ang mata niya nang mapagtanto siguro o naalala niya na kong sino ako.
Seriously? Kanina pa ako dito, but he didn't recognise me that fast? Grabe, ganun nalang ba ako talaga nagbago. I mean, ganun na lang ba ako para magulat pa sila.
Ganda ko naman.
"Makikisabay na akong kumain? Pwede ba?" sabi ko, habang nakatingin sa kanila dalawa.
"Of course anak. Besides, maganda iyon, because he's son is taking he's way here!" walang kagatol-gatol na sabi ni Dad. Habang ako ay pa-upo palang sa tabi niya.
Hindi naman na ako nabigla doon, saan pa ba ako magugulat, kung andito ang ama niya! Dalawa lang ibig sabihin non, either pupunta siya rito, o hindi siya pupunta.
Kaya, kahit sabihin niya pang dito siya matutulog ay baka wala narin akong paki-alam.
Tsss, don't fool your self. I know you care!!!sumbat nang konsenya ko sakin. Well, I admit. Siguro Kunti lang not that much.
Nasa kalagitnaan na ako ng pagkain ko, ng biglang may bumusina sa labas ng bahay. Tsss, he's here.!!! Itinuon ko na lang ang pansin ko sa platong may kanin at ulam sa harap ko.
Oh, c'mon. Don't, don't look at him.
"Am I late?" I heard he's baritone voice, who made me gulped and I couldn't stop my head lifted to see him.
I freaking shocked. God, can you tell me, what is happening to me now.
Calm down, woman will you.
Pagka-usap ko sa sarili ko, kahit alam ko naman nasa "Shock state AKO!!" kung bakit ba naman kasi siya nagsasalita ng biglaan habang sumusubo ako.
Kunting preno naman Kasi, hindi siya yung mabibilaukan.
"No you're not, son. Actually, pwede mo pang samahang kumain si ROSE?" what the? Did he's dad, told that.
Nakakapanibago, dati dati naman ay halos ayaw niya akong makitang sumasama kay Kyle, gawa nga ng ayaw niya sakin ehhhh.
Sarap bigwasan. Pero dahil I'm very mabait, hindi ko gagawin yun!.
"So, mind if I join you?" tanong niya.
"Yeah, you can sit. Besides wala namang napigil sayo," sarkastiko kong sagot.
"No need to be sarcastic, sasamahan lang naman kitang kakain." walang ganang sagot niya.
Narinig ko siyang nag-usog ng upuan, na hindi ko naman nilingon na. Bahala siya diyan, kung kakain siya. Wala naman akong paki-alam.
Besides nasa bahay ko siya! Wala kami sa opisina kaya, I'm the boss here, not him. Kaya kung ano man ang maari kong gustong gawin ngayon dito ay wala na akong paki-alam doon.
Amp.
>>_<<
****
Mabuti na lang talaga at hindi na sila nagtagal. Iyung pinagbibili niya pala kanina, ay ibibigay niya pala kay Dad, at sa Daddy niya.
Nagtaka pa ako kasi puro alak ang binili niya! Sa mga matatanda palang yun.
Ayyt, ang sama ng bibig ko, wala eh ganyan na ako!.
Speaking of Daddy, naalala ko bigla kong bakit pala nandito ang mag-amang Fuentes kanina.
Agad akong nagtungo sa opisina niya dito sa bahay para tanungin kong bakit! Kasi kong hindi ko tatanungin, mas lalo lang akong maiinis.
Hayy.
"Dad? Nandito ka ba?" sabi ko, habang mahinang kinakatok ang pintuan.
Nakailang ulit pa akong katok, bago may nagsalita sa loob. Hindi naman naka lock ang pintuan kaya mabilis akong nakapasok.
At hindi naman ako bastos na basta na lang bubuksan ang pintuan na walang pahintulot, pero kong emergency at kinakailangan talaga, gagawin ko, kahit ako pa magmukhang bastos.
Nang makapasok na ako, nakita ko siya sa pinakamamahal niyang lamesa, naka salamin at abala sa pagpipirma.
"Anak, kung ang ipinunta mo dito ay yung tungkol kanina? Ay hindi ko sasabihin?" agad na sabi niya, wala pa man din akong nababanggit ay nasabi niya na.
Ayyt, change of plan. Ibahin natin, ayaw niyang sabihin yun ehh.
"No Dad, Not That. Iba po ung ipinunta ko" kahit yun naman talaga.
"Ilang taon nang VP, si Kyle sa kompanya po?" magalang kong tanong.
"Mga apat na taon na din. Nag-aaral pa kasi siya noon, nong matapos siya, ayon sa kanya narin iniwan ng daddy niya ung pwesto niya, besides Engineer din tinapos niya." so Engr. Din pala ang mukong.
At, dating VP ang Daddy niya, aba't ang lakas ng loob noon na kamuhian ako, eh sa amin pala noon nagtratrabaho.
Ang galing, kung alam ko lang noon, baka pinagretiro ko na ng maaga. See, I'm not bad, iniisip ko lang na baka stress siya noon, kaya lagi niya akong kinaiinisan, and for return sana kong alam ko lang, pinagretiro ko nang maaga.
"Baka naman habang buhay nang maging Fuentes ung mga VP, I mean mapapalitan pa ba sila?" bigla kong tanong, I sounded a bit like rude, pero totoo naman tanong ko.
"May ginawa bang masama ang mga Fuentes sayo? Kasi kong wala, hindi ka naman magiging ganyan kagrabe magtanong. And, Fuentes is a good business partner. Magaling sila, at kayang hawakan ang mga responsibilidad, hindi naman ako magtitiwala ng ganito kong wala lang sila di ba?" mahinahon niyang paliwanag, pero halata sa tono ng pananalita niya ang gusto niyang iparating.
Ayaw niyang mawala ang mga Fuentes sa kompanya.
"And I hope anak, na kapag ikaw na ang maghahandle ng kompanya, Sana, hindi mo alisin si Kyle sa kompanya o sa trabaho, especially sa buhay mo. I know na masakit pinagdaanan mo, pero halos lahat may rason, and believe me, he doesn't like it. He doesn't like to hurt you, he didn't mean it." may kung ano sa salita ni Dad, na hindi ko maipaliwanag.
Parang may nakatagong sekreto sa bawat bigkas niya, at kung hindi ako nagkakamali, bakit ayaw niyang mawala si kyle sa buhay ko.
"Good night Dad. I love you" kahit nalilito ako, nakuha ko pading magsabi sa kanya ng ganyan.
"I love you anak, and good night too" pagkatapos non ay nginitian niya lang ako.
Napuno nang katanungan ang isip ko, ang dapat sanang nag-iisang tanong lang na itatanong ko kanina sa kanya, ay nadagdagan pa ng iba't ibang katanungan.
Ang dapat ko lang naman na gagawin doon ay tanungin kong bakit nandito ang mag-ama kanina, at halos feeling bahay pa nila ito kung maka-asta sila.
Pero bakit feeling ko, may gustong sabihin ang mga kataga niyang yun kanina, I don't know, pero nararamdaman kong may alam siyang, ayaw niyang sabihin. Ayaw niyang ipagsabi, o sabihin sa akin.
Di kaya magkakasabwat ang tatlong yun, o baka naman balak akong ipa-arrange marriage, PARA HINDI sila mawala sa pagiging vp ng kompanya.
Oh, calm down. I have no proof, wala kang ebedensiya, so don't conclude by your thought, learn to find!!!.