RICHIELLE ANASTACIA GREY'S POV:
"Grandpa, I'm begging on you," napaluhod na ako, sa harap ng higaan ni Lolo, "P-please, let me marry another m-man..." mahinang pagmamakaawa ko, habang may tumutulong luha sa aking mga mata.
1 week had passed, since Vrake had his dream on my room and mentioned someone's name. Since that day, inabala ko ng husto ang sarili ko, to the point na muntik na akong magkasakit, dahil kulang ako sa tulog. Sinasadya ko ring wag magpakita kay Vrake, pinag-iisipan ko kase kung paano ko ilalayo ang sarili ko sa kanya, lalo na at malapit na ang loveless wedding namin. At ang pagmamakaawa kay lolo, na itigil ang kasal, ang tanging naisip kong gawin. Naisip ko rin na mas makakabuti kung di matutuloy ang kasal, lalo na at mukhang may mahal nang iba si Vrake, madadamay ko lang siya, dahil sa usapan namin ni lolo.
"Why, my dear?" nag-aalalang tanong ni lolo, at naupo sa kanyang higaan.
"G-granpa—
"D-did he hurt you?" matigas pero mahinang agap ni lolo, at seryoso akong tinignan.
"N-no, g-granpa..." pagtanggi ko, actually, I'm not crying for real.
When I was in college, sumali ako sa isang drama club, kaya kahit kailan ko gustong umiyak, magagawa ko, dahil isa yun sa mga itinuturo sa amin. Honestly, I don't want to do this, sadyang wala lang akong choice.
"That's good, I thought Ezekiel hurt you, like Theron did. Because this is the second time I saw you crying, my dear," saad ni Lolo, at marahang hinaplos ang aking pisngi.
Hinawakan ko ang kamay ni lolo, "C-can you stop the marriage, grandpa?" tanong ko ulit sa kanya, pero ngumiti lang siya.
"Nope, my dear, HAHAHAHAHAHHAHA," saad ni Lolo, kasabay ng pagpitik niya sa aking noo, at paghalakhak niya, "Next time, galingan mo pa sa pag-iyak, Anastacia," napapailing na saad nito.
Napanganga nalang ako, mukhang ako ang naisahan ni lolo. Ang galing niyang magpanggap na concern at naniniwala siyang umiiyak talaga ako, aishh!
"Granpa!" pagmamaktol ko, at tumayo na galing sa pagkakaluhod.
Bwesit! ang sakit ng tuhod ko.
Nakanguso ako, habang inaayos ang damit kong nagusot, at pinahid na rin ang mga luhang nasa mukha ko, dahil nanlalagkit na ang aking mukha.
"Bakit mo ba kase naisipang itigil ang kasal? okay naman kayo ni Ezekiel, noong bumisita siya with his parents?" nagtatakang tanong ni Lolo.
Nagkibit-balikat nalang ako, at hinalikan siya sa kanyang noo, bago lumabas ng kwarto.
Mag-iisip nalang siguro ako ng ibang paraan, para matigil ang kasal, next week. Yes, our wedding will happen NEXT WEEK, the heck! Di ko pa nga nakikita ang susuotin kong bridal gown, tsk.
Padabog kong isinarado ang pinto ng office ko, dahil sa inis na nararamdaman. Muntik pa akong madulas, dahil nakalimutan kong bagong linis ang floor nitong office ko.
"Matawagan nga si Eloise, hmm," wala sa sariling saad ko, sabay abot ng phone ko, na nasa table, at umupo sa isang couch.
Good thing, she answered immediately.
"Hi, Eloise," I greeted.
"Eyyy, Anastaciaaa! what's upp?" energetic nitong bungad, kaya napatampal nalang ako sa noo.
Huminga ako ng malalim, "Can you accompany me?" panimula ko, "I need to see my bridal gown," dagdag ko.
"Ohh, suree suree!" excited na saad nito, at narinig kong naglakad siya, mukhang maghahanda na sa pag-alis.
"Teka, nasaan ka ba?" takang tanong ko, napansin ko kaseng di siya madalas pumasok rito sa hospital, o sadyang di lang kami nagkikita?
"A-ahm, n-nasa condo ako ni L-lucas..." nag-aalangan na saad nito.
May itinatago ba siya sa akin?
"Bakit? don't tell me, kayo na?" masayang saad ko.
I really want them for each other, since day one. Sadyang di lang nakikita ni Lucas ang lahat ng signals na ibinibigay ni Eloise sa kanya.
"Hahahaha, b-baliw!" reaksyon nito, "nagkasakit kase siya, meron din siyang mga galos, na di ko alam kung saan niya nakuha," pagpapaliwanag ni Eloise, na bakas ang pag-aalala.
Napaisip naman ako sa sinabi niya, at di naiwasang makaramdam ng kaba. Kaba, na baka si Theron ang may gawa non, sa dahilan na, nangialam si Lucas sa away namin.
"Text me the adress of Lucas condo, pupunta ako dyan," matigas na saad ko, at pinatay na ang tawag, kasabay ng pagkuha ko, ng susi ng sasakyan.
Kapag nalaman kong may kinalaman dito si Theron, I will never forgive him.
Pagkarating ko ng parking lot, nakasalubong ko pa si Vrake. Bakit ngayon pa?!
Di ko na sana siya papansinin, at papasok na sana sa loob ng kotse ko, pero bigla niya akong hinawakan sa braso.
"Ey, where are you going?" tanong nito, na bakas sa mukha na kailangan niya talaga ng sagot.
"I'm sorry, I need to go," yan nalang ang sinabi ko, at inalis ang pagkakahawak niya sa akin, saka mabilis na pumasok ng sasakyan, at pinatakbo ng mabilis.
Nang mapatingin ako sa side mirror, nakita ko pa ang mukha ni Vrake.....na bakas ang lungkot?
"Maybe, mali lang ako ng pagkakakita," saad ko, at iniiwasang makonsensya sa ginawa ko.
—
Nang makarating ako sa condo ni Lucas, ay kaagad akong sinalubong ni Eloise. Bakas ang pagod sa mukha niya, at mukhang di rin siya nakakatulog ng maayos, noong mga nakaraang araw.
"Hey, take some rest, Eloise," sita ko rito.
I'm not good at showing my love and care to someone, pero sana lang ay maramdaman ni Eloise na kahit cold ako sa kanya minsan, ay nag-aalala ako sa kanya.
Napabuntong hininga lamang si Eloise, at naupo sa isang couch, sabay sandal roon.
"S-sino ba kase ang may gawa nito sa kanya," saad niya, sabay tingin sa akin, "may idea ka ba?" tanong nito.
Napaiwas ako ng tingin, sa totoo lang, di ko alam kung dapat ko bang ipaalam sa kanya, na baka si Theron ang may gawa nito, sa kadahilanang baka madamay siya. Ayokong mangyari yun. Mas gugustuhin kong, ako nalang ang saktan ni Theron, kaysa mga kaibigan ko.
"W-wala rin akong idea," mahinang saad ko, "Pwede ko bang makausap si Lucas?" paalam ko kay Eloise, sana lang ay di siya maghinala.
Kahit nagtataka, ay tumayo siya. Hinatid niya ako sa labas ng kwarto ni Lucas, at nagpaalam na kukuha lang ng snacks, para sa aming tatlo.
Kumatok ako sa pinto, "L-lucas?" walang sumagot, "papasok na ako," saad ko, kasabay ng pagbukas ko ng pinto.
Di ko naiwasang mapahawak sa aking bibig, nang makita si Lucas. Marami nga siyang natamong sugat, at may mga pasa pa. Napapikit siya, pero dumilat rin, ng maramdaman niyang may nakatitig sa kanya.
"K-kumusta?" saad ko, na di makangiti sa kanya.
Pinilit niyang umupo, kaya mabilis ko siyang inalalayan, "Sino ang may gawa nito sayo?" seryosong tanong ko, "please, be honest," dagdag ko, nang makaupo siya ng maayos sa higaan niya.
Tinitigan niya ako, marahil nagulat siya sa biglaang pagpunta ko rito.
Hindi niya ako sinagot at umiwas lang ng tingin, kaya nagsalita ulit ako, "Is it Theron?" tanong ko, at pilit siyang hinarap sa akin.
"I....like you," saad nito, at mabilis akong hinalikan, imbes na sagutin ako.
Kasabay ng paghalik niya sa akin, ay ang pagkabasag ng isang bagay, sa aking likuran.
Naitulak ko kaagad ni Lucas, at napatingin roon.
"E-eloise," pagtawag ko, sa taong nanginginig ang kamay, habang nakatingin sa amin ni Lucas.
She's not crying, but the pain is visible in her eyes. Shit! what I have done?!
"S-sorry, n-naistorbo k-ko ata kayo..." saad ni Eloise gamit ang pagod na boses, sabay labas ng kwarto.
Napatingin ako sa sahig, at nandoon ang mga basag na baso.
Naikuyom ko ang aking kamay, at tinignan ng masama si Lucas. I really don't get this man. Ilang beses ko nang lininaw sa kanya, na di ko siya gusto, and I'll never like him.
"Stop your feelings for me, Lucas, you might regret liking me, one day. Just give your full attention to someone who really likes you." makahulugang saad ko kay Lucas, bago lumabas ng kwarto.
Nag-aalalang hinanap ko si Eloise, good thing, nakita ko siyang nakaupo sa isang sulok nitong condo. Umiiyak siya, habang nakahawak sa kanyang bibig.
"E-eloise," mahinang pagtawag ko sa kanya.
Lumapit ako, at niyakap siya, nang hindi niya ako bigyan ng pansin, "I'm sorry," tanging nasabi ko, at sinuklay ang buhok niya, gamit ang mga daliri ko.
"W-why? bakit sa lahat ng pwede niyang magustuhan, bakit ikaw pa? di ko magawang magalit sayo! di kita kayang saktan!" paglalabas nito ng sama ng loob, "Bat di niya m-makita ang halaga ko? I'm doing everything that I can, just for him to see how much I love h-him, b-but....." di na niya nakayanan at napalakas na ang pag-iyak niya.
Niyakap ko lang siya ng mahigpit, "Shh, I don't know if I should say this to you, but what if, try to move on? or give chance to other men out there, who can love you?"
"M-move on? sa tingin mo ba, hindi ko yan sinubukang gawin noon?" malamig na sagot ni Eloise, sa akin.
Napaawang ang aking bibig, dahil sa klase ng pagsagot niya sa akin. This is the first time that she treats me coldly.
Napayuko ako, "I'm sorry," mahinang bulong ko.
Umiling-iling siya at ngumiti sa akin, "A-ano ka ba! dapat di tayo ganito, nang dahil lang sa iisang lalake, right? kaya ano pang hinihintay mooo? goraa na us!" nakangiting saad nito at pilit pinapasigla ang boses.
She's really my Eloise, yung tipo ng tao na uunahin ang iba, kaysa sa sarili niya.
"S-sige, lets go?" saad ko, at inalalayan siyang tumayo.
Nag-ayos muna kami ng mga sarili namin, bago mapagdesisyonang bumalik sa kwarto ni Lucas, na mukhang naguluhan din sa naging reaksyon kanina ni Eloise.
Nanatili lang ako sa isang gilid, malapit sa pinto. Si Eloise naman ay linapitan si Lucas na may ngiti sa labi, habang umaakto na wala siyang nakita kanina, na nakasakit sa kanya. She's really strong, I guess.
"Aalis muna kami ni Bessywaps, Lucas." pagpapaalam niya rito, "Kung magutom ka, habang wala pa kami, may niluto na ako diyan. Nilagay ko lang sa ref, pakiinit nalang," dagdag ni Eloise, at inayos ang kumot ni Lucas.
"T-thank you," mahina pero bakas ang hiya sa boses ni Lucas, na nakuha pang sumulyap sa pwesto ko, na tinanguan ko lang naman.
I'm not angry about the kiss. I'm angry, dahil mas maganda kung si Eloise ang hinalikan niya, at hindi ako.
"Mauna na kami, Lucas. Yung sinabi ko sayo, sana pag-isipan mong mabuti." makahulugan kong saad at nauna nang lumabas ng kwarto.
For me, we really don't need to focus ourselves for a specific thing. Sometimes, the good thing to do, is to explore new things. Sabi nga nila, the more the merrier.