ACE POV
"Maupo na muna kayo rito, paliko na sila sa village," nakangiting sabi ni Katherine bago kami iwan sa hardin.
Nagulat ako dahil may tanim silang Red Spider Lily sa hardin. Hindi ko nakita ito dati dahil hinarangan nila ito ng stainless steel glass backdrop. Hindi ko maiwasang mamangha dahil iyon lang ang tanim nilang bulaklak dito at napakaganda tingnan. Kahit tumambay ka magdamag ay hindi nakakasawang pagmasdan.
Paano nga pala niya nalaman na paliko na sina Barney?
Napatingin kami sa gate dahil narinig namin iyong bumukas. Hinawakan ni Dad ang balikat ko at nginitian ako. Nagpakawala ako ng hangin at hinintay silang makapasok sa loob.
Mayamaya ay may pumasok na isang sasakyan at puro naka motor na ang nasa likuran. Mga nakasuot sila ng ninja suit at may dalawang naka-predator helmet. Hindi iyon ang kulay na sinusuot nina Barney at Naomi. Pare-parehas ang kulay ng mga motor nila pero magkakaiba ang kulay ng rim kaya hindi ko matukoy kung sino roon si Barney.
Lumingon kami dahil may narinig kaming bumukas. Nanlaki ang mga mata ko dahil may hidden underground garage doon sa likod ng mansyon. Nasa gilid kasi ng mansyon ang hardin kaya matatanaw dito sa pwesto namin ang likod. Nakita ko rin si Sebastian na hawak-hawak pa ang ulo ng dragon at nakatabingi na iyon.
"A-Ace." Binaling ko ang paningin kay Bolt nang tawagin niya ako. Napasinghap ako dahil may dalawang motor na sa harapan namin at tinutukan kami ng baril ni Bolt.
Parehas silang nakakulay ginto ang helmet. Predator nga lang ang disenyo ng isa. Hindi ko rin alam kung sino ang tumutok sa akin. Hindi ako gumalaw sa pwesto ko at nanatiling nakatingin sa kanila.
"Stop it, Son... Iha." Maawtoridad na sabi ng lalaking papunta sa gawi namin. Alam kong siya si Tito Ben.
"B-Benjamin," tawag ni Dad.
"Hey! Kuya!" Singhal ng lalaking naka-ninja suit at nakatingin sa lalaking nasa gilid ko.
Si Tyson siguro ang isang tumutok sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko nang bumaril ang isang kasamahan nila sa ere at nakakulay kahel siyang predator helmet. Pagkatapos ay tinutok niya ang mga baril niya sa dalawang tumutok sa akin ng baril.
B-Barney?
"He's mine. Ibaba ninyo ang mga baril." Kumunot ang noo ko dahil iba ang boses niya.
Nakaramdam ako ng matinding kilabot. Nagagawa niyang tutukan ng baril ang sarili niyang mga kasama nang dahil lang sa akin. Hindi pa sila naghuhubad ng helmet pero nakatitiyak akong si Barney ang nasa likod nilang dalawa. Tinapik niya pa ang baril niya sa helmet ng dalawang nasa harapan ko.
Nakahinga ako nang maluwag ng ibaba nilang dalawa ang baril nila.
"Pagpasensiyahan mo na ang dalawang ito, Iho." Umawang ang labi ko nang makita ang babaeng kasing edaran nina Mom na papunta sa akin. Kakaiba ang nararamdaman ko sa presenya niya at parang mawiwindang ang buhay ko kapag ginalit ko siya, ganoon ang dating niya sa akin. Nakatitiyak akong siya ang Mom ni Barney.
Biglang lumuhod sina Mom at nagbigay-galang sa kanila. Lumuhod din kami nina Bolt at nagbigay-galang din pero si Aevan ay tiningnan lang kami.
"Patawarin niyo kami," Sinserong sabi ni Mom. "Nagkamali kami dahil naniwala kami kay Jiro. Sana mapatawad ninyo kami sa nagawa namin."
Hindi pa rin kami tumatayo at hinihintay silang tumugon.
"Naiintindihan ko kung magalit kayo sa amin. Nagsisisi kaming hindi namin kayo pinaniwalaan," sinserong sabi ni Dad.
"Tracy... tumayo na kayo. Hindi niyo kailangang lumuhod dahil hindi kami nagtanim ng galit sa inyo," kaswal na tugon ni Helen.
Nangilid ang luha ko dahil sa narinig. Sa dami ng ginawa naming kasalanan ay hindi manlang sila nagtanim ng galit sa amin. Hinawakan ni Dad ang balikat ko at pinatayo na kami. Totoo nga ang sinabi ni Naomi na pagsisisihan namin sa huli at dumating na nga ang araw na iyon.
Kumunot ang noo ni Tita Helen nang makita si Aevan. Alam kong nakaramdam siya ng awa sa kapatid ko. "Ikaw ba si Aevan?"
Niyakap niya ang kapatid ko nang tumango ito. "Salamat dahil pinagkatiwalaan mo siya. Dahil sa iyo ay nalaman na nina Tracy ang katotohanan."
"I'm really sorry, Helen. For not trusting you... I'm really sorry," umiiyak na sabi ni Mom. Ginulo muna ni Tita Helen ang buhok ni Aevan bago lapitan si Mom para yakapin.
"We understand, Tracy. Masaya ako dahil nalaman niyo na ang totoo. Hindi nasayang ang sakripisyo niya."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Tita Helen.
Nagyakapan si Dad at si Tito Ben. Nasa likod lang sina Bobbie at seryoso ang mukha nila. Hinubad naman ng mga kaharap ko ang helmet pati na rin ang mask nila kaya tumambad sa amin ang mukha nina Tyson at Naomi na masama ang tingin sa akin. Si Barney naman ay hindi pa hinuhubad ang helmet dahil may kinukuha pa sa compartment ng motor.
"N-Naomi," nauutal na tawag ni Bolt. Lumapit siya pero hinila ni Tyson si Naomi at nilagay sa likuran niya kaya napahinto siya sa paglalakad at nagbigay-galang na lang. "Patawarin mo ako."
Hindi siya tinugon ni Naomi at tiningnan lang siya. Nag-iba ang itsura ni Naomi dahil may piercing na ang ilong niya at mayroon din sa tainga. Bumagay sa kaniya ang maikli at wavy niyang buhok. Hindi na rin siya naglalagay ng kolorete sa mukha.
"Gaya ng sinabi ni Mom. Hindi kami nagtanim ng galit sa inyo," Si Tyson ang tumugon.
"T-Tyra, Iha... sana mapatawad mo ako sa mga nagawa ko sa iyo." Lumapit si Mom kay Barney at niyakap.
Nakita kong mangunot ang noo nina Naomi dahil sa ginawa ni Mom. Nagtaka pa ako dahil hinawakan ni Barney ang magkabilang balikat ni Mom at inilayo sa kaniya. Hinubad niya pa ang helmet at pinatong sa upuan ng motor.
Umawang ang labi ko nang humarap siya dahil hindi siya si Barney. "Hindi Tyra ang pangalan ko... ako si Sadie."
Napalunok ako at tuluyan ng bumagsak ang luha ko. Hindi ko maintindihan kung bakit iba ang pakiramdam ko, hindi rin maganda ang kutob ko. "Nasaan s-siya?" Garagal kong tanong.
"You must be her ex?" Tanong ni Tita Helen. Kinilabutan ako dahil biglang sumeryoso ang mukha niya kaya hindi ako makatugon. Pinipigilan kong humagulgol dahil parang alam ko na ang sasabihin niya. Lumapit pa siya sa akin at pinunasan ang luha ko.
"Dinala namin siya rito noong tinakas namin siya. Ayaw niya pang magpagamot hangga't hindi nagagamot si Naomi. Nabaril kasi siya ng dalawang beses at sa dibdib tumama ang isa." Si Bobbie ang tumugon sa tanong ko. Naging matunog ang buntong-hininga niya at tumingin pa muna kay Tyson bago magpatuloy. "Pagkatapos gamutin ni Javier si Naomi ay siya naman ang ginamot pero ayaw niyang magpalagay ng anesthesia dahil gusto raw niyang maramdaman ang sakit. Inisip niyang parusahan ang sarili dahil nasaktan ka niya."
Nahugot ko ang hininga dahil sa narinig. "Apat na bala ang tinanggal sa katawan niya. Isa sa braso, sa balikat, sa tiyan at sa hita. Kitang-kita ko kung paano siya mag-agaw buhay nang tanggalin sa katawan niya iyon."
Kumirot ang dibdib ko sa nalaman. Hindi mo kailangang parusahan ang sarili mo, Barney dahil lang sa napakawalang kwentang taong tulad ko.
"Medyo mahaba ang hiwa sa likod niya at nasaksak pa siya. Para kaming may pinapatay sa mansyon dahil sigaw lang niya ang naririnig namin non. Luckily, na-survive niya ang operasyon pero matapos non ay pumunta siya sa kwarto niya at nagkulong lang doon. Nag-alala kami dahil hindi siya lumabas ng dalawang linggo kaya sinira namin ang pinto at nakita namin siya sa balkonahe na nakahiga at—" Hindi na natapos ni Bobbie ang sasabihin dahil hinawakan siya ni Naomi sa balikat at sinenyasang huwag ng ituloy.
"Saan namin ito ilalagay?" Napatingin kaming lahat kay Katherine na may dala-dalang antique na urn.
"Doon na lang sa sala katabi ng paborito niyang bulaklak," nakangiting tugon ni Tita Helen.
Bumigay ang mga tuhod ko at napahagulgol sa pag-iyak. Hindi ko matanggap dahil wala na si Barney ko. Napahawak ako sa dibdib dahil kumikirot iyon at hindi ako makahinga nang maayos.
"Omg... Helen. I'm sorry." Humagulgol din ng iyak si Mom at muling napaluhod. Kahit sina Aevan ay napahagulgol na rin.
"It's okay. Past is past," nakangiting sabi ni Tita Helen.
Hindi ko akalain na ganiyan ang sasabihin niya matapos ng ginawa namin kay Barney. Hinayaan nila kaming umiyak. Wala na akong pakialam kung ano ang maging itsura ko ngayon. Narinig ko na lang ang mga motor nila na papunta sa likod ng mansyon.
Kaya pala sinabi ni Felix kanina na huling habilin sa kaniya ay papasukin kami kahit may dala kaming armas. Tapos si Tita Helen ay hindi raw nasayang ang sakripisyo ni Barney. Kaya pala ganoon ang sinasabi nila dahil patay na talaga siya.
Pinatay ko siya.
Kasalanan ko pero bakit hindi sila nagagalit sa amin. Talaga bang okay lang sa kanila na namatay si Barney? Inutos din ba sa kanila ni Barney na huwag magalit sa amin?'
Napatingin ako sa motor na parating papunta sa gawi namin. Lalo akong napaluha nang makita ang motor ni Barney. Parang nag-flashback lahat ng mga alaala namin ni Barney sa isipan ko. Kung paano kami nagkakilala hanggang sa maging kami. Hindi ko na siya makikitang sasakay diyan dahil wala na siya.
Pinatay namin siya.
"Aevan." Tumingin ako sa babaeng nakasakay sa motor ni Barney. Siya ang niyakap ni Mom kanina at Sadie raw ang pangalan niya. May bitbit pa siyang malaking paperbag. Napatingin kami sa likod ng mansyon dahil sumara na ang hidden underground garage at papunta na sila sa gawi namin.
"W-Why." Garagal na tugon ni Aevan. Tinitigan muna siya ni Sadie bago tanggalin ang susi kay Cobra.
"Here!" Nakangiting sabi ni Sadie at binato ang susi. Sinalo naman ni Aevan iyon gamit ang isang kamay.
"Cobra's key? Bakit mo binibigay sa akin?" Kunot-noong tanong ni Aevan.
May kinuha si Sadie sa bulsa. Binuklat niya iyon at tiningnan muna si Aevan bago ibaling sa papel ang paningin. "Happy Birthday, Boyfie. Take care of Cobra. Huwag mo kalilimutang mag-ensayo at mag-ingat ka palagi. Thanks for everything."
Napahagulgol muli sa pag-iyak si Aevan dahil sa sinabi ni Sadie. "Ay mayroon pa pala!" Pahabol ni Sadie habang nakatingin sa papel. Lumapit siya kay Aevan at ginulo ang buhok. Laging ginagawa ni Barney iyan kay Aevan sa tuwing magkasama sila.
"Alam niya kung kailan ang birthday mo, habilin niyang ibigay ko sa iyo si Cobra. Kapag may sira o gusto mong i-upgrade ay kami na ang bahalang mag-ayos dahil kami ang nag-customize niyan." Sabi ni Sadie at tinapik ang balikat ni Aevan.
Kinuha naman niya ang malaking paperbag at lumapit sa akin. "Here. Ito ang sa iyo," seryoso niyang sabi at binigay sa akin ang malaking paperbag. Lalo akong humagulgol nang makita ang mga stufftoy na binigay ko sa kaniya.
Bakit binibigay sa akin ito?
"Simula pala ngayon ay ako na ang magbabantay sa iyo. Dahil iyon ang habilin sa akin ni Boss. May nakalimutan ba ako, Sis?" Tumingin pa siya kay Naomi.
Kapatid niya si Naomi?
Umiling si Naomi sa kaniya bago ibaling ang paningin kay Tyson at may binulong. Tumingin naman si Sadie sa akin at ginulo rin ang buhok ko bago lumapit kina Naomi.
Siya ang magbabantay sa akin? Hanggang ngayon ay ako pa rin ang iniisip ni Barney.
Ilang oras pa kaming nanatili rito dahil may pinag-usapan pa sina Mom. Huwag daw muna naming sugurin ang kuta ni Jiro at magpanggap na galit pa rin kami sa kanila. Baka raw kasi minamanmanan pa rin kami ng tauhan ni Jiro kaya mas mainam daw na mag-ingat kami.
"Maraming salamat sa inyo, Helen. Salamat dahil napatawad niyo na kami," sabi ni Mom bago yakapin si Tita Helen.
"Huwag mo nang isipin iyon, Tracy. Ang mahalaga ay nagkasundo muli ang organisasyon natin. Pag-usapan na lang natin sa ibang araw ang plano. Sa ngayon ay magpahinga na muna kayo. Alam kong nagulat kayo sa mga nalaman ninyo," nakangiting sabi ni Tita Helen.
Nagbigay-galang pa muna kami bago umalis. Humarurot ng takbo si Aevan at mukhang wala pang balak na umuwi. Para akong lantang gulay pag-uwi. Sinalubong pa ako ni Janice pero hindi niya ako kinausap. Dumiretso lang ako sa kwarto at nilabas ang mga stufftoy na binigay sa akin nilagay sa kama.
Masyado akong nabigla sa mga nangyari ngayon. Sinisisi ko pa rin ang sarili. Gusto kong magwala at sumigaw pero hindi rin babalik si Barney kahit gawin ko iyon. Tahimik akong umiyak at pinakinggan lang ang recorder.
Itutuloy...