Nabura ang ngiting iyon ni Rana at napalitan ng inis nang may isang batang kumatok sa kotse niya.
Walang pagdadalawang-isip naman niyang itinaas ang bintana ng kotse.
Hinarap niya ang bata.
"What do you want kid?"mataray na tanong niya sa gusgusing batang nabungaran.
Batang lalaki ang nabungaran niya na nakasuot ng short na halos singhaba lang ng isang pulgada at halos gutay-gutay ang damit na puting de kwelyo. Naamoy pa niya ang maghalong singaw ng init at pawis sa katawan nitong nakatunghay sa kaniya.
Napakamot lamang ang bata sa ulo at tila hindi naintindihan ang sinabi niya.
"M-Maney. Gib me maney,"hirap na pag-eenglis nito.
Tinaasan niya ng kilay ang pobreng bata at hinawakang mabuti ang kaniyang purse.
"Ayoko. This money is mine. So, go away!"asik niya sa bata na parang nagpapaalis ng langaw.
Isasara na sana niya ang bintana nang muling tumunghay ang bata nang may confident na mga mata. Walang pagdadalawang-isip na inilahad nito ang isang kamay na may magnet at dahil may metal ang harapan ng purse niya ay agad itong dumikit sa hawak-hawak ng bata.
Inis na inis na pinapanood ni Rana ang tila nasisiyahang ekspresyon ng bata nang itinataas ang kaniyang mamahaling purse sa ere.
Gigil na lumabas siya ng kotse at hinabol ang bata. Pero bago iyon ay ibinato niya muna papasok ang kaniyang de takong na sapatos at isinara nang maigi ang kotse. Maputik sa dinaraanan niya at mahihirapan lamang siyang habulin ang magnanakaw kapag nakatakong siya.
Wala na siyang pakialam sa maging itsura niya. Nakalaylay na lamang ang mahaba niyang bronze na buhok sa ere at nakapaa lamang siya kaya halos ramdam na ramdam niya ang putik sa kaniyang talampakan.
Hapong-hapo na siya at tila nauubusan na ng hininga dahil sa mabilis na takbo ng bata na nauuna parin sa kaniya.
"Snatcher! Come back, here!"sigaw niya sa papalayong bata.
Nang lumiko ang bata sa isang makipot na eskinita ay mas pumihit siya ng takbo. Nahawakan naman niya ito sa kwelyo ng suot na polo ngunit nabitawan din niya ang bata nang mabangga siya sa isang pader. Natulig siya sa pagkakasalpok sa isang katawan na paparating at ang tanging natatandaan niya ay ang pagsambot ng katawang iyon sa kaniya. Naamoy pa niya ang magkahalong body wash at natural na amoy ng estranghero bago dumilim ang lahat.
Nagising si Rana na masakit ang ulo. Inilibot niya ang paningin sa kinalulugaran at napangiwi sa liit ng kwartong kinaroroonan. Mula sa kinahihigaang kama ay kitang-kita niya agad ang sala. Sala na sa tingin niya ay kasing liit lang ng dalawang malalaki niyang closeta sa bahay na pinagdikit.
"Tapos na ho ba kayong tingnan ang bahay ko?"anang malamig na boses.
Napalingon siya sa nagsalita at halos mabitin sa ere ang kaniyang hininga nang bumungad sa kaniya ang isang lalaki. Nakasuot ito ng kupasing denim short at simpleng black v-neck shirt habang nakahilig sa pintuan ng kwarto. Hindi niya maiwasan pero sa simpleng pagtitig niya dito ay nakikinita na niyang hindi nababagay sa lugar na iyon ang lalaki.
Maputi ito. Singkit ang abuhing mga mata. May mayayabong na kilay at dinaig pa ang pilik niya sa pagiging makurba. Maganda rin ang ayos ng buhok nito na medyo kulot. Matangos ang ilong na binagayan ng manipis na mamula-mulang mga labi. In short, minus the baggy attire, he could pass as a model. Tiyak na maraming titiling babae sa halos perpektong mukha at katawan nito.
Tumikhim ito at seryoso siyang tiningnan.
"After checking my house, you're checking me next,"sabi nito habang nakangising-aso.
Tinaasan niya ng kilay ang lalaki. Hmp! Presko.
"And I can say that you never passed my standards,"aniya sa pormal na boses at tiningnan ng makahulugan ang lalaki.
Pero imbes na ma-offend ay tumaas ang labi nito. That sensual lips then pout.
"There's no way to reach the unreachable but can I atleast have a Thank you for bringing you here, safe and sound?"
Natigagal siyang napatitig sa gwapong mukhang nakatunghay sa kaniya. Oo nga pala. She almost forgot the fact that he brought her here safe. Sa lahat ng tao ngayon, ito ang pinagkakautangan niya ng utang na loob.
"You have to help me find that snatcher!"aniya nang maalala ang dahilan kung bakit siya naroon.
"Snatcher? Who are you calling snatcher?"
"'Yung bata, wearing a collared white shirt!"
Napahalukipkip ito habang titig na titig ng matiim sa kaniya.
"That boy you're calling a snatcher is my younger brother!"mariing sagot nito.
"Well, that's nice. Mas madali kong makukuha ang purse ko."
Nanlamig siya nang dumilim ang ekspresyon sa mukha ng lalaki.
"Not after you stop calling my brother a snatcher because he isn't,"malamig na tanggi nito.
"Do you still want your purse back?"tanong nito pagkaraan ng ilang sandali. Tinatansya siya ng tingin.
"And how can you give it back?"naintrigang pagtatanong niya.
"I'm his brother. Don't you think we don't have something in common?"
"You mean you're also a snatcher?"
Napahilot ang lalaki sa sentido at matalim muli siyang tiningnan. Problemado itong napatitig sa kaniya.
"Stop calling him like that or else you'll no longer have your purse back."
"Okay. So what will I do?"
Nahagip ng paningin niya ang mahinang pagsuyod nito sa kabuuhan niya bago pangisi-ngising sumipol.
"What are you thinking?"nanlalaki ang matang tugon niya habang tumataas ang presyon sa pagpapahaging ng lalaki na siya ang magiging kapalit ng pagkakabalik ng gamit niya.
"Dream on, boy. You will never have a taste of an Evangelist!"napipikong aniya sa kausap.
Ngumisi lang ito at tuluyang naging tawa iyon hanggang naging isang nakakainis na halakhak.
"Sorry to burst your bubble but there's no way I'd be wanting your body. Just to make it clear, hindi ako pumapatol sa kahoy."
Ngali-ngaling suntukin niya ang lalaki sa mukha pero dahil malayo ito ay hindi na siya nag-abala. Pagod pa siya sa pakikipaghabulan sa kapatid nitong magnanakaw.
Inis na dinuro niya na lamang ito,
"Excuse me. Who says I want you too? I'm grateful that you never left me there unconscious pero kung ako lang? Mas pipiliin ko nalang 'yung ibang lalaki na tumulong sa'kin kaysa sa'yo!"
"The feeling is mutual. Mas pipiliin ko pang tulungan 'yung nasa eskinita kaysa sa maarteng katulad mo."
She snorted upon hearing his response. She really love this guy in front of her. 
Such a cutie! Note the sarcasm.
"Pero wala na tayong magagawa, ikaw ang nahimatay at sinambot kita. So, atleast I have to gain something in return right?"anito at tiningnan siya ng makahulugan.
"Diretsahan nga tayo. What do you want?"aniya na natutunugan ang tila masamang plano nito sa kaniya.
"I want you..."
Nanlamig siya sa paraan ng malagkit na pagkakatitig ng lalaki sa kaniya.
Bago nito tatawa-tawang dinugtungan ang sinabi,
"to work for me. In exchange of calling my younger brother a snatcher and for your purse to be back. You have to give me 2- weeks service!"
"Wait, how about my car?"pahabol na ani Rana na nginisihan lamang ng lalaki.
"Don't worry nasa mabuting kamay ang kotse mo. As long as tutupad
ka lang sa kasunduan na dalawang lingggong pagseserbisyo. Buo silang babalik lahat sa'yo,"nakangising ani ng lalaki.
Aalis na sana ito ngunit muli itong bumaling sa kaniya at tuluyang napangiwi ng bumaba ang tingin nito sa paanan niya.
"And please if you don't mind, atleast have a shower."
Ramdam niya ang pag-akyat ng hiya ng makita ang paanan na nanlilimahid sa putik. How can she even forget that she run after that kid barefooted?
Ngayon ay nagsisisi na siyang hinabol pa ang bata sa iskinita.
Hindi siya makapaniwalang napatitig sa gwapong estranghero na kuya ng bata. Mas matindi pa pala ito sa kawatan nitong kapatid.