KABANATA 4: VERSITY 4
***
(THEODORE ZAIVER POINT OF VIEW)
Ang kapal ng lalaking 'yon para sabihin 'yon sa akin? Patuloy sa pagtili ang mga babae sa akin but I don't give a damn. Dumadaan ako sa bawat gilid nila at patuloy pa rin ang pagtitig nila sa akin na may halong pagnanasa.
Sila Vaniry at Fryston ay panay puri sa akin habang naglalakad kami at hinahayaan ko na sila. "Ang galing mo kanina, dude. Tingnan mo nga at natakot nga sila tuluyan sa'yo. Iba ka talaga," pagpupuri sa akin ni Fryston habang si Knoxx ay mas piniling tumahimik na lang.
Sanay naman ako sa katahimikan niya at hindi ko na alam ang tumatakbo sa isipan niya. "Ang tahimik mo talaga, Knoxx? Wala ka bang balak na magsalita? O baka naman may napupusuan ka nang babae?" tanong sa kanya ni Vaniry while wearing his playful smirk.
Napansin ko rin na napakatahimik ni Knoxx pero hinahayaan ko na siya. It's up to him if paano niya kontrolin ang kanyang sarili. Wala naman akong problema sa kanya kasi wala naman siyang ginawang masama. "Wala pa rin akong natitipuhan kaya don't ask me that question," masungit niyang sabi kaya natawa naman 'yong dalawa.
"Dude, hindi mo kailangan na ikaw ang lumapit sa babae kundi sila ang lalapit sa iyo. Diba Zaiver?" baling sa akin ni Vaniry kaya ako naman ang nagulat sa sinabi nila.
"Pakialam ko ba dyan? Wala akong interes sa mga babae," sabi ko 'yan kaya nagulat naman 'yong dalawa at napatitig lang sa akin si Knoxx.
"Seryoso? Baka lalaki ang tipo mo?" tanong ni Fryston at niyakap pa ang kanyang sarili kaya sinamaan ko siya ng tingin.
Noong napansin niya ang aking tingin ay natahimik siya at inalis ang kanyang kamay sa pagkakayakap sa kanyang sarili.
"Sadyang wala pa akong time para dyan. By the way, kailan ang first period natin sa hapon. Papasok na ako," I said at mukha naman silang nagulat sa sinabi ko.
Napatigil kami sa paglalakad kasi grabe ang reaksyon ng kanilang mga mukha. "Seryoso ka ba niyan, dude? Anong nakain mo at biglang lumiwanag ang isipan mo. Ayaw mo nga pumasok sa school at kapag exam ka lang pumapasok," gulat na sabi ni Vaniry na tinunguan ni Fryston.
"Trip ko lang,"
May dumaan na mga babae sa gilid namin at kinindatan sila ni Vaniry at Fryston na kinakilig ng dalawa.
"Sana sing ganda na lang ako ni Ashianna para palagi nila tayong pansinin,"
"Kaya nga. Ang ganda talaga ni Ashianna Railey Celestrio,"
Ashianna Railey Celestrio? I want to meet that girl.
***
(ASHIANNA RAILEY POINT OF VIEW)
Pabalik na ako ngayon sa bahay dahil kakatapos ko lang i-comfort si Penelope dahil lubha siyang nasaktan. Nasaktan lang siya sa ganung bagay na pinansin ni Fryston ang kanyang fan girl paano pa kaya if ma-meet nito ang taong mamahalin niya?
Nasa malayo pa lang ako ay natatanaw ko na ang bahay namin pero may napansin akong nakatayo sa harap nito. Isang babae na nakasout ng backpack, white longsleeve, black pants at white shoes. Straight ang kanyang buhok na may bangs pa.
Nasa malayo pa lang ay kilala ko na kung sino ito. Mabilis akong lumapit ako sa kanya at hindi man lang niya ako napansin. "Anong ginagawa mo rito, insan?" tanong ko kay Indie na pinsan ko.
Napalayo pa siya sa akin sa gulat dahil hindi niya ako napansin. "Langya ka, insan. Bwiset ka! Pinakaba mo ako ng bongga na bongga dahil ginulat mo ako. Paano kung may sakit ako sa puso? Edi wala na ako," nangugulat niyang sabi at pinandilatan ako ng mata.
Napairap naman ako sa kanya. "Hindi naman kita bibiglain kung may sakit ka sa puso. Ano pala ang ginagawa mo rito?" nagtataka kong tanong dahil malayo naman ang bahay niya sa bahay namin.
Alam ba nila tita na nandito siya? Pinsan ko siya sa father side ko. Pinaka-close ko na pinsan. "Dito muna ako mananatili sa inyo kasi malapit sa inyo ang pinapasukan ko while roon sa amin ay gastos sa pamasahe sa sobrang layo," sabi niya pa habang nakangiti.
Napailing na lang ako dahil hindi siya nag-aaral sa pinapasukan ko at medyo malapit sa school namin ang pinapasukan niyang school dahil one way lang sila. "Alam ba ito ng magulang mo?" tanong ko sa kanya para sigurado.
"Oo naman, pinaalam ko na sa kanila at pumayag naman sila,"
Lumapit ako sa gate at binuksan ito. "Tara na," sabi ko at hinila siya sa loob bago isara ang gate.
Binuksan namin ang pinto at pumasok sa loob. Naabutan namin si mama at papa na parang may iniisip. Parehas silang tahimik at mukhang may iniisip. "Nandito na po ako," mahina kong sabi dahil hindi ko pa kayang ibalik ang dating pakikitungo ko sa kanila.
Umangat sila ng tingin na dalawa at nabalin kay insan ang tingin nila. "Nandyan na pala kayo. Anak, pwede na ba tayong mag-usap?" sabi ni mama habang nahahalata sa mukha niya ang sobrang stress.
"Tita, roon muna ako sa bakanteng kwarto. Sige, aakyat na po ako," paalam ni insan at umakyat na sa hagdan.
Pagkaalis niya ay napatingin sa akin si mama at papa. "Anak, kailangan muna pumayag. Makukulong kami ng papa mo," paawa sa akin ni mama at umiiyak na siya sa harapan ko.
Bigla akong nasaktan sa pag-iyak ni mama pero mas lubha akong masasaktan kapag natuloy ang kasalanan. Hindi ko pa kilala ang taong ipapakasal sa akin. Malay natin na masama ang ugali. "Ma, hindi ko lang matanggap na ipapakasal niyo ako ng ganun kabilis sa taong hindi ko man lang kilala. Paano niyo ito nagagawa sa akin?" tanong ko sa kanila at tumulo na naman ang luha ko.
Lumapit sa akin si mama at niyakap ako. Kahit kailan, hindi ganito ang pangarap ko sa buhay. Dati ay pangarap ko na maikasal ako sa taong mahal ko. "Anak, alam ko na masakit sa iyo ito pero ito lang ang tanging paraan para malutas ang problema natin. Anak, hahayaan mo rin lang ba kami na makulong?" tanong ni mama na mas nagpapasakit sa damdamin ko.
"Ma, alam kong nasasaktan kayo pero mas masakit ito sa parte ko ito. Pasensya na pero kailangan ko muna mapag-isa," sabi ko at mabilis na umakyat sa hagdan papunta sa aking kwarto.
Nakasalubong ko pa si insan na mukhang narinig ang pinag-uusapan namin. "Totoo ba, insan?" she asked at tumango lang ako.
Nilagpasan ko siya at pumasok na tuluyan sa aking kwarto. Pagpasok ko ay umiyak na ako roon. Mas mabuti na ganito lang. Tatanggapin ko na lang ba itong kapalaran ko?
Tapos, gumugulo pa sa isipan ko 'yong mga chismis sa school sa pagkamatay ni Pamsy. Namatay si Pamsy ayon sa bampira. Gusto ko maniwala na totoo ang mga bampira pero wala pa akong nakikita ni isa sa kanila.
Then 'yong tao na na-meet niya. Possibleng 'yon ang pumatay sa kanya at pinamukha niya na gawa ng mga nilalang ang pagpatay niya kay Pamsy.
Kinapa ko ang cellphone ko sa aking bulsa at nakapa ko ito kaya kinuha ko ito agad. I need to call Penelope. Ilang ring muna ang nakalipas bago niya sinagot. "Hello, Ash. May ibabalita sana ako. Tatawagan sana kita pero naunahan mo ako," panimula niya kaya mas lalo akong na-curious kung ano ito.
"Ano naman 'yon?" tanong ko sa kanya sa kabilang linya.
Narinig ko na ang tahimik sa kabilang linya. "May namatay na naman sa section natin. Kilala mo diba si Elena? Katulad din ng nangyari kay Pamsy. Natagpuan siyang patay sa ilog at may dalawang butas sa kanyang leeg," sabi niya sa mahinang boses.
Gusto kong matakot sa sinasabi niya dahil halos mga kaklase ko ang namamatay.
"Gawa ba ito ng vampire?" tanong ko sa kanya at napansin ko ang pananahimik niya sa kabilang linya.
"Ayaw ko maniwala pero may parte sa akin na naniniwala,"
Tumingin ako sa harap at ganun na lang ang pagkabog sa aking dibdib. Malinaw sa aking mata na kahit madilim ay nakita ko ang dalawang mapupulang mata. Pero agad din nawala.
Is that a Vampire?