CHAPTER ONE   
NICKZA’S POV             
“OH my, I miss you all!” Kira screamed in excitement. She giggled like there's no other people around us, except us. Kesyo busy ang buhay business ng gaga kaya ayun palaging late kapag may okasyon.
        Well, it's our fifth anniversary as friends. Napagkasunduan naming magkakaibigan na magkita-kita ngayong gabi for dinner. Pero alam ko namang hindi matatapos ang gabing ito na walang bonggang announcement mula sa presidente nitong grupo.
        “Hoi, Gaga. Why so late ba naman? Kanina pa kami nagugutom. Ang tagal mong dumating bruha ka!” reklamo ni Chanly. He’s a man with a woman's heart.
        “Excuse me?” nakapamewang namang turan ni Kira saka niya tinaasan si Chanly ng kaliwang kilay, “You see? Mukha ba akong nag-catering? Hawak ko ba 'yong kakainin mo bakla ka!”
        Nagkatinginan kami ng tatlo ko pang mga kasama nang magbangayan na ang dalawa, sabay na umiling saka ay tatawa-tawang pinanood sila.
        “Anyways, guys stop the commotion. ‘Wag niyong solohin ang gabi meron pa kaming apat dito o,” saad naman ni Bea.
        Umupo na si Kira pagkatapos siyang makipagbeso-beso sa ‘min.
        “Chanly, ano na namang bagong pakulo mo, ha?” tanong ni Fiona.
        “Siguro sa tuktok na tayo ng bundok magpa-party nito. Sa dami ba namang ideya niyang si Chansot,” sabat ni Benedict habang tumatawa na para bang inaasar niya si Chanly.
        Sabay-sabay namin siyang sinamaan nang tingin na ikinatahimik niya. “Okay-okay, I admit that, masama palang sumabat sa usapan ang gwapo.” Itinaas pa neto ang dalawang kamay na animo'y sumusuko.
        “Hoy Benidicto! Hindi ka ba aware na masamang magbiro kapag ikalimang anibersaryo ng magkakaibigan?” nakataas-kilay na saad ni Chanly na ikinakunot ng noo naming lahat.
        “Bakit naman?” tanong ng kuryusong si Benedict.
        “Dahil kadalasan daw sa mga binibiro mo nagkakatotoo,” seryosong saad niya.
        Natahimik kaming lahat saka sabay rin kaming natawa. Pasimuno na roon si Benedict.
        “Iyon ay kapag maisipan mo talagang sa tuktok ng bundok mag-party. Sino namang tanga ang pupunta roon, Chansot,” natatawa pa ring sabi ni Benedict.
        “Oh, kaya nga! Palibhasa hindi ka nag-iisip ng tama, Benedict. Alam mo sa una pa lang na imposible iyong mangyari! Hay naku!” Tila stress na naman ang bakla.
        “But, Guys.” Agad kaming napatingin kay Bea nang magsalita ito. “I have something to tell you.” Nakikita namin na mukhang naiilang siyang sabihin sa 'min dahil tumungo pa ito at kinalot-kalot ang kanyang kamay na nakapatong sa mesa.
        “Go on, Bea,” saad ko. Tinignan niya ako saka ang iba pa.
        “Hi Guys. Nice evening. Better late than never.” Agad kaming natigilan at tinignan ang nagsalita. Halos sabay-sabay kaming napatayong magkakaibigan except kay Bea.
        “Bastardo ka!” galit na usal ni Benedict at susugurin na sana ang bagong dumating nang mapigilan ito ni Fiona.
        Agad akong tumingin kay Bea na ngayon ay umiiyak na. Napatampal na lamang ako sa aking noo.
        “What? Hindi niyo ba ako babatiin? In fact, I am also part of this friendship.”
        Gusto kong batukan nang paulit-ulit ang taong ito nang makaramdam naman siya nang pagkahiya sa mga inaasta niya. Hindi ba siya aware na hindi na siya parte ng pagkakaibigang ito?
        “Do you still remember what you did Chico?” mapait kong saad.
        “Yeah, on what you did to Bea!” bulyaw ni Chanly saka ay pinagkrus ang kamay at mataray na tiningnan si Chico. “And you little bunny girl,” Itinuro niya pa si Bea bago tumugon, “ano na namang kaechosan ang sinabi netong si Chico sa ‘yo para balikan mo ‘yan? Hindi ka pa ba nadala na paulit-ulit ka nang sinaktan ng taong ‘yan? Ano ‘to? Noong umulan ng karupukan, sinalo mo lahat?” may taray man sa boses ni Chanly pero alam namin na nangingibabaw ang kaniyang concern kay Bea.
        “Sorry, I can’t help it! I’m sorry,” she said. Humagulhol na ng iyak si Bea na ikinabahala naming lahat dahil hindi lang naman kami ang nandito. “I’m j-just in love!”
        “Baby, shhh. . . don't cry.”
        “Tse!” sabay-sabay naming asik nang magsalita pa si Chico.
        Agad kaming nabahala nang bigla na lang tumakbo si Bea papalabas.
       “Baby!” Akmang susundan ito ni Chico nang pigilan ko siya.
        “Let me talk to her,” I said. Agad akong sumunod kay Bea papalabas. And there she is, nakaupo sa lapag at umiiyak.
        Bumuntonghininga akong lumapit sa kanya saka ay tinabihan siyang umupo.
       “Bea,” panimula ko.
       “I know you'll say napakarupok ko. Na nagpakatonta na naman ako kay Chico. Na kahit palagi niya akong sinasaktan bulag pa rin ako! ‘Yun ba ‘yun, Nickza?”
        “No, Bea. I understand you! Pero sana sinabi mo sa ‘min ang tungkol kay Chico. Alam namin na wala kaming karapatan pero kaibigan mo kami,” I defended. Parang nadala na yata ako sa pagiging emosyonal ni Bea. Wala akong magawa kun'di ang yakapin siya.
        Bumalik kami sa loob at nakita naming nakaupo na silang lahat. Siguro ay kinausap din nila si Chico. Tumabi si Bea rito saka ay tumungo.
        I sighed before taking a sit.
        “Okay. Bea, cheer up!” pagbasag ni Chanly sa katahimikan. “Chico already explained to us,” saad niya saka tumingin kay Chico. “He promised and make sure that he will not do it again.” Umirap pa ito kay Chico matapos sabihin iyon.
        “Naku, kapag iiwan mo ulit ‘yang si Bea, Chico! Naku! Sinisiguro ko sa ‘yo, hindi lang masasakit na salita ang matatamo mo!” pagbabanta ni Benedict na ikinalunok ni Chico.
        “You can’t just promise us, Chico. You should do it and love Bea with all your heart,” malumanay ngunit napakaseryosong saad ni Fiona.
        “Thank you, Guys.” Sabay kaming napangiwi nang umiyak na naman si Bea. Isa-isa niya kaming niyakap dahil sa sobrang kasiyahan sa narinig.
        “Well. . . enough for that. Let’s not ruin this night,”  pumalakpak pa si Chanly habang sinasabi iyon. “So. . . our place of event will be held in Hamilston Beach Resort!”
        “Woah! Mapera si Chansot,” sabat na naman ni Benedict.
        “Wala ka namang ambag Benidicto kaya tumahimik ka!” pang-aalaskang saad ni Chanly kaya inirapan lang siya nito na ikinabungisngis namin.
        “Chanly, ‘di ba ang layo roon?” Fiona asked.
        Abala ako sa pagkain kaya hindi na muna ako nakikisabat sa usapan.
        “Problema ba ‘yon, Fiona? Akala mo naman wala tayong friend na prinsesa ng airline rito.” Kinuha ko ang tissue saka ay pinunasan ang labi. Nakangiti akong bumaling sa kanila pero nawala ang ngiting ‘yon nang nasa sa ‘kin ang sentro ng paningin nila.
        Oh ow!
        Pinagtaasan ko sila ng kilay saka itinuro ang sarili ko. Sabay-sabay silang tumango.
        Oh crap!
DAHIL ako ang napagkasunduan nila at nakatoka sa gagamitin naming sasakyan ay wala na akong nagawa.
        I convinced Daddy na pahiramin kami ng helicopter, kasama na sa package ang pilot. Mabuti nalang at pumayag, wala rin naman siyang magagawa. Minsan lang  naman ako makikiusap sa kanya.
        BREAKING NEWS
        “Pinag-iingat ang lahat sa banta ng ilan-ilang pagkulog na may kasamang kaunting pag-ulan sa ilang bahagi ng Kanlaon mamayang gabi at sa mga darating pang mga araw. Namataan din ng PAG-ASA na posibleng  may mabuong storm surge sa naturang lugar. Inaalam pa kung saan ang sentro nito—”
        Agad kong kinuha ang phone ko at hindi na tinapos ang panonood. Tinawagan ko si Chanly dahil may gusto lamang akong kumpirmahin.
        “Oh ano namang ka-echosan ang kailangan mo, Nickza?” bungad niyang sagot sa tawag ko dahilan upang mapangiwi ako.
        “Chanly, ‘di ba meron kang nabanggit na madadaanan natin ang Kanlaon?”
        “Oh eh ano naman?”
        “Did you saw the news?” I bite my lips as I asked him over the phone.
        “Well. . .” Narinig ko ang pagbuntonghininga niya sa kabilang linya, “Hindi, nasa trabaho ako ngayon.”
       “ ‘Wag na kaya tayo tumuloy?” alala kong usal.
        “Ano?!” gulat niyang sigaw sa phone. Narinig ko namang nag-apologize pa siya sa mga katrabaho niya. “Gaga, anong 'wag tumuloy ka riyan. Nagpa-reserve na ako dun kaya wala nang atrasan,” final na saad niya. Wala akong ibang nagawa kun'di ang bumuntonghininga.
NAPAGDESISYUNAN namin na magkita-kita lahat para pag-meetingan ito at halos  pare-pareho lang ang mga sagot nila. “Posible lang naman.”
        Wala na akong ibang nagawa pa dahil mukhang hindi naman yata mangyayari ang sinasabi ng nasa news dahil sa sobrang aliwalas ng panahon.        
                   
        “Hija, please take care, hmm.” Dad hug me tight as if I am going to States.
        “Dad, don’t worry. I’ll take care of myself saka nandoon din naman ang mga kaibigan ko.” I positively look at him and kiss his cheek.
        “Anak, ‘yong bagahi mo na-prepare ko na.” Agad na pumasok si Mommy sa kwarto ko nang may ngiti sa kanyang labi.
        “Thank you, Mom,” I said and hug her. She kiss my forehead and hold my face.
        “Promise me, you'll be safe in there okay?”
        Ngumiti ako saka tumango. “Yes mom, I promise.”
        Nagpaalam na ako saka ay nagkita-kita kami ng mga kaibigan ko sa airport na pag-aari ng pamilya namin. Doon kasi namin napagkasunduan na dumiretso nalang. Nanduon din ang mga highclass collections ni dad na mga jetplanes, helicopters, or even airplanes. He loves everything that could fly.
        Nang makasakay na sa helicopter ay makikita sa lahat ang sobrang excitement. Gusto kong matawa dahil nanduon pa rin ang asaran nina Benedict at Chanly.
        “Happy fifth anniversary of friendship!” sigaw naming lahat nang nasa himpapawid na kami.