Renaissance's Pov
"Bwisit! I fucking hate that dick head Klau Atticus Villera bakit ka pa ba ipinanganak sa mundong 'to?" Nangagalaiting bulong ko sa 'king sarili habang nagmamaneho kinabukasan para pumunta sa letcheng impyerno kung saan namamalagi si Lucifer na nagkatawang tao.
I know that to act like this one is very, very unprofessional hindi naman ito ang unang beses na mayroong hindi natuloy na investment para sa kumpanya, business is business kung saan mas kikita ang mga investor ay don sila pupunta para ilagak ang pera nila sino ba naman kasing tanga ang pipiliin na mag-invest sa papaluging kumpanya hindi ba? Kahit napaka-charitable kong tao hindi ko ata 'yon magagawa.
Pero alam ko rin na sinadya ni Klau ang nangyari kagabi, ang gagong 'yon ginigipit n'ya talaga ako.
Ang labis na inis at iritasyon na nararamdaman ko para kay Klau ay bahagyang nawala sa 'king isipan ng tumunog ang telepono ko dahil sa pagtawag ni Heather.
"Ang tagal mo namang sagutin 'yong tawag nasa McAllister Hotel ako, nasaan ka ba?" Reklamo ni Heather pagkatapos na pagkatapos kong mapindot ang answer button. "Nasa kalagitnaan ako ng putanginang matraffic na kalsada ng EDSA na mas lalong nagpapa-init ng ulo ko." I retorted while plugging an earpiece to my ear so that we'll be able to talk even if I'm driving.
"May importante kang pupuntahan? Bumalik ka muna dito may sasabihin ako sa'yo." Aniya na ikinairap ko, bukod sa malaking problema n'ya sa pagpili ng kung ano bang bag ang mas magandang bilhin, kung anong mas bagay sa kanya pumps o stilettos na dahilan para lagi n'ya 'kong bulabugin sa opisina ano pa kayang kailangan n'ya sa 'kin?
"Give me about an hour or two I really need to deal with this devil, he's seriously getting into my nerve." I muttered before ended the call as I reached the skycraper building of Villera Corporation, where the devil spend most of his hours. Humanda ka sa 'king gago ka hindi ako lalabas ng building na 'to nang hindi man lang nababangasan 'yang mukha mo.
"Excuse me Miss, nandyan ba si Mr. Villera?" Marahan n'yang ibinaba ang teleponong hawak atsaka ako masuyong nginitian, buti na lang at mukhang maganda naman ang pag-uugali ng mga stuff ng kumpanya n'ya. "Mr. Villera? Sino po sa dalawa Ma'am 'yong CEO po ba o 'yong COO?" Tanong n'ya habang may itinatype sa computer na nasa gilid n'ya.
May isa pa palang Villera? "I need to have a word with the CEO, Klau Villera." Mabilis naman s'yang tumipa sa computer na kaharap. "May appointment po ba kayo sa kanya? Ano pong pangalan n'yo Miss?" She asked once again as she tore her eyes of the computer and stares at me.
"Isabella Renaissance McAllister of McAllister Hotels, biglaan lang 'yong pagpunta ko dito kaya wala akong appointment." May pagtitimping sagot ko, malamang ay sumusunod lang s'ya sa protocol kaya andaming kaek-ekan bago ko maka-usap si Klau pero nagsisimula ng maubos ang pasensya ko.
"Sumunod na lang po kayo sa 'kin." Sambit n'ya at iginiya ako papasok sa elevator, the silenced between us stretched as she press the 58th floor button of the elevator.
Pagbukas na pagbukas pa lang ng elevator ay tumambad sa 'min ang isa pang babae na naka-suot ng itim pinaghalong kulay itim at puting corporate attire. "This way to the CEO's office Ms. McAllister, hinihintay na pa kayo ni Mr. Villera sa loob." Aniya at imwinestra sa 'kin ang double door na gawa sa matibay at mamahaling uri ng kahoy, not to mention that I am fascinated with the door details.
"What brings you here? Ms. McAllister?" Pormal na pormal na tanong n'ya matapos n'yang mag-angat ng tingin ilang segundo matapos akong tumigil sa tapat ng malawak n'yang mesa.
Ang nagsisilbing dingding na nasa likod ng kinauupuan n'ya ay gawa sa one-sided mirror kung kaya't makikita ang mga gusali at tanawin sa labas, it's breath-taking actually ni wala ngang laban ang opisina ko. "Bilisan mo lang, ayoko na masyadong sinasayang ng walang kwentang tao ang oras ko —" at bago n'ya pa man matapos ang sinabi n'ya ay dumapo na ang kamay ko sa pisngi n'ya.
I almost loose my balance as I saw the fury in his eyes upon our gazes met after that slap but I keep my facade cool as if I am not scared of him, fake it till I make it.
"Kagabi ko pa dapat ginawa 'yan sa'yo, ang gago mo rin talaga ano? Hindi ba sinadya mo na sulutin 'yong potential investor ko kagabi!" Mabilis na litanya ko para mapanghawakan ang galit na nararamdaman ko sa kanya at mawala na sa isip ko ang sariling galit na mababakas sa mga mata n'ya. "Nasa mundo ka ng negosyo Ms. McAllister kung wala kang maiooffer na maganda sa mga investor at business partner mapag-iiwanan ka talaga, hindi ko na kasalanan na isang patapon na negosyo na lang ang imperyong tinatawag n'yo, hindi ba tinuro sa'yo ng sumakibalang buhay mong tatay na ang mundong ginagalawan mo ngayon ay survival of the fittest rin? Instead of barging into my company to throw your tantrums about that damn investor that you loose why not exert all your effort in making yourself more efficient and competent as the CEO? Isa ka ring walang silbi." Aniya na nakapagpantig ng tenga ko, handa na sana akong sampalin s'ya ulit ngunit maagap n'yang napigilan ang kamay ko at marahas akong hinila palapit sa kanya.
Hindi ko mapigilang hindi mapadaing sa sakit dahil halos kalahati ng katawan ko'y nasa lamesa n'ya na at ang pagitan ng mukha namin ay gahibla na lang.
Mariin akong napapikit at napakagat sa 'king labi ng iangat n'ya ang baba ko at nang pagmulat ko'y kitang-kita kaagad ang nag-aalab na galit sa 'kanyang mata.
"Alam mo ba na masyado akong sensitive at hindi ako nagpapahawak sa kani-kaninong babae lang maliban na lang kong ikakama ko sila?" Mapang-akit na bulong n'ya sa 'king tenga at bahagya pa 'yong dinilian na nakapagpatindig ng mga balahibo ko sa katawan.
Bago ko pa man s'ya maitulak palayo para mabigyan kami ng sapat na distansya ay umayos na s'ya sa pagkakatayo ngunit ang kamay n'ya ay nanatiling naka-hawak sa pala-pulsuhan ko. "Now lil tangerine, tell me, do you have any idea on what is the consequence of your act earlier?" Kalmado at parang napapaos n'yang tanong nang bitawan n'ya ang kamay ko ngunit humahakbang naman na s'ya palapit sa 'kin ngayon.
Damn it! I usually can read what's going on someone else's mind but with him, I can't get anything not even a single idea. "Are you not gonna bow down and say sorry to me hmm?" Dagdag tanong n'ya at nabato na lamang ako sa 'king kinatatayuan ng ilagay n'ya sa likod ng aking tenga ang takas na hibla ng aking mga buhok.
"I'm not the one at fault Klau, in case you don't know you're talking to Renaissance McAllister and I don't bow down to anyone specially with men like you, you guys are irrelevant anyway." I mumbled and mask all of my fear with a poker face. Ganoon na lamang ang naging pagkabigla ko nang tabigin n'ya ang batok ko palapit sa kanya, and within a blink of an eyes our lips where crashed into each other as he's giving me a senseless and lustful kiss.
Tsaka pa lamang ako natauhan sa mga nangyari nang marinig ko ang pagkapunit ng chiffon blouse na suot-suot ko na naging dahilan para lumantad sa kanya ang dibdib ko. "Klau! Itigil mo 'to!"
"Tama na!" Umiiyak na paki-usap ko at pilit na ibinabaling sa ibang direksyon ang ulo ko para hindi magtama ang mga labi namin ngunit hindi s'ya natitinag hanggang sa ang mga halik n'ya ay gumapang na pababa sa 'king dibdib at ang isang kamay n'ya ay nasa loob na ng paldang suot-suot ko at humahaplos sa 'king pagkababae habang ang isa pa n'yang kamay ay nakahawak sa dalawang kamay ko, na naging dahilan para hindi ako makapanlaban mula sa pambababoy ba ginagawa n'ya.
"Tama na! Tama na!" Malakas na sigaw ko kasabay nang pagpatak ng mga luha sa 'king mga mata nang maramdaman kong ipinasok n'ya ang daliri n'ya sa loob ng aking pagkababae. Just when I feel hopeless, that no one will come here and I'll end up being rape and sexually abuse by him, he finally let go of me.
Walang bahid ng pagsisi sa mukha n'ya akong tinitigan. "Ressee, you should need to know that I am not one of those men out there, hindi ako papayag na isang katulad mo lang ang babastos sa pagkatao ko dahil sisiguraduhin kong mababastos dib kita sa paraang hindi mo na gusto pang maalala." Seryosong sinabi n'ya bago umalis sa harapan ko habang natili lang akong nakayakap sa 'king sarili at nakasandal sa lamesa n'ya.