"Kailan mo pa ako niloloko?!"
Isang malakas na pagsigaw mula kay Gabriel ang yumanig kay Kelly matapos siya nitong hilahin sa botanical garden ng kanilang university. Bagama’t nais niyang pagmasdan ang mukha ng binata sa huling pagkakataon ay hindi niya mahanap ang kanyang lakas upang diretsong tumingin sa mga mata nito.
Natatakot siya sa paraan ng pagtitig nito sa kanya dahil walang ibang emosyon na laman ang mga mata nito kundi galit at dismaya. Siguro kung ibang tao lang ito, baka napagbuhatan na siya nito ng kamay dahil para sa kanya, walang kapatawaran ang kanyang nagawa. At hindi niya masisisi ang binata kung kasuklaman siya nito habang-buhay.
But knowing how Gabriel respected women, she knew that he won't hurt her or even laid his finger on her. Even if right now, she was his most hated person in the world.
"Saan ba ako nagkulang, Kelly?"
Kelly shook her head, staring down at her feet. Wala itong naging pagkukulang sa kanya. Sa katunayan ay wala na siyang mahihiling pa. Napakaswerte niyang babae dahil halos ibigay na ni Gabriel ang buong mundo sa kanya.
Gusto niyang sabihin sa binata na siya ang pinakamasayang babae sa mundo dahil siya ang minahal nito, ngunit panay ang panginginig ng kanyang mga labi. Wala siyang mabigkas na salita.
"Kaya ba pinipilit mong mag-cool off muna tayo, kasi may iba ka na? At best friend ko pa talaga?”
Iling lang nang iling si Kelly. Gustuhin man niyang magpaliwanag ay hindi na niya malaman kung anong dapat niyang sabihin at gawin. Sobrang gulong-gulo na ng utak niya nitong mga nagdaang araw at hindi niya akalain na hahantong ang lahat sa ganito. Ang tanging nais lang naman sana niya ay ang maghiwalay sila nang maayos. Ngunit may mga taong pinangunahan ang desisyon niya.
"Magsalita ka naman, Kelly! Please, sabihin mong hindi totoo na may relasyon kayo ni Brix. Parang awa mo naman, o!"
Tila naging isang malakas na pag-agos ng ilog ang mga luhang naglandas sa pisngi ng dalaga nang marinig ang buong pusong pagsusumama ng binata. Ilang beses niyang sinubukang humugot ng malalalim na paghinga bago iangat ang ulo nang dahan-dahan. Buo na ang desisyon niyang tapusin na ang lahat sa kanila. Kahit ang totoo ay hindi naman ganito ang nais niyang mangyari sa kanilang relasyon.
"I-I'm sorry, Gab. I-I'm sorry...totoo ang lahat ng 'yan. Totoong may relasyon kami ni Brix," halos pabulong na pag-amin niya. Hindi niya gustong saktan ito, pero heto siya at dinudurog ang puso ng lalaking naging mundo niya.
Nakatitig lamang si Kelly sa mga litratong hawak-hawak ni Gabriel na kanina lang ay pinagpepyestahan ng mga estudyante sa bulletin board. Lukot-lukot na iyon dahil naiipit ang mga ito sa nakakuyom na kamao ng binata. Picture nila 'yon ni Brix habang magkayakap.
Kumalat na ang litrato na 'yon sa campus nila at marahil ay pinag-uusapan na nilang lahat ang tungkol sa panloloko niya. Madali lang naman manghusga ang mga tao lalo’t hindi nila alam ang buong kwento.
"Kailan pa kayo?!" tanong ni Gabriel sa garalgal na boses.
Muli siyang nagyuko, pikit-matang sinagot ang tanong nito. "T-Three months na kami."
"Three months," he repeated. Walang buhay.
"Gab. Sorry...I'm really sorry!” she apologized over and over again. Sa mga sandaling iyon, parang iyon lamang ang mga salitang alam niyang bigkasin.
"Mahal mo ba siya?"
Binalot ng lamig ang buong sistema ni Kelly sa tono ng pananalita nito. Muli ay nawalan siya ng kakayahan na magsalita. Patuloy lang siya sa pag-iyak. At sa isip marahil ni Gabriel, napakakapal ng mukha niya. Kung umiyak siya, parang siya pa ang biktima.
"Silence means yes.” Marahas na itinapon ni Gabriel sa harapan ng dalaga ang hawak niyang mga litrato.
Paubos man ang natitira niyang lakas ay sinikap ni Kelly na matingnan ang mukha ng binata sa huling pagkakataon. Nanlumo siya nang masilayang lumuluha na rin ito, pero mabilis na pinunasan ni Gabriel ang luha.
"Hindi ko alam na ganyan ka palang babae,” hayag nito, nababalot ng disgusto ang boses. “Tangina naman, Kelly. First year high school palang mahal na kita. Ginawa ko naman ang lahat para sa'yo. Paanong nagawa mo pa kong lokohin?!”
“Gab—”
“Maging masaya sana kayong dalawa. Mga manloloko!" Matatalim ang bawat salitang binitiwan ni Gabriel pero tinanggap lang ni Kelly ang lahat ng iyon kahit nagdurugo na ang puso niya.
"It's over between us,” he continued with unkind smile. “Hindi ako gago para magpakatanga pa sa'yo. At kung pwede lang, huwag na huwag ka nang lumapit-lapit pa sa akin. Ayaw ko nang makita pa ang pagmumukha mo.”
Napako si Kelly sa kinatatayuan. Gusto man niya itong habulin nang tuluyan na siya nitong lisanin ay ayaw nang sumunod ng katawan niya sa dikta ng utak niya. Iyak na lamang siya nang iyak habang pinagmamasdan ang papalayong bulto ng lalaking pinakakamamahal.