KABANATA 3:
HANGGANG sa sumapit ang umaga. Ayaw lumabas ng dalaga dahil ayaw niya munang pumasok ngayong araw sa paaralan. Nanatili siya sa kinauupuan at hindi mawaglit sa isipan ang takot na nararamdaman na tagos sa kanyang pagkatao.
"Anak, Kristine. Nandito na mga kaibigan mo!" tawag ng ina.
"Pakisabi po, mauna na sila!" pasigaw nito.
Nang tumugon, biglang may kumatok sa pinto ng kanyang kuwarto. Tinitigan niya 'yon at makailang beses pa itong naulit. Nanginginig ang kanyang mga tuhod at pilit siyang tumayo upang pagbuksan ang gustong pumasok. Inilapat niya ang tainga sa pinto subalit hindi ito nagsasalita.
"Sino 'yan?" tanong niya.
Ngunit hindi talaga ito naglabas ng tinig. Nagdadalawang-isip siya at muling naalala ang mga napanaginipan. Dahan-dahan nitong pinihit ang doorknob at pabiglang binuksan ang pinto. Sa lakas ay napadapa si Kris sa harap niya.
"A, aray..." usal ng isa.
"Ba't ayaw mo kasing sumagot?" napangiti tuloy ang dalaga sa hindi inaasahan nang makita ang pagkakadapa ng nobyo.
Tumayo si Kris at napakamot sa ulo dahil sa kapalpakan. Pinagmasdan niya ang dalaga at alam niyang kulang ito sa tulog.
"Iniisip mo ako 'no? Napuyat ka naman nang dahil sa akin." Ngiting tanong nito at tinangkang yakapin ang dalaga.
"No..." Sinampal nito nang mahina ang dibdib ng binata. "Hindi ikaw ang nasa isip ko. Napanaginipan ko na naman kasi si Jhenn." Bigkas ni Kristine at muling naupo sa kama.
"Si Jhenn ulit? Anong klaseng panaginip?" tumabi si Kris sa kanya.
"Nakakatakot nang sobra. Palagi siyang humihingi ng tulong. Palagi niyang tinatawag 'yong pangalan ko 'tas kagabi, nakita ko sa panaginip na pinahihirapan siya 'tapos--" napatigil ito dahil sa nakaramdam na rin siya ng pangungulila sa matalik na kaibigan.
"Pagkatapos, ano?" interasado ang binata.
"Ayaw ko nang ituloy dahil may mas mahalaga akong sasabihin at gusto kong hindi ito makarating kanino man." Tumitig si Kristine sa nobyo at hinihintay ang sagot nito.
"Makakaasa ka. Ano ba 'yon? Tungkol ba ito kay Jhenn?" tanong nito sa handang makinig.
"Oo, tungkol sa kanya. Kahapon, sa likod ng opisina ay narinig kong nakikipag-usap si Mrs. Cassandra sa dalawang lalaking nabanggit niyang mga private investigator. Nasabi na hindi pa nila nakikita si Jhenn na ayon sa mga nabigkas ng ating guro, nawawala." Muling napatingin ang dalaga sa binata.
"Huh? Ano? Si Jhenn nawawala? Papaano? Siya nga mismong nagsabi na nag-transfer ito sa ibang school," pagtataka ni Kris.
"Pinag-isipan ko ring mabuti 'yan at sa tingin ko'y dahilan lamang 'yon ni Mrs. Cassandra dahil hanggang ngayon ay pinapahanap niya pa si Jhenn. Batid kong totoo ang kanyang pananalita at nabanggit din ng mga lalaki na sa Isla Danayon nila hinahanap ang ating kaibigan," patuloy ni Kristine.
"Danayon? Hindi ko pa naririnig ang lugar na 'yon," wika ng binata.
"Pareho tayo at marahil ay malayo 'yon dito kaya hindi man lang kilala o sikat. Basta't ang tanging makakasagot sa katanungan natin ay mismong si Mrs. Cassandra," bigkas ng dalaga.
"Kakausapin mo siya?" tanong nito.
"Wala naman akong pagpipilian. Gusto kong malaman ang tunay na kalagayan ni Jhenn at kung ano ang totoong nangyari." Tumayo na ito at sinundan iyon ni Kris.
"Papasok ka na?" tanong ni Kris.
"Oo, hintayin n'yo na lang ako sandali sa labas at bibilisan ko ang pagbihis." Pagsabi ay lumabas na ang binata.
Buo na ang desisyon ni Kristine na alamin ang katotohanan upang matulungan ang kaibigan kung sakaling nasa kapahamakan man ito. Matapos makapagbihis at makakain ay agad na silang nagtungo sa paaralan. Pagsapit ng lunch break ay sinabi na rin ng dalaga sa ibang mga kaibigan ang narinig kahapon.
"Talaga? Ibig sabihin ay nagsinungaling pala si Mrs. Cassandra sa atin?" gulat na sabi ni Andrei.
"Ano'ng plano mo ngayon?" tanong naman ni Jonelyn.
"Iyon na nga. Kailangan kong kausapin si Mrs. Cassandra ano man ang maging reaksyon niya at magiging sagot." Kumagat si Kristine mula sa hawak na sandwich.
Ilang sandali, dumating ang mga miyembro ng The Hunters na nag-perform ng concert kahapon sa stage ng school nila.
"O, nandiyan na ang mga boys!" Pagtuturo ni Mariane sa pintuan.
"Puwede ba kaming sumabay?" tanong ni Gemini na mayroong nakakaakit na ngiti.
"Sure!" tugon ni Andrei.
Masayang silang kumain ng lunch at sadyang iniba ni Kristine ang pinag-uusapan upang mapadali ang kanyang pinaplano. Matapos sa pagkain ay nagpasama ang dalaga kay Kris papunta sa opisina. Pagdating doon ay wala ang gurong kanilang hinahanap na si Mrs. Cassandra. Pinagmasdan muna ng dalaga ang paligid kung may tao at nang masigurong wala ay dali-dali siyang lumapit sa lamesa ng guro.
"Kristine, baka mahuli ka diyan," pabulong ni Kris na kinakabahan dahil sa ginagawa ng dalaga.
"May gusto lang akong i-check at malaman," bulong nitong tugon.
Nagmasid nang mabuti si Kris sa labas kung darating si Mrs. Cassandra. Tiningnan ni Kristine ang mga larawang nasa lamesa ng guro na gawa sa transparent na kristal. Halata sa mukha ng dalaga ang pagtataka at pagka-interesado sa mga nilalaman nito. Nakita niya ang isang larawan kung saan ay may natuyong putikan na maraming yapak ng mga paa. Sa bandang kanan naman ay larawan ng isang isla. Napaisip siya na baka ito ang tinatawag nilang Isla ng Danayon.
Sa ilalim ng lamesa ay nakita niya ang isang plastik na lalagyan. Marahil ito ang galing sa mga taong nagre-report sa guro. Binuksan iyon ng dalaga. Mula sa labas, napapatingin lang si Kris sa ginagawa nito. Pinagmasdan niya ang asul na bracelet.
"Huh?" pagkagulat ng dalaga nang makita ang natuyong dugo sa ilang parte ng Bracelet.
Mas lalo tuloy siyang nakaramdam ng takot na baka nga may nangyaring masama kay Jhenn. Ibinalik niya ito sa lalagyan at ibinaba muli ang plastik sa ilalim. Inilibot niya ang paningin sa pag-asang may makikita pang bagay na may kinalaman sa kaibigan.
"Isla Danayon Files?" pagbasa ng dalaga sa isang brown envelop na nasa gilid ng lamesa.
"Kristine, papunta na si Mrs. Cassandra dito. Bilis, lumabas ka na at umalis na tayo," mahinang pagtatawag ng binata.
Narinig iyon ng dalaga kaya't mabilis niyang pinulot ang envelop at sumunod sa paglakad ni Kris. Mabilis silang nagtago sa isang malaking puno ng mangga at mabuti na lamang ay walang ibang tao nang mga oras na 'yon. Hindi naman sila napansin o nakita ng guro.
"Ano 'yan? Ba't mo kinuha 'yan?" tanong ni Kris dahil sa hawak-hawak ni Kristine.
"Mamaya na natin tingnan, tara!" at mabilis na lumakad ang dalaga at sinundan iyon ng binata.
Nagtungo sila sa sasakyan ni Kris at mabilis na pumasok doon. Napangiti ang dalaga dahil alam niyang mahalagang bagay ito upang magkaroon siya ng sapat na kaalaman tungkol sa sinasabing pagkawala ni Jhenn. Tumabi sa kanya ang binata at dahan-dahan iyong binuksan ni Kristine. Kanilang binasa ang mga nakasulat doon at may mga larawan pa ito.
"Ang Isla ng Danayon ay hindi basta-basta napapasok ninuman," unang pagbasa ng dalaga.
"Imposible!" napangiti si Kris.
Pero pagtataka ang labis na nangingibabaw sa dalaga. Sa una pa lang na pangungusap ay alam niyang pinapalito sila nito.
"Ang lugar na ito ay pinamamahayan na ng mga baliw na scientist at nakatatakot na mga halimaw na kanilang nilikha!" Nanlaki ang mga mata ni Kristine at Kris dahil sa sunod nabasa.
"Ituloy mo..." Napalunok ng laway ang binata.
"Subalit sa kasamaang palad, ang iba sa kanila'y walang awang pinaslang sa pamamagitan ng pagsipsip ng dugo at pagkain sa iba't ibang parte ng katawan lalong-lalo na ang mga lamang-loob na hindi pa nahahaluhan ng bagong likha!" parang masusuka ang dalaga.
Agad niyang ibinigay kay Kris ang envelop upang ito na ang magpatuloy sa pagbabasa.
"Marami sa mga scientist na iyon ang nakaligtas at sa pamamagitan ng mga taong nagtutungo sa Isla ay ginamit nila upang gumawa ng bagong likha nang mapigilang sila ang patayin ng mga ito. Kaya't sinasabing napakadelikadong pasukin ang Isla ng Danayon sapagkat wala nang may nakakalabas pa ng buhay rito," natapos na ng binata ang laman ng envelop.
IPAGPAPATULOY...
Tunay nga ba ang mga nakasulat at nabasa ng ating mga bida? Ano ang maitutulong nito sa kanilang pagtuklas?