"Ako si Nave, isa sa mga proprotekta sa inyo kamahalan." Magalang akong yumuko hawak-hawak ang espada ni ama bago matikas na bumalik sa aking pagkakatayo.
Ang kaharian ng Glamidale ay isa sa pinaka mayamang kaharian sa buong Moresis, nasasakop ng Moresis ang anim na kaharian na nababalot ng kagimbal-gimbal na mga sekreto na unti-unting matutulaksan.
Hindi lang mayaman ang Glamidale dahil sagana rin ito sa mga kalakal na kinabubuhay ng mga kababaihan.
Bakit nga ba ang mga babae ang nangangalakal?
Dahil sa pinagbabawal na humawak ang mga ito ng kahit anong patalim o kahit anong matulis na bagay sa kadahilanang nangyari sa nakaraan.
Sa kabilang dako, sa loob ng palasyo ng Glamidale ay mayroong nag-iisang anak ang reyna at ang hari. Si Silas ang natatanging tagapagmana ng trono ng hari subalit ubod naman ito ng pasaway at sakit sa ulo ng mga tao sa palasyo. Ang kapayapaang bumabalot sa kaharian ay nabubulabog sa tawa nito. Ilang beses man siyang magpumilit tumakas ay nahuhuli pa rin siya ng mga kawal kung kaya, ang ginagawa na lamang niya ay ang magpasaway sa loob ng palasyo. Gayunpaman, sa kabila ng pasaway nitong pag-uugali ay kinakailangan pa ring maprotektahan siya laban sa mga taong nais makuha ang kapangyarihan niya at 'yon ay ang kaniyang mamanahin.
Kung kaya ay napag-isipan ng hari at reyna na kumuha sa mga kawal upang maging personal na guwardiya ng kanilang anak na sakit sa apdo.
Guwardiya na magbabantay sa prinsipe sa bawat oras. Si Nave o mas kilala bilang Naveah, ang anak ng mga taga-silbing sina Dion at Narea.
Ang babaeng magtatanggol at magmamahal kay Silas. Ang babaeng papasok sa palasyo para maranasan ang makahawak ng espada at maki-digma. Ang mabibigyan ng misyon na protektahan ang prinsipe mula sa mga kaaway at sa kapahamakan kahit malagay sa alanganin ang buhay n'ya.
(AUTHORS NOTE)
Mabagal ang magiging usad ng story na to dahil sa mga bagay at school works na kailangan pang tapusin at unahin.
"Naveah, handa na ang pagkain. Bumaba ka na ri'yan sa kwarto mo." tawag ng kanyang ina na si Narea.
Isa itong tagasilbi sa palasyo kaya naman maaga itong naghahanda ng pagkain para sa anak na si Naveah.
"Naveah!" tawag muli ng kanyang ina ngunit hindi pa rin ito bumababa.
Isinusuot ni Naveah, ang baluti ng kanyang ama na isang kawal ng palasyo ngunit mapapahamak s'ya kapag may nakakita sa kanyang ibang tao.
Pinagbabawal na humawak ng kahit na anong matulis na bagay o espada ang mga babae o hindi kaya'y magsuot ng baluti na para sa mga lalaki.
Umakyat na ang ina ni Naveah, sa kwarto n'ya upang sabihin dito na oras na ng almusal. Nakita nito na suot ng anak ang baluti ng kanyang asawa kaya dali dali n'ya itong nilapitan.
"Anong iniisip mo? Hindi ba sabi ko, 'wag mong pakikialaman ang gamit ng iyong Ama!" sigaw nito habang tinutulungan si Naveah na tanggalin sa katawan ang suot.
"Gusto ko lang naman na sukatin Ina. At saka wala namang makakakita sakin dito sa loob ng kwarto." palusot ni Naveah na tinatanggal ang huling parte ng baluti.
"Kahit na! Hindi mo alam kung anong puwedeng mangyari kung mahuhuli ka!" ibinalik na ni Naveah, ang baluti sa kahon na pinag-lalagyan nito.
"Bumaba kana, handa na ang almusal maaga pa tayo papuntang palasyo." sumunod ito sa ina at isinarado ang pinto ng kwarto.
Panibagong araw na naman ibig sabihin makikita n'ya na naman ang prinsipeng walang ginawa kundi ang tumakas. Kasama s'ya ng kanyang mga magulang sa palasyo habang nagsisilbi.
Minsan pa ay napag bantay s'ya sa prinsipe ngunit nakatakas ito dahil inutusan s'ya nitong kumuha ng maiinum pero nahuli n'ya rin kaagad ito.
Maliksing dalaga si Naveah, hindi s'ya tulad ng ibang dalaga sa kaharian na mahinhin at palaging nasa loob ng bahay. Mahilig ito sa mga bagay na ginagamit ng kanyang ama kahit pinagbabawalan s'ya ng kanyang ina at ama.
Palagi rin itong nasa gubat at nangangaso malayo sa palasyo upang hindi s'ya mahuli ng kung sino at hindi maparusahan.
"Anong pangalan mo?" tanong ng prinsipe sa'kin.
"Naveah. Naveah, kamahalan." magalang kung sagot habang nakayuko upang magbigay galang.
"Maaari mo ba akong samahan sa pamilihan mamayang gabi Naveah?" seryoso nitong sabi ngunit umiling ako, ayoko managot kung sakali mang may mangyari sa kanya.
"Tss."
Gustuhin ko mang samahan s'ya ay hindi pa rin ako sigurado sa kaligtasan n'ya. Isa s'yang prinsipe siguradong maraming bandido o kaya naman ay mga gustong umagaw ng magiging trono n'ya.
Kung mapahamak s'ya ay ako ang mananagot at ang aking mga magulang. Hindi ko rin gustong mapahiya sila.
"Pero kung gusto mo kamahalan, ako nalang ang bababa sa pamilihan mamayang gabi upang bilhin ang mga gusto mo." suhestiyon ko.
Lumaki ang ngiti sa mga labi nito at kaagad na lumapit sa'kin.
"Isama mo ako. Hindi naman nila malalaman kung hindi ka magsusumbong." sabi nito habang nakakapit sa kamay ko.
Nakaisip ako ng puwedeng kondisyon kung sakali mang isasama ko s'ya. " Isasama kita kamahalan, sa isang kondisyon. Isasama mo naman ako sa silid na puno ng mga armas pandigma."
Sumang-ayon kaagad ito at nagkamay pa kami bilang tanda ng kasunduan namin.
Pero bago 'yon kailangan ko munang mag-isip ng taktika upang hindi makaagaw pansin ang prinsipe o di kaya'y upang hindi s'ya makilala.
Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko sa palasyo upang hindi makahalata ang mga kawal o kung sino man.
Napag usapan na rin naman na ala-sais kami magkikita sa harden kung saan may sikretong daanan palabas upang doon dumaan.
"Naveah, asan ang prinsipe?" tanong ng isang kawal.
"Nagpapahinga sa kwarto. Ayaw muna raw nitong maistorbo sa pagpapahinga." palusot ko sa kawal upang hindi nito makita ang prinsipe na nagsusuot ng kasuotan ng mga mamamayan ng Glamidale.
"Ganon ba? Sige, mauuna na ako." paalam nitong sabi at naglakad na paalis.
Dilim na kaya naman nauna na'ko sa harden kakaunti ang ilaw sa parte na 'yon kaya naman hindi mapapansin na may tao roon.
Dumating ang prinsipe habang may suot na balabal at takip sa mukha upang hindi s'ya makilala.
"Isang oras lang tayo sa labas kamahalan." sabi ko habang tinuturo ang daan palabas.
"Ngunit matatagalan tayo, lalo na't babae ka." sabat nito na kinainis ko.
Humarap ako dito at sinamaan ko ito ng tingin.
"Huwag mong mamaliitin ang babae, mahal na prinsipe. Lalo na kung ako 'yon." Walang pag aalinlangang sagot ko.
Nang makalabas kami sa palasyo ay dumeretso kaagad kami sa pamilihan. Maraming tao roon at nahihirapan kaming makipag siksikan at isa pa ako ang nahihirapan sa kasama ko.
Lalaki pero napaka kupad, ayaw rin na nadidikitan ng ibang tao. Masyadong maarte sa mga bagay bagay at napaka bagal mamili, siguro ay may lahing animal 'to.
"Kamahalan, kailangan na nateng bumalik sa palasyo baka alam na nila na wala ka sa kwarto mo." bukong ko, tumango naman ito at sumunod na sa'kin.
Pabalik na kami ng tawagin ng prinsipe ang pangalan ko.
"N-Naveah,"
"Ano 'yon kamahalan?" nagtatakang tanong ko.
"Silas. Silas ang pangalan ko, yan nalang ang itawag mo sakin." sabi nito habang tinatanggal ang takip n'ya sa mukha.
Tumango ako at nagpatuloy na sa paglalakad mahuhuli na kami kung magtatagal pa kami sa labas ng palasyo, siguradong hinahanap na ang prinsipe at baka magpadala pa ng kawal sa labas upang hanapin si Silas.
Nang makarating kami sa harden ay naglakad kami na para bang walang nangyari. Sinalubong kaagad ng mga kawal si Silas at sinamahan hanggang makapasok ng kanyang kwarto.
"Saan kayo galing?" tanong ng kanyang ama.
Nakatungo lang ako habang nakikinig.
"Sa harden! Naidlip lang ako sa ilalim ng mga puno at kasama ko si dama Naveah." tumingin naman ako at tumango bilang pag sang ayon sa sinabi n'ya.
"Kung ganon magpahinga kana, may mga darating na bisita kailangan mo silang harapin bukas." sabi ni haring Oscar, na ngayon ay palabas na ng kwarto ni Silas.
Nakahinga kami ng maluwag ng makalabas na ang hari. Kung nahuli kami siguradong mapaparusahan ako at ang prinsipe. Buti nalang naitago kaagad namin ang mga bagay na binili ni Silas sa ilalim ng kama.
Malalim na rin ang gabi kaya balak ko na rin na puntahan si ina upang umuwi. Lalabas na sana ako ng kwarto ni Silas ng hawakan nito ang kamay ko.
"Salamat." sabi nito habang hawak-hawak pa rin ang kamay ko.
"Hindi ako tumatanggap ng salamat lang, may kasunduan tayo at 'yon ay dadalhin mo ako sa silid na puno ng mga armas." sabi ko at inagaw ang kamay ko.
Lumabas na ako ng silid na iyon at pinuntahan na si inay upang umuwi sa bahay.
Minsan lang makikita si ama sa bahay dahil sa kawal at bantay ito ng palasyo, minsan pa ay napapadala ito sa ibang bayan upang magdala ng mensahe sa mga ministro.
"Maligo kana, bago matulog. Maaga tayo bukas dahil sa mga bisita." sabi ng kanyang ina at hinalikan sya sa noo.
"Opo ina," sagot nito.
Nagsimula na itong magbuhos ng tubig sa katawan habang naliligo ito napansin na naman nya ang balat sa likod nya kung ano man ay may hugis ito ngunit di nya makita sapagkat nasa likod na 'yon.
Hindi basta bastang balat lamang iyon dahil may nakasulat na kung ano na inamoy may kadugtong. Pagkatapos nitong maligo ay nagbihis na kaagad ito at nahiga sa kama. Gusto n'yang maghanda para bukas at para makita ang mga silid na puno ng armas.
"Pwede ko naman sigurong hawakan 'yon" sabi nito sa sarili. "O kaya naman hindi?"
"Matutulog nalang ako."