Napaatras si Eri dahil sa sinabi ni Rei. His staff is now shining brightly na dahilan upang mas lalong mapaatras ito.
K is now free from the vines and is now standing beside Rei. While Eri is protecting the heart of her wonder looking at K, she feel betrayed I can see it from her eyes.
"Six just give her body back, we will leave immediately after."
"As much as I want to exorcist you my priority right now is Raisha's body."
They both said. My heart suddenly felt warm. Sa totoo lang ay hindi ko pa naman sila ganoon kakilala maski sila sa akin. Pero hindi ko inaasahan na ganito ang magiging trato nila. Even Rei, we just knew each other the other day.
"I already told you, make me." mariin nitong tugon kasabay ang paglabas ng maraming ugat ng puno galing sa mga paintings. The two of them avoided it quickly.
Rei is using his staff to make the roots withers before it touches him. On the other side K is slashing the roots coming on it's way. At dahil nasa loob ako ng kwintas at magalaw itong si K pati ako ay kung saan a
saan na rin napupunta.
"Ano ba?! Nahihilo na ako rito!" sigaw ko kay K
"I know but fvck these roots!" he replied
Hindi ko na masundan ang nangyayari dahil sa bilis ng galaw ni K. Hindi ko na rin makita kung anong ginagawa ni Rei. Basta alam ko lang ay nagpagulong-gulong ako rito sa loob ng kwintas.
"Wonder! Get her ako na ang bahala dito!" Napatigil si K dahil sa sigaw ni Rei. Tumango ito at agad na tumakbo papunta kay Eri.
Si Eri naman ay sumisimsim ng wine habang nakikitang tumatakbo papunta sakanya si K. Napakunot ako ng noo dahil parang may mali. She looks calm and smirking.
"K-k stop!" I said but he's not stopping
"K! I said stop!" the next thing I knew is we were falling again.
Napamura si K sa lakas ng pagkabagsak nito. Maski ako ay ramdam din. Nang makabawi ay agad itong tumayo at tiningnan ang paligid.
Hindi katulad kanina na para kang nasa langit dahil kulay puti ang paligid at madaming ulap, ngayon naman ay madilim dito at puro mga bituin. It looks like we're on the space.
"Nasaan tayo? Si Rei?" I asked
"Hindi ko alam, ngayon lang ako nakarating dito."
"Mukhang nahiwalay tayo sakanya. I hope he's okay."
"He will."
May lumitaw na hagdan sa aming harapan. Katulad ito noong hagdan na nakita namin kanina. Pero kulay itim ito at ang daan ay pababa. I gulped as I overthink of our situation.
Kung kanina ay daan papuntang langit, ngayon naman ay papuntang impyerno? Tinampal ko ang sarili. Jeez what am I thinking?!
Nabalik ako sa ulirat nang magsimulang maglakad si K pababa. "H-hoy saglit!" pigil ko rito
"Why?"
"Baka kasi matulad kanina, baka may mga paintings din dyan tapos may lumabas sa mga iyon." nag-aalala kong sambit
"Don't worry. I can handle it." tugon nito
"Don't worry daw pero kanina halos lamunin na sya ng mga ugat kung hindi lang dahil sa staff ni Rei." pabulong kong sinabi
"May sinasabi ka Raisha?"
"Ha? Wala" mabilis kong sagot.
"Narinig kong may sinasabi ka, ano 'yon?"
"Wala nga! Sabi ko maganda ako."
"Maganda ka naman talaga." napatigil ako sa sinabi nito.
"Syempre joke lang." bawi niya na kinasimangot ko.
"Alam mo manahimik ka na lang." he chuckled
Hindi ko namalayang nakababa na pala siya sa hagdan kaya pinagmasdan ko ang paligid. This place looks like before, the only difference is it's color, black. K decided to walk farther. But as he walk there are something appearing in his both sides.
It is a table with canvas and pencil and eraser. Naguguluhang tumungo si K sa isa sa mga lamesa. He touches the canvas and the pencil. I can't see his reaction but I think he also has no idea.
Canvas and pencil? Are we in the drawing class ba? Nakakapagtaka rin ang dalawang lamesa dito, si K lang naman ang nandito.
As I think of what is going on here we heard a loud thud from our left. It was Rei.
"Rei! Anong nangyari?" agad kong tanong. Nakangiwi itong tumayo bago sumagot sa akin.
"I don't know, bigla na lang akong bumagsak dito."
"Nasaan ba tayo? at ano itong mga 'to?" he asked while holding the canvas. Kunot-noo itong tumingin kay K na kibit-balikat lang at sa kwintas na kung saan ako. "Hindi rin namin alam." sagot ko
"Come let's go deeper." yaya ni K kay Rei. Pero may naaninag akong parang gumagalaw sa harap namin.
"May gumagalaw doon." bulong ko sa dalawa kaya nadako agad ang tingin ng mga ito dito. Hinintay namin na makalapit ito bago malaman kung ano ito.
Nang tuluyan na namin itong naaninag hindi ko maiwasan ang panlakihan ng mata. Isa kasi itong malaking pusa!
It's fur is as white as snow and her eyes is as blue as ocean that piercing through us. She bow down in front of K and let out a short meow.
I want to touch it! It's so cute!
The big cat let out a meow again. Parang sinesenyasan kaming mayroon siyang sasabihin or something. Nagkatinginan ang dalawa bago dumako muli ang tingin sa pusa.
K noticed something on it's collar, it is a scrolled white paper. Dahan-dahan siyang lumapit sa pusa. He caressed it's neck before getting the paper. Bumalik ito sa tabi ni Rei at binuksan ang naka-scroll na papel.
Noong una ay walang nakasulat dito ngunit habang tumatagal ay may lumilitaw na letra.
'Let's play a game.' ang unang lumitaw sa papel. Pagkatapos itong basahin ni K ay may lumitaw ulit na mga letra. 'Paint with me.'
Kumunot ang noo ko dahil pagkaraan ng isang minuto ay wala nang mga letra ang lumitaw sa papel. The cat is now gone too.
"So this explains why there are canvas and a pencil here." Lumapit si K kung saan ito nakalagay at ganoon rin ang ginawa ni Rei.
They stared at it like it's their first time seeing those things. Kaya naman nagsalita na ako. "First time niyo bang makakita ng ganyan o sadyang ignorante lang kayo?" tanong ko
Kunot-noo namang tumingin sa akin si Rei na parang sinasabing 'ano-kami-tanga?' I can't help but to laugh inside my head.
"I don't know about arts," K blurted out na sinang-ayunan rin ni Rei.
"Paano na 'yan?" I asked. I'm not really good in arts also though I kinda have, well, knowledge about it.
"Kailangan ba talaga natin 'tong gawin? I mean mukha namang walang mangyayari." Rei said
Mukhang hindi sang-ayon si K dahil naramdaman ko ang pag-iling nito. "Lahat ng wonders ay mayroong ganito. In order to get closer to the heart, we must pass the trials." he explained
"What do you mean trial?" my forehead creased
"Trial, like this in our situation right now."
"Edi ibig sabihin kailangan nating mapasa lahat ng trial na ibibigay niya bago tayo makalapit sa sinasabi mong puso?" I said
"Then if we don't pass, there's no guarantee that we'll see the heart?" segunda ni Rei.
Dahan-dahang tumango sa amin si K. If that's the case we need to do something to pass this trial.
"May kaunting alam naman ako sa arts lalo na sa pagpinta. Maybe that can help," I volunteered.
Tumango ang dalawa sa akin at nagtungo na sa dalawang lamesa upang ma-upo. "First, you need to think about something you want to paint and tell it to me." I instructed
Rei put his fingers in his chin and then looked up. While K already said what he wants to paint. "I want to paint rose."
"How about you Rei," I asked
"G-gusto ko ipinta ang isang babae." patay. Wala akong alam sa pagpipinta ng mga tao. I only paint things and scenery!
"U-uhh o-okayy." nag-aalinlangan kong sagot. I started guiding them by telling how to sketch the thing they want to draw. When they finished, another table appeared farther.
Unlike the first table, this one contains paint brushes and acrylics. I told to K the colors he needs for his painting and so as Rei.
Napapangiwi ako tuwing nakikita kong lumalagpas ang pag-kulay nilang dalawa. Wala silang problema sa pag-sketch kanina pero ngayong magkukulay na, their work looked terrible.
Ang ipinipinta ni Rei na mukha ay mukha ng clown. Ang kay K naman ay hindi na mukhang rosas dahil mas mukha na ito ngayong oblong. Napatampal ako ng noo.
How can we get or see the heart of the wonder if their paintings is like these? I faced palm.
Pagkatapos nilang magpinta biglang nagpakitang muli ang malaking pusa pero may dala na ito ngayong parang lalagyan na nakatali sa collar nito. K and Rei put their paintings on it.
We waited for about five minutes before another door appears before us. Pinasok namin ito at bumungad sa amin ang isang lugar. Napakunot-noo ako dahil ang pamilyar ng lugar na ito.
We're currently on the school corridor and a lot of students are here talking to their friends. But the thing I noticed more is like they didn't see us.
Rei seems to notice it too that's why he waved his hand in one student's face but they don't have any reaction.
"K, where are we?" naguguluhan kong tanong.
"I think we're at Six's memory." he answered
Magsasalita pa sana ako ng biglang umingay ang paligid.
"Nandyan na si Clark!"
"OMG! Does my make-up looks okay?!"
"Hey! Clark is here!"
"Kyaahhh! Ang gwapo mo talaga Clark!"
"My heart!"
"Clark pa-chupa!"
I cringed when I heard the last one. Pa-chupa tf?!
Hinanap ko ang lalaking tinutukoy nila. Nang makita ko ito ay parang gusto ko na lang din makitili sakanila. Joke
He's handsome and tall! He's also smiling at everyone that's why the people around us is like melting. Well maybe if I were like them matagal na akong tunaw. But I don't like this guy who is he anyway?
Napansin ko ang dalawa nang magsalita ang mga ito.
"Gwapo ba 'yan? Mukha nga siyang espasol sa kaputian. Tss."
"I agree. He look like a bamboo stick."
Pfft, I can't help but to laugh in their remarks. Seriously?
"Anong nakakatawa?"
"What's funny?"
Sabay pa nilang tanong. Kanina ko pa napapansing sabay sila lagi ah! BL na ba dis?
"Pfft, Wala naman nakakatawa lang reaksyon niyo." I said while grinning
The guy named Clark entered the classroom, K and Rei followed him. Nang makapasok kami sa loob ay maraming sumalubong sakanya. Pero sa kabila ng mga taong iyon ay may napansin akong babaeng nakaupo sa sulok. Nakadukdok ang mukha nito sa desk at mukhang natutulog.
Makaraan ng ilang minuto ay pumasok na ang kanilang teacher. Ako naman ay hindi pa rin nawawala ang atensyon sa babae. Hinihintay kong iangat ang kaniyang ulo ngunit hindi niya pa ginagawa.
"Ms. Sandoval! You're sleeping in my class again!" I was shocked when her teacher shouted.
Unti-unti nitong inangat ang ulo. Nanlaki ang mata ko nang makita kung sino ito. Si Eri! Katulad ko ay ganoon rin ang reaksyon ni Rei ngunit nanatili itong tahimik.
"It's Six." K whispered
"How can you say it's qualitative research and quantitative research?" her teacher suddenly asked. Akala ko ba ay galit 'to?
Humikab si Eri bago sumagot. "Qualitative research produce non-numerical data while Quantitative research produces numerical data." she quickly said and get back to her seat bowing down her head like before.
Mukhang kalmado na ang kanilang teacher dahil hindi na nakalukot ang mukha nito. "Very good! Eriah Sandoval."
Wait, so Eriah is her real name?! Woah! Ang ganda!
"Walang kaso sa akin ang pagtulog sa klase ko ang mahalaga ay masagot ninyo ang mga tanong ko at matataas ang scores katulad ni Ms. Sandoval. Anyway, let us now proceed to our discussion." pagtutuloy ng kanilang teacher.
Muli kong pinagmasdan si Eri. Ang itsura nito ay malayong-malayo sa itsura niya ngayon. Her hair here is jet black but her hair in the present is all white. Her features here is also soft unlike in the present. But her personality is different from her appearance.
Katulad ng ugali niya ngayon na nakakairita at nakaka-intimidate, ganoon rin dito. Pero may ka-ibahan lang dahil dito ay mukha siyang inosente at normal pa ang buhay.
The bell rang after an hour, I'm not sure if it's their break time. Tumayo ito ng marinig ang tunog at inayos ang gamit. Sinabihan ko sila K at Rei na lapitan siya since hindi naman kami nakikita.
Nang wala na masyadong tao sa loob ng classroom, ang kaninang lalaking tinitilian ng lahat ay nilapitan si Eri.
"Hey, sabay tayo mag-lunch?" tanong ng lalaki.
Eri glared at him "Leave me alone." she said and ran past to him. Bumalik ang tingin ko sa lalaki na ngayon ay napahilamos ng mukha at bumuntong-hininga.
Naguguluhan akong nagtanong sa dalawa.
"May relasyon ba sila?"