Chapter 5
Mabilis ang pagmartsa ko patungo sa banyo malapit sa cafeteria. Papasok na sana ako sa loob nang may humigit sa kanang pulso ko.
"Ano ba?" alma ko pero patuloy siya sa paghila sa akin.
Kamuntik pa akong matisod ng ilang beses dahil sa laki ng hakbang niya. Kumusta naman ang 5'2 height ko? Hanggang dibdib niya nga lang ako, e. This is child abuse!
But of course, with exaggeration.
"Hoy, bitiwan mo ako!" sabi ko ulit nang nakita kong palapit kami sa Chevon.
Nasa likod na kami ng school! Hindi kaya... may gagawin siyang masama sa akin? Namilog ang mga mata ko at napahawak ang libreng kamay sa bibig. Wala pa naman sigurong tao roon maliban na lang sa mga school staff!
"Bitiwan mo ako!" I said, panicking.
Diniinan ko ang paa sa sahig para bumigat ako at hindi niya tuluyang mahatak pa. Kaya lang, ang napakagaling ay binitiwan nga ako. Napaatras ako at napaupo sa sahig habang iniinda ang sakit sa pang-upo.
Ngumiwi ako noong humarap siya. Kumunot ang noo niya habang pinapanood ako.
"Anong ginagawa mo riyan?"
Nanlaki ang butas ng ilong ko. "Anong ginagawa ko rito? Tinatanong mo pa, e, binitiwan mo ang kamay ko!"
Nilapitan niya ako at nag-squat sa harapan ko. Ngumisi siya at naglahad ng kamay sa akin.
"E 'di nasaktan ka noong binitiwan kita?" nanunuyang tanong niya.
"Duh! Hindi ba obvious na napaupo pa ako?"
"Sinunod lang naman kita. Sa susunod na sabihin mong bitiwan kita, hindi ko na gagawin. Lalo na kung masasaktan ka lang din."
Matalim ko siyang tiningnan at hindi tinanggap ang kamay. Marahan siyang tumawa sabay pisil sa dalawang pisngi ko.
"Bakit ba ang cute mo? Parang pangalan mo... Kyo... kyot," tumatawa niyang sambit.
Uminit ang magkabilang pisngi ko.
"A-ano ba!"
Pinalis ko ang kamay niyang pinipisil ang dalawang pisngi ko. Padarag akong tumayo at pinagpagan ang palda. Tumingala siya sa akin at mabilis ding tumayo kaya ako naman ang nakatingala sa kanya.
Nakangisi siya habang nakapamulsa ang isang kamay. Tumagilid ang ulo niya at sinuri pa lalo ang itsura ko.
"Tara... pahihiramin kita ng damit." Naglahad ulit siya ng kamay sa akin.
Umismid ako at iniwasan ang nakangiti niyang mata.
"Ang sungit." He chuckled.
Nag-init na naman ang tainga ko. Kanina pa 'to nang-aasar, ah? Hindi man lang ako makaganti.
Humalukipkip ako at umirap. Tinalikuran ko siya at nagsimula nang tahakin ang daan pabalik sa room nang halos dumikit siya sa likod ko. Haharap sana ako nang biglang tumunog ang bell, hudyat na tapos na ang klase sa oras na iyon.
"Diyan ka lang," seryosong anas niya.
"Ano? Babalik na ako ng room!"
"Sumama ka muna sa akin. Sa banyo tayo."
Halos lumuwa ang mata ko sa kahalayan ng sinabi niya. Anong sa banyo muna kami? Anong gagawin namin doon?!
"Anong sa banyo tayo?" My voice raised.
Hinawakan niya ang dalawang balikat ko habang nasa likod ko siya. Halos maestatwa ako dahil na rin sa lakas ng kabog sa dibdib ko. Sa malayo ay may ilang estudyante akong nakita na nasa labas na ng classroom.
Narinig ko ang tawa niya. "Ang tense mo masyado, Kyo. Kalma ka lang. Kaya pala ang sungit mo, e..."
"Huh?" Hindi ko siya masyadong na-gets.
Haharap sana ulit ako sa kanya pero hinawakan niya lalo ang balikat ko. Ang isang kamay niya ay bumaba na sa aking baywang at pumulupot doon. Nanigas pa ako lalo na noong may lumalapit nang estudyante sa amin at nakita kami sa ganoong posisyon.
"Uy, Kyomi... uh..." Napakamot sa ulo ang lalaking tumawag sa akin matapos niyang tingnan ang nasa likod ko.
"Hi, Kyomi!"
Napatingin din ang tatlong babaeng bumati sa akin sa taong nasa likod ko. Nagbulungan sila tapos humagikgik. Nakita ko pang tumitingin sa baywang ko ang dalawa.
"Von, pare." Tumigil ang grupo ng lalaki sa tapat namin. "Oh... bagong girlfriend?"
"Gago, hindi. Umalis na nga kayo," sagot ni Jairo.
Umikot kaming dalawa ni Jairo kaya natalikuran namin ang estudyante.
"Huwag kang lalayo. May tagos ka," nakakapanindig balahibong bulong niya.
Gamit ang dalawang kamay ay itinago ko ang mukha ko sa mga tao. Bahagya akong tinutulak ni Jairo sa balikat para maglakad sa kung saang direksyon habang nasa likod ko pa rin siya.
"Nakakahiya!" bulalas ko nang nasa tapat na kami ng common CR sa school.
Mabuti na lang at walang tao masyado rito dahil nasa likuran. Hinarap ko si Jairo at nakitang nakakunot ang noo niya, hindi makatingin sa akin. Kinapa ko ang aking bulsa at halos masapak ang sarili nang matantong hindi ko dala ang phone.
"May pamalit ka?" tanong niya, hindi pa rin nakatingin.
Ngumuso ako. "Wala. Uhm... pabili sana ako."
"Ano?"
"Napkin."
"N-nap... huh?" Humarap siya sa akin at kitang-kita ang pangangamatis ng dalawang pisngi at tainga niya.
Yumuko ako at pinaglaruan ang mga daliri sa kamay. Sobrang awkward naman nito. Kung kaibigan ko ang nandito, okay lang magpabili. Pero siya pa talaga ang kasama ko? Hindi naman kami friends. Magkaaway pa nga kami niyan kanina, e.
Pero wala akong choice kung hindi humingi ng pabor sa kanya. Magpapakabait muna ako sa ngayon at kalilimutan ang ginawa at sinabi niya kanina. At least, he saved me from such a huge embarrassment!
"Huwag na lang pala. Puwedeng pahiram na lang ng phone? I'm gonna text my friend," agap ko.
Binasa niya ang mga labi gamit ang dila. Umalon ang kanyang lalamunan bago dinukot ang phone sa bulsa ng pantalon. Ngumiti ako nang alanganin at tinanggap iyon.
Kaso ay bigla niyang inagaw ang phone sa akin bago ko pa man mabuksan iyon. Nanlaki ang mata ko at ganoon din siya.
"Wala pala akong load," pagdadahilan niya.
"So, tutunganga tayong dalawa rito hanggang sa may makakita sa ating kakilala ko para makabili ako ng napkin?"
"Ako na ang bibili." Tumindig siya at tinalikuran ako pero bahagyang nakalingon sa akin. "Ilan?"
Bahagya akong ngumisi.
"Isa lang. Pakisabi, iyong with wings, ha?"
"Alright. May extra kang underwear o bibili rin ako?" biglang tanong niya.
"Shit ka!" hindi ko na napigilan.
Tumawa siya. "Tinatanong nang maayos, e. Pumasok ka na sa loob."
"Basta bumili ka na lang ng n-napkin! Isa lang, ah? Babayaran ko pagbalik mo."
Hindi na siya sumagot at nagkibit na lang ng balikat.
"Hintayin kita rito," mahina kong dugtong.
Ilang sandaling katahimikan bago siya nagsalita.
"Dapat lang. Nasa mga kamay ko ang kapalaran mo sa labas ng banyong 'yan." Humalakhak siya bago tuluyang umalis.
Nang tuluyan na siyang umalis ay saka na ako pumasok sa loob ng banyo at cubicle. Tinanggal ko ang aking palda para lang makita ang mantsang pabilog at matingkad na maroon sa likod.
Bumuntong hininga ako at inisip kung paano ko ito tatanggalin. Masyado naman akong lugi rito. Kapag may pumasok kaya sa loob, puwede akong makisuyo? Kailangan ko ng bagong palda at undies. Ayoko namang ilagay ang napkin sa duguang suot ko. Kadiri. Kahit wala na munang cycling. But that's still uncomfortable.
Nakatayo lang ako sa loob ng cubicle ng ilang minuto. Hindi ako makaupo sa takip ng bowl at baka malagyan pa iyon. Wala pa namang tissue rito sa common. Pero may bidet naman.
Mayamaya, nakarinig ako ng yabag sa labas. Hinawakan ko ang lock ng cubicle noong narinig kong ni-lock yata ang pinto mismo ng banyo.
"Sino 'yan?" I asked.
"Ako 'to, Kyo," baritonong boses ang sumagot. "Saan ka?"
"Dulong cubicle."
Napalunok ako at marahang binuksan ang lock ng cubicle nang marinig ang yapak niya palapit sa kinaroroonan ko. Maliit lang ang siwang sa pinto noong sumilip ako.
Ipinakita niya agad sa akin ang dalawang paperbag kaya mabilis ko iyong kinuha.
"U-uh... salamat. Sa labas ka na lang maghintay at baka may pumasok."
"Hintayin kita sa labas kung ganoon."
Sinarado ko ang pinto at tiningnan na ang laman ng dala niya. Sa una ay isang balot ng napkin at sa pangalawa ay isang pares ng uniform na pambabae at itim na undies!
Saan niya kinuha ito? Ito ba 'yong sinasabi niyang extra niya? Pero bakit blouse at skirt? Sa kanya talaga ito? Pati ang undies? Napahawak ako sa bibig nang matantong...
"He's a cross-dresser?" bulong ko sa sarili.
Naalala ko bigla ang buhok niyang laging nakatali at mas lalo pa akong nagulat sa mga konklusyon. Nilaladlad niya siguro minsan ang buhok niya kapag naka-uniform siya ng pambabae! Kaso tuwing kailan niya naman sinusuot iyon? Hindi iyon puwede rito sa school dahil may dress code.
But... shoot! He's a gay? Pero... wala namang masama roon. Kaya lang... ang mukhang 'yon? Sabagay. Marami nga ring magaganda na lesbian o bisexual.
Tinigilan ko na ang pag-iisip ng kung anu-ano at nagpalit na. Naalala kong naghihintay nga pala siya sa akin at malamang, sa bayad ko sa pinambili niya ng napkin. Pagkakaintindi niya yata sa sinabi kong isa ay isang buong balot.
Nilagay ko ang maruming uniporme sa paperbag at lumabas ng cubicle para ayusin ang sarili. Medyo hindi lang ako komportable dahil walang cycling pero mabuti na lang at sakto sa akin ang palda at undies. Medyo mahaba lang ang blouse pero ayos naman.
Naghugas din ako ng kamay bago lumabas. Tumayo nang tuwid si Jairo sa pagkakasandal sa pader noong makalabas ako. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang hita.
"Ang ikli pala ng palda sa 'yo." Umiling siya at gumalaw ang panga.
Oo nga, e. Hindi ko naman alam na mahilig pala siya sa mini skirt!
Ngumiti ako sa kanyang nang pagkatamis-tamis. Ngayon, alam ko nang hindi kami talo. Somehow, may pagkakapareho rin pala kami.
"Thank you, ah? Magkano pala ang napkin?"
Nagsalubong agad ang kilay niya at sumimangot.
"Sinisingil ba kita? Tara na..."
"Hmm... nakakahiya naman. 'Yaan mo, ililihim ko na lang 'tong paglaladlad mo sa akin." Humagikgik ako habang sinusundan siya.
Bigla akong nakonsensiya sa masamang inisip ko tungkol sa kanya. Pati na rin sa pagiging assuming ko na baka may gusto siya sa akin. At sa pagiging assuming ni Fera na may gusto ang kapederasyong ito sa kanya.
"Huh? Paglaladlad?" he asked with furrowed brows.
"Hmm... basta. Huwag kang mag-alala, friends na tayo!" sabi ko sabay angkla sa kanyang kanang braso.
Ang tigas! Gaano kaya siya nahirapan palakihin at patigasin ang ganitong braso para hindi mahalata na bading siya?
Napatalon siya at napatingin sa braso niya kung saan ako nakalingkis.
"Ang tigas ng braso mo. You go to gym?"
Kinagat niya ang ibabang labi at naningkit ang mga mata. "Hindi. Training lang sa varsity."
"Oh? Anong sports mo? Basketball?"
"Yeah." Tamad siyang tumango.
Hmm. Kung sabagay, maraming matatangkad at guwapo rin sa mga basketbolista namin, ah? Kaya siguro doon din siya.
"You know what? Gusto mong sumama sa amin mamaya?" Nakangiti pa rin ako habang nakatingala sa kanya
Wala na ulit tao sa corridor dahil oras na ng klase. Last subject naman na.
"Sumama saan?" Ngumiwi siya at panay ang tingin sa braso naming magkadikit.
Humalakhak ako at lumayo na sa kanya. Oo nga pala. Siguro ay naiilang siya dahil hindi naman babae ang bet niya pero panay ang lingkis ko sa kanya.
Poor, Jairo! Pero 'wag siyang mag-alala dahil ngayong alam ko na ang tunay niyang kulay, tutulungan ko siyang tanggapin ang katotohanan at huwag itago ang tunay na nararamdaman.
If he likes men or both men and women, then he's a bayola. Pero hangga't hindi ko pa napapatunayan na bayola nga siya, sige at bading na lang muna siya.
"Nagkayayaan uminom ang barkada. 'Di ba friend mo si Loke?"
Gumalaw ang kanyang panga habang nakakunot pa rin ang noo. Bahagyang nanlaki ang mata ko. Hindi kaya... si Loke talaga ang gusto niya? Hindi naman maipagkakaila na guwapo si Loke kaya siguro...
"Hindi naman kami malapit na magkaibigan," supladong aniya at nag-iwas ng tingin.
"E 'di paglalapitin ko kayo!" tuwang-tuwa kong sinabi.
Umawang ang labi niya habang tinitingnan ako. Tapos ay bigla siyang humalakhak. Ngayon ko lang napagtanto na ang manly niya tumawa. Ang tigas ng kamay, braso at dibdib niya pero malambot pala sa loob.
"Sige," nakangiti niyang wika.
Hindi ko itinago ang pagsuntok sa ere. Mas lalo siyang natawa at ginulo pa ang buhok ko.
Patalon-talon akong lumayo sa kanya at kumaway. "Balik ka na sa room mo, Jairo! Hintayin ka namin sa may gate, ah? Huwag kang aalis agad!"
He was still smiling when he nodded his head. Kumindat ako bago siya tinalikuran para pumunta na sa aming room.
"Miss Cristobal, saan ka galing?" iyon ang bungad ng aming General Math teacher pagpasok ko.
Umikot lahat ng ulo mula sa harap papunta sa likod para tingnan ako. Bahagya akong yumuko nang maramdamang uminit ang pisngi.
"Uh... sa banyo po, Ma'am. Nagpalit po."
Humalukipkip siya at tinuro ang puwesto ko.
"Go back to your seat. Kayong lahat, ilabas niyo na ang mga assignment niyo!" biglang nag-iba ang tono niya sa huling sinabi.
Mabilis akong naupo sa tabi ni Fera. Nilagay ko sa ilalim ng mesa ang dalang paperbag at nilingon siya.
"Saan ka galing?"
"Kanina pa si Ma'am?"
"Hindi naman. Ten minutes late siya. Saan ka galing?" bulong niya ulit.
Habang nilalabas ang notebook ay sinabi ko kung saan ako nanggaling. Noong binanggit ko si Jairo ay nagtaka pa siya kung sino iyon. Sinabi kong si Vernon at Jairo ay iisa lang.
Tumango-tango siya. Tinitigan ko ang bawat ekspresyon ng kanyang mukha. Naghahanap lang ng bakas kung galit o nagseselos siya dahil crush niya si Jairo. Hindi ko naman binanggit ang tungkol sa pagiging bading ni Jairo.
She chuckled a bit when she probably realized what I was doing. Tumikhim ako nang uminit ang pisngi. Bubulong sana siya ulit nang lumingon sa direksyon namin ang guro.
"Pass your paper to the aisle and exchange with your opposite row."
Nag-check muna kaya hindi na kami nakapag-usap pa ni Fera. Nilingon ko ang mga kaibigang ngumingisi dahil paniguradong tama ang sagot. Of course, galing kay bebe Hazel.
Hindi na ulit kami nag-ingay dahil nagsimula nang magturo si Mrs. Peña. Nang matapos ang klase at lumabas na siya ay nagsitayuan agad kami. Mabilis na nagtipon ang mga kaibigan ko sa likod kaya sumunod kami ni Fera.
Hindi ko alam pero ang bilis ng kabog ng dibdib ko. Binanggit ko na may inimbita akong kaibigan at kung puwedeng sumama sa amin.
"Ayos lang sa kanya? Sinong kilala niya sa atin?" tanong ni Orange.
"Loke, Fera and me," I answered.
Kumunot ang noo ni Loke. "Si Von ba 'yang Jairo na tinutukoy mo, Kyomi?"
"Wait! Si Von iyong kapitan ng basketball team, 'di ba?" tanong ni Ariana.
"Last year, A. Ang alam ko ay lilipat siya ng sports. Susubukan niya raw yata sa swimming o soccer?" Loke shrugged his shoulders.
"So, paano? Ayos lang sa inyo?"
"Ayos lang! Guwapo, e!" sina Orange at Risca.
Sabay-sabay kaming naglakad palabas. Ang ingay ng boys sa likod namin. Luminga-linga ako sa paligid para mahanap si Jairo. Medyo nahirapan lang ako dahil madilim pero mabuti na lang at matangkad siya kaya napansin agad ni Fera sa tabi ko.
Nilingon ko ang tinuro ni Fera at nakitang malapit sa gate si Jairo kasama ang dalawang lalaki at tatlong babae. Nagtatawanan sila at bahagya pang sinuntok ni Jairo ang isang lalaki sa balikat.
Lumaki ang hakbang ko palapit sa kanila. Hinanda ko na ang ngiti noong nakalapit ako.
"Hi, Jairo! Tara na?"
Napawi ang ngiti niya at humarap sa akin. Napalingon din iyong mga kaibigan niya siguro sa akin. Ilang saglit kaming nagkatinginan hanggang sa ngumiti siya sa akin.
"Naks! Kaya pala hindi umuwi agad. Hinintay ang girlfriend!" pang-aasar ng mga kaibigan niya.
Lumapit siya sa akin at naglahad ng kamay. Bago ko pa matanggap iyon ay may tumulak na sa kanya galing sa likod kaya nagkadikit kami. Muntik niya na rin akong maitulak patalikod kung hindi lang pumulupot ang isang niyang braso sa baywang ko para hindi ako mapaatras.
Pero ang hindi ko inaasahan ay kung saan nakahawak ang kanang kamay niya.