GEN’S POV
"GEN. CHECK YOUR EMAIL. I sent you the materials we need this Friday. For revision. Need it ASAP."
Mula sa tinitipang documents sa laptop, nag angat ako ng paningin at nasalubong ang seryosong mukha ni Boss Mel. Ang Senior Head ko sa pinapasukan kong malaking media company na pinapasukn ko ang TMI or Torrevillas Media Inc.
"Yes, Boss. On it," pilit kong pinasigla ang boses at saka ngumiti dito.
As expected, RBF lang ang sagot nito sa kin. What's new? Sanay na kong ganito ito.
Matapos nitong tumingin sa wristwatch ay agad na din itong tumalikod. I sighed and instantly checked my inbox.
And as if on cue, a sea of red appears on my monitor. I got 40 email notifications and 20 of them are labeled ASAP. I sigh and sipped the coffee that's sitting in front of me.
This will be a tiring and neuron crunching day.
Stretching my limbs, I prepared myself to be drowned by emails and meetings in between. Sinimulan ko ng i-sort ang mga gagawin ko base sa date. Mahirap ng masermonan ng tigre kong boss.
Being with TMI for two years really helped with my resume and career growth. I met a lot of well-known people. Nakasama na din ako sa mga malalaking gatherings and had a chance to be part of the interviewer for top celebrities.
But then, after our much-needed vacay last week, I know I'm missing something. Hindi na ko masaya sa ginagawa ko. Hindi ko na din nafe-feel na appreciated ako sa work.
The excitement of going to work and doing your job lost its spark. Right now, it's an endless routine for me.
When your presence isn't valued anymore, leave. Filling my lungs with air, I stared at the monitor. Wishing that those emails and endless proposals will come to life. Maybe it'll be easy for me.
"Hi, Gen. For you. Paki-sign na lang dito."
Nguimiti ako kay kuya Jaybee ang mensahero slash guard namin sa floor. Matapos kong ibalik sa kanya ang papel at ballpen. Kinuha ko ang may kakapalan ding mga sobre.
"Wow! Dami. Secret admirers?"
"Sinabi mo pa," I smile and waved my hand in Toneth's direction.
Pasalampak akong naupo't inisa-isa ang mga sobre. Kahit 'di ko naman i-check ang mga 'yon, memoryado ko na kung ano-an0ng correspondents or bills ang laging dumarating sa 'kin dito sa office.
Insurance, subscriptions, and my student loan. In short, si Aling Judith.
"Hey. Mukha nag to-two time jowa natin, Gen. Meron din ako," pukaw ni Toneth sa 'kin sabay iwinagayway pa ang hawak na sobre na may selyo ng palasyo.
I chuckled.
"Sabihin mo ikaw na lang ang sulatan. 'Wag na kong idamay. I'm not the jealous type."
"I've told him that. Consistent itong si Walter," tukoy nito sa billing officer na palaging signatory sa mga billing statement na pinapadala sa 'min every month ng Mistry of Education.
Gaya ko'y dati ring scholar ng palasyo si Toneth. Sabay din kaming nagtapos at nag apply ng trabaho dito sa company. While I got my degree of BSBA Marketing Management at FEU, Antoneth or Toneth got hers on NU.
"Ilang years pa sa'yo?" Bulong ng kasamahan at kaibigan after nitong pagulungin ang upuan sa gawi ko.
Tumingala ako. Mentally computing how much was left on my hefty student loan.
"More or less mga two years pa."
"Hindi pala tayo nagkakalayo. Seventeen months na lang sa 'kin. Binayad ko yung 13th month ko last year para makabawas."
Ngumiti ako pero nasa screen ng laptop ang mga mata.
"Balak ko ngang magpa re-compute ng monthly. Papataasan ko. Tapos naman na halos 'yung loan ng parents ko sa bank."
"Nice. How's Tita Mindy?"
"Naku pasaway na. Palaging nasa cafe. Hindi ko alam kung sino ang anak sa'ming dalawa," reklamo ko na tinawanan nito.
"Aren't we all? Hayan mo na. Nage-enjoy lang 'yung tao. It's her second life."
"We get it naman. Ang akin lang baka kasi mapagod or mabinat. You know how traitor cancer is. By the way, birthday n'ya sa Thursday, punta kayo ni Wil," aya ko dito.
"Sige. Miss ko na cake at luto ng papa mo," nakangising saad nito sabay tayo. "Balik na ko sa pwesto ko. Baka ma-award na naman ako."
I nod. My eyes caught the pile of envelopes once more. Truth be told,  I was actually hoping to receive an answer regarding my application as Royal Aide.
Kung papalarin ako, within eight months lang mababayaran ko na ng buo ang student loan ko.
It's one of the stipulations kasi ng pagiging scholar ng Crown, you pay after graduation through your salary or you may also render your service to them. I want to take advantage of that plus the fact that my current job now is not giving me the satisfaction that I once had.
Pero hanggang ngayon wala pa din akong nakukuhang sagot. Aasa pa ba ko? I shook my head trying to give my attention to the task at hand. Lately napapansin ko I've been spacing out a lot.
Kinuha ko ang tasa ko at ng mapansing wala na iyong laman ay tumayo ako. Kailangan ko ng espiritu ng kape para mabilis na gumana ang utak ko. Habang nag lalakad ay nakasalubong ko si Ron isa sa mga senior graphic artist namin.Nginitian niya agad ako.
"Gen, how's Cebu?"
I stopped and shrug my shoulder.
"Ok naman. T'was brief but fun." Nakingiti kong sagot at bigla pumasok na naman sa utak ko ang mukha ng drop-dead gorgeous na si Prince Liam.
Ahh, he keeps on invading my mind.
"Kahapon lang kayo nakabalik right? Buti pumasok ka na." Ani to't naka titig pa din sa kin.
"Kailangan eh hanggang kahapon lang kasi ang leave ko." Sabi ko at napako ang tingin ko sa hawak niyang brown envelope.
"What's that?"
Sinundan n'ya ng tingin ang direksyon ng mga mata ko.
"Ah for the spread this month. We have a VIP arriving today and I'm preparing." Halata ang excitement sa tono nito.
My brows furrowed. Why am I not aware of this? At sinong VIP ang tinutukoy ni Ron? Doon ko lang napansin ang aligagang mga tao sa paligid namin.
Halos parang trumpo ang mga ito sa kaiikot at may mga naglakat pang mga janitors. I even saw one of the executive officers of our company talking to my boss.
What's wrong with these people?
"You don't have any idea on this?" Ron smile knowingly and I just nod, urging him to spill the beans.
"Enlighten me, please."
"Okay. We've been working on this for a month now. It's a secret project kaya siguro 'di ka aware. Why? Dahil di kasi basta-basta ang darating ngayong araw para maging model ng special edition monthly spread natin."
"Really?" Pati ako ay nahawa na din sa excitement ni Ron. Senior siya sa 'kin at isa ito sa mga nakapalagayang loob ko dito sa company.
"You mean may shoot kayo, today?"
Siniguro niya munang walang nakikinig sa 'min bago ito tumango at hinila ako sa gilid. Dahan-dahan niyang nilabas ang mga papel na sa unang tingin ay mga printed photos. Sample photos iyon na need for the special edition issue na inilalabas ng publishing house twice a year. Mas gusto kasi ng mga big bosses namin na makita ang sample ng edited photos bago i-approve na mai-print.
"Help me with this one, okay?" Sabi niya at agad akong tumango.
Kinuha ko ang mga photos sa kanya na naka print sa 8.5 x 11 na standard size ng magazine paper.Bumungad sa kin ang litrato ng harap ng Palacio.Nanlalaki ang matang napatingin ako sa kanya.
"O to the M to the G!! Ron, you mean." Natutop ko ang bibig ko.
"Yes, my dear. We've got the Royal Family on our next special issue." Puno ng di matatawarang pride ang boses nito.
Masaya ako para sa kasamahan ko but at the same time hindi ko maipaliwanag ang kabang nararamdaman ko. Royal Family. Ibig bang sabihin non ay isa ang crown prince sa mga models n'ya?
"I'm so happy for you. Grabe buti napapayag sila to do this. Hindi ba may sarili silang magazine?"
"Well matagal ng nililigawan ng Big Boss natin ang Head ng Royal Press. Nakuha sa tiyaga, kaya heto napapayag din sila."
Though they are the most followed people when it comes to social media mailap pa din sa press ang Royal Family.
Kaya naman pag nag lalabas ng issue ng magazine ang Royal Press na madalang pa sa patak ng ulan kung mangyari, wala pang 24 hours after the release sold out na. Malaking karangalan para sa company namin ang mapaunlakan nila ng ganito. At s'yempre, it means more sales.
"Tama na baka magusot mo pa yan. I need to show it to our Boss pa." Awat nito at tinanggal ang braso kong nakayakap sa kanya.
Tahimik kong ibinalik sa kanya ang mga pictures na hawak. We discussed which one is superb and what's not.
"By the way Gen, can you help me? I have to fetch the coffee downstairs then i-aakyat ko sa itaas. Nag re-ready na kasi kami for the meeting later."
"Sure, manure." Nakangising sabi ko at ginaya ang fave expression ng kaharap.
Natawa nang malakas si Ron at ilang saglit pa'y nasa Tim Hortons na kami para pick-up-in ang pagkarami-raming kape.
Habang paakyat kami pabalik ng office, panay ang kwentuhan naming dalawa. Pero nang malapit na kami sa elevator, napanasin niya na ang haba ng pila.
"Gen, tara."
Nagtatakang sumunod ako sa kanya habang yakap ko ang isang tray na naglalaman ng frappucino at ang kanang kamay ko naman ay bitbit ang paper bag na puno ng sandwhiches. Yes, I'm the effin queen of multi-tasking.
"Dito tayo sa special elevator. May access naman ako from Sir Mar eh." Paliwanang nito at 'di nakaligtas sa tenga ko ang sweet na pagbigkas niya sa pangalan ng boss.
I smiled. Hindi sila lantad sa opisina but Ron trusted me with his secret and I'm happy that his relationship with his boss is doing great.
"Gen, bilis."
Agad akong lumlulan sa private elevator na ang tanging may access ay ang mga higher ups and VIPs. Sa 39th floor pa ang tungo namin, ang top floor kung saan gaganapin ang sinasabing private meeting ni Ron with this mysterious VIP. Hula ko'y isa sa mga royals.
To be honest, I'm silently praying that it's H.R.H. Prince Liam but I doubt it. Bihira itong mag paunlak sa mga magazine interviews kaya ipupusta kong si Prince Yñaki.ito.
"Naku ba't ba dalawa lang ang kamay natin?" Narinig kong reklamo ni Ron. Nakita kong 'di ito magkanda ugaga sa pag kuha ng kung ano mula sa bulsa ng pants.
"Ipatong mo dito sa ibabaw ng hawak ko yang mga sandwich."
"Sure?"
"Yes. Bilisan mo't malapit nang mag bukas ang elevator."
Ron grinned at me and put the brown paper bag he's holding on top of the frappucinos I was embracing for dear life.
"Shit. Naiwan ko 'ata sa coffee shop yung wallet ko Gen. Mauna ka na. Okay lang ba? If makita mo ang isa sa mga janitor, patulong ka ha?"
"Okay, sige. Don't worry." After I gave him a reassuring smile, I got off the lift and walked in the direction of the huge meeting room.
"Ba't ba walang tao ngayon?"
Panay ang lingon ko sa  pag babakasakaling may makita ako kahit isang naliligaw na janitor or secretary man lang. Pero wala. Kahit ang receptionist na dapat nasa may lobby ay wala din. I need to put this coffee inside the meeting room 'cause I have to finish the report my boss needs before 5 pm this afternoon.
Nang maisip iyon ay agad akong lumiko sa kaliwa kung saan naroon ang opisina. At dahil natatakpan ng malaking bown bag ang kalahati ng mukha ko, hindi ko nakita na may makakasalubong ako. I bumped into a solid wall. No, it's a man's chest and before I knew it the hallway was a mess. Natapon ang hawak kong kape sa putting-putting dress shirt ng kaharap.
"Mierda!"
"Oh my God! I-I'm so sorry."
"Your Highness!"
"WHAT DID YOU DO?!"
Stupid Gen.Tonta! Bakit ba kasi hindi ako tumitingin sa dinaraanan ko?
Shit. Wait, your highness daw?
Halos mabali ang leeg ko dahil sa pagtingala sa kaharap.
Holy shit.
My face was drained with blood I looked like a ghost. Time stopped and my heart rates jacked up. Standing in front of me with all his glory and beauty, H.R.H. Prince Liam. He's looking at me with inscrutable expression, I want to be one with the floor.
I gulped virtually. Sweat rolling from my back and forehead. I think I'm screwed. Royally.
Crap. Welcome to the bum world, Genessia.