Disclaimer
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, songs, events, and incidents are either products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to an actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.
TRIGGER WARNING :
Some chapters might have sensitive content such as Rated-18, death, harassment, and self-harm.
Read at your own risk!
•••
March 19, 2008
"Hoy bata bumaba ka jan baka malaglag ka!"
Napamulat ng mga mata si Venus nang may biglang sumigaw mula sa likuran niya. Dahan-dahan siyang lumingon at nakita ang isang batang lalaking naka-salamin, makinis ang balat, medyo singkit ang mga mata, maputi at may katangkaran ng kaunti sa kaniya. May suot itong backpack, may hawak na canva sa kanang kamay at paint brush naman sa kaliwa.
"Magpapakamatay ka ba? 'Wag dito masyadong mataas 'to. Durog ka kapag babagsak ka sa baba at wala nang matitira para sa lamay mo."
Napakunot ang noon ni Venus nang marinig ang sinabi ng batang lalaki. Bumuntong hininga siya bago siya dahan-dahang bumaba sa palapag na kinatatayuan niya kanina.
"Sino ka? At anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa batang lalaki.
"Ako nga dapat ang nagtatanong sa'yo niyan." Saad ng batang lalaki. "Sino ka? At anong ginagawa mo rito?" Balik tanong niya kay Venus.
"Ako?" Turo niya sa sarili. "It doesn't matter." Nagkibit balikat siya. "At anong ginagawa ko rito? It's none of your business."
Napamaang ang batang lalaki sa tinuran ni Venus. "Woah, english. Dugo ilong ko don ah." Aniya na pinupunasan pa kunwari ang dugo sa ilong niya. "Anyway ang ganda nang pangalan mo, ah. It doesn't matter. Siguro taga ibang planeta ka." Pang-aasar niya kay Venus.
Sinimangutan naman siya nito at aalis na sana nang harangan siya ng batang lalaki.
"Oppss, hindi mo pa ako sinasagot."
Nagkrus ang mga kamay niya at tinignan ng masama ang batang lalaking nakaharang pa ang kamay sa dapat ay dadaanan niya.
"Bakit naman kita sasagutin? Ang bata ko pa. At isa pa hindi ka naman nanligaw." Sagot ni Venus na nakapagpagulat sa batang lalaki. Tumango-tango pa ito na animo'y manghang-mangha sa tinuran sa kaniya.
Ngumiti naman ito at naglakad papalapit sa gawi niya. Inilapag niya ang hawak na canva at paint brush sa nadaanang lamesa at lumapit sa batang babae.
"Masyado pa tayong bata para ligawan kita." Ani batang lalaki at naglakad papalapit sa kaniya. "Ako nga pala si Nathan. Ikaw anong pangalan mo?" Nakangiting naglahad ng kamay si Nathan pero tinignan lang iyon ni Venus.
"Ay, marumi ba? Teka." Kinuha niya ang panyo sa bulsa ng suot niyang short at pinunasan ang kamay bago inilahad muli sa harapan ni Venus.
Napailing nalang si Venus at kahit ayaw niyang hawakan ang kamay ng bata ay nakipagkamay pa rin siya.
"Venus" maikling pagpapakilala niya.
Napangiti ng malapad si Nathan nang marinig ang pangalan ng batang kaharap niya.
"Venus? Iyong planeta? Sabi na nga ba, eh. Alien ka at hindi ka tao." Tumawa siya ng malakas pero tinignan lang siya ng masama ni Venus.
Tinaasan niya ito ng kilay at humakbang din papalapit sa gawi ni Nathan. "Inaasar mo ba ako?" Tanong niya kay Nathan na hindi na matigil kakatawa at nakahawak pa sa tiyan. "Mabilaukan ka sana jan kakatawa mo." Bulong niya at nilampasan si Nathan na medyo nahihimasmasan na.
"Teka! Joke lang, eh hindi ka naman mabiro." Pigil niya sa paglayo ni Venus.
Huminto naman ito at bahagyang humarap sa gawi niya. "Oh, ano? Mang-aasar ka pa?" Taas kilay niyang tanong.
Imbis na sumagot, naglakad si Nathan sa papalapit sa lamesang pinaglapagan niya ng mga gamit kanina.
"Upo ka." Alok niya kay Venus. Pinagpagan pa niya iyong bench at nilagyan ng panyo para hindi marumihan ang suot ng bata.
Kahit nagdadalawang isip ay naglakad papalapit si Venus sa gawi ni Nathan at umupo sa tabi neto. Iniisip niya ngayon kong bakit at anong ginagawa niya sa tabi ng batang lalaki samantalang hindi naman niya ugaling makipag-usap sa mga hindi niya kilala.
"Anong ginagawa mo?" Tanong ni Venus nang ilabas ni Nathan ang mga paint brush at paints at inayos ang easel stand sa gilid.
"Magpipinta" nakangiting sagot ni Nathan at nag-umpisang gumuhit sa canvas. "Madalas ako dito sa rooftop. Inaabangan ko kasi ang paglubog ng araw tapos ipipinta ko."
Napatango-tango naman si Venus habang pinagmamasdan ang bawat pag-galaw ng kamay ni Nathan at ng mga kulay na naghahalo-halo at bumubuo ng isang magandang sining.
"Wow! Ang galing mo namang magpinta." Manghang saad niya at nilapitan pa lalo ang canva para mapagmasdang mabuti.
"Ang ganda ano?" Tanong ni Nathan habang nakatingin kay Venus na nangniningning ang mga mata.
Tumango ito "oo, sobra."
"Oo nga, sobrang ganda." Sagot ni Nathan habang nakatitig pa rin sa mukha ni Venus.
Napalingon naman sa kaniya ang batang babae at nahuli nitong nakatitig sa kaniya si Nathan. Hinampas niya ito sa braso bago bumalik sa upuan at sumimangot.
"Pinagti-tripan mo talaga ako, eh ano?" Pagmamaktol ni Venus na masama ang tingin kay Nathan.
Hihimas-himas naman si Nathan sa braso niya "hindi kita pinagti-tripan, ah. Grabi! Kababae mong tao pero ang lakas mong humampas" aniya sabay tawa.
Imbis na pansinin, itinoon nalang ni Venus ang atensyon sa papalubog na araw na nasa harap nila. Pumikit siya nang biglang humangin ng malakas at tangayin ang mahaba niyang buhok. Napalingon naman sa kaniya si Nathan at pinagmasdan siya habang nakapikit at ninanamnam ang sariwang hangin.
"Hay!" Napabuntong hininga si Venus nang magmulat ng mga mata. "Alam mo bang ngayon lang ako nakaakyat dito?" Biglang tanong niya kay Nathan.
"Oo"
Napalingon si Venus sa kaniya dahil sa isinagot niya. Wala sa itsura ng batang lalaki ang pagdadalawang isip imbis ay nginitian lang siya nito at humarap din sa lumulubog nang araw.
"Kong nagtataka ka kong bakit ko alam, simple lang.." nilingon niya si Venus "lagi akong nandito. Tambayan ko 'to lalo na kapag malungkot ako. Yang mga tanawin na yan?" turo niya sa mga matataas na bundok, kulay asul at payapang dagat, ang papadilim nang kalangitan at ang mga gusaling matatanaw mula sa pwesto nila. "Lahat yan naipinta ko na." Nakangiting niyang saad.
Tinignan naman ni Venus lahat ng itinuro ni Nathan bago siya humarap sa batang lalaking may paghanga sa mga mata. "Talaga? Naipinta mo nang lahat 'yan?"
Nakangiting tumango si Nathan "oo. Hilig ko talaga ang pagpinta. Ikaw? Bakit ka pala napadpad dito?" Tanong niya kay Venus na biglang lumungkot ang mukha. "Oh, bakit? 'Wag kang iiyak, ha. May nasabi ba akong masama?" Kinakabahang tanong ni Nathan. Umiling naman si Venus at nagpunas ng luhang hagip nang lumandas sa mapupula niyang pisngi.
"Hindi. Wala. Ano lang kasi, eh" hindi matapos-tapos ni Venus ang sasabihin. Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy sa pagsasalita. "Kamamatay lang ng Mama ko. Dito siya inilibing kasi taga rito sila lola at gusto nilang nandito si Mama."
Ang mga ngiti sa labi ni Nathan ay napalitan ng lungkot at pagkahabag sa batang babae. "Kaya ba nakatayo ka kanina doon at magpapakamatay?" Tanong niya na ikinatawa ni Venus. Napakunot-noo si Nathan dahil hindi niya alam kong bakit biglang tumawa si Venus samantalang kanina lang ay papaiyak na ito.
"Hindi ako magpapakamatay." Tawang-tawa pa rin siya habang nagsasalita. "Kaya ako nakatayo don kanina kasi ninanamnam ko ang malamig na hangin." Nakangiti niyang saad. "Sabi ni mama kapag malungkot daw ako.. pumikit lang daw ako at yayakapin niya ako." Bigla ay bumalik ang malungkot na mukha ni Venus.
"Sorry. Akala ko kasi talaga magpapakamatay ka, eh. Lagi akong nandito pero ngayon lang ako nakakita ng isang batang kasing edad mo na nakatayo sa paladpad ng gusaling ito. Ang taas kaya nito." Ani Nathan.
"Sorry din kung natakot kita." Ngumiti si Venus kay Nathan. Bigla ay hindi niya mawari sa sarili kong bakit ang gaan-gaan ng loob niya habang kausap ang batang lalaki.
"Sayo na 'to, oh." Inabot ni Nathan ang canva sa kaniya.
Napangiti ng malapad si Venus nang abutin sa kamay ni Nathan ang ipininta nito. "Hala! Maraming salamat dito, ha. 'Wag kang mag-alala iingatan ko ito."
Tumayo si Nathan at iniayos ang mga gamit niya pangpinta. "Babalik ka pa ba dito?" Bigla ay tanong niya sa batang babae.
Napaisip naman ito bago sumagot "siguro. Depende kay Papa. Malayo kasi ang probinsya namin dito. Pero babalik ako kasi nandito si Mama." Paniniguro ni Venus at tinulungan sa pag-aayos si Nathan.
"Talaga? Kapag bumalik ka dito sa lugar namin balikan mo rin itong gusaling 'to, ha. Hihintayin kita."
Tumango naman ang batang babae at inayos na rin ang Canvas na bigay ni Nathan.
"Sige. Babalik ako dito.. dito sa gusaling ito." Humarap siya kay Nathan. "Uuwi na ako baka hinahanap na ako ni Papa." Naglahad siya ng kamay kay Nathan. "Hanggang sa muli nating pagkikita."
Inabot ni Nathan ang nakalad na kamay ng bata at nakipagkamay dito "hanggang sa muli nating pagkikita."
Nang maghiwalay ang mga kamay nila ay naglakad na si Venus palabas ng rooftop. Pero bago pa man siya makalabas ng pinto ay lumingon siya.
"Sa muli kong pagbalik sana ikaw pa rin ang batang Nathan na nakilala ko ngayon dito. Salamat"
Hindi na niya hinintay pang sumagot si Nathan at lumabas na siya sa gusaling iyon na may mga ngiting nakapinta sa labi.