Alex’s POV
Halos isang oras akong nakatulog sa clinic, kung hindi pa tumawag si Sir Manuel paniguradong hapon na ako magigising. Sa takot kong mapagalitan, inakyat ko ang ground floor hanggang 21st floor. “S-sir, hinahanap niyo po ako?” Tanong ko nang makapasok ng office.
Hawak hawak ko ang dibdib ko at pilit na hinahabol ang hininga ko. Pakiramdam ko, anomang oras ay malalagutan na ako ng hininga dahil sa kalokohan na naisip ko.
Sabay namang napatayo ang mag-ama sa kinauupuan nila. “Alex, bakit hindi ka gumamit ng elevator?” Tanong nito habang inaalalayan akong umupo. Si Sebastian naman inabutan ako ng isang baso ng tubig at ngumiti sa akin.
Kung pwede ko lang siyang irapan sa harap ni Sir Manuel, ginawa ko na. Kung makangiti akala mo walang nagawang kasalanan sa akin, akala mo hindi nawala na para bang bula. Sorry siya, hindi na ako mahuhulog sa ngiti niya.
Simula nang magising ako, bumalik lahat ng galit na naramdaman ko sa pag-alis niya.
Ininom ko ang tubig bago muling humarap kay Sir Manuel. “Baka kailangan niyo po ako, as in now na.” Sagot ko at nagulat ako nang matawa siya sa sagot ko.
May nakakatawa ba sa sinabi ko?
“Sabi ko naman sa’yo huwag mong i-pressure ang sarili mo. Tinawagan lang kita dahil hindi ka sumasagot sa text ko.” Sabi nito at napayuko nalang ako upang pa-simpleng tignan ang cellphone ko.
“Sorry po.” Sagot ko nang makita ang 10 message niya sa akin. “May ipag-uutos po ba kayo?”
“Gusto lang kitang kausapin.” Sabi ni Sir Manuel na nagpahigpit ng hawak ko sa phone ko. Tatanggalin na ba nila ako sa trabaho? Hindi pwede. Paano na ang pamilya ko? Hindi pa tapos mag-aral ang mga kapatid ko. Saan kami pupulutin? Wala pa akong naiipon.
Natigilan lang ako nang mayroong humawak sa kamay ko. “Alex, patapusin mo muna si Daddy bago ka mag-overthink.” Sabi ni Sebastian na nagpabalik sa akin sa realidad.
Tango lang ang naging sagot ko. Narinig ba ni Sebastian ang tumatakbo sa isip ko? Agad kong hinila ang kamay ko habang pilit na pinapakalma ang sarili ko. “Ano pong sasabihin niyo Sir Manuel?” Tanong ko.
“Alex, alam mo namang mag-retire na ako at si Sebastian ang napili kong papalit sa akin.” Panimula niya at napatango nalang ako. Buong akala ko ang panganay niyang anak na si Ms. Cassandra ang papalit sa kanya, bago pa sila umalis papuntang US ito na ang tini-train niya.
"Huwag kang mag-alala dahil hindi kita tatanggalin sa kompanya pero maaaring magbago ang position mo."
"P-po?" Naguguluhang tanong ko kay Sir Manuel.
Naguguluhang lumingon ako kay Sebastian ngunit maging siya ay mukhang walang alam sa pina-plano ng ama niya. "I-organize niyo ako ng isang retirement party, kapag maganda ang kinalabasan mananatili ka sa position mo at tataasan ko ang sweldo mo. Kapag pumalpak iyon, ililipat kita ng ibang position."
"B-bakit po?"
"Gusto kong makita kung paano kayo magtrabaho." Sagot nito sa akin. "Mahirap kung basta ko nalang kayo isasabak sa trabaho. Paano kung hindi kayo comfortable na katrabaho ang isa't isa? Maaaring makaapekto iyon sa performance niyo sa kompanya na maging dahilan ng pagbagsak nito."
Hindi ko napigilan ang pagtaas ng kilay ko. Hindi ba masyadong nag-overreact si Sir Manuel? Babagsak na agad ang kompanya dahil lang hindi kami komportable ni Sebastian sa isa’t isa.
Nasa pamilya pa din naman nila ang loyalty ko saka kung ugali lang ni Sebastian ang usapan, kayang kaya ko pagtiissan ang ugali niya. Nandito ako para mag-trabaho, iyon lang.
Inabot ni Sir Manuel ang folder sa aming dalawa. "In two weeks, gusto kong maayos niyo ang party. Nasa folder na 'yan ang mga guest at ang budget niyong dalawa." Sabi nito at inisa isa ko ang mga guest niya.
Halos malaglag ang panga ko nang mabasa ko ang mga business partners nila, may mga government officials at celebrity pa. Makakaya kaya namin ito? "Are you serious dad?" Pagtataas ng tono ni Sebastian.
Agad naman akong lumingon sa kanya para malaman kung ano ang pinuputok ng buchi niya. "One hundred thousand lang ang budget namin!" Sabi nito dahilan para ibalik ko ang tingin sa papel.
Natuon ang attention ko sa guest list ni Sir Manuel na hindi ko na napansin ang budget namin para sa event. Anong kalokohan ito? Paano namin pagkakasyahin ang 100K sa dami ng guest niya?
"Di ba sinabi ko gusto kong makita kayong magtrabaho?" Sabi nito at tumayo mula sa kinauupuan niya. "Ngayon, gusto kong makita kung paano niyo didiskartehan 'yan. Huwag niyo akong i-disappoint."
Sa tingin ko, hindi ito test para malaman kung makakaya ba namin ni Sebastian ang muling magkasama. Parang pa-simpleng sinubukan niya si Sebastian, kung handa na nga ba itong pumalit sa kanya.
Iniwan kami ni Sir Manuel sa loob ng opisina. Nilingon ko si Sebastian na nakakunot ang noo habang paulit ulit na binabasa ang papel. Mukhang mahirap ma-achieve ang party na gusto ni Sir Manuel.
Maghanap na lang kaya ako ng ibang trabaho?
Tumayo na ako para bumalik sa trabaho ko nang pigilan ako ni Sebastian. "Alex." Sabi nito dahilan para mapalingon ako sa kanya.
"Oh?" Sagot ko at tinanggal ang pagkakahawak niya sa akin. Bakit ba ang touchy ng lalaking ito? Akala niya ba may babalikan pa siya? Akala niya madadala pa ako ng pagpapa-cute niya. Pwes! Akala lang niya ‘yun.
I'm a change woman na kaya.
“Tutulungan mo naman ako di ba? Hindi mo naman ako iiwan?" Sabi niya na nagpa-init ng dugo. Ako pa? Ako pa talaga ang tinanong niya. Sino ba sa aming dalawa ang nang-iwan? Sino ba sa aming dalawa ang nangako pero hindi tumupad? Ako ba?
Muli akong tumayo mula sa kinauupuan ko, ang tagal ko ding hinintay ang pagkakataong ito. Sabi ko sa sarili noon, pa-isa lang, isa lang at mawawala na ang lahat ng sakit na binigay niya. "Ale---." Hindi niya natuloy ang sasabihin niya dahil pinatikim ko sa kanya ang kamao ko.
"Quits na tayo."